ជាង២ទសវត្ស វិស័យកាត់ដេរបានឆ្លងកាត់ផ្លូវដ៏រលាក់ តែផ្តល់ប្រយោជន៍ច្រើនដល់កម្ពុជា
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
បន្ទាប់ពីមានកិច្ចព្រមព្រៀងទីក្រុងប៉ារីសកាលពីឆ្នាំ១៩៩១ និងមានការបោះឆ្នោតសកល នៅឆ្នាំ១៩៩៣ មក ការកសាងសន្តិភាពរវាងខ្មែរនិងខ្មែរត្រូវបានគេមើលឃើញថាលេចជា ស្រមោលស្ទុងៗ។ អ្វីដែលរំពឹងលើសពីនេះទៅទៀតនោះគឺស្ថិរភាពខាងនយោបាយ ភាពអនុគ្រោះក្នុងកិច្ចដំណើរការលើវិស័យសេដ្ឋកិច្ច។ ឧស្សាហកម្មកាត់ដេរ បានដើរតួនាទីសំខាន់ ក្នុងការជួយដល់ប្រទេស ដែលខ្ទេចខ្ទាំដោយសង្គ្រាម ដើម្បីអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចជាតិឡើងវិញ។
នៅពាក់កណ្តាលទសវត្សឆ្នាំ៩០ វត្តមានរបស់រោងចក្រកាត់ដេរ ចាប់ផ្តើមមានឡើងជាដំបូងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ វិស័យដែលជាឆ្អឹងខ្នងរបស់ប្រទេសមួយនេះ បាននាំមកដោយភាគច្រើនក្រុមអ្នកវិនិយោគជនជាតិចិន ខណៈដែលសហរដ្ឋអាមេរិកផ្តល់កូតាអនុគ្រោះនាំចូលទៅអាមេរិកជាច្រើនឆ្នាំ។
វិស័យកាត់ដេរ មានការវិវត្តយ៉ាងលឿនពីចំនួនរោងចក្រមិនដល់១០០ផង ទៅជារោងចក្រជិតមួយពាន់។ ជាមួយគ្នានេះ ការចាប់ផ្តើមនៃវិស័យកាត់ដេរនៅកម្ពុជា កម្មករមានប្រាក់ខែប្រមាណជា២៥ដុល្លារប៉ុណ្ណោះ ក្នុងមួយខែ។ អត្ថប្រយោជន៍អ្វីផ្សេងទៀត មិនមាន។ បើមានគឺមានតែការខ្វែងគំនិតគ្នារវាងថៅកែរោងចក្រ និងកម្មករ ជាហេតុធ្វើឲ្យមានការតវ៉ាឥតស្រាកស្រាន្តពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។
មេដឹកនាំកម្មករដោយមានការជម្រុញពីចលនានយោបាយ បានប្រឹងប្រែងធ្វើឲ្យវិស័យនេះប្រែប្រួលយ៉ាងខ្លាំងមកទល់បច្ចុប្បន្ននេះ។ អ្វីដែលប្រែប្រួលនោះគឺប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាពីការចាប់ផ្តើម២៥ដុល្លារ មកជាង១០០ដុល្លារក្នុងមួយខែ រួមនឹងប្រាក់បន្ថែមម៉ោង ប្រាក់ថ្លៃបាយ ថ្លៃធ្វើដំណើរ ប្រាក់រង្វាន់លើកទឹកចិត្តការងារទៀងទាត់ និងប្រាក់ផ្សេងៗទៀត កម្មករម្នាក់ៗ ហាក់បានក្រាស់ក្រែលដែរ។
លក្ខខណ្ឌការងារ និងការគោរពសិទ្ធិកម្មករ បានល្អប្រសើរជាងកាលពី២ទសវត្សមុន។ ជម្ល៉ោះរវាងនិយោជកនិងនិយោជិត កម្មករ កូដកម្ម បាតុកម្ម កើតឡើងឥតដាច់មួយថ្ងៃ ពី២ ទៅ ៣ រោងចក្រ ឬច្រើនជាងនេះ ត្រូវបង្រួញមកត្រឹម ១សប្តាហ៍ ឬកន្លះខែ ឬមួយខែទើបកើតមានបាតុកម្ម ឬក៏វិវាទម្តង ក្នុងចំណោមរោងចក្ររាប់រយ។
ក៏ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្នភាពនៃសមិទ្ធិផលទាំងអស់នេះ ក៏បានមកដោយការតស៊ូ និងការលះបង់ជីវិតរបស់អ្នកសហជីព កម្មករជាច្រើនដែរ។
ការវិវត្តន៍ថ្មីៗប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ អាចនិយាយបានថា ដោយសារការប្រទាញប្រទង់ប្រជាប្រិយភាពនយោបាយ កម្មករខ្មែរទទួលបានទំនុកចិត្តក្នុងការធានាពីការតម្លើងប្រាក់ឈ្នួលប្រចាំឆ្នាំតាមរយៈកិច្ចប្រជុំត្រីភាគីជារៀងរាល់ឆ្នាំ រួមទាំងការសម្រេចថវិកាបន្ថែមបែបនយោបាយណាមួយនោះ ដែលមានផលចំណេញដល់កម្មករ។
ក្រៅពីនេះកម្មករលើវិស័យវាយនភ័ណ្ឌគ្រប់រូប ក៏ទទួលបានការធានារ៉ាប់រង ឬ ប.ស.ស ដែលមកទល់ពេលនេះមាន២ចំណុចសំខាន់ៗ គឺធានារ៉ាប់រងគ្រោះថ្នាក់ការងារ និងធានារ៉ាប់រងសុខភាព។ ហើយការធានាទាំងនេះ គឺជាបន្ទុករបស់និយោជក។ ទោះយ៉ាងនេះក្តីអ្នកការពារសិទ្ធិកម្មករខ្មែរមួយចំនួន បានហៅការវិវត្តលើវិស័យឧស្សាហកម្មវាយនភ័ណ្ឌនេះ ផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ច្រើនតែទៅលើថៅកែរោងចក្រ និងរដ្ឋាភិបាល រីឯកម្មករ និយោជិក បានត្រឹមតែមួយរស់ ឬរស់ទាំងខ្វះខាតនៅកណ្តាលរាជធានី ខណៈដែលទំនិញសព្វសារពើនិងឈ្នួលផ្ទះប្រជែងគ្នាឡើងថ្លៃតាមប្រាក់ឈ្នួលកម្មករ។
ដោយឡែក ច្បាប់សហជីព ដែលទើបតែចូលជាធរមានកាលពីពេលថ្មីៗនេះ ត្រូវបានជំទាស់យ៉ាងតឹងតែងពីការរឹតត្បិតសេរីភាពសហជីពការពារសិទ្ធិកម្មករ។ ក៏ប៉ុន្តែរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាយល់ថា«ផ្ទះមានម្ចាស់ ប្រទេសមានច្បាប់» ដែលនេះគឺជាការសំដៅទៅលើទឡ្ហីករណ៍ថាច្បាប់សហជីពត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីសុខដុមនីយកម្មវិជ្ជាជិវៈរវាងអ្នកពាក់ព័ន្ធទាំងអស់។
រយៈពេលជាង២ទសវត្សមកនេះ ការប្រែប្រួលលើវិស័យវាយនភ័ណ្ឌកម្ពុជា ដែលមានការនាំចេញពិតជាមានទំហំធំធេង ពោលគឺចាប់ពី២០០លានដុល្លារនៅទសវត្សឆ្នាំ៩០ រហូតដល់ ៦២០០ លានដុល្លារ នៅឆ្នាំ២០១៥ ហើយចំនួននេះបានកើនឡើងប្រមាណជា១៥%រយពេល ៣ខែដើមឆ្នាំ២០១៦នេះ។ វិស័យកាត់ដេរតែមួយមុខបានជួយផ្តល់ការងារដល់កម្មករខ្មែរប្រមាណជា៧០ម៉ឺនកន្លែង និងបែងចែកភាគផល តដល់ក្រុមគ្រួសារប្រមាណជា២លាននាក់។
ថ្វីត្បិតតែមានភាពអវិជ្ជមានខ្លះៗ ឬភាពរកាំរកូស ដែលភាគីសហជីពមួយចំនួននៅមិនទាន់ពេញចិត្តលើច្បាប់សហជីព និងភាពខ្វែងគំនិតគ្នាក្នុងវិជ្ជាជីវៈនេះរវាងអ្នកពាក់ព័ន្ធលើការកំណត់ប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែការវិវត្តទៅមុខលើវិស័យនេះ ពិតជាជួយកម្ពុជាបានច្រើនខណៈ ដែលកម្ពុជាកំពុងស្ថិតនៅក្នុងឋានៈជាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍។
ដូច្នេះចង់មិនចង់ ភាគីពាក់ព័ន្ធចាំបាច់ត្រូវមានការជជែកគ្នាដោយសន្តិវិធី ចៀសវាងភាពក្តូងក្តាំង ដែលនាំឲ្យប៉ះទង្គិចដល់ឧស្សាហកម្មសម្លៀកបំពាក់មួយនេះ ដែលកំពុងប្រជែងទីផ្សារ នានា នៅពេលដែលបរិបទប្រទេសក្នុងតំបន់ ក៏ដូចជាពិភពលោកមានការប្រែប្រួល ដូចជាការដូររបបដឹកនាំនៅភូមា ការផ្លាស់ប្តូរជំហរសេដ្ឋកិច្ចរបស់វៀតណាមទៅរកអតីតគូសត្រូវអាមេរិក និងភាពជ្រួលច្របល់នៅសហភាពអឺរ៉ុបជាដើម ដោយសារការចាកចេញរបស់អង់គ្លេស៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ