ស្រុកខ្មែរ៖ ការអានកើនឡើង តែអ្នកនិពន្ធនៅមានកម្រិត
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:៣១
ថ្ងៃទី ១១មីនាខាងមុខនេះ គឺជាទិវាជាតិអំណាន។ ទាក់ទងនឹងការអាន គេសង្កេតឃើញថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ បានងាកមកអានសៀវភៅកាន់តែច្រើនឡើង នាប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ កំណើននិងសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នកអានដូច្នេះ កើតឡើងស្របពេលដែលចំនួន និងសមត្ថភាពរបស់អ្នកនិពន្ធខ្មែរហាក់នៅមានកម្រិតនៅឡើយ។ ដើម្បីថែរក្សាកំណើននៃអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជា អ្នកជំនាញស្នើឲ្យអ្នកនិពន្ធខ្មែរជំនាន់ថ្មី រួសរាន់បង្កើនសមត្ថភាពខ្លួន ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នកអាន។
ពីរបីឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ការអានសៀវភៅនៅកម្ពុជា មានសន្ទុះកើនឡើងគួរឲ្យកត់ស្គាល់។ សន្ទុះអ្នកអានសៀវភៅខ្មែរដែលកើនឡើងនេះ មិនមែនជារឿងចៃដន្យទេ។ មានកត្តាសំខាន់ៗចំនួន៣ ដែលធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរងាកមកអានសៀវភៅកាន់តែច្រើនឡើង។ ទី១ គឺការអប់រំផ្សព្វផ្សាយទូលំទូលាយរបស់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ក្រសួងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ និងបណ្ដាញសង្គម ដែលចាប់ផ្ដើមផ្ដល់តម្លៃ និងលើកកម្ពស់ការអានសៀវភៅ។ ទី២ គឺការបង្កើតឲ្យមានពិព័រណ៍សៀវភៅជាទៀងទាត់ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ និងទី៣ ការបង្កើតទិវាជាតិអំនាន ពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា។
មិនមានទិន្នន័យច្បាស់លាស់អំពីចំនួនអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជាដែលកើនឡើងសព្វថ្ងៃនេះទេ។ ប៉ុន្តែសន្ទុះនៃកំណើនអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជា បានបង្ហាញឲ្យឃើញកាន់តែច្បាស់ឡើង តាមរយៈចំណងជើងសៀវភៅ ដែលបោះពុម្ពដាក់លក់កាន់តែច្រើនឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំ នៅតាមបណ្ណាគារ និងតូបលក់សៀវភៅនានា។ ការបោះពុម្ពសៀវភៅកាន់តែច្រើន មានន័យថា អ្នកអានក៏មានចំនួនច្រើនឡើង។
ក្រៅពីកំណើនការដាក់លក់សៀវភៅនៅតាមបណ្ណាគារ ពិព័រណ៍សៀវភៅប្រចាំឆ្នាំ ក៏ជាភស្តុតាងមួយទៀត ដែលបញ្ជាក់បានយ៉ាងច្បាស់អំពីកំណើនអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជា។ កាលពីឆ្នាំ ២០១១ ពិព័រណ៍សៀវភៅ មានស្តង់ចំនួន ១០ប៉ុណ្ណោះដែលចូលរួម និងទាក់ទាញអ្នកទស្សនាបានប្រមាណ ៣០០នាក់។ ចំនួនស្តង់បានកើនឡើងដល់ ១៥ស្តង់ មានអ្នកទស្សនាចំនួន ១ពាន់នាក់នៅឆ្នាំ ២០១៣។ នៅឆ្នាំ ២០១៤ ចំនួនស្តង់សៀវភៅ កើនឡើងទ្វេរមួយជាពីរ គឺ ៣០ស្តង់ និងមានអ្នកចូលរួមទស្សនា ដែលកើនឡើងយ៉ាងគំហុកដល់ ៧ពាន់ ៥រយនាក់។ នៅឆ្នាំ ២០១៥ ពិព័រណ៍សៀវភៅមានស្តង់ក្រុមហ៊ុន និងស្តង់លក់សៀវភៅសរុប ៥២ស្តង់ ដោយមានអ្នកចូលរួមជាង ១ម៉ឺន ២ពាន់នាក់។ ចុងក្រោយនេះ គឺនៅឆ្នាំ ២០១៦ ស្តង់ក្រុមហ៊ុននិងគ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពផ្សាយដែលចូលរួមក្នុងពិព័រណ៍សៀវភៅមានចំនួន ៦៥ ដោយមានអ្នកចូលរួមរហូតដល់ទៅ ២ម៉ឺន ៥ពាន់នាក់។
ប៉ុន្តែ ទន្ទឹមនឹងសន្ទុះកើនឡើងនៃអ្នកអានសៀវភៅនៅកម្ពុជានេះ គេសង្កេតឃើញថា នៅតាមតូបលក់សៀវភៅ និងបណ្ណាគារនានា សៀវភៅថ្មីៗដែលបោះពុម្ពផ្សាយជាខេមរភាសា ភាគច្រើនលើសលុប គឺជាសៀវភៅដែលបកប្រែពីភាសាបរទេស។ សៀវភៅរបស់អ្នកនិពន្ធខ្មែរជំនាន់ថ្មី ដែលដាក់លក់នៅលើទីផ្សារសព្វថ្ងៃ មានចំនួនតិចតួចនៅឡើយ។ នេះក៏ព្រោះតែអ្នកនិពន្ធខ្មែរនៅមានចំនួនតិច។ ហើយក្នុងចំណោមចំនួនដ៏តិចនោះទៀតសោត អ្នកនិពន្ធខ្មែរជំនាន់ថ្មីដែលមានសមត្ថភាព ក៏មានចំនួនកាន់តែតិចទៅទៀត។
អ្នកនិពន្ធ ជាមនុស្សសេរី និងជាអ្នកច្នៃប្រឌិតបង្កើតថ្មី ដែលត្រូវការដឹងរឿងរ៉ាវ ក្នុងធម្មជាតិ និងសង្គមជាច្រើន ដើម្បីយកមកប្រឌិតប្រៀបធៀប ទៅតាមទំនោរនៃឆន្ទៈរបស់ខ្លួន ទុកជាការកំសាន្ត និងពិចារណា សំដៅទៅរកការបង្កើតគំនិតថ្មី។ អ្នកនិពន្ធអាចតាក់តែងព្រឹត្តិការណ៍មួយ ទៅជាកំណាព្យ ជារឿងប្រឌិត ជាចម្រៀង ភាពយន្ត និងរូបត្លុកកំប្លុកកំប្លែងក៏មានដែរ ទៅតាមជំនាញ ឬទេពកោសល្យរបស់ខ្លួន ដោយរើសយកស្ថានការណ៍សង្គមណាមួយ ទុកឲ្យអ្នកអានពិចារណា។
ក្នុងទសវត្សរ៍ទី ៥០ ៦០ និង ៧០ អ្នកនិពន្ធខ្មែរមួយចំនួន ប្រឹងប្រែងត្រួសត្រាយកសាងស្នាដៃរបស់ខ្លួន រហូតទទួលបានការគាំទ្រពីសាធារណជន ពិសេសក្នុងរបបសាធារណរដ្ឋ ដែលមានការបោះពុម្ពផ្សាយច្រើន។ ឯបច្ចុប្បន្ន អ្នកនិពន្ធហាក់បានចាត់ទុកជាក្រុមមនុស្ស ដែលមិនមានសារៈ សំខាន់ និងពុំមានអ្នកគ្រប់គ្រងត្រឹមត្រូវ។ ទោះបីមានក្រុម សមាគមអ្នកនិពន្ធពីរ ឬបី ប្រឹងប្រែងឈរដោយខ្លួនឯង ទាំងត្រដាបត្រដួសក៏ដោយ ក៏គេមិនអាចរកឃើញភាពច្បាស់លាស់មួយ ដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍វិស័យសំណេរ និងជាទីសង្ឃឹម សម្រាប់អ្នកនិពន្ធខ្មែរស្រករថ្មីឡើយ។
នៅប្រទេសកម្ពុជា វិជ្ជានិពន្ធ មិនទាន់ជាមុខវិជ្ជាវិទ្យាសាស្ត្រមួយ ដូចមុខវិជ្ជាឯទៀតទេ។ ការដែលប្រជាជនខ្មែរមួយចំនួនបច្ចុប្បន្ន អាចតាក់តែងនិពន្ធបាន ការដែលគេហៅអ្នកនិពន្ធ ជាអ្នកនិពន្ធ មានតិចណាស់ ដែលបានឆ្លងកាត់វគ្គបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជានិពន្ធ។ ឯការបណ្តុះបណ្តាលទៀតសោត មានរយៈពេលខ្លី ហើយមិនមានមេរៀនច្បាស់លាស់តាមបែបវិជ្ជាជីវៈ សម្រាប់អ្នកសិក្សាឡើយ។ គ្រូបង្រៀនមួយចំនួន ដែលត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យចូលទៅក្នុងថ្នាក់ គ្រាន់តែជាអ្នកឧទ្ទេសនាម រំលែកបទពិសោធន៍ ដែលពួកគាត់មានទៅឲ្យអ្នកជំនាន់ថ្មីតែប៉ុណ្ណោះ។ គ្រូបង្រៀនមុខវិជ្ជាតែងនិពន្ធនោះទៀតសោត ច្រើនតែបង្ហាញសើៗទៅសិក្ខាកាម ពីរបៀបសរសេរកំណាព្យ ឬប្រលោមលោកតាមបែបបុរាណ ជាជាងវែកញែកបង្ហាញពីគំនិតដែលមាននៅក្នុងអត្ថបទអក្សរសិល្ប៍ទាំងនោះ ឬបង្កើតគំនិតថ្មី សម្រាប់បម្រើសេចក្តីត្រូវការរបស់អ្នកអានក្នុងសង្គមសព្វថ្ងៃ។ ពេលខ្លះ វាគ្មិនមិនហ៊ានបកស្រាយនូវទស្សនៈរបស់រឿង ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងមកសង្គម ឬសំណួររបស់សិក្ខាកាម ព្រោះគាត់បារម្ភ គឺបារម្ភថា អាចនឹងប៉ះពាល់ដល់ផ្នែកនយោបាយ ឬការដឹកនាំរបស់ស្ថាប័នខ្លះក្នុងរដ្ឋាភិបាលក៏មានដែរ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលធ្វើឲ្យសមត្ថភាពរបស់អ្នកនិពន្ធខ្មែរជំនាន់ថ្មី មិនបានឈានឲ្យដល់ស្តង់ដារនៃអត្ថន័យនិងតម្លៃនៃអ្នកនិពន្ធដ៏ពិតប្រាកដ។
អ្នកនិពន្ធ គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះបង្កើតស្នាដៃសម្រាប់អ្នកអាន។ ហើយសន្ទុះកើនឡើងនៃអ្នកអានសៀវភៅ គឺជាសាក្សីដ៏សំខាន់ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញថា គ្រាប់ពូជនៃទម្លាប់អានសៀវភៅនៅកម្ពុជា ចាប់ផ្ដើមរីកដុះដាលឡើងវិញហើយ។ គឺទម្លាប់អានសៀវភៅនេះហើយ ដែលជាកត្តារួមចំណែកដ៏សំខាន់ ក្នុងការអភិវឌ្ឍប្រាជ្ញាស្មារតីរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ដើម្បីឈានទៅអភិវឌ្ឍប្រទេស។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើខ្មែរ នៅតែខ្វះអ្នកនិពន្ធប្រកបដោយសមត្ថភាពនិងគុណភាព ហើយបណ្ដែតបណ្ដោយឲ្យទីផ្សារសៀវភៅខ្មែរ លុកលុយដោយសៀវភៅបកប្រែពីភាសាបរទេស នោះចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកអានអាចនឹងថយចុះនៅថ្ងៃណាមួយជាក់ជាពុំខាន។ ការបណ្ដុះទម្លាប់អានសៀវភៅជារឿងដ៏ល្អ ដែលត្រូវតែបន្តលើកទឹកចិត្ត ប៉ុន្តែការអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពអ្នកនិពន្ធ ក៏ជារឿងចាំបាច់ ដែលមិនអាចមើលរំលងបានដែរ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ