«វប្បធម៌យកមុខមាត់ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តមេ»ធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធដឹកនាំខ្វះប្រសិទ្ធភាព!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥៣
នៅកម្ពុជា ក្រៅពីសម្ភារៈនិយម និងការសម្ញែងអំណាចនិងទ្រព្យធន ក៏នៅមាន«វប្បធម៌»ពេញនិយមមួយទៀតដែលមន្ត្រីខ្មែរចូលចិត្តនោះគឺការយកមុខមាត់ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តមេ។ ទម្លាប់បែបនេះបានបង្ហាញឡើងតាមរយៈសកម្មភាពជាច្រើនដែលគេឃើញស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃដូចជាការជូនពរតាមបណ្តាញផ្សាយព័ត៌មាននិង តាមរយៈសកម្មភាពយកចិត្តថ្លើមថ្នាក់លើដោយមធ្យោបាយផ្សេងៗទៀត។ ទម្លាប់នេះក៏ជាបញ្ហាធំធេងមួយដែរដែលធ្វើឲ្យរដ្ឋបាលសាធារណៈខ្វះប្រសិទ្ធភាព។
នៅកម្ពុជាទម្លាប់យកមុខមាត់ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តមេពីសំណាក់មន្ត្រីថ្នាក់ក្រោមនៅតែបន្តពេញនិយមនៅឡើយ។ ជាទូទៅ ឲ្យតែមន្ត្រីណាម្នាក់ទទួលបានឥស្សរយសឬការតែងតាំងឋានៈថ្មីទោះតូចឬធំក្តី សារជូនពរនឹងលេចឡើងព្រោងព្រាតនៅលើទំព័រកាសែត។ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់គឺ សារជូនពរសុទ្ធតែលម្អដោយរូបថតរបស់មន្ត្រីរូបនោះដែលថតជាមួយថ្នាក់ដឹកនាំប្រទេសឬក៏ជាមួយមន្ត្រីដ៏មានឥទ្ធិពលណាមួយក្នុងជួររដ្ឋាភិបាលឬក្នុងជួរកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ។
មានសារសំខាន់ពីរយ៉ាងដែលស្តែងចេញពីសារជូនពរទាំងនោះ៖ សារទី១ គឺដើម្បីលើកតម្កើងបុគ្គលដែលគេជូនពរនោះឲ្យកាន់តែមានឥទ្ធិពលថែមទៀតនៅចំពោះមុខមហាជនទូទៅ និង សារទី២ គឺអ្នកជូនពរគេមួយចំនួនក៏ហាក់មិនមែនធ្វើដើម្បីតែគោលដៅអបអរសាទរចំពោះមេកើយរបស់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ពួកគេក៏ចង់បានមកវិញដែរនូវឥទ្ធិពលនិងផលប្រយោជន៍។ ពួកគេប្រាថ្នាចង់បានការតបស្នងមកវិញនូវខ្នងបង្អែកការពារដ៏រឹងមាំមួយសម្រាប់មុខតំណែងការងារឬមុខជំនួញរបស់ខ្លួន។
ទម្លាប់ដែលបានកើតឡើងតាំងពីយូរយាណាស់មកហើយនេះនៅតែបន្តមានអត្ថិភាពស្ទើរក្លាយជាវប្បធម៌មួយទៅហើយ។ សារជូនពរលើទំព័រកាសែតដែលគេបានឃើញស្ទើរតែមិនសូវលោះថ្ងៃនោះគឺជាឧទាហរណ៍ស្រាប់។ រាល់សារជូនពរនីមួយៗសុទ្ធតែត្រូវចំណាយប្រាក់ជាច្រើនរយដុល្លារទៅតាមទំហំនិងទីតាំងរបស់សារជូនពរនោះ។ នៅតាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍វិញ មន្ត្រីខ្លះសុខចិត្តចំណាយប្រាក់ថែមទៀតដើម្បីបង្ហាញមុខឲ្យបានយូរក្នុងពេលដែលពួកគេចុះធ្វើកិច្ចការអ្វីមួយ។ មន្ត្រីខ្លះទៀតខឹងសម្បារអ្នកកាសែតដែលមិនបានថតចំមុខពួកគេ។
ជាការពិត នៅក្នុងសង្គមមួយ ការជូនពរគ្នាជារឿងធម្មតាទេ។ រីឯការទទួលបានកត្តិយសដោយសារសមត្ថភាពការងារឬដោយសារតែអំពើល្អណាមួយគឺជារឿងដែលគួរតែលើកសរសើរ។ ចំណែកឯការផ្សាយព័ត៌មានពីសកម្មភាពរបស់មន្ត្រីក្នុងសារព័ត៌មានឬក៏ការដណ្តើមគ្នាយកមុខមាត់និងយកស្នាដៃតាមរយៈការបញ្ចេញសមត្ថភាពបម្រើប្រទេសជាតិនិងប្រជាពលករដ្ឋក៏ជារឿងដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់មន្ត្រីដែរ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់នោះគឺការយកមុខមាត់របស់មន្ត្រីខ្លះហាក់ដូចជាដើម្បីតែផ្គាប់ចិត្តថ្នាក់លើតែប៉ុណ្ណោះ។
ទម្លាប់បែបនេះបាននិងកំពុងបង្កើតឲ្យមាន«វប្បធម៌ទំយើបុគ្គល»កាន់តែខ្លាំងឡើង។ វប្បធម៌នេះអាចលូតលាស់ទៅបានគឺដោយសារតែសង្គមខ្មែរហាក់កំពុងតែផ្តល់តម្លៃកាន់តែខ្លាំងឡើងៗដល់រូបភាពសំបកខាងក្រៅ ហើយច្រើនតែបំភ្លេចចោលនូវសីលធម៌ គុណធម៌និងសមត្ថភាពខាងក្នុងដែលជាតម្លៃពិតរបស់មនុស្ស។ និន្នាការនេះបានធ្វើឲ្យប្រព័ន្ធដឹកនាំខ្វះប្រសិទ្ធភាពដោយសារថាមន្ត្រីម្នាក់ៗហាក់គិតតែពីការរក្សាតំណែងតួនាទីច្រើនជាងការបញ្ចេញសមត្ថភាពការងារ។ ចំណែកឯមេធំៗវិញក៏មិនសូវហ៊ានចាប់កំហុសកូនចៅណាដែលពូកែយកចិត្តថ្នើមនោះដែរបើទោះជាពួកគេប្រព្រឹត្តខុសក៏ដោយ។
ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកទាំងនោះច្រើនតែបានឡើងបុណ្យស័ក្តិយ៉ាងលឿនទៀតផង ខណៈដែលអ្នកមានសមត្ថភាពពិតប្រាកដតែមិនសូវចេះយកចិត្តយកមុខមាត់នឹងគេច្រើនតែត្រូវបានគេបំភ្លេចចោល។ បញ្ហានេះហើយដែលបង្កើតបានជាការអាក់អន់ស្រពន់ចិត្តនិងការមើលបំណាំគ្នានៅក្នុងរដ្ឋបាលសាធារណៈគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់។ ទីបំផុត ទាំងអស់គ្នាក៏ធ្លាក់ទឹកពីព្រោះតែគ្មានអ្នកណាជួយកែតម្រូវអ្នកណា។ វាមិនខុសអ្វីពីស្ថានភាព«អាជ័យធ្លាក់ទឹក»ដោយសារតែមានអ្នកចាំតែហៃអើច្រើនពេកនោះឡើយ។
រដ្ឋាភិបាលគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាពិតជាទទួលបានមេរៀនជូរចត់និងច្បាស់លាស់ណាស់តាមរយៈការស្រុតចុះប្រជាប្រិយភាពយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការបោះឆ្នោតសភាចុងក្រោយនេះ។ មេរៀននេះគួរតែមានន័យគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការកែលម្អស្ថានការណ៍ឡើងវិញ ប៉ុន្តែ បើទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ក៏ទម្លាប់យកមុខមាត់ដើម្បីផ្គាប់ថ្នាក់លើច្រើនជាងផ្គាប់ចិត្តពលរដ្ឋម្ចាស់ឆ្នោតនៅតែមិនទាន់ថមថយនៅឡើយទេ។
ដូច្នេះ ដល់ពេលហើយដែលត្រូវធ្វើឲ្យរដ្ឋបាលសាធារណៈដំណើរការដោយប្រសិទ្ធភាពតាមរយៈការផ្តល់តម្លៃមនុស្សឲ្យចំនិងចេះប្រើមនុស្សឲ្យត្រូវតាមសមត្ថភាពជំនាញពិតប្រាកដ។ ការបន្តទុកឲ្យ«វប្បធម៌»យកមុខយកមាត់ដើម្បីតែតំណែងនិងលាភសក្ការៈហើយភ្លេចគិតពីគុណភាពការងារ គឺជាឧបសគ្គធំធេងណាស់សម្រាប់នយោបាយកំណែទម្រង់របស់រដ្ឋាភិបាល៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ