ស្ទីវ ចប និងការបង្កើតកុំព្យូទ័រ Macintosh (Mac)
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ១០:២១
នៅក្នុងនាទីប្រវត្តិសាស្រ្តពិភពលោករបស់យើង នៅសប្តាហ៍នេះ សេង ឌីណា សូមបន្តរៀបរាប់អំពីប្រវត្តិរបស់លោកស្ទីវ ចប (Steve Jobs) តទៅទៀត ដោយសូមលើកឡើង អំពីការបង្កើតកុំព្យូទ័រ “Macintosh” ដែលក្រោយមកត្រូវបានគេហៅដោយខ្លីថា “Mac” ។
នៅពេលដែលទើបនឹងបង្កើតឡើងភ្លាម Apple មិនទាន់មានទ្រង់ទ្រាយជាក្រុមហ៊ុនធុំដុំ ដែលមានបុគ្គលិក និងការិយាល័យត្រឹមត្រូវនៅឡើយនោះទេ។ គឺចេញពីរោងដាក់ឡាននៅក្នុងផ្ទះ ដែលស្ទីវ ចប និងស្ទីវ វ៉ូសញ៉ាក់ ធ្វើការរចនា និងដំឡើងម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រយកទៅលក់ ហើយម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រ (ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា Apple I) ដែលពួកគេផលិតលក់ពីដើមទីមកនោះ ក៏មិនមែនជាកុំព្យូទ័រពេញលេញមួយនៅឡើយនោះដែរ គឺគ្រាន់តែជា “ក្តារមេ” (Motherboard) មួយតែប៉ុណ្ណោះ។
តាមពិតទៅ នៅក្នុងអំឡុងពេលនោះ កុំព្យូទ័រនៅមិនទាន់ជាឧបករណ៍ ដែលគេផលិតឡើងសម្រាប់សាធារណជនជាទូទៅនៅឡើយនោះទេ គឺសម្រាប់តែស្ថាប័ន ក្រុមហ៊ុន ឬអ្នកដែលមានចំណេះដឹងខាងកុំព្យូទ័រនេះស្រាប់ហើយតែប៉ុណ្ណោះ ហើយជាទូទៅ កុំព្យូទ័រដែលគេធ្វើអាជីវកម្មនៅពេលនោះ គឺមានត្រឹមតែក្តារមេ និងគ្រឿងផ្សំមួយចំនួនដាច់ៗពីគ្នា បូករួមជាមួយនឹងគំរូប្លង់ដែលគេរចនាឡើង ដើម្បីឲ្យអតិថិជនយកទៅរៀបចំដំឡើងដោយខ្លួនឯង។
ស្ទីវ ចបវិញ មានគំនិតចង់ជំរុញឧស្សាហកម្មកុំព្យូទ័រនេះឲ្យឈានទៅដល់ដំណាក់កាលថ្មីមួយទៀត គឺពង្រីកទីផ្សារកុំព្យូទ័រទៅដល់សាធារណជនជាទូទៅ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាស្ទីវ ចប បញ្ចុះបញ្ចូលស្ទីវ វ៉ូសញ៉ាក់ ឲ្យធ្វើការរចនានូវកុំព្យូទ័រមួយប្រភេទថ្មីទៀត (ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា Apple II) ដែលមានគ្រប់គ្រឿង ហើយដំឡើងរួចជាស្រេច ដែលអតិថិជនទូទៅ ទោះជាអ្នកដែលមិនមានជំនាញខាងកុំព្យូទ័រ ក៏អាចទិញយកទៅប្រើប្រាស់បាន ដោយមិនចាំបាច់រៀបចំដំឡើងដោយខ្លួនឯង។
ក៏ប៉ុន្តែ ការធ្វើអាជីវកម្មទៅលើម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រពេញលេញប្រភេទថ្មីនេះ ទាមទារនូវការចំណាយដើមទុនយ៉ាងច្រើន ដែលស្ទីវ ចប និង ស្ទីវ វ៉ូសញ៉ាក់ មិនមានលទ្ធភាពក្នុងការចំណាយ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាកាលពីដំបូងឡើយ ស្ទីវ ចប និងស្ទីវ វ៉ូសញ៉ាក់ចង់យកគំរូប្លង់កុំព្យូទ័រប្រភេទថ្មី ដែលពួកគេរចនាឡើងនេះលក់ឲ្យក្រុមហ៊ុនផ្សេងយកទៅធ្វើអាជីវកម្ម ក៏ប៉ុន្តែ មិនមានក្រុមហ៊ុនណាសុខចិត្តទិញយក។ ស្ទីវ ចប ក៏ប្តូរគំនិតហើយងាកទៅស្វែងរកដៃគូវិនិយោគ គឺស្វែងរកអ្នកណាដែលសុខចិត្តបោះទុនវិនិយោគ ជាថ្នូរនឹងការទទួលបានចំណែកហ៊ុន នៅក្នុងក្រុមហ៊ុន Apple។
ការស្វែងរកដៃគូវិនិយោគនេះក៏មិនមែនជាការងាយស្រួលនោះដែរ ដោយសារតែក្រុមហ៊ុន និងអ្នកវិនិយោគភាគច្រើនមិនមានទំនុកចិត្តចំពោះ Apple ដែលជាក្រុមហ៊ុនដ៏តូច ទើបនឹងបង្កើតថ្មី គ្មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ហើយសូម្បីតែការិយាល័យធ្វើការក៏មិនមានត្រឹមត្រូវនឹងគេផង។ នៅទីបំផុតទៅ គឺអ្នកវិនិយោគម្នាក់ ឈ្មោះថា ម៉ៃខ៍ ម៉ាឃូល័រ (Mike Markkula) ដែលសុខចិត្តបោះទុនរកស៊ីជាមួយក្រុមហ៊ុន Apple។ ម៉ៃខ៍ ម៉ាឃូល័រ ដែលនៅពេលនោះ ទើបនឹងមានវ័យត្រឹម ៣២ឆ្នាំ គឺជាសេដ្ឋីវ័យក្មេង ដែលសល់លុយរាប់លានដុល្លារ រកបានពីការងារជាអ្នកគ្រប់គ្រងផ្នែកទីផ្សារឲ្យក្រុមហ៊ុន Intel។ ម៉ៃខ៍ ម៉ាឃូល័រ បានបោះទុនចំនួន ២៥ម៉ឺនដុល្លារ (មួយផ្នែកជាដើមទុន និងមួយផ្នែកទៀតជាកម្ចី) ជាថ្នូរនឹងការទទួលបានចំណែកហ៊ុន ១ភាគ៣ នៅក្នុងក្រុមហ៊ុន Apple។
គិតមកទល់នឹងពេលនោះ ម្ចាស់ភាគហ៊ុននៅក្នុងក្រុមហ៊ុន Apple នៅសល់តែ ស្ទីវ ចប និងស្ទីវ វ៉ូសញ៉ាក់តែប៉ុណ្ណោះ ដោយសារតែ រ៉ូណាល់ដ៍ វេន (Ronald Wayne) បានចាកចេញពីក្រុមហ៊ុនតាំងពីក្រោយពេលបង្កើតទើបនឹងបាន១១ថ្ងៃមកម៉្លេះ។ ក្រោយការចូលហ៊ុនរបស់ ម៉ៃខ៍ ម៉ាឃូល័រ ម្ចាស់ភាគហ៊ុនរបស់ Apple បានកើនឡើង ៣នាក់ដូចពីមុនវិញ ក៏ប៉ុន្តែ ផ្ទុយពី រ៉ូណាល់ដ៍ វេន ដែលមានចំណែកភាគហ៊ុនដ៏តិចតួច ម៉ៃខ៍ ម៉ាឃូល័រវិញ ទទួលបានចំណែកភាគហ៊ុនស្មើគ្នាជាមួយនឹងស្ទីវ ចប និងស្ទីវ វ៉ូសញ៉ាក់ ពោលគឺ ម្នាក់ៗមានភាគហ៊ុន ២៦% ចំណែកឯភាគហ៊ុនដែលនៅសល់ គឺបម្រុងទុកក្រែងមានអ្នកវិនិយោគផ្សេងទៀតចង់មកចូលរួមទៅថ្ងៃក្រោយ។
កុំព្យូទ័រ Apple II ត្រូវដាក់បង្ហាញជាសាធារណៈ និងដាក់លក់នៅលើទីផ្សារ នៅឆ្នាំ១៩៧៧។ មកទល់នឹងពេលនោះ Apple បានផ្លាស់ប្តូរមុខមាត់ទៅជាក្រុមហ៊ុនសមរម្យមួយ ដែលទីកន្លែងធ្វើការត្រូវបានរើចេញពីរោងដាក់ឡានរបស់ ស្ទីវ ចប ទៅការិយាល័យត្រឹមត្រូវ, មានបុគ្គលិកជាង ១០នាក់, មានអតិថិជន ព្រមទាំងទំនុកចិត្តល្មម ដែលអាចឲ្យធនាគារសុខចិត្តរកស៊ីជាមួយតាមរយៈការផ្តល់ឥណទាន។
នៅឆ្នាំ១៩៨០ Apple បានសម្រេចប្រែខ្លួនទៅជាក្រុមហ៊ុនសាធារណៈ ហើយបោះមូលបត្រលក់នៅលើទីផ្សារ។ ការបោះមូលបត្រដំបូង (IPO) របស់ក្រុមហ៊ុន Apple ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាជោគជ័យមិនធ្លាប់មាន ចាប់តាំងពីការបោះមូលបត្ររបស់ក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្ត Ford កាលពីឆ្នាំ១៩៥៦។ លើសពីនេះទៅទៀត ក្រោយការបោះមូលបត្រលក់ជាសាធារណៈនេះ តម្លៃរបស់ក្រុមហ៊ុន Apple ក៏បានកើនឡើងកប់ពពកផងដែរ។ កាលពីឆ្នាំ១៩៧៧ នៅមុនពេលចេញលក់កុំព្យូទ័រ Apple II ក្រុមហ៊ុន Apple ត្រូវបានគេប៉ាន់ស្មានថា មានតម្លៃត្រឹមតែប្រមាណជាជាង ៥ពាន់ដុល្លារអាមេរិកតែប៉ុណ្ណោះ។ ត្រឹមតែជាង៣ឆ្នាំក្រោយមក នៅចុងឆ្នាំ១៩៨០ ក្រោយពេលបោះមូលបត្រលក់នៅលើទីផ្សារ តម្លៃសរុបរបស់ក្រុមហ៊ុន Apple បានកើនឡើងរហូតដល់ទៅជិត ១ពាន់៨រយលានដុល្លារអាមេរិក ហើយ ស្ទីវ ចប ដែលនៅពេលនោះ ទើបនឹងមានវ៏័យ ២៥ឆ្នាំ បានក្លាយទៅជាសេដ្ឋី ដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិសរុបរហូតដល់ទៅប្រមាណជា ២៥០លានដុល្លារ។
ការធ្វើអាជីវកម្មម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រ Apple II វិញ ក៏ទទួលបានជោគជ័យយ៉ាងខ្លាំងផងដែរ ដោយលក់ដាច់រហូតដល់ទៅប្រមាណជាជិត ៦លានគ្រឿង នៅក្នុងរយៈពេលប្រមាណជា ១៦ឆ្នាំក្រោយការដាក់បង្ហាញជាសាធារណៈ។
ក៏ប៉ុន្តែ ស្ទីវ ចប ក៏មិនបានស្កប់ចិត្តតែត្រឹមនោះដែរ ដោយសារតែលោកប្រមើលទុកថា ម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រ Apple II មិនអាចចេះតែបន្តមានប្រជាប្រិយភាព ហើយអាចមានជោគជ័យនៅលើទីផ្សារជារៀងរហូតបាននោះទេ។ ម្យ៉ាងទៀត នៅពេលនោះ ម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រ Apple II ត្រូវបានគេស្គាល់ជាទូទៅថាជាកុំព្យូទ័រដែលរចនាឡើងដោយ ស្ទីវ វ៉ូសញ៉ាក់ ឯស្ទីវ ចប មានមហិច្ឆតាចង់ផលិតកុំព្យូទ័រថ្មីមួយដោយខ្លួនឯង ហើយជាកុំព្យូទ័រដែលមានភាពអស្ចារ្យលើសពីអ្វីដែលគេធ្លាប់ធ្វើកន្លងមក។ ស្ទីវ ចប ក៏បានចាប់ផ្តើមគម្រោងបង្កើតកុំព្យូទ័រប្រភេទថ្មីមួយទៀត ដែលមានឈ្មោះថា Macintosh ហើយដែលក្រោយមកត្រូវបានគេហៅកាត់ថា “Mac” រហូតមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ន។
Macintosh ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាកុំព្យូទ័រផ្ទាល់ខ្លួនលើកដំបូងនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត ដែលប្រើប្រព័ន្ធដែលគេហៅតាមភាសាអង់គ្លេសថា “Graphical User Interface” ពោលគឺប្រព័ន្ធដែលអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកប្រើប្រាស់អាចបញ្ជាម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រ ដោយប្រើ “កណ្តុរ” (Mouse)។
កាលពីពេលមុននោះ គ្រប់ម៉ាស៊ីនកុំព្យូទ័រទាំងអស់ប្រើប្រព័ន្ធបញ្ជាមួយ ដែលគេឲ្យឈ្មោះតាមភាសាអង់គ្លេសថា “Command-Line Interface” ដែលអ្នកប្រើប្រាស់អាចបញ្ជាកុំព្យូទ័របានតែតាមរយៈ “ក្តារចុច” (Keyboard) ដោយក្នុងនោះ DOS (Disk Operating System) គឺជាកម្មវិធីដែលគេស្គាល់ច្រើនជាងគេ គឺ Apple DOS សម្រាប់កុំព្យូទ័ររបស់ក្រុមហ៊ុន Apple និង MS-DOS របស់ក្រុមហ៊ុន Microsoft ដែលជាទូទៅប្រើសម្រាប់កុំព្យូទ័ររបស់ក្រុមហ៊ុន IBM។
ក៏ប៉ុន្តែ ប្រព័ន្ធបញ្ជា Command-Line Interface នេះមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញខ្លាំងសម្រាប់អ្នកប្រើប្រាស់ទូទៅ ជាពិសេស អ្នកដែលគ្មានជំនាញខាងកុំព្យូទ័រ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាគេបង្កើតប្រព័ន្ធ Graphical User Interface ឡើង។ ក្រុមហ៊ុន Apple របស់ ស្ទីវ ចប និងក្រុមហ៊ុន Microsoft របស់ ប៊ីល ហ្គេត សុទ្ធតែបានបង្កើតគម្រោងធ្វើកុំព្យូទ័រប្រើប្រព័ន្ធ Graphical User Interface នេះដូចគ្នា ក៏ប៉ុន្តែ គឺ ស្ទីវ ចប ដែលធ្វើបានមុន ដោយផលិត និងដាក់លក់កុំព្យូទ័រ Macintosh នៅលើទីផ្សារ នៅឆ្នាំ១៩៨៤ មួយឆ្នាំមុនការផលិតកម្មវិធី Microsoft Windows សម្រាប់កុំព្យូទ័រ IBM នៅឆ្នាំ១៩៨៥។
ទោះជាយ៉ាងណា ការចេញលក់កម្មវិធី Microsoft Windows នេះ បានបង្កើតឲ្យមានជាជម្លោះដ៏ក្តៅគគុក រវាង ស្ទីវ ចប និងប៊ីលហ្គេត ដោយនៅពេលនោះ ស្ទីវ ចប បានចោទថា កម្មវិធី Microsoft Windows របស់ប៊ីល ហ្គេត គឺជាការលួចចម្លងពីកម្មវិធី Macintosh Operating System (Mac OS) របស់Apple៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ