នីកូឡា តេសឡា និងប្រព័ន្ធបញ្ជូនសារឥតខ្សែ (Wireless)
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៩:៥៥
នៅក្នុងនាទីប្រវត្តិសាស្រ្តពិភពលោករបស់យើង នៅសប្តាហ៍នេះ សេង ឌីណា សូមបន្តរៀបរាប់ អំពីប្រវត្តិរបស់ នីកូឡា តេសឡា (Nikolas Tesla) ជាបន្តទៀត ដោយសូមលើកឡើង អំពីស្នាដៃដ៏សំខាន់មួយទៀតរបស់លោក ដែលភាគច្រើនត្រូវបានគេបំភ្លេច ហើយត្រូវជាប់ឈ្មោះទៅអ្នកផ្សេង គឺបច្ចេកវិទ្យាបញ្ជូនសារតាមរលកធាតុអាកាស។
គិតត្រឹមឆ្នាំ១៨៨៩ លុយដែលបានពីការលក់បច្ចេកវិទ្យាចរន្តឆ្លាស់ (AC) បានធ្វើឲ្យ នីកូឡា តេសឡា ក្លាយជាអ្នកមានទ្រព្យសម្បត្តិស្តុកស្តម្ភម្នាក់ គឺល្មមគ្រប់គ្រាន់អាចឲ្យតេសឡាមានទាំងពេលវេលា និងលុយកាក់ ក្នុងការសិក្សា និងពិសោធន៍ទៅលើប្រធានបទ ដែលជាចំណង់ចំណូលចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោក ហើយបានបង្កើតនូវមន្ទីរពិសោធន៍ នៅក្នុងទីក្រុងញូវយ៉ក សម្រាប់ប្រើប្រាស់ផ្ទាល់ខ្លួន។
ចាប់ពីឆ្នាំ១៨៩៤ តេសឡាបានផ្តោតការពិសោធន៍ទៅលើថាមពលមួយប្រភេទ ដែលចេញពីរលកអេឡិចត្រូម៉ាញេទិកក្នុងហ្វ្រកង់កម្រិតខ្ពស់ ដែលគេមិនអាចមើលឃើញនឹងភ្នែក។ នៅក្នុងការពិសោធន៍នេះ តេសឡាបានផ្តិតយករូបភាពកាំរស្មីអ៊ិច (X-Ray) ជាលើកដំបូងនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលនោះ តេសឡានៅមិនទាន់ដឹងនៅឡើយទេថា នោះគឺជាកាំរស្មីអ៊ិច។
រហូតទាល់តែក្រោយពេលដែលអ្នកប្រាជ្ញអាល្លឺម៉ង់ ឈ្មោះ វីលហិម រើនត៍ហ្គិន (Wilhelm Röntgen) ប្រកាសពីការរកឃើញកាំរស្មីអ៊ិច នៅខែធ្នូឆ្នាំ១៨៩៥ ទើបតេសឡាត្រឡប់ទៅរៀបចំធ្វើពិសោធន៍មើលឡើងវិញ ហើយដឹងថា រូបភាពដែលខ្លួនថតបាន កាលពីប៉ុន្មានខែមុន គឺជារូបភាពមកពីកាំរស្មីអ៊ិច។ ប៉ុន្តែពេលនោះ គឺវាហួសពេលទៅហើយ ពីព្រោះថា គ្រប់គ្នាទទួលស្គាល់ថា វីលហិម រើនត៍ហ្គិន គឺជាអ្នករកឃើញកាំរស្មីអ៊ិច ហើយនៅឆ្នាំ១៩០១ គឺវិលហិម រើនត៍ហ្គិន ដែលជាអ្នកបានទទួលរង្វាន់ណូបែល ពីការរកឃើញកាំរស្មីអ៊ិចនេះ។
ទោះជាយ៉ាងណា នីកូឡា តេសឡាខ្លួនឯងផ្ទាល់ ក៏ហាក់ដូចជាមិនសូវជាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការសិក្សាលើកាំរស្មីអ៊ិចនេះប៉ុន្មាននោះដែរ ដោយពេលនោះ តេសឡាកំពុងតែផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើបាតុភូតដ៏ចម្លែកមួយទៀត គឺការបញ្ជូនថាមពលអគ្គិសនី និងសញ្ញាអេឡិចត្រូម៉ាញេទិច ដោយមិនចាំបាច់ប្រើខ្សែភ្លើង (Wireless)។
តេសឡាចាប់ផ្តើមចាប់អារម្មណ៍ទៅលើបច្ចេកវិទ្យាបញ្ជូនថាមពលដោយគ្មានខ្សែ (Wireless) នៅឆ្នាំ១៨៨៩ គឺនៅក្នុងអំឡុងពេលធ្វើដំណើរទៅចូលរួមក្នុងពិព័រណ៍ពិភពលោក (Exposition Universelle 1889) នៅក្នុងទីក្រុងប៉ារីស ដែលតេសឡាបានដឹងអំពីការពិសោធន៍ទៅលើរលកធាតុអាកាសអេឡិចត្រូម៉ាញេទិច (Electromagnetic waves) ដែលធ្វើឡើងដោយអ្នកប្រាជ្ញអាល្លឺម៉ង់ម្នាក់ឈ្មោះថា ហានរីស្ហ ហ៊ែត្ស៍ (Heinrich Hertz)។
ទ្រឹស្តីនៃរលកធាតុអាកាសអេឡិចត្រូម៉ាញេទិចនេះត្រូវបានរកឃើញ ដោយអ្នកប្រាជ្ញស្កុតឡែនដ៍ដ៏ល្បីល្បាញមួយរូប ឈ្មោះថា ជេមស៍ ឃ្លើក ម៉ាក់ស្វ៊ែល (James Clerk Maxwell)។ យោងតាមម៉ាក់ស្វ៊ែល ទាំងពន្លឺ និងទាំងរលកធាតុអាកាសវិទ្យុ គឺសុទ្ធសឹងតែជាផ្នែកមួយនៃអេឡិចត្រូម៉ាញេទិច ដែលអាចធ្វើដំណើរនៅក្នុងលំហ (រួមទាំងភាពទទេនៅក្នុងទីអវកាសផង) ដោយមិនចាំបាច់មានអ្វីជាមធ្យោបាយចម្លងទាំងអស់។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្វីៗអស់ទាំងនេះ ស្ថិតនៅត្រឹមតែជាទ្រឹស្តី និងជាសមីការគណិតវិទ្យាតែប៉ុណ្ណោះ។
រហូតទាល់តែដល់ចន្លោះពីឆ្នាំ១៨៨៦ដល់ឆ្នាំ១៨៨៩ ទើប ហាន់រីស្ហ ហ៊ែត្ស៍ បានធ្វើពិសោធន៍ជាក់ស្តែង ហើយបញ្ជាក់បានច្បាស់លាស់ថា រលកធាតុអាកាសនៃអេឡិចត្រូម៉ាញេទិច ក្នុងនោះ រួមទាំងរលកធាតុអាកាសវិទ្យុផង ដែលព្យាករដោយម៉ាក់ស្វ៊ែល គឺពិតជាមានពិតប្រាកដមែន។
ក្រោយពីបានដឹងអំពីលទ្ធផលនៃការធ្វើពិសោធន៍របស់ហ៊ែត្ស៍នេះ នីកូឡា តេសឡា ក៏បានចាប់ផ្តើមផ្តោតការសិក្សាអំពីរលកធាតុអាកាសអេឡិចត្រូម៉ាញេទិចនេះ ដោយនៅពេលនោះ តេសឡាងប់ងល់តែនឹងគំនិតមួយ គឺធ្វើយ៉ាងណាស្វែងរកវិធីបញ្ជូននិងទទួលថាមពលដោយមិនចាំបាច់ប្រើខ្សែ មិនត្រឹមតែដើម្បីអាចបញ្ជូនសារនោះទេ តែសំខាន់ជាងនេះទៅទៀត គឺអាចចែកចាយថាមពលអគ្គិសនី ដោយមិនចាំបាច់ប្រើខ្សែភ្លើង។
នីកូឡា តេសឡា ចាប់ផ្តើមរកឃើញនូវគំនិតខ្លះៗ ទាក់ទងនឹងបច្ចេកវិទ្យាបញ្ជូននិងទទួលសញ្ញាតាមរលកធាតុអាកាស ចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៨៩២ ហើយរហូតឈានទៅផលិតបានទូកមួយដែលអាចបញ្ជាពីចម្ងាយដោយប្រើទូរបញ្ជា ឬតេឡេកុម្ម៉ង់ នៅឆ្នាំ១៨៩៨។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងអំឡុងពេលនោះ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តជាច្រើនផ្សេងទៀត ក៏កំពុងតែធ្វើការសិក្សាទៅលើរលកធាតុអាកាសវិទ្យុនេះដែរ ក្នុងនោះ រួមមានអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបារាំង រុស្ស៊ី និងជាពិសេស វិស្វករអគ្គិសនីជនជាតិអ៊ីតាលីឈ្មោះថា ហ្គូលីយែលម៉ូ ម៉ាកូនី (Guglielmo Marconi)។
ម៉ាកូនី ដែលមានដើមកំណើតនៅអ៊ីតាលី តែរស់នៅក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស បានរកឃើញបច្ចេកវិទ្យាបញ្ជូនសារតាមរលកធាតុអាកាសវិទ្យុ ហើយបានចុះវិញ្ញាបនបត្រតក្កកម្ម នៅក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស នៅឆ្នាំ១៨៩៧។ ម៉ាកូនី បានជាប់ឈ្មោះជាអ្នកបង្កើតបច្ចេកវិទ្យាទំនាក់ទំនងតាមវិទ្យុរហូតមកទល់នឹងសព្វថ្ងៃ គឺដោយសារតែបច្ចេកវិទ្យាដែលម៉ាកូនីបានរកឃើញ ត្រូវបានម៉ាកូនីយកទៅប្រើប្រាស់ក្នុងការអនុវត្តជាក់ស្តែងដោយជោគជ័យ តាមរយៈការបង្កើតក្រុមហ៊ុនទូរលេខឥតខ្សែមួយនៅអង់គ្លេស គឺក្រុមហ៊ុន Marconi Company Ltd. (ចាប់ផ្តើមដំបូង ក្រុមហ៊ុននេះមានឈ្មោះថា Wireless Telegraph & Signal Company)។
ផ្ទុយពីនេះទៅវិញ អ្វីដែលនីកូឡា តេសឡា បានរកឃើញ គឺបានត្រឹមតែយកទៅបង្ហាញឲ្យសាធារណជនឃើញជាគំរូតែប៉ុណ្ណោះ។ តេសឡាបានព្យាយាមស្វះស្វែងរកទុនវិនិយោគ យកមកអភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យារបស់ខ្លួន ដើម្បីយកទៅធ្វើអាជីវកម្ម ក៏ប៉ុន្តែ មិនបានជោគជ័យ។
តាមការពិត នីកូឡា តេសឡា អាចរកបានទុនវិនិយោគមួយជំហានដំបូងដែរ ពីសំណាក់អ្នកវិនិយោគ ជេភី ម័រហ្គែន ដើម្បីយកទៅចំណាយលើការអភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យាទំនាក់ទំនងតាមរលកធាតុអាកាស ហើយតេសឡាបានសាងសង់ប៉មដ៏ខ្ពស់មួយ នៅ Long Island (រដ្ឋញូយ៉ក) ដើម្បីធ្វើជាអង់តែន សម្រាប់ប្រព័ន្ធទាក់ទងតាមរលកធាតុអាកាសទៅកាន់គ្រប់កន្លែងនៅទូទាំងពិភពលោកទាំងមូល។
ក៏ប៉ុន្តែ នៅពីក្រោយគម្រោងប្រព័ន្ធទាក់ទងនេះ នីកូឡា តេសឡា នៅតែងប់ងល់នឹងគំនិតចង់បង្កើតប្រព័ន្ធចែកចាយថាមពលអគ្គិសនីតាមរលកធាតុអាកាស ដោយមិនចាំបាច់ប្រើខ្សែភ្លើង ដែលជាគម្រោងត្រូវការចំណាយលុយច្រើន។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាក្នុងរយៈពេលត្រឹមតែមួយឆ្នាំ នៅក្នុងពេលដែលប្រព័ន្ធទាក់ទងតាមរលកធាតុអាកាសនៅមិនទាន់អាចដំណើរការសម្រាប់ការធ្វើអាជីវកម្មបាននៅឡើយ តេសឡាត្រូវអស់លុយ ហើយត្រូវត្រឡប់ទៅរកលុយពីអ្នកវិនិយោគសាជាថ្មីម្តងទៀត។
នៅក្នុងពេលនោះ ហ្គូលីយែលម៉ូ ម៉ាកូនី បានពង្រីកមុខជំនួញពីអង់គ្លេសចូលមកបើកក្រុមហ៊ុននៅញូយ៉ក ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នា ម៉ាកូនីបានធ្វើតេស្តប្រកបដោយជោគជ័យ ក្នុងការបញ្ជូនទូរលេខឥតខ្សែឆ្លងកាត់មហាសមុទ្រអាត្លង់ទិកជាលើកដំបូងបង្អស់នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត។ ជោគជ័យនេះបានទាក់ទាញអ្នកវិនិយោគអាមេរិក ក្នុងនោះរួមមានទាំងលោក ជេភី ម័រហ្គែនផង ឲ្យនាំគ្នាបោះទុនវិនិយោគក្នុងក្រុមហ៊ុនរបស់ម៉ាកូនី ដោយមិនរវីរវល់នឹងគម្រោងរបស់នីកូឡា តេសឡា។
គិតត្រឹមឆ្នាំ១៩០៤ ដោយលុយក៏អស់ ហើយអ្នកវិនិយោគថ្មីក៏គ្មាន នីកូឡា តេសឡា ក៏បានបោះបង់គម្រោងសាងសង់ប្រព័ន្ធទាក់ទងតាមរលកធាតុអាកាសរបស់ខ្លួនចោល។ ៥ឆ្នាំក្រោយមកទៀត នៅឆ្នាំ១៩០៩ ហ្គូលីយែលម៉ូ ម៉ាកូនី បានទទួលរង្វាន់ណូបែលរូបវិទ្យា ទាក់ទងនឹងស្នាដៃបង្កើតបច្ចេកវិទ្យាទូរលេខឥតខ្សែ ក្នុងពេលដែលតេសឡាត្រូវរស់នៅក្នុងសភាពឯកោ ទ្រព្យសម្បត្តិក៏អស់ មុខជំនួញក៏លែងមាន ហើយគម្រោងស្រាវជ្រាវអ្វីផ្សេងទៀតក៏មិនដំណើរការទៅមុខដោយខ្វះលុយ ហើយគ្មានអ្នកបោះទុនវិនិយោគ។
នៅឆ្នាំ១៩១៥ នីកូឡា តេសឡា បានប្តឹងទៅតុលាការអាមេរិក ដោយចោទម៉ាកូនីថាបានលួចចម្លងស្នាដៃរបស់ខ្លួន ក៏ប៉ុន្តែ បណ្តឹងនេះក៏មិនបានលទ្ធផលអ្វីនោះដែរ ដោយសារតែតេសឡាខ្វះខាតលុយ ហើយគ្មានលទ្ធភាពក្នុងការបន្តក្តីក្តាំទល់នឹងម៉ាកូនី។ រហូតទាល់តែជិត ៣០ឆ្នាំក្រោយមក គឺនៅខែមិថុនាឆ្នាំ១៩៤៣ ទើបតុលាការកំពូលអាមេរិកបានចេញសេចក្តីសម្រេចមួយ ដោយកំណត់ថា ថ្វីដ្បិតតែម៉ាកូនីជាអ្នកដែលបានបង្កើតបច្ចេកវិទ្យាទូរលេខឥតខ្សែមុនគេ ក៏ប៉ុន្តែ ផ្នែកខ្លះនៃបច្ចេកវិទ្យានេះ គឺជាការចម្លងចេញពីស្នាដៃរបស់នីកូឡា តេសឡា។
ក៏ប៉ុន្តែ រហូតមកទល់នឹងពេលនោះ តេសឡាលែងមានវត្តមាននៅលើភពផែនដីទៀតហើយ។ នីកូឡា តេសឡា បានទទួលមរណភាពក្នុងសភាពឯកោ នៅក្នុងបន្ទប់សណ្ឋាគារក្នុងទីក្រុងញូយ៉ក នៅថ្ងៃ៧ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៤៣ នៅក្នុងវ័យ ៨៦ឆ្នាំ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ