កូនអ្នកក្រចាញ់ប្រៀបកូនអ្នកមាននិងកូនអ្នកធំដោយសារប្រពន្ធ័អប់រំ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:២៥
នៅកម្ពុជា ប្រពន្ធ័អប់រំសាធារណៈនៅមានគុណភាពទាប និងអត្តខាត់តាំងពីថ្នាក់មតេយ្យរហូតដល់ថ្នាក់ឧត្តមសិក្សា។ បច្ចុប្បន្ននេះ អ្នកមានជីវភាពធូរធា និងមានលទ្ធភាព បាននាំគ្នាបញ្ជូនកូនទៅសាលាឯកជនដែលទទួលបានការសិក្សាដិតដល់ និងមានគុណភាពប្រសើរជាងសាលារដ្ឋ។ រីឯថ្នាក់រៀនទៀតសោតក៏មានផាសុកភាពជាងសាលារដ្ឋដែរ។ ប៉ុន្តែ គ្រួសារអ្នកក្រីក្រដែលគ្មានជម្រើសនៅតែបន្តបញ្ជូនកូនទៅសាលារដ្ឋដដែល។ ក្នុងបរិបទនេះ កូនអ្នកក្រមិនងាយរំដោះខ្លួនពីភាពក្រីក្របានទេពីព្រោះពួកគេចាញ់ប្រៀបកូនអ្នកមានតាំងពីដំបូងទីទៅហើយនៅក្នុងប្រព័ន្ធអប់រំ។
តើគួរបញ្ជូនកូនទៅរៀននៅសាលាណា? នេះជាសំណួរដែលចោទឡើងសម្រាប់គ្រួសារខ្មែរគ្រប់ៗគ្នាដែលមានកូនត្រូវចូលរៀន។ សំណួរនេះបានបញ្ជាក់ពីក្តីកង្វល់របស់មាតាបិតាគ្រប់រូបចំពោះការអប់រំបុត្រធីតារបស់ខ្លួន។ នៅកម្ពុជា គ្រួសារអ្នកមាននិងអ្នកធំបានបញ្ជូនកូនទៅរៀននៅក្រៅប្រទេសដើម្បីទទួលបានការអប់រំកម្រិតខ្ពស់ រីឯអ្នកមានលទ្ធភាពល្មមៗបាននាំគ្នាគេចចេញពីសាលារដ្ឋដោយបញ្ជូនកូនទៅសាលាឯកជនក្នុងស្រុកដែលកំពុងរីកដុះដាលយ៉ាងព្រោងព្រាត។
គុណសម្បត្តិរបស់សាលាឯកជនគឺការបង្រៀនសិស្សដិតដល់ជាងសាលារដ្ឋ, មានមធ្យោបាយដឹកជញ្ជូនសិស្សទៅមកដែលងាយស្រួលសម្រាប់អ្នកដែលជាប់រវល់និងគ្មានពេលជូនកូនទៅសាលា។ ឳពុកម្តាយនិងគ្រូមានទំនាក់ទំនងល្អដែលអាចគ្រប់គ្រងកូនបានល្អជាងសាលារដ្ឋ។ រីឯថ្នាក់រៀនក៏ទំនើប និងមានផាសុកភាពជាងសាលារដ្ឋដែរ។ និយាយបែបនេះមិនមែនមានន័យថាសាលាឯកជនទាំអស់សុទ្ធតែមានគុណភាពល្អនោះឡើយ។ ក៏មានដែរសាលាឯកជនមួយចំនួនដែលគ្មានគុណភាព និងគ្មានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់នៅឡើយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ សាលារដ្ឋហាក់កំពុងធ្វើឲ្យមាតាបិតាសិស្សបាត់បង់ជំនឿ ទាំងទៅលើគុណភាពអប់រំ វិន័យ និងការគ្រប់គ្រងសិស្ស។
ប៉ុន្តែ សម្រាប់អ្នកដែលគ្មានលទ្ធភាពបង់ថ្លៃសាលាឲ្យកូនទាល់តែសោះ ពួកគេគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីបញ្ជូនកូនទៅសាលារដ្ឋឡើយ។ មកដល់ត្រឹមនេះ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់គឺ កូនអ្នកក្របានចាញ់ប្រៀបកូនអ្នកមានតាំងពីដំបូងទីបាត់ទៅហើយនៅក្នុងវិស័យអប់រំពោលគឺពួកគេគ្មានវាសនាបានទទួលការអប់រំដែលមានគុណភាពខ្ពស់ ឬក៏ល្អប្រសើរដូចកូនអ្នកមានឡើយ។
យ៉ាងណាក៏ដោយចុះ អ្នកដែលមានលទ្ធភាពបញ្ជូនកូនទៅរៀននៅក្រៅប្រទេស និងបញ្ជូនកូនទៅរៀនសាលាឯកជនក្នុងស្រុកដែលមានគុណភាពខ្ពស់ឬគ្រាន់បើ មានចំនួនតិចតួចតែប៉ុណ្ណោះ។ របាយការណ៍ឆ្នាំសិក្សា២០១១- ២០១២ របស់ក្រសួងអប់រំបានបង្ហាញថា នៅក្នុងសាលារៀនរដ្ឋទូទាំងប្រទេសមានសិស្សថ្នាក់មតេយ្យចំនួនជាង២៤ម៉ឺននាក់ សិស្សថ្នាក់បឋមចំនួនជាង២លាននាក់, សិស្សថ្នាក់មធ្យមសិក្សាបឋមភូមិ និងទុតិយភូមិចំនួនជិត១លាននាក់ និងថ្នាក់ឧត្តមសិក្សាចំនួនជាង២៤ម៉ឺននាក់។ នេះបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា គ្រឹះស្ថានសិក្សាសាធារណៈកំពុងស្រូបទាញសិស្សយ៉ាងច្រើនលើសលប់។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើសាលារដ្ឋមានគុណភាពអប់រំទាប តើអនាគតយុវជនកូនអ្នកក្រដែលចេញពីសាលារដ្ឋទាំងនោះនឹងទៅជាយ៉ាងណានៅខណៈដែលទីផ្សារការងារកាន់តែចង្អៀត និងទាមទារការអប់រំដែលមានគុណភាពកាន់តែខ្ពស់នោះ?
ជាការពិតហើយថា រដ្ឋាភិបាលបានយល់ពីសារសំខាន់នេះ។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ ប្រមុខរដ្ឋាភិបាល បានបំផុសឲ្យមានចលនាផ្តល់អាហារូបករណ៍កាន់តែច្រើនឡើងៗដល់និស្សិតដែលជាកូនអ្នកក្រីក្រ។ ចលនានេះពិតជាសំខាន់ណាស់ និងចំសភាពការណ៍ទៀតផងពីព្រោះថា វាជាការបើកឱកាសឲ្យកូនអ្នកក្រមានលទ្ធភាពអាចបន្តការសិក្សាដល់ថ្នាក់ខ្ពស់ និងមានគុណភាពដូចកូនអ្នកមានជីវភាពធូរធារដែរ។ ប៉ុន្តែ តើអាហារូបករណ៍បែបនេះអាចជួយបានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់? ហើយតើអាហារូបករណ៍ទាំងនោះពិតជាធ្លាក់ដល់ដៃអ្នកក្រីក្រពិតប្រាកដដែរឬទេ? នេះជាអ្វីដែលម្ចាស់អាហាររូបករណ៍ទាំងឡាយត្រូវតាមដានមើល។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រុមអ្នកវិភាគនិងតាមដានវិស័យអប់រំកម្ពុជាបានមើលឃើញថា អ្វីដែលសំខាន់និងចាំបាច់ជាងនេះ គឺការពង្រឹងប្រពន្ធ័អប់រំសាធារណៈឲ្យក្លាយជាថ្នាលបណ្តុះបណ្តាលធនធានមនុស្សប្រកបដោយគុណភាពដ៏ពិតប្រាកដមួយ។ នេះគឺជាមធ្យោបាយតែមួយគត់ដើម្បីធានាថា មនុស្សគ្រប់គ្នា មិនថាកូនអ្នកមានឬអ្នកក្រ អាចទទួលបានការអប់រំដែលមានគុណភាពស្មើគ្នាដោយគ្មានការរើសអើង។ ការបណ្តោយឲ្យប្រពន្ធ័អប់រំសាធារណៈខ្វះគុណភាព មិនខុសអ្វីពីការដាក់ទណ្ឌកម្មទៅលើកូនអ្នកក្រឲ្យចាញ់ប្រៀបកូនអ្នកមាននិងកូនអ្នកធំជារៀងរហូតនោះឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ