ការផ្តល់តម្លៃហួសហេតុដល់បុណ្យប្រពៃណីគេ អាចប៉ះពាល់វប្បធម៌និងអត្តសញ្ញាណជាតិខ្មែរ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៤៣
ទោះជាមានការណែនាំពីក្រសួងអប់រំយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ភាពអសកម្មនៃការសិក្សានៅតាមសាលារៀនជាច្រើន នៅតែមានស្ថានភាពដដែល មិនខុសគ្នាពីឆ្នាំមុនៗនោះទេ។ ថ្នាក់រៀននីមួយៗ ជាពិសេសនៅកំរិតបឋមសិក្សា និងមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ នៅតែមានសកម្មភាពរៀន និងបង្រៀនបែបរកេតរកូត។ ការឲ្យតម្លៃទៅលើពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំចិនខ្លាំងពេកនៅប្រទេសខ្មែរ ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់វិស័យអប់រំ ធនធានមនុស្ស និងប៉ះពាល់ដល់អត្តសញ្ញាណជាតិខ្មែរទាំងមូល។
ចាប់តាំងពីថ្ងៃទី៧កុម្ភៈ ដែលជាថ្ងៃសែនចូលឆ្នាំចិនកន្លងមក ថ្នាក់រៀននីមួយៗមានសិស្សមករៀនមិនពេញថ្នាក់ ថ្នាក់ខ្លះមានសិស្សបាត់គ្រូ ថ្នាក់ខ្លះមានគ្រូបាត់សិស្ស។ ស្ថានភាពបែបនេះ បានក្លាយជាទម្លាប់តាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ ហើយមើលទៅប្រហែលជាមិនអាច ដោះស្រាយបានភ្លាមៗទេ ខណៈដែលក្រសួងអប់រំបានប្រឹងប្រែងធ្វើកំណែទម្រង់ចាប់តាំងពីដើមអាណត្តិទី៥នៃរដ្ឋាភិបាល។
ភាពអសកម្ម ការឈប់សម្រាកតាមរយៈបុណ្យចូលឆ្នាំចិន ពិតជាមានផលប៉ះពាល់ជាទូទៅ ក៏ប៉ុន្តែវិស័យអប់រំត្រូវគេមើលឃើញថាជារឿងគ្រោះថ្នាក់ដល់អនាគតកូនខ្មែរ ប្រសិនបើស្ថានភាពនេះនៅតែបន្ត ហើយមានការយឺតយ៉ាវក្នុងការកែប្រែនោះ។
សព្វថ្ងៃនៅក្នុងចំណោមយុវជន និងសិស្សានុសិស្ស ព្រមទាំងជាតិខ្មែរទាំងមូល បានបង្កប់នូវមោទនភាពចំនួន២ចំណុច។ ចំណុចទី១ គឺមោទនភាពដោយមានឈ្មោះថាខ្មែរជាពូជពង្សអ្នកកសាងអង្គរ និងចំណុចទី២ មោទនភាពដោយបានជាប់សែសាលាយចិនដែលអស្ចារ្យជាងខ្មែរសុទ្ធ រឺកូនកាត់ចិន។ តែមោទនភាពចំណុចទី២នេះ គឺជា«ទំយើសង្គម»ដ៏អស្ចារ្យមួយភ្លេចខ្លួននៅក្នុងសង្គមខ្មែរ។
ជារួម អ្វីដែលប៉ះពាល់ដោយសារការប្រារព្ធបុណ្យចូលឆ្នាំចិននៅក្នុងទឹកដីខ្មែរនោះ គឺវប្បធម៌និងអត្តសញ្ញាណជាតិ។ ព្រោះថាពេលចូលឆ្នាំចិនម្តងៗ ម្នាក់ៗហាក់ដូចភ្លេចថាជាប្រទេសខ្មែរ ហើយរូបភាពមើលទៅប្រៀបបាននឹងប្រទេសរណបរបស់ចិនដូច្នោះដែរ។ តំលៃនេះខុសពីប្រទេសមួយចំនួននៅក្នុងតំបន់អាស៊ាន ដូចជាសិង្ហបុរីជាដើម ដែលគេតម្រូវឲ្យលាសញ្ជាតិដើមសិន មុននឹងសុំចូលសញ្ជាតិសិង្ហបុរី។
ទាក់ទងទៅនឹងវិស័យអប់រំវិញ គឺប្រសិទ្ធភាពនិងគុណភាពអប់រំពិតជាប៉ះពាល់ តែមិនមានការបារម្ភធ្ងន់ធ្ងរដូចជាការខ្លាចបាត់បង់វប្បធម៌និងអត្តសញ្ញាណជាតិទេ។ មែនហើយជារូបភាព បន្ថែមពីជាតិសាសន៍និងវប្បធម៌ ចិនកំពុងមានឥទ្ធិពលខ្លាំងជាងប្រទេសនានា នៅក្នុងទំនាក់ទំនងមិត្តភាពនិងនយោបាយជាមួយកម្ពុជានាពេលបច្ចុប្បន្ន។ ក៏ប៉ុន្តែទាំងអស់នេះ មិនមែនមានន័យថាជាការលើកឡើងដើម្បីប្រឆាំងចិននោះទេ។ គឺគ្រាន់តែជាការរំលឹកដាស់តឿនដើម្បីជាការពិចារណាទាំងអស់គ្នាប៉ុណ្ណោះ។
ដូចជាករណីសិស្សមួយចំនួន ឈប់សម្រាកមិនទៅរៀន គ្រូខ្លះមិនទៅបង្រៀន ឬទៅដែរតែបង្រៀនច្បោលៗ នៅក្នុងឱកាសចូលឆ្នាំចិន ដែលមាន រយៈពេលយ៉ាងតិចក៏មួយសប្តាហ៍ដែរនោះ បានក្លាយទៅជាទម្លាប់ទៅហើយ។ ស្ថានភាពបែបនេះបានកើតទំនៅក្នុងសង្គមខ្មែរក៏យូរដែរ។ ដូចនេះ ការដែលចង់កែទម្លាប់ទាំងនេះ ដែលស្រុកខ្មែរតែកត់សម្គាល់ថា«ទម្លាប់ធំជាងច្បាប់នោះ» ក៏ចាំបាច់ត្រូវការពេលវេលាយូរដូចគ្នាដែរ រួមផ្សំនឹងការអប់រំបន្តិចម្តងៗប្រកបដោយការព្យាយាម។
ការកែប្រែនិងអប់រំជាពិសេសដល់យុវជនជំនាន់ក្រោយ ឲ្យងាកមកផ្តល់តម្លៃដល់ជាតិខ្មែរវិញ ឲ្យសក្តិសមនឹងស្បតពាណិជ្ជកម្ម គក់ទ្រូងចង់ធ្លុះក្នុងការឃោសនាស្រាបៀរស្រា ហើយស្រែកថា«មោទនភាពជាតិខ្មែរ» និងស្បតផ្សព្វផ្សាយចេញពីប្រទេសកម្ពុជាថា«ព្រះរាជាណាចក្រអច្ឆរិយៈ» ដល់ភ្ញៀវទេសចរណ៍ផងដែរ។
លទ្ធភាពដែលអាចធ្វើទៅបាននោះ ដូចជានៅក្នុងវិស័យអប់រំ សិស្សានុសិស្សត្រូវចៀសវាងក្នុងការឈប់សម្រាកអត់សណ្តាប់ធ្នាប់ ពង្រឹងវិន័យ គោរពនិងអនុវត្តឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួននូវច្បាប់រដ្ឋ ហើយថ្នាក់ដឹកនាំ កុង្សី សេនាបតី លោក្រូ អ្នកគ្រូ គួរធ្វើជាគំរូគេ ចៀសវាងការលើកទឹកចិត្តបន្ថែម ដែលបង្កើតបានស្ថានភាព «រុញទូកបណ្តោយទឹក» យូរៗទៅ ពិបាកនឹងទាញឡើងគោកវិញណាស់។
វាមិនមែនជាការប្រសើរទេ ដែលប្រទេសកម្ពុជាជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ជាប្រទេសដែលឈប់សម្រាកសាធារណៈប្រចាំឆ្នាំច្រើនជាងគេ ក្នុងមួយឆ្នាំមានរហូតដល់ទៅ២៧ ឬ២៨ថ្ងៃ។ ហើយបើបន្ថែមការឈប់សម្រាកក្រៅផ្លូវការណ៍ដូចជាថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំចិនដាដើមនោះ នោះកម្ពុជាមានពេលវេលាឈប់សម្រាកជាងមួយខែទៅហើយ ខណៈប្រទេសនេះនៅជាប្រទេសក្រីក្រ និងមានធនធានមនុស្ស មិនច្រើននៅឡើយ។
ដោយឡែកក្រសួងអប់រំថ្វីត្បិតតែបានធ្វើការមួយជំហ៊ាន មុនថ្ងៃចូលឆ្នាំចិនចូលមកដល់ ហើយមិនមានប្រសិទ្ធិភាពនោះ អាចនឹងមានវិធានការបន្ថែមទៀត ដោយរឹតបន្តឹងចំថ្ងៃបុណ្យ តាមរយៈការដាក់កាលបរិច្ឆេទប្រលងនានា។ ក៏ប៉ុន្តែគេមិនអាចភ្លេចពីការចូលរួមពីអាណាព្យាបាលសិស្សដែរ ព្រោះថាអាណាព្យាបាលសិស្សជាអ្នករួមចំណែកមួយផ្នែកដែរក្នុងការទាក់ទាញសិស្សឲ្យអវត្តមាន ដោយសារតែការចាកចេញទៅកំសាន្តនៅតាមតំបន់ទេសចរណ៍នានាជា ទម្លាប់។ ម្យ៉ាងទៀត ដើម្បីលើកតម្កើងមោទនភាពជាតិខ្មែរឡើងវិញនោះ គេក៏អាចរៀបចំពិធីអ្វីមួយ ដែលរំលឹកដល់ស្នាដៃបុព្វបុរសខ្មែរពីសម័យអង្គរ ជំនួសឲ្យថ្ងៃចូលឆ្នាំចិន នៅចំថ្ងៃចូលឆ្នាំចិនក៏ថាបាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ