២ ធ្នូឆ្នាំ១៩៧៨ជាចលនាបដិវត្តន៍ចុងក្រោយរបស់កម្ពុជា?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:២៤
២ធ្នូ១៩៧៨ -២ធ្នូ ២០១១ ជាខួបទី៣៣ឆ្នាំនៃចលនាផ្តួលរំលំរបបដឹកនាំសម្លាប់រង្គាលរបស់ពួកខ្មែរក្រហម។ រណសិរ្សរំដោះជាតិដែលគាំទ្រដោយកងទ័ពវៀតណាម បានទទួលជ័យជម្នះនៅថ្ងៃទី៧ មករា១៩៧៩។ ៣៣ឆ្នាំបានកន្លងផុតទៅ ២ធ្នូត្រូវបានគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាប្រារព្ធទិវារម្លឹកខួបជារៀងរាល់ឆ្នាំមិនដែលខាន។ ការរម្លឹកខួបថ្ងៃ ២ធ្នូក៏ជាសារមួយរម្លឹកអំពីចលនារំដោះជាតិប្រឆាំងនឹងមេដឹកនាំដែលកាច់ចង្កូតប្រទេសទៅរកក្តីវិនាសអន្តរាយ។ តើថ្ងៃ២ធ្នូឆ្នាំ១៩៧៨គួរតែជាចលនាបដិវត្តន៍បង្ហូរឈាមចុងក្រោយសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជាដែរឬទេ?
គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដែលកំពុងកាន់អំណាចបានប្រារព្ធពិធីយ៉ាងអធិកអធមដើម្បីរម្លឹកខួប៣៣ឆ្នាំនៃថ្ងៃទី២ធ្នូ កាលពីថ្ងៃសុក្រម្សិលមិញនេះ។ ២ធ្នូ១៩៧៨គឺជាការចាប់កំណើតនៃចលនាតស៊ូដែលមានឈ្មោះថា«រណសិរ្សសាមគ្គីសង្គ្រោះជាតិកម្ពុជា»នៅឯស្រុកស្នួល ខេត្តក្រចេះ។ រណសិរ្សនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងគោលដៅផ្តួលរំលំរបបខ្មែរក្រហមដែលបានសាបព្រោះរបបវាលពិឃាតនៅលើទឹកដីកម្ពុជាចន្លោះពីឆ្នាំ១៩៧៥ដល់១៩៧៩។
ការកកើតឡើងនៃរណសិរ្ស២ធ្នូអាចបញ្ជាក់បាននូវទ្រឹស្តីដែលថា «ទីណាមានការជិះជាន់ ទីនោះមានការរើបង្រះ» សូម្បីតែរបបខ្មែរក្រហមដ៏សាហាវ ដ៏មហាប្រល័យ ក៏គង់នៅមានអ្នកហ៊ានងើបតស៊ូដើម្បីផ្តួលរំលំរហូតបានទទួលជោគជ័យដែរ។ រណសិរ្ស២ធ្នូមិនមែនជាចលនារំដោះជាតិលើកដំបូងទេសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា ប៉ុន្តែ វាជាចលនាតស៊ូមួយដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងស្ថានភាពដែលប្រទេសជាតិធ្លាក់ក្នុងគ្រោះមហន្តរាយធ្ងន់ធ្ងរជាងគេក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ខ្លួន។
ជាការពិត ក្រោយចលនារណសិរ្ស២ធ្នូឆ្នាំ៧៨ ក៏មានដែរចលនាតស៊ូជាយដែនក្នុងទសវត្សរ៍ទី៨០ និង៩០ដែលត្រូវគេបង្កើតឡើងក្នុងបុព្វហេតុរំដោះប្រទេសជាតិដូចគ្នាប៉ុន្តែ ទីបំផុតទៅ ដំណោះស្រាយនយោបាយបានឈានដល់ការព្រមព្រៀងគ្នាដាក់អាវុធនិងជ្រើសរើសយកការបោះឆ្នោតជាទីលានប្រកួតប្រជែងវិញ។ ការបោះឆ្នោតតាមបែបប្រជាធិបតេយ្យកាលពីឆ្នាំ១៩៩៣គឺជារបត់នយោបាយថ្មីមួយសម្រាប់កម្ពុជា។ វប្បធម៌ប្រជាធិបតេយ្យកំពុងចាក់ឬសនៅលើទឹកដីដែលធ្លាប់តែប្រយុទ្ធគ្នាដោយអាវុធមួយនេះ។
មកដល់ត្រឹមនេះ គេអាចនិយាយបានថារណសិរ្ស ២ធ្នូ១៩៧៨គឺជាចលនាតស៊ូរំដោះជាតិដោយអាវុធចុងក្រោយសម្រាប់រយៈពេល៣៣ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ ដោយក្រឡេកថយក្រោយទៅមើលអតីតកាលរបស់ខ្លួន ពលរដ្ឋខ្មែរជាច្រើនបន់ស្រន់សូមឲ្យចលនារំដោះជាតិដោយចុងកាណុងបញ្ចប់ត្រឹមចលនា២ធ្នូឆ្នាំ១៩៧៨ទៅចុះពីព្រោះគ្មាននរណាម្នាក់ចង់ឃើញប្រទេសជាតិធ្លាក់ក្នុងភាពវិនាសកម្មវឹកវរជាថ្មី និងត្រូវបង្កើតចលនារំដោះជាតិអ្វីទៀតនោះឡើយ។
ប៉ុន្តែ ដើម្បីធ្វើឲ្យក្តីប្រាថ្នារបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរបានសម្រេច ទាល់តែមានភាពសុខដុមរមនាក្នុងចំណោមពលរដ្ឋ ជាពិសេសភាពសុខដុមរមនារវាងអ្នកនយោបាយតែម្តង។ បច្ចុប្បន្ននេះ កម្ពុជាមានហើយការបោះឆ្នោតតាមបែបប្រជាធិបតេយ្យ បានស្គាល់ហើយការអភិវឌ្ឍន៍ដែលកំពុងតែប្រព្រឹត្តទៅគ្រប់វិស័យ មានហើយសេរីភាពដើរហើរទៅណាមកណាដោយសេរី និងលែងមានទៀតហើយសង្គ្រាមស៊ីវិល។ ប៉ុន្តែ បញ្ហាជាច្រើននៅតែបង្កភាពអាប់អួនៅក្នុងសង្គមនៅឡើយ។ បញ្ហាដីធ្លី ប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ និងការប្រឆាំងអំពើពុករលួយនៅតែជាប្រធានបទក្តៅគគុកនៅឡើយ។ ទំនាស់រវាងបក្សប្រឆាំងនិងបក្សកាន់អំណាចក៏នៅតែមានលក្ខណៈស្រួចស្រាល់យ៉ាងខ្លាំង។ ថ្មីៗនេះក៏មានការផ្ទុះឡើងនូវសង្គ្រាមពាក្យសម្តីបន្ទាប់ពីបក្សប្រឆាំងបំផុសអំពីការផ្លាស់ប្តូរអ្នកដឹកនាំប្រទេសតាមរយៈមធ្យោបាយផ្សេងៗក្នុងនោះក៏មានការប្រៀបធៀបអំពីចលនាបះបោរទម្លាក់មេដឹកនាំនៅក្នុងពិភពអារ៉ាប់ជាដើម។ ទាំងនេះបាននាំឲ្យមានការព្រួយបារម្ភឬក៏ការនឹកឃើញឡើងវិញអំពីរូបភាពនៃអំពើហិង្សាគួរឲ្យព្រឺខ្លាច។
យ៉ាងណាក៏ដោយ មានការរំពឹងទុកថា អ្នកនយោបាយខ្មែរគ្រប់និន្នាការនឹងស្រង់បទពិសោធន៍ពីអតីតកាល ហើយចៀសវាងកុំឲ្យប្រវត្តិសាស្ត្រច្រំដែល។ គឺចៀសវាងតាមរយៈធ្វើនយោបាយដោយនាំប្រទេសឆ្ពោះទៅរកការអភិវឌ្ឍន៍ដ៏ពិតប្រាកដមួយ ដោយគិតគូរផលប្រយោជន៍ប្រទេសជាតិ និងប្រជាជនជាធំ ហើយមិនទុកឲ្យពួកគេទទួលរងទុក្ខវេទនាទៀតឡើយ។ គេក៏មានជំនឿដែរថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក្នុងសម័យថ្មីនេះប្រាកដជានឹងចូលរួមកាន់ក្តាប់ជោគវាសនាប្រទេសជាតិដោយមិនបណ្តោយឲ្យអ្នកនយោបាយធ្វើអ្វីតាមអំពើចិត្តទៀតដែរ។ ការចូលរួមធ្វើឲ្យមានភាពសុខដុមរមនាក្នុងប្រទេស ជាវិធីល្អបំផុតដើម្បីចៀសវាងការកកើតជាថ្មីចលនាតស៊ូរំដោះជាតិដោយអំពើហិង្សា៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ