៧០ឆ្នាំក្រោយបានឯករាជ្យ វៀតណាមនៅតែមានអារម្មណ៍ថា មានគេចង់ឈ្លានពាន
ថ្ងៃទី ២កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥ គឺជាខួបលើកទី៧០ នៃឯករាជ្យរបស់សាធារណរដ្ឋសង្គមនិយមវៀតណាម។ ទិវានេះ បានប្រារព្ធធ្វើឡើង ដូចជារៀងរាល់ឆ្នាំ នៅរដ្ឋធានីហាណូយ ក្រោមអធិបតីភាពរបស់ប្រធានាធិបតីវៀតណាម លោក ទ្រុង តាន់ សាង។ ក្នុងឱកាលនេះ លោកប្រធានាធិបតីវៀតណាម បានថ្លែងថា ត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះ ការគម្រាមកំហែង នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ទៅលើបូរណភាពទឹកដី និងអធិបតេយ្យភាពរបស់វៀតណាម។ ទោះបី ជាលោកមិនបានលើកឡើងដោយចំៗក៏ដោយ ក្នុងន័យនេះ ប៉ុន្តែគេអាចកាត់យល់បានថា លោកចង់សំដៅដល់សកម្មភាពវាទទី ឈ្លានពានរបស់មហាយក្សចិន។
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖ កែប្រែថ្ងៃទី៖
ដូចជារៀងរាល់ឆ្នាំ ពិធីនេះ បានប្រព្រឹត្តិទៅ នៅទីក្រុងហាណូយ នៅទីលាន បាឌិញ ដែលជាទីតំកល់សព្វរបស់ ហូជីមិញ បិតាឯករាជ្យជាតិរបស់វៀតណាម។ តាមការរាយការណ៍ របស់អ្នកយកព័ត៌មាន AFP បានឲ្យដឹងថា ពិធីនេះមានអ្នកចូលរួម ចំនួនប្រមាណជា ៣ម៉ឺននាក់ ដែលមានចែកជាក្រុមប្រកប ដោយឯកសណ្ឋាន គឺមានក្រុមទាហាន ក្រុមនគរបាល ក្រុមមន្ត្រីរដ្ឋការ និងក្រុមបុគ្គលិកឯកជនផងដែរ។ ក្រៅពីអ្នកចូលរួមទាំងនេះ គឺមានមន្ត្រីធំៗ រាប់រយនាក់ ដែលជាសមាជិកគណកម្មាធិការអចិន្ត្រៃយ៍បក្សកុម្មុយនីស្តវៀតណាម និងការិយាល័យនយោបាយ របស់រដ្ឋាភិបាលវៀតណាម។ បន្ទាប់ពីមានការបាញ់កាំភ្លើងធំ ជាច្រើនគ្រាប់ ពិធីនេះ មានការដើរជាព្យុហយាត្រា របស់ក្រុមទាហាន ក្រុមប៉ូលីស និងក្រុមនារីក្លាហានកុម្មុយនីស្ត ប៉ុន្តែមិនមានការដង្ហែរក្បួនអាវុធ រថក្រោះ រឺសម្ភារៈសិកផ្សេងៗទេ។
បុណ្យឯករាជ្យជាតិនេះ គឺវៀតណាមកំណត់យកថ្ងៃ ដែលក្រុមកម្លាំងបដិវត្តន៍កុម្មុយនីស្ត ដែលដឹកនាំដោយ ហូជីមិញ បានវាយដណ្តើមបានខេត្តមួយចំនួន នៅភាគខាងជើង នៅឆ្នាំ១៩៤៥ ហើយក៏បានប្រកាស ឯករាជ្យនៅថ្ងៃទី ២កញ្ញា ឆ្នាំ១៩៤៥។ កាលជំនាន់នោះ បារាំងដែលបានដាក់អាណានិគមលើវៀតណាម កំពុងតែចាញ់សង្រ្គាមលោកលើកទីពីរ ហើយត្រូវបង្ខំចិត្ត ដកកំលាំងចេញពីវៀតណាម ដោយសារការមកដល់ របស់កងទ័ពជប៉ុន។ ហូជីមិញ បានឆ្លៀតឱកាសនេះ ដើម្បីប្រកាសឯករាជ្យតែម្តង។ ប៉ុន្តែ ក្រោយសង្រ្គាមលោក លើកទី២ បារាំងបានត្រឡប់មកវិញ ហើយបានធ្វើសង្រ្គាម ជាមួយវៀតណាម ដែលយើងតែងតែហៅថា សង្រ្គាម ធាន បៀន ភូ រហូតដល់ខែ ឧសភា ឆ្នាំ១៩៥៤ ទើបបារាំង បញ្ចប់អាណានិគម ហើយប្រគល់ឯករាជ្យឲ្យវៀតណាម។
ចិន ជាសត្រូវឈ្លានពាន៖
ទិវាឯករាជ្យឆ្នាំនេះ អ្វីដែលធ្វើឲ្យគេចាប់អារម្មណ៍ជាងគេ គឺសន្ទរកថា របស់លោក ទ្រុង តាន់សាង ប្រធានាធិបតីវៀតណាម។ លោកបានថ្លែងជាអាទិ៍ថា ជម្លោះនៅក្នុងដែនសមុទ្រ គឺកំពុងតែគម្រាមកំហែង ដល់សន្តិភាព ស្ថិរភាព ឯករាជ្យភាព និងបូរណភាពដែនដីរបស់វៀតណាម។ ក្នុងន័យនេះ មានន័យថា គឺមានន័យថា បូរណភាពដែនដីរបស់វៀតណាម គឺកំពុងតែត្រូវរងការគម្រាមកំហែង ពីសំណាក់ចិន ដែលកំពុងតែវាទទី នៅក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូង។ បន្ថែមពីខ្លឹមសារ ខាងលើនេះ លោកប្រធានាធិបតីវៀតណាម បានឆ្លៀត អំពាវនាវ ឲ្យវៀតណាមប្រឹងប្រែងកសាងកងទ័ពខ្លួន ឲ្យបានរឹងមាំ ដើម្បីការពារឯករាជ្យភាព និងអធិបតេយ្យភាពរបស់វៀតណាម។
ដូចយើងបានតាមដានស្រាប់ កាលពីពាក់កណ្តាលឆ្នាំ២០១៤ មានការផ្ទុះអំពើហឹង្សា ប្រឆាំងចិន ដែលបានកើតឡើង ពាសពេញប្រទេសវៀតណាម។ នេះក៏ដោយសារ តែមានជម្លោះ នៅក្នុងដែនសមុទ្រ ទាក់ទិនទៅនឹងការជីករុករកប្រេង ក្នុងបាតសមុទ្រ។ នាវាចម្បាំងចិន ដែលនៅយាមការពារស្ថានីយ៍រកប្រេង បានបាញ់កម្ទេចនាវារបស់វៀតណាម។ ប្រទេសទាំងពីរ ទាមទារកាន់កាប់ដែនទឹក និងប្រជុំកោះ ក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូង តែរៀងៗខ្លួន។ ការណ៍នេះ បានដុតភ្លើងកំហឹង មតិមហាជន អ្នកជាតិនិយមវៀតណាម ឲ្យងើបបះបោរទូទាំងប្រទេស ទៅដុតរោងចក្រ និងក្រុមហ៊ុនចិន នៅវៀតណាម។
ប៉ុន្តែ បើយើងក្រឡេកទៅមើលប្រវត្តិសាស្ត្រ ជម្លោះរវាងចិន និងវៀតណាម មិនមែនទៀបតែកើតឡើងដោយសាររឿងដណ្តើមដែនសមុទ្រគ្នានេះទេ តែវាជារឿងនយោបាយ ជាជម្លោះមនោគមនវិជ្ជាកុម្មុយនីស្ត ដែលមានតាំងពីទសវត្សឆ្នាំទី ៦០ ម្លេះ។ វៀតណាម ដែលគ្រប់គ្រងដោយបក្សកុម្មុយនីស្តរបស់ហូជីមិញ ធ្លាប់ត្រូវគេចាត់ទុក ដូចជាប្អូនរបស់ចិនកុម្មុយនីស្ត របស់ម៉ៅសេទុង អញ្ចឹង។ ចិនកុម្មុយនីស្ត បានជួយវៀតណាមច្រើនណាស់ បើយោងតាមឯកសារខ្លះ មានមិនតិចជាង ៣ពាន់លានដុល្លារទេ កាលជំនាន់នោះ។
ចិនខកចិត្ត ចោទវៀតណាមថារមិលគុណ និងថ្លើមធំ៖
ប៉ុន្តែ អ្វីដែលធ្វើឲ្យចិនខកចិត្ត ហើយចាត់ទុកវៀតណាមថា រមិលគុណ គឺដោយសារតែវៀតណាម បានងៀកទៅរកសហភាពសូវៀត។ រវាងចិន និងសហហភាពសូវៀត គឺថាទាំងពីរនេះ មានជម្លោះមនោគន៍វិជ្ជា នឹងគ្នា ទោះបីជាលទ្ធិកុម្មុយនីស្តដូចគ្នាក៏ដោយ។ វៀតណាមក្លាយជាកូនចៅរបស់រុស្ស៊ី ហើយបានលើកទ័ព មកកម្ពុជាយើង នៅចុងឆ្នាំ១៩៧៨ ដើម្បីផ្តួលរំលំរបបកុម្មុនីស្តខ្មែរក្រហម ដែលទំនុកបម្រុង ដោយចិនប៉េកាំង។ ត្រង់កន្លែងនេះហើយ បានជាចិន រិតតែក្តៅស្លឹកត្រចៀក ថាវៀតណាមក្បត់ខ្លួន ទៅឱបជើងរុស្ស៊ី ហើយឥឡូវថ្លើមធំ ហ៊ានមកវាយពួកខ្មែរក្រហមទៀត ដូច្នេះហើយបានជាចិនប្រកាសនៅខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ៧៩ ថានឹងវាយវៀតណាម ឲ្យស្គាល់ថ្នាំខ្លាំងម្តង។
ដូចការប្រកាស ចិនបានវាយលុកយកខេត្ត ភាគខាងជើងវៀតណាម នៅចុងខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ៧៩។ មួយវិញទៀត ចិនហ៊ានវាយវៀតណាម ដូចនេះ ក៏ដោយសារតែ កិច្ចសន្យាគោរពគ្នា រវាងរបបកុម្មុយនីស្តចិន នឹងរបបកុម្មុយនីស្តសូវៀត ត្រូវបានបិទបញ្ចប់ ជាស្ថាពរ នៅចុងទសវត្សទី៦០។ ដូច្នេះ មានន័យថា ចិនអាចមានលទ្ធភាព វាយកូនចៅសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់សូវៀតបាន។ ក្រោយមក ឆ្នាំ ៨៤ ចិនបានធ្វើសង្រ្គាម ជាមួយវៀតណាមម្តងទៀត។
រដ្ឋាភិបាលវៀតណាមចិញ្ចឹមមនសិកា ស្អប់ចិន ដើម្បីចំណេញនយោបាយ៖
វិវាទ ប្រជែងគ្នាដើម្បីពង្រីកឥទ្ធិពលមនោគមន៍វិជ្ជាកុម្មុយនីស្ត រវាងប្រទេសទាំងពីរ គឺវាបានអមទៅជាមួយ នឹងការប្រជែងគ្នា ក្នុងការកាន់កាប់ដែនកោះ ដូចជាប្រជុំកោះ Paracels និងប្រជុំកោះSpratley ជាដើម។ ទាំងអស់នេះហើយ ដែលវាបានចិញ្ចឹមគំនំ នៅក្នុងចិត្តរបស់វៀតណាម។ ប៉ុន្តែ គំនំនៅងំយូរបាន ដ៏ដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលកុម្មុយនីស្តវៀតណាមខ្លួនឯង ជាអ្នកបំពាក់បំប៉ន ដុតកម្តៅបន្ថែម តាមរយៈការបើកដៃ និងពន្យុះឲ្យមនុស្ស កាន់តែស្អប់ចិន ហើយធ្វើបាតុកម្មប្រឆាំងចិន។ ហើយដូចជាពេលនេះអញ្ចឹង ក្នុងឱកាសសន្ទរកថា បុណ្យឯករាជ្យជាតិប្រធានាធិបតី ថ្លែងបរិហារ ដោយប្រយោលថា បូរណភាពដែនដីវៀតណាម កំពុងតែរងការគម្រាមកំហែង ដោយសារតែមហិច្ឆិតារបស់ចិន។
ហេតុផលមួយទៀត ដែលជម្រុញឲ្យរដ្ឋាភិបាលកុម្មុយនីស្តវៀតណាម នៅតែបន្តចិញ្ចឹមមនសិកាស្អប់ចិន គឺវាជាហេតុផលនយោបាយ។ ការបណ្តុះទឹកចិត្តជាតិនិយម ប្រឆាំងនឹងសត្រូវឈ្លានពាន វាគឺជាលេសនយោបាយ របស់គណបក្សកុម្មុយនីស្តវៀតណាម ដើម្បីបន្តដឹកនាំ កាន់កាប់ប្រទេស តែម្នាក់ឯង ដោយផ្តាច់ការតទៅទៀត។ ដូចយើងឃើញនាពេលនេះ គឺប្រធានាធិបតីវៀតណាម ប្រកាសឲ្យនាំគ្នាសាមគ្គីគ្នា ក្នុងស្មារតីបដិវត្តន៍កុម្មុយនីស្ត ដើម្បីការពារបូរណភាពដែនដី។ មួយវិញទៀត ក្នុងសម័យនេះ ជាសម័យជឿនលឿន ដែលប្រជាជនអាចដឹងព័ត៌មាន បានទាន់ហេតុការណ៍ គឺវាអាចជាគ្រោះថ្នាក់ ដល់របបផ្តាច់ការវៀតណាម។ ដូច្នេះ ការយកចិនជាចំណាប់ខ្មាំង គឺវាប្រៀបដូចជា ដើម្បីបង្វែរចំណាប់អារម្មណ៍ របស់ប្រជាជន ឲ្យគិតខ្វល់ពីរឿងចិនឈ្លានពាន ជាជាងបញ្ហាសង្គម រឺក៏ការរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស នៅក្នុងប្រទេសវៀតណាមផ្ទាល់។
តតាំងជាមួយចិន ដូចយក ពងមាន់ ទៅជល់នឹងថ្ម៖
បើនិយាយឲ្យខ្លី គឺវាមិនខុសពីយកពងមាន់ ទៅជល់នឹងថ្មនោះទេ។ បើយើងនិយាយពីវិស័យសេដ្ឋកិច្ច និងវិស័យយោធា គឺថា វៀតណាម មិនខុសពីកូនស្រមោច នោះទេ ប្រៀបធៀបជាមួយចិន។ ក្នុងវិស័យសេដ្ឋកិច្ច វៀតណាមរំពឹងលើការវិនិយោគ ដ៏សន្ធិកសន្ធាប់របស់ចិន។ ក្នុងនោះរួមមាន វិស័យឧស្សាហកម្ម ការនាំចេញ ទៅចិន ជាដើម។ កំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់វៀតណាម ក្នុងរយៈពេលចុងក្រោយនេះ បានក៏ដោយសារតែចិនដែរ។
វៀតណាមតែម្នាក់ឯង មិនអាចមានលទ្ធភាពអ្វី ទៅតតាំងជាមួយចិននោះទេ។ អ្វីដែលវៀតណាមសង្ឃឹម គឺការប្រើប្រាស់វិស័យការទូត ដោយចងសម្ព័ន្ធមិត្ត ជាមួយប្រទេសក្នុងតំបន់ ដែលកំពុងតែមានជម្លោះ ជាមួយនិងចិនដែរ ដូចជាហ្វីលីពីន និងជប៉ុនជាដើម។ យ៉ាងណាមិញ យើងក៏បានសង្កេតឃើញដែរថា វៀតណាម ខំខិតទៅជិតអាមេរិក ដើម្បីស្វែងរក ការការពារពីអាមេរិក ក្នុងករណីមានការប៉ះទង្គិចណាមួយ ជាមួយចិន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ