ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ការផលិតភាពយន្តខ្មែរមានសន្ទុះកើនឡើងគួរឲ្យកត់សម្គាល់ ទាំងចំនួនអ្នកទស្សនាភាពយន្ត និងទាំងចំនួនភាពយន្តដែលត្រូវបានផលិតដាក់បញ្ចាំង។ បរិមាណកើនឡើងក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែគុណភាពនៃខ្សែភាពយន្តខ្មែរភាគច្រើន ត្រូវបានអ្នកជំនាញនៅក្នុងវិស័យភាពយន្តវាយតម្លៃថា នៅមានកម្រិតនៅឡើយ។ ក្រុមអ្នកជំនាញដដែលបានទទូចឲ្យផលិតករភាពយន្តខ្មែរ ពង្រឹងគុណភាពភាពយន្តឲ្យល្អប្រសើរជាងសព្វថ្ងៃនេះ មុនពេលដែលអ្នកគាំទ្រអស់ទំនុកចិត្តនិងលែងគាំទ្រ។
ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ភាពយន្តខ្មែរទាំងភាគ ទាំងដុំ ទាំងខ្នាតតូច និងខ្នាតធំ បានរីកលូតលាស់យ៉ាងខ្លាំងគួរឲ្យកត់សម្គាល់។ កាលពីឆ្នាំ២០១៥កន្លងទៅ ភាពយន្តខ្មែរជាង៣០រឿង ត្រូវបានផលិតនិងដាក់បញ្ចាំងនៅតាមរោងភាពយន្តនានា នៅទូទាំងប្រទេស ពិសេសក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ កើនលើសឆ្នាំ២០១៤ ដែលមានការផលិតកុនខ្មែរតែប្រមាណ២០រឿងប៉ុណ្ណោះ។
ទស្សនិកជន ជាពិសេសយុវជនខ្មែរ កាន់តែចាប់អារម្មណ៍ទស្សនាកុនខ្មែរជាបន្តបន្ទាប់ ទន្ទឹមនឹងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ផលិតករភាពយន្តខ្មែរដែរ។ ផលិតករកុនខ្មែរ ដែលបានរួមគ្នាយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការស្ដារវិស័យភាពយន្តខ្មែរ ឲ្យរីកចម្រើនលូតលាស់ឡើងវិញ ដើម្បីប្រជែងជាមួយខ្សែភាពយន្តបរទេស ដែលកំពុងតែវាយលុកខ្លាំងនៅតាមរោងកុនទំនើបៗរបស់កម្ពុជា។
មានមូលហេតុសំខាន់ៗមួយចំនួន ដែលជំរុញឲ្យការផលិតកុនខ្មែរកើនឡើង ជាអាថិ៍ដូចជា ការកើនឡើងនៃរោងកុន ការកើនឡើងនៃផលិតករភាពយន្ត ការរៀបចំមហោស្រពភាពយន្ត ការរៀបចំការប្រកួតប្រជែងភាពយន្ត និងភាពរីកចម្រើននៃបច្ចេកវិទ្យាជាដើម។
បើទោះបីជាការផលិតភាពយន្តខ្មែរមានការកើនឡើងក៏ដោយ ក៏អ្នកជំនាញសង្កេតឃើញថា និន្នាការនៃការផលិតកុនរបស់ផលិតករខ្មែរ ហាក់ដូចជាមិនមានភាពសម្បូរបែបនៅឡើយទេ។ ភាពយន្តខ្មែរដែលត្រូវបានផលិតនិងដាក់បញ្ចាំងនៅតាមរោងកុន ភាគច្រើនគឺជារឿងខ្មោច និងរឿងកំប្លែង។ មែនទែនទៅ ការផលិតរឿងខ្មោច និងរឿងកំប្លែង មិនមែនជាបញ្ហានោះទេ។ កុនរឿងខ្មោច និងកុនរឿងកំប្លែង អាចយកទៅចាក់បញ្ចាំងបាននៅគ្រប់ទិសទី ដោយមិនប្រកាន់ពេលវេលាទៀតផង។ អ្នកទស្សនាចូលចិត្តរឿងខ្មោច និងរឿងកំប្លែង ព្រោះមើលឆាប់យល់ពីអត្ថន័យនៃរឿង ជាងរឿងស្នេហានិងរឿងសង្គមផ្សេងៗ។
ជាថ្មីម្ដងទៀត ការផលិតរឿងខ្មោច និងរឿងកំប្លែង មិនមែនជាបញ្ហានោះទេ។ សម្រាប់វិស័យភាពយន្តកម្ពុជា បញ្ហានៅត្រង់ថា គុណភាពនៃភាពយន្តដែលផលិត គឺនៅមានកម្រិតនៅឡើយ បើធៀបទៅនឹងភាពយន្តនៃប្រទេសផ្សេងទៀតក្នុងតំបន់ ដូចជាភាពយន្តកូរ៉េ និងភាពយន្តថៃជាដើម។ សាច់រឿង ការសម្ដែង និងការដឹកនាំជាដើម គឺសុទ្ធតែមានចំណុចខ្វះខាត ដែលទទួលរងការរិះគន់ពីសំណាក់អ្នកជំនាញ។
ផលិតករខ្មែរតែងតែបន្ទោសថា បញ្ហាថវិកានិងការលួចចម្លង គឺជាឧបសគ្គដែលធ្វើឲ្យពួកគេមិនអាចផលិតកុនបានល្អ។ ប្រសិនបើមានថវិកាគ្រប់គ្រាន់ និងប្រសិនបើគ្មានការលួចចម្លង សួរថាតើផលិតករភាពយន្តខ្មែរ ពិតជាអាចធ្វើកុនល្អមួយបានមែនឬ? ថវិកានិងការលួចចម្លង គ្រាន់តែជាកត្តាប្រឈមប៉ុណ្ណោះ ព្រោះមែនទែនទៅ មានបញ្ហាចម្បងសំខាន់មួយទៀតដែលធ្វើឲ្យភាពយន្តខ្មែរគ្មានគុណភាព។
កុនខ្មែរគ្មានគុណភាព ព្រោះផលិតករខ្មែរភាគច្រើនចេះផលិតភាពយន្តតាមគ្នាតែប៉ុណ្ណោះ ដោយមិនបានឆ្លងកាត់វគ្គបណ្ដុះបណ្ដាល ឬការសិក្សាអ្វីច្បាស់លាស់ទាក់ទងនឹងវិស័យភាពយន្តឡើយ។ កង្វះធនធានមនុស្សប្រកបដោយគុណភាពនៅក្នុងវិស័យនេះហើយ ដែលធ្វើឲ្យវិស័យភាពយន្តខ្មែរជួបការលំបាក។ ទន្ទឹមនឹងសមត្ថភាពដែលមានកម្រិត ផលិតករភាពយន្តខ្មែរមួយចំនួន ហាក់ដូចជាមិនបានបើកចិត្តទទួលយកការរិះគន់ ឬការបណ្ដុះបណ្ដាលឡើយ ដោយយល់ថា បទពិសោធរបស់ខ្លួន គ្រប់គ្រាន់ហើយសម្រាប់ផលិតភាពយន្ត។ ការយល់ឃើញដូច្នេះ បានរារាំងពួកគេពីការអភិវឌ្ឍខ្លួន និងស្នាដៃរបស់ខ្លួនឲ្យមានគុណភាពល្អប្រសើរឡើង។
ប្រសិនបើភាពយន្តខ្មែរនៅតែស្ថិតក្នុងកម្រិតដូចសព្វថ្ងៃ ដោយគ្មានអ្វីប្រែប្រួលទេនោះ ការគាំទ្រនឹងថយចុះជាក់ជាពុំខាន។ ហើយប្រសិនបើការគាំទ្រថយចុះ ការផលិតក៏ថយចុះទៅតាមនោះដែរ។ ដូច្នេះ ដើម្បីរក្សាកំនើននៃការផលិតកុននៅកម្ពុជា កុនខ្មែរចាំបាច់ណាស់ត្រូវពង្រឹងគុណភាពរបស់ខ្លួន។ ស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ ក៏ដូចជាផលិតករភាពយន្តដែលមានជំនាញ ត្រូវរួមគ្នាបង្កើនការបណ្ដុះបណ្ដាលទាក់ទងនឹងវិស័យភាពយន្ត ទៅកាន់ផលិតករភាពយន្តផ្សេងៗដែលនៅខ្វះខាត។ ចំណែកផលិតករកុនខ្មែរ ទាំងជំនាន់ចាស់និងជំនាន់ថ្មី ក៏ត្រូវតែបើកចិត្ត ទទួលយកការបណ្ដុះបណ្ដាលបន្ថែមផងដែរ ដើម្បីបង្កើនគុណភាពកុនរបស់ខ្លួន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ