លោកស្រីស៊ូជីគោរពវិញ្ញានក្ខ័ន្ធបិតាឯករាជ្យជាតិភូមា ក្រោមវត្តមានចូលរួមរបស់មេដឹកនាំកងទ័ព
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥៩
ថ្ងៃអង្គារ១៩កក្កដានេះ លោកស្រីអ៊ុងសានស៊ូជី បានប្រារព្ធវិញ្ញានក្ខ័ន្ធរំលឹកដល់លោកអ៊ុង សាន ជាឱពុក និងជាបិតាឯករាជ្យដែលបានតស៊ូរំដោះភូមាពីអង់គ្លេស។ លោកអ៊ុងសាន ត្រូវបានគេធ្វើឃាតកាលពីថ្ងៃ១៩កក្កដា ឆ្នាំ១៩៤៧។ ជាលើកទី១ និងជាហេតុការណ៍កម្រមាន គេឃើញមេដឹកនាំកងទ័ពដ៏មានឥទ្ធិពលរបស់ភូមា ចូលរួមក្នុង ពិធីគោរពវិញ្ញានក្ខ័ន្ធនេះ ជាមួយលោកស្រីស៊ូជី។ នេះអាចបញ្ជាក់ ពីការរួបរួមជាតិ រវាងរដ្ឋាភិបាលស៊ីវិលថ្មី និងកងទ័ព។
ថ្ងៃអង្គារ១៩កក្កដានេះ លោកអ៊ុងសាន ស៊ូជី បានប្រារព្ធពិធីគោរវិញ្ញានក្ខ័ន្ធដល់លោកអ៊ុងសាន ជាឱពុក និងជាវីរជនដែលបានរំដោះភូមា ចេញពីអង់គ្លេស។ លោកអ៊ិងសាន ជាអ្នកដែលបានចរចាជាមួយអង់គ្លេសក្នុងឆ្នាំ១៩៤៧ ដើម្បីអោយភូមាទទួលបានឯករាជ្យជាផ្លូវការ ឆ្នាំ១៩៤៨។ ប៉ុន្តែ លោកនិងមិត្តក្នុងចលនាតស៊ូ ៨រូបទៀត ត្រូវបានគេលបធ្វើឃាត នៅថ្ងៃ១៩កក្កដា ឆ្នាំ១៩៤៧។ ភូមាបានកំណត់យកថ្ងៃ១៩កក្កដានេះ ឧទ្ទិសដល់វីរជនដែលបានពលី ដើម្បីឯករាជ្យជាតិ។
ជាការកត់សម្គាល់ ក្នុងពិធីគោរពវិញ្ញានក្ខ័ន្ធម្សិលមិញ គេឃើញវត្តមានចូលរួមរបស់មេដឹកនាំកងទ័ពដ៏មានឥទ្ធិពលរបស់ភូមា គឺលោកមីន អ៊ុងឡាន។ នេះជាហេតុការណ៍ដ៏កម្រ។ ជាហេតុការណ៍បង្ហាញពីការរួបរួម ពីទំនាក់ទំនងដែលខិតទៅរកភាពវិជ្ជមាន រវាងរដ្ឋាភិបាលស៊ីវិលចេញពីការបោះឆ្នោត របស់លោកស្រីអ៊ុងសានស៊ូជី និងកងទ័ព ដែលធ្លាប់ចាក់រឹសគ្រប់គ្រងប្រទេស ជិត៥០ឆ្នាំ។
លោក មីន អ៊ិងឡាន ជាមេដឹកនាំកងទ័ព ធ្លាប់សន្យា ថាកងទ័ពនឹងចូលរួមរក្សាស្ថិរភាពប្រទេស ឆ្ពោះទៅកាន់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ។ ការសន្យានេះ ធ្វើឡើងតាំងពីខែមិនា ដើមឆ្នាំ គឺមុនពេល បក្សសម្ព័ន្ធជាតិដើម្បីប្រជាធិបតេយ្យរបស់លោកស្រីស៊ូជី ចូលកាន់អំណាចជាផ្លូវការ។ ការសន្យាកន្លងមកនេះ បូករួមនឹងវត្តមានរបស់មេដឹកនាំយោធា ក្នុងពិធីនេះទៀត ពិតជាបានបំពេញចិត្តលោកស្រីស៊ូជី មិនតិចទេ។ ក្នុងការចរចាជាមួយក្រុមឧទ្ទាម ដើម្បីបិទបញ្ចប់សង្គ្រាមស៊ីវិល ក្នុងស្រុក រដ្ឋាភិបាលលោកស្រីស៊ូជី ត្រូវការការចួលរួមរបស់កងទ័ព។
វត្តមានរបស់មេដឹកនាំយោធាដ៏មានឥទ្ធិពល ក្នុងពិធីគោរពវិញ្ញានក្ខ័ន្ធវិរជនភូមា សបង្ហាញថា កងទ័ពបានបន្ទន់ជំហរខ្លួនទៅរករដ្ឋាភិបាលរបស់លោកស្រីស៊ូជី។ តែសួរថា តើលោកស្រីស៊ូជី បានបន្ទន់ជំហរអ្វីខ្លះចំពោះកងទ័ពដែរ ទើបបានជាកងទ័ពបន្ទន់ជំហរមកវិញដូច្នេះ ? កុំភ្លេចថា លោកស្រីស៊ូជា ជាអតីតសកម្មជនប្រឆាំងដ៏ល្បីល្បាញ ដែលធ្លាប់ជាប់ឃុំ ក្នុងផ្ទះ ជិត១៥ឆ្នាំ ក្រោមការឃ្លាំមើលរបស់របបសឹកភូមាចាស់។ លោកស្រីប្រហែលអាចបានលះបង់អ្វីខ្លហើយចំពោះកងទ័ព ទើបពេលនេះ កងទ័ពបន្ទន់ជំហរមករកលោកស្រីវិញ។
មើលស្ថានការណ៍ក្នុងស្រុកភូមា គិតចាប់ពីពេលរដ្ឋាភិបាលស៊ីវិលថ្មីរបស់លោកស្រីស៊ូជី ចូលកាន់អំណាច ពីខែមេសាមក រដ្ឋាភិបាលហាក់មិនទាន់បានដោះស្រាយអ្វីជាដុំកំភួននៅឡើយ ទាក់ទងបញ្ហាធំៗក្នុងស្រុក។ ហិង្សាសាសនានៅតែបន្តមាន។ ប្រជាជនភាគតិចរ៉ូហ៊ីងយ៉ាស នៅតែ រងភាពរើសអើងពីក្រុមពុទ្ធសាសនាជ្រុលនិយម។
ទាំងរបបដឹកនាំភូមាចាស់ ទាំងរបបដឹកនាំភូមាថ្មី ធ្វើមិនដឹងមិនលឺ រហូតដល់ ខែមិថុនាមុននេះ អង្គការសហប្រជាជាតិចេញបាយការណ៍រិះគន់ថា ភូមាអាចជាប់ទោសថា បានបង្កបទឧក្រិដ្ឋធ្វើបាបជនជាតិរ៉ូហ៊ីងយ៉ាស។ កន្លងមក រដ្ឋាភិបាលភូមាថ្មីបានត្រឹមតែចេញមុខព្រមានក្រុមពុទ្ធសាសនិកជ្រុលនិយមអោយចៀសវាងហិង្សាលើអ្នកកាន់សាសនាអ៊ីស្លាមតែប៉ុណ្ណោះ។
បញ្ហាគួរកត់សំគាល់ជាងគេថ្មីៗនេះ គឹបញ្ហាទាក់ទងនឹងកងទ័ព ហើយដែលរដ្ឋាភិបាលរបស់លោកស្រីស៊ូជី ហាក់បិទភ្នែកមិនអើពើ។ នោះគឺបញ្ហាដីធ្លី។ ថ្មីៗនេះ ប្រជាកសិកររាប់ពាន់នាក់ទូទាំងប្រទេស បានទាមទារអោយកងទ័ពសងដីធ្លី ដែលកងទ័ពបានលួចយកពីពួកគេ កាលពីភូមាស្ថិតក្រោមរបបសឹកចាស់ ចន្លោះឆ្នាំ១៩៦២ និងឆ្នាំ២០១១។ ប្រជាជនភូមាគ្មានកម្មសិទ្ធិដីធ្លីច្បាស់លាស់ មិនអាចអោយពួកគេដាំដុះ ធ្វើចំការ រឺធ្វើអាជិវកម្មអ្វីបាន។ ដូច្នេះ ប្រជាជនបានទាមទារអោយកងទ័ពសរសេរបញ្ជាក់ថា កងទ័ពមិនទទួលយកដីធ្លីទាំងនោះទេ។
ប៉ុន្តែ រដ្ឋបាលភូមាថ្មី ក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់បក្សលោកស្រីស៊ូជី ហាក់ព្រងើយកន្តើយ មិនហ៊ានជំរុញកងទ័ពអោយដោះស្រាយបញ្ហានេះអោយបានដាច់ស្រឡះ។ ប្រជាជនភូមាខ្លះលើកឡើងថា បក្សកាន់អំណាចដែលកើតចេញពីការបោះឆ្នោត ហាក់ឃ្លាតឆ្ងាយពីសុខទុក្ខពិតប្រាកដរបស់រាស្ត្រ។
មើលជាក់ស្តែង ទោះជាភូមាកំពុងឆ្ពោះទៅកាន់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យក្តី ក៏កងទ័ពនៅតែមានអំណាចទាំងសេដ្ឋកិច្ច ទាងនយោបាយក្នុងស្រុក។ រដ្ឋាភិបាលលោកស្រីស៊ូជី មិនអាចធ្វើអ្វីផ្តេសផ្តាស អោយទាស់ចិត្តកងទ័ពទេ។
ក្រៅពីបញ្ហាដីធ្លី ចលនាតវ៉ារបស់កម្មករក៏ហាក់មិនត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលធ្វើដឹងលឺដែរ។ កាលពីខែឧសភា កម្មករ៨០នាក់បានធ្វើដំណើរថ្មើរជើង ៣០០គីឡូម៉ែត្រ ចេញពីរោងចក្រ ទៅដល់រដ្ឋធានីណៃពីដ៏ ដើម្បីតវ៉ាទារដំឡើងប្រាក់ខែ។ ប៉ុន្តែ កម្មករទាំងនេះត្រូវប៉ូលិសចាប់ដាក់ពន្ធនាគារ ពីបទបង្កការប៉ះពាល់សណ្តាប់ធ្នាប់សាធារណៈ។ ការចាប់ខ្លួននេះ បានធ្វើឡើងក្រោមបញ្ជារបស់កងទ័ព។ បក្សកាន់អំណាចរបស់លោកស្រីស៊ូជី មិនបានប្រតិកម្មអ្វីនៅចំពោះការចាប់ខ្លួនកម្មករទេ។
តាមរយៈបញ្ហាដែលលើកឡើងខាងដើមនេះ សបង្ហាញថា កងទ័ពនៅតែមានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្លាក្នុងស្រុក ស្ទើរតែក្នុងគ្រប់ដំណោះស្រាយបញ្ហា។ សម្រាប់ភូមាដែលធ្លាប់ចាក់ឬសក្នុងរបបសឹកជិត៥០ឆ្នាំ លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ប្រហែលត្រូវការពេលវេលាវែងឆ្ងាយទៅមុខទៀត ទើបអាចឈរជើងមានលំនឹងបាន។
លោកស្រីស៊ូជី ជាម្ចាស់ពានរង្វាន់សន្តិភាពក៏ពិតមែន លោកស្រីជាអតីតសកម្មជនប្រឆាំងដ៏ល្បីក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែ កាណុងកាំភ្លើងគឺនៅលើកងទ័ព។ លោកស្រីស៊ូជី ប្រហែលត្រូវទ្រាំបិទភ្នែកធ្វើថ្លង់ ធ្វើគខ្លះហើយ នៅចំពោះមុខបញ្ហានានា ដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធជាមួយកងទ័ព ទើបអាចអោយបក្សលោកស្រីឈរជើង កាន់អំណាចបាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ