ពលរដ្ឋចំណាកស្រុកចិននៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ៖ ទិដ្ឋភាពប្រវត្តិសាស្ត្រនិងបច្ចុប្បន្នភាព
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៣:៣៣
ប្រជាជនចិនយ៉ាងច្រើន បានធ្វើចំណាកស្រុកពីមាតុភូមិរបស់ខ្លួន មកកាន់តំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ តាំងពីចន្លោះសតវត្សរ៍ទី១០ និងទី១៥ ហើយបន្តរហូតមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ន។ តើចលនាចំណាកស្រុកនេះ មានដំណើរវិវឌ្ឍន៍យ៉ាងដូចម្ដេច តាមទិដ្ឋភាពប្រវត្តិសាស្ត្រ និងបច្ចុប្បន្នភាព?
យោងតាមទិដ្ឋភាពប្រវត្តិសាស្ត្រ ចលនាចំណាកស្រុករបស់ប្រជាជនចិន មកកាន់តំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ អាចបែងចែកជា បួនដំណាក់កាលសំខាន់ៗ។
ដំណាក់កាលដំបូង កើតឡើងនៅចន្លោះសតវត្សរ៍ទី១០ និងទី១៥ ដែលប្រជាជនចិន នាពេលនោះ បានធ្វើដំណើរ មកកាន់ដែនដីអាស៊ីអាគ្នេយ៍ នៅតំបន់ដែលស្ថិតនៅលើដែនដីបច្ចុប្បន្ន ដូចជា កម្ពុជា ថៃ ឥណ្ឌូណេស៊ី និងម៉ាឡេស៊ី។ ជនជាតិចិនជំនាន់នោះ បានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាមួយជនជាតិដើម និងបានសម្របខ្លួនក្លាយជាប្រជាជនម្ចាស់ស្រុកក្នុងតំបន់នីមួយៗ។
ដំណាក់កាលទីពីរ ចាប់ផ្តើមនៅកំឡុងពេលនៃការធ្លាក់ចុះរបស់រាជវង្សម៉េង នៅកំឡុងសតវត្សរ៍ទី១៧ ហើយភាគច្រើននៃប្រជាជនចិននៅជំនាន់នោះ បានធ្វើដំណើរមកតាំងទីលំនៅ លើដែនដីដែលបច្ចុប្បន្ន ស្ថិតនៅប្រទេសកម្ពុជា និងឧបទ្វីបម៉ាឡេ។
ដំណាក់កាលទីបី ជាពេលដែលប្រជាជនចិនបានធ្វើចំណាកស្រុក ក្នុងចំនួនមួយដ៏ច្រើន នៅសម័យអាណានិគមនៃចក្រភពអង់គ្លេស លើប្រទេសផ្សេងៗលើពិភពលោក រួមទាំងប្រទេសនៅអាស៊ី ដូចជាចិន ឬឥណ្ឌា។ ភាគច្រើននៃប្រជាជនចិនជំនាន់នោះ ធ្វើចំណាកស្រុក ក៏ព្រោះមូលហេតុនៃ កង្វះខាតស្បៀងអាហារ និងសង្គ្រាមមិនឈប់ឈរក្នុងប្រទេសចិន។
រហូតមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ន ពោលគឺស្ថិតក្នុងយុគសម័យនៃសាកលភាវូបនីយកម្មទំនើប ប្រជាជនចិន បាននិងកំពុងបន្តធ្វើដំណើរមកតាំងទីលំនៅ ក្នុងតំបន់អាស៊ី ក៏ព្រោះ ដើម្បីស្វែងរក ឱកាសការងារ និងការវិនិយោគ នៅក្នុងវិស័យចម្បងៗដូចជា ការសាងសង់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ បច្ចេកវិទ្យា ថាមពល ឧស្សាហកម្ម ហិរញ្ញវត្ថុ និងទេសចរណ៍។ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងពេលថ្មីៗនេះ ក្រុមហ៊ុនបច្ចេកវិទ្យាចិន Alibaba និង Tencent បានព្យាករណ៍ថា អាស៊ីអាគ្នេយ៍នឹងក្លាយជាដែនដីនៃការអភិវឌ្ឍ និងការវិនិយោគ សម្រាប់ក្រុមហ៊ុនយក្សចិន។
យោងតាមការប៉ាន់ស្មាន របស់អង្គការសហប្រជាជាតិ បង្ហាញថា ចំនួននៃពលរដ្ឋចំណាកស្រុកជនជាតិចិន បានកើនឡើងយ៉ាងគំហុក ជាពិសេស នៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។ គិតត្រឹមឆ្នាំ២០១៥ ចំនួនប្រជាជនចិនដែលរស់នៅក្រៅប្រទេស បានកើនឡើងទ្វេដងពី ៤,២ លាននាក់ក្នុងឆ្នាំ១៩៩០ មកដល់ប្រមាណ ៩,៥លាននាក់ នៅពេលបច្ចុប្បន្ន។ ក្នុងនោះ តំបន់អាស៊ីតំណាងឱ្យ ច្រើនជាងពាក់កណ្តាលនៃចំនួនសរុប។
កត្តាចម្បងមួយផ្សេងទៀត ដែលបានជំរុញឱ្យមាន ការធ្វើចំណាកស្រុកថ្មីៗរបស់ប្រជាជនចិនគឺ គំនិតផ្តួចផ្តើមឱ្យមាន គម្រោងផ្លូវសូត្រ ដែលវាបាននិងកំពុងនាំមកនូវគម្រោងវិនិយោគលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ក្នុងទំហំទឹកប្រាក់រាប់ពាន់លានដុល្លារអាមេរិក។ ទោះជាយ៉ាងណា មិនដូចប្រជាជនចិនជំនាន់មុន ដែលភាគច្រើននៃពលរដ្ឋចំណាកស្រុក ជាអ្នកក្រ និងមានការអប់រំតិចតួច ប្រជាជនចំណាកស្រុកជនជាតិចិននាលពេលបច្ចុប្បន្ន ច្រើនជាវិនិយោគិន និងសហគ្រិន។
ទោះជាយ៉ាងណា ក៏មានការបារម្ភផងដែរលើ ការវិនិយោគរបស់ចិន ដែលបាននិងកំពុងវិនិយោគលើគ្រប់វិស័យ និងសូម្បីតែ កាស៊ីណូ និងពេស្យាចារ្យ។
ប្រាកដណាស់ វិនិយោគគិនចិននៅបរទេស ជាពិសេសក្នុងប្រទេសក្រីក្រ ជារឿយៗ ត្រូវបានគេរិះគន់អំពី ការវិនិយោគដែលបង្កផលប៉ះពាល់ដល់ ការរំលោភបំពានសិទ្ធិមនុស្ស បរិស្ថាន និងការផ្តល់សេវាកម្ម ឬទំនិញគ្មានស្ដង់ដារគុណភាព ខណៈការវិនិយោគ ក្នុងការសាងសង់ផ្លូវ និងស្ពាន ភាគច្រើនប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុដើម និងកម្លាំងពលកម្មជនជាតិចិនផ្ទាល់ ហើយវាមិនសូវផ្តល់ផលចំណេញទៅឱ្យ ពលរដ្ឋម្ចាស់ស្រុកនោះទេ។ លើសពីនេះ ប្រទេសខ្លះក៏កំពុងជាប់ផុងផងដែរ ក្នុងបញ្ហាកើនឡើងបំណុលសាធារណៈរបស់ខ្លួន ជាមួយប្រទេសចិន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ