បញ្ហាសុខភាព ជាចំណោទធំមួយ ដែលអ្នកនយោបាយត្រូវដោះស្រាយ!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:២៨
ជាទូទៅ គេមើលឃើញថា វិស័យសុខាភិបាលរបស់កម្ពុជា គឺនៅទន់ខ្សោយ។ ពលរដ្ឋដែលមានលទ្ធភាពខ្លះ គឺមិនជឿទុកចិត្តលើប្រព័ន្ធសុខាភិបាលរបស់ស្រុកទេសខ្លួននោះទេ ហើយនាំគ្នាកើបលុយទៅព្យាបាលនិងពិនិត្យជំងឺនៅបរទេស។ ចំណែកពលរដ្ឋក្រីក្រ គ្មានលទ្ធភាព ក៏ស្ទើរតែមិនហ៊ានទៅមន្ទីរពេទ្យនៅក្នុងស្រុក ឬនិយាយបែបផ្សេង គឺខ្លាចមន្ទីរពេទ្យតែម្តង។ ដូច្នេះ ការពង្រឹងគុណភាពនៃវិស័យសុខាភិបាលរបស់ជាតិខ្លួន និងការកសាងទំនុកចិត្តរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរ គឺជាចំណោទយ៉ាងធំដែលអ្នកនយោបាយត្រូវគិតគូរ។
មិនមែនជារឿងថ្មីទេ ដែលពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួន មិនសូវមានការទំនុកចិត្តចំពោះប្រព័ន្ធវិស័យសុខាភិបាលរបស់ខ្លួន។ ការធ្វើដំណើរចាកចេញទៅព្យាបាលនិងពិនិត្យជំងឺនៅបរទេស ដែលនាំកើបលុយទៅគ្រូពេទ្យបរទេស អស់របស់សិបម៉ឺនដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំៗនោះ គឺជាឧទាហរណ៍ស្រាប់។ ជាក់ស្តែង អ្នកមានលទ្ធភាពមធ្យម អ្នកមានលុយល្មម ខ្លះចេញទៅថៃឬ វៀតណាម ហើយអ្នកមានខ្លាំង ហោះទៅព្យាបាលនៅកូរ៉េ សីង្ហបុរី ចិន ឬបារាំង ជាដើម។
ការគ្មានទំនុកចិត្តចំពោះវិស័យពេទ្យស្រុកខ្មែរ គឺមិនមែនកើតមានតែក្នុងចំណោមបណ្តាពលរដ្ឋសាមញ្ញ ឬអ្នកមានលុយមធ្យមនោះទេ, សូម្បីតែឧកញ្ញ៉ា មហាសេដ្ឋី ឬអ្នកនយោបាយធំៗ ក៏រឹងរឹតតែមិនទុកចិត្តចំពោះវិស័យសុខាភិបាលរបស់ប្រទេសជាតិខ្លួនផងដែរ។ ជាការពិត គឺសូម្បីតែត្រឹមពិនិត្យសុខភាពធម្មតា ឬទៅព្យាបាលសុខភាពមាត់ធ្មេញ កម្រិតល្មមៗ ក៏អ្នកមានលុយ និងមានអំណាចមួយចំនួនខ្លះ សុខចិត្តដល់ទៅជិះយន្តហោះ ទៅពិនិត្យនៅក្រុងបាំងកក ឬទៅសីង្ហបុរីដែរ។
និន្នាការនេះ គឺមានដើមហេតុឫសគល់យ៉ាងតិចពីរ។ ទី១ គឺដោយសារតែលក្ខខណ្ឌមិនអំណោយផលនៃប្រព័ន្ធសុខាភិបាលតែម្តង។ នៅកម្ពុជា ហេដ្ឋារចនាសម្ពន្ធ័សុខាភិបាលនៅខ្វះខាតយ៉ាងច្រើន ជាពិសេសនៅតំបន់ទីជនបទតែម្តង។ ទី២ គឺដោយសារតែគុណភាពនិងប្រសិទ្ធភាពនៃការព្យបាល នៅមានកម្រិតទាប ហើយក្រមសីលធម៌របស់គ្រូពេទ្យមួយចំនួន ក៏មិនសូវល្អជាមួយអ្នកជំងឺ និងការព្យាបាលមានតម្លៃខ្ពស់។ ទាំងអស់នេះ សុទ្ធសឹងជាឧបសគ្គដែលធ្វើឲ្យមនុស្សខ្មែរ ខ្លាចមន្ទីរពេទ្យ ឬគ្មានលទ្ធភាពទៅមន្ទីរពេទ្យតែម្តង។
បើទោះបីជាបញ្ហាទាំងនេះ នៅតែបន្តកើតមាន ក៏ប៉ុន្តែ រដ្ឋាភិបាល ក៏បានខិតខំយកចិត្តទុកដាក់ កសាងមន្ទីរពេទ្យបន្ថែមទៀត ជាច្រើន រួចមកហើយ និងធ្វើយ៉ាងណា ឲ្យកាន់តែខិត កៀកទៅនឹងប្រជាពលរដ្ឋនៅមូលដ្ឋាន។ ទន្ទឹមនេះ មន្ទីរពេទ្យឯកជន ដែលមានស្តង់ការខ្ពស់ ក៏ត្រូវបានអនុវត្តឲ្យបើកធ្វើអាជីវកម្ម និងក៏ផ្តើមរីកព្រោងព្រាត ជាបណ្តើរៗខ្លះដែរពីមួយថ្ងៃទៅមួយ។
តែយ៉ាងណាក៏ដោយ គឺពលរដ្ឋខ្មែរភាគច្រើន នៅតែមិនទាន់ទុកចិត្ត និងមានមោទនភាពចំពោះប្រព័ន្ធសុខាភិបាលនៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួននោះទេ។ ការកសាងទំនុកចិត្តរបស់ប្រជាជនខ្មែរឡើងវិញនោះ ជាភារៈកិច្ចដ៏ធ្ងន់របស់ គ្រូពេទ្យទាំងឡាយ និងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ ពិសេសក្រសួងសុខាភិបាលតែម្តង។ ទន្ទឹមនេះ អ្នកនយោបាយ ក៏ជាក្បាលម៉ាស៊ីនធំ ដែលអាចយិតយោងស្ទួយឲ្យវិស័យសុខាភិបាលខ្ពស់មុខខ្ពស់មាត់ទៅបាន នាពេលដ៏ខ្លី ខាងមុខ។
ដូច្នេះ ក្នុងការបោះឆ្នោតក្រុមប្រឹក្សាឃុំសង្កាត់ខាងមុននេះ និងនៅក្នុងការបោះឆ្នោតជាតិនៅឆ្នាំក្រោយ, ការដោះស្រាយវិបត្តិខ្វះទំនុកចិត្តរបស់ពលរដ្ឋចំពោះប្រព័ន្ធសុខភាព និង ការគិតគូរបញ្ហាសុខភាពរបស់ប្រជាជន គឺក៏អាចជាប្រធានបទសំខាន់ ដែលអ្នកនយោបាយត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ ហើយយកទៅឃោសនា និងដាក់ក្នុងកម្មវិធីនយោបាយរបស់ខ្លួន។
ក៏ប៉ុន្តែ បើគ្រាន់ត្រឹមតែឃោសនាអួតពីកម្មវិធីនយោបាយរបស់ខ្លួន ឬក៏បង្ហាញថាខ្លួន យកចិត្តទុកដាក់ គឺមិនគ្រាប់គ្រាន់នោះទេ ព្រោះថា ពលរដ្ឋម្ចាស់ឆ្នោត គឺជាអ្នកទទួលផលពិតៗ ពួកគេបានឃើញនឹងភ្នែក ហើយបានទទួលសេវាដោយផ្ទាល់។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើពួកគេ នៅតែមិនស្រណុកទុកចិត្ត ឬមិនបានទទួលផលជាក់ស្តែង ពួកគេច្បាស់ជានឹងសម្រេចចិត្ត តាមរយៈសន្លឹកឆ្នោតរបស់ពួកគេ ជាជាក់ពុំខាន។
ជារួម សំណុំរឿងប្រព័ន្ធសុខាភិបាល និងបញ្ហាសុខភាពពលរដ្ឋ គឺជាបញ្ហារសើបមួយ ដែលទាមទារការយកចិត្តទុកដាក់ ពិសេសក្នុងដំណាក់កាលឃោសនាបោះឆ្នោត នាពេលខាងមុខនេះ។ វាជាចំណោទមួយដ៏ធំ ដែលអ្នកនយោបាយ ពិសេសអ្នកដែលចង់ឈ្នះឆ្នោត ត្រូវតែមានដំណោះស្រាយមួយច្បាស់លាស់ នៅក្នុងកម្មវិធីនយោបាយរបស់ខ្លួន ដែលអាចអនុវត្តទៅបាន និងបានផលជាក់ស្តែង ពិតប្រាកដ។ បើមិនដូច្នេះ ពលរដ្ឋទំនងប្រហែលជាមិនអាចរស់នៅក្នុងភាពខ្វះទំនុកចិត្ត ចំពោះប្រព័ន្ធសុខាភិបាលដែលទន់ខ្សោយ បានយូរតទៅទៀតនោះទេ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ