គោលនយោបាយគ្រប់គ្រងព្រៃឈើក្រោមកណ្តាប់ដៃឈ្មួញ!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥៥
ការដឹកឈើប្រណីតត្រូវបានបណ្តាញផ្សាយព័ត៌មានរាយការណ៍ស្ទើរតែរៀងរាល់ថ្ងៃបើទោះបីជាប្រមុខរដ្ឋាភិបាលធ្លាប់បានចេញបទបញ្ជាម៉ឺងម៉ាត់ឲ្យបញ្ឈប់ជំនួញឈើខុសច្បាប់ក៏ដោយ។ ក្រៅពីសេចក្តីរាយការណ៍តាមបណ្តាញផ្សាយព័ត៌មាន ក៏មានរបាយការណ៍ស៊ើបអង្កេតនានារបស់សង្គមស៊ីវិល ក៏ដូចជាសក្ខីកម្មរបស់ប្រជាសហគមន៍ដែរដែលបង្ហាញថាព្រៃឈើកម្ពុជានៅតែរងការបំផ្លិចបំផ្លាញជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ តើហេតុអ្វីបានជារដ្ឋាភិបាលបណ្តោយឲ្យគោលនយោបាយគ្រប់គ្រងព្រៃឈើបរាជ័យក្រោមកណ្តាប់ដៃឈ្មួញ ?
ឈើប្រណីតៗដែលត្រូវបានគេកាប់ដោយខុសច្បាប់ចេញពីព្រៃត្រូវបានឈ្មួញដឹកជញ្ជូនជារៀងរាល់ថ្ងៃនិងតាមគ្រប់មធ្យោបាយទៅលក់ឲ្យប្រទេសជិតខាង។ ការដឹកដោយលួចលាក់ដោយប្រើប្រាស់គ្រប់មធ្យោបាយដើម្បីបាំងភ្នែកសមត្ថកិច្ចគឺជារឿងមួយ ប៉ុន្តែ ការដឹកជាចំហដោយមានការរៀបចំជាបណ្តាញគឺជារឿងមួយទៀត។
ជារឿយៗ គេឃើញសមត្ថកិច្ចចាប់បានឈើដែលដឹកបន្លំតាមរថយន្តទំនើបៗ រថយន្តពេទ្យឬរថយន្តក្រុងជាដើម។ ប៉ុន្តែ ជាទូទៅឈើដែលសមត្ថកិច្ចចាប់បានជាប្រភេទឈើដែលដឹកតាមមធ្យោបាយរាយរងតែប៉ុណ្ណោះ។ រីឯការចាប់នេះទៀតសោត គឺចាប់បានតែឈើតែប៉ុណ្ណោះរីឯឈ្មួញរកស៊ីឈើធំៗមិនដែលចាប់បានទេ។ ម្យ៉ាងទៀត តើមានបរិមាណឈើប៉ុន្មានទៀតដែលពួកឈ្មួញដឹកទៅលក់ឲ្យប្រទេសជិតខាងជារៀងរាល់ថ្ងៃ?
ជាការពិតណាស់ មានហេតុផលគ្រប់គ្រាន់ដែលបញ្ជាក់ថាការទប់ស្កាត់ជំនួញឈើខុសច្បាប់មិនជាពិបាករហូតដល់គ្រប់គ្រងមិនបាននោះទេ។ តាមរយៈសំណួរងាយៗមួយចំនួន គេអាចយល់បានអំពីបញ្ហានេះ៖ តើហេតុអ្វីបានជាឈ្មួញអាចចូលទៅកាប់ឈើបាន? តើហេតុអ្វីបានជាឈើអាចចេញពីព្រៃរួច? និងតើហេតុអ្វីបានជាឈើអាចចរាចរណ៍ដល់ព្រំដែននិងឆ្លងដែនបានយ៉ាងងាយបែបនេះ?
គួរកត់សម្គាល់ថា សូម្បីគ្រឿងញៀនដែលគេអាចលាក់រហូតដល់ក្នុងពោះក៏គង់តែសមត្ថកិច្ចចាប់បាន។ ចុះការកាប់និងដឹកជញ្ជូនឈើដែលគេត្រូវការមធ្យោបាយយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់ហើយត្រូវដឹកតាមឡាននិងតាមផ្លូវថ្នល់សោះហេតុអ្វីមិនអាចចាប់បាន? បើនិយាយថា សមត្ថកិច្ចមិនអាចចូលដល់ព្រៃជ្រៅដើម្បីពិនិត្យមើលការកាប់ព្រៃឈើរបស់ឈ្មួញបានទេនោះ វារឹតតែជារឿងមិនអាចជឿបានទៅទៀត។ មិនអាចជឿបាន ដោយហេតុថា សូម្បីប្រជាសហគមន៍ក៏អាចចូលដល់ទីតាំងកាប់ឈើបានដែរ។ បើទោះជាមិនបាច់ចូលព្រៃក៏គេអាចទប់ស្កាត់ឈើដែលចរចាចរណ៍តាមដងផ្លូវបានយ៉ាងងាយដែរ។
តាមពិត ការកាប់ឈើមិនមែនជារឿងពិបាកនឹងដឹងនោះឡើយ។ សូម្បីតែប្រជាសហគមន៍ក៏អាចមើលឃើញសកម្មភាពកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើយ៉ាងច្បាស់ដែរ ហើយពួកគេតែងតែនាំគ្នាចូលព្រៃដើម្បីបង្អាក់សកម្មភាពនេះទៀតផង។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះគឺ អាជ្ញាធរបែរជាមិនសហការណ៍និងជួនកាលថែមទាំងបានរារាំងសកម្មភាពរបស់ប្រជាសហគមន៍ទៅវិញ។ ទាំងនេះជាកញ្ចក់ឆ្លុះបញ្ចាំងបានអំពីអ្វីដែលនៅពីក្រោយវាំងនននៃជំនួញឈើខុសច្បាប់នៅកម្ពុជា។
មានមូលហេតុច្រើនយ៉ាងដែលនាំឲ្យជំនួញឈើក្លាយជាបញ្ហាមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន។ មូលហេតុសំខាន់បំផុតគឺការឃុបឃិតគ្នាជាខ្សែបណ្តាញរវាងឈ្មួញរកស៊ីឈើជាមួយអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចនេះឯង។ មូលហេតុសំខាន់មួយទៀតគឺ ឈ្មួញអ្នករកស៊ីឈើច្រើនតែជាអ្នកមានឥទ្ធិពលឬមានខ្នងបង្អែករឹងមាំ។ ក្នុងករណីនេះ សមត្ថកិច្ចដែនដីគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីធ្វើគធ្វើថ្លង់នោះឡើយពីព្រោះតែពួកគេខ្លាចអំណាចរបស់មន្ត្រីអ្នកមានបុណ្យស័ក្តិធំជាងខ្លួន។
នៅមានករណីកាប់ឈើម្យ៉ាងទៀតដែលគេមិនអាចគ្រប់គ្រងបានដែរនោះគឺការកាប់ឈើដោយស្របច្បាប់តាមរយៈដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ច។ មានដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចជាច្រើនដែលឈ្មួញបានចំណេញយ៉ាងច្រើនក្រាស់ក្រែលដោយគ្រាន់តែកាប់ឈើលក់។ ក្រោមស្លាកកាប់ឈើក្នុងដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ច ក្រុមហ៊ុនខ្លះថែមទាំងអាចប្រមូលឈើពីកន្លែងផ្សេងដឹកចេញទៀតផង។ ទាំងអស់នេះគឺជាមូលហេតុសំខាន់ៗដែលធ្វើឲ្យឈ្មួញឈើមានឥទ្ធិពលជាងបទបញ្ជានាយករដ្ឋមន្ត្រី។
សម្រាប់ក្រុមអ្នកតាមដាននិងវិភាគបញ្ហាសង្គមកម្ពុជា គេមិនអាចបណ្តោយឲ្យបញ្ហានេះស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមិនអាចគ្រប់គ្រងបានដូច្នេះទៀតទេ។ មិនបានដោយហេតុថា ទី១ វានឹងធ្វើឲ្យបទបញ្ជារបស់នាយករដ្ឋមន្ត្រីសាបរលាបកាន់តែខ្លាំងនៅចំពោះមុខមហាជនទូទៅ។ ទី២ វានឹងបង្កផលប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់រដ្ឋាភិបាលពីព្រោះបញ្ហានេះបាននិងកំពុងក្លាយជាប្រធានបទក្តៅមួយដែលរដ្ឋាភិបាលរងការរិះគន់ជាយូរណាស់មកហើយ។
និងទី៣ ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើនឹងបង្កើតឲ្យមានវិបត្តិសង្គមធំធេងមួយនៅថ្ងៃអនាគតពោលគឺព្រៃឈើក៏អស់ ចំណូលរដ្ឋក៏គ្មាន រីឯប្រជាសហគមន៍ក៏គ្មានទីពឹងសម្រាប់អាស្រយ័ផលទៀតដែរ។ ផលវិបាកទាំងនេះមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរគ្រប់គ្រាន់ដែលរដ្ឋាភិបាលគួរពិចារណាឡើងវិញជាចាំបាច់អំពីគោលនយោបាយគ្រប់គ្រងព្រៃឈើ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ