ខ្មែរបរទេសនិយមសូម្បីតែដាក់ឈ្មោះកូន!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:០០
បរទេសនិយម គឺជាផ្នត់គំនិតថ្មី នៅក្នុងសម័យអភិវឌ្ឍ។ ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាសព្វថ្ងៃ និយមចាយក្រដាសប្រាក់បរទេស រៀនភាសាបរទេស ទិញទំនិញបរទេស ទទួលទានអាហារបរទេស។ សូម្បីតែដាក់ឈ្មោះកូន ក៏ម្ដាយឪពុកខ្មែរភាគច្រើន និយមដាក់ឈ្មោះបរទេសដែរ។ ជាការពិត ការនិយមបរទេសមិនមែនជារឿងខុសឆ្គងឡើយ នៅខណៈដែលពិភពលោកទាំងមូលស្ថិតក្នុងសម័យសាកលភាវូបនីយកម្ម។ ប៉ុន្តែការនិយមបរទេសជ្រុលហួសពេក អាចនឹងក្លាយទៅជាគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់អត្តសញ្ញាណជាតិខ្មែរនាពេលអនាគត។
សាកលភាវូបនីយកម្មនៅក្នុងសង្គមខ្មែរ មិនមែនមានត្រឹមតែនៅក្នុងវិស័យនយោបាយ សេដ្ឋកិច្ច អប់រំ សិល្បៈ និងវប្បធម៌ប៉ុណ្ណោះទេ។ ក៏មានផងដែរ សាកលភាវូបនីយកម្មក្នុងការដាក់ឈ្មោះកូន។ សព្វថ្ងៃ គេសង្កេតឃើញពលរដ្ឋខ្មែរកាន់តែច្រើនឡើងៗ និយមដាក់ឈ្មោះកូនជាភាសាបរទេស។ ជូលី ដាវីត ចន ចេកគី ហេលីណា អេលីសាប៊ែត ឈុនមុយ និងវួចលី ជាដើម គឺជាឈ្មោះក្មេងៗជំនាន់ថ្មី សម័យដែលបរទេសនិយមមានឥទ្ធិពលយ៉ាងមហិមានៅក្នុងសង្គមខ្មែរ។ អ្នកខ្លះ ដាក់ឈ្មោះកូនជាភាសាបរទេស ដោយយល់អត្ថន័យនៃឈ្មោះនោះ។ ប៉ុន្តែខ្លះទៀត មិនបានស្វែងយល់ឲ្យបានវែងឆ្ងាយឡើយ។ ពួកគេនិយមដាក់ឈ្មោះកូនជាភាសាបរទេស ព្រោះចូលចិត្តឈ្មោះនោះ ឬព្រោះជាឈ្មោះរបស់បុគ្គលជោគជ័យល្បីល្បាញ ឬជាឈ្មោះរបស់តារាបរទេសជាដើម។
ការដាក់ឈ្មោះកូនខ្មែរនាសម័យនេះ ខុសប្លែកពីសម័យបុរាណខ្លាំង។ ពីដើម ខ្មែរប្រកាន់សម្បើមណាស់ចំពោះការដាក់ឈ្មោះកូន។ គេរើសយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ មិនមែនចេះតែរើសដាក់ៗដូចសព្វថ្ងៃនេះទេ។ តាមប្រពៃណីខ្មែរបុរាណ ដើម្បីដាក់ឈ្មោះកូន ត្រូវធ្វើឡើងដោយតម្រូវទៅតាមឫកពារពេលាល្អ ឡើងស័ក្តិ ឡើងរាសី សមតាមលំដាប់ថ្ងៃខែកំណើតរបស់ទារក និងឲ្យស្របទៅតាមសេចក្ដីប្រាថ្នានៃមាតាបិតា ចំពោះអនាគតបុត្រធីតាខ្លួន។
ដោយឡែក ចំពោះឈ្មោះនោះទៀតសោត គឺត្រូវកម្រិតចំនួនព្យាង្គ ចំនួនពាក្យក្នុងឈ្មោះនីមួយៗ ដើម្បីទី១៖ ឲ្យស្របទៅតាមវណ្ណៈគ្រួសារ និងទី២៖ ដើម្បីសម្គាល់នូវពូជពង្សវង្សត្រកូលនៃគ្រួសារនីមួយៗ។ ចំពោះព្រះរាជបុត្រព្រះមហាក្សត្រ ព្រះនាមនីមួយៗត្រូវមានពាក្យពី៤ព្យាង្គឡើងទៅ តួយ៉ាង ព្រះរាជបុត្រព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ព្រះនាម វិរកុមារ សុរិយកុមារ។ និងព្រះបរមនាមព្រះបាទនរោត្តម គឺរាជាវត្តី ជាដើម។ ចំណែកបុត្រមន្ដ្រី គហបតី និងមន្ដ្រីកិត្តិយស ឈ្មោះត្រូវមានយ៉ាងច្រើនពីរព្យាង្គ ដូចជា សម្បត្តិ ចម្រើន សុខា និងចិន្តា។ ដោយឡែកសម្រាប់បុត្ររាស្ត្រសាមញ្ញធម្មតា ឈ្មោះមានតែមួយព្យាង្គប៉ុណ្ណោះ ជាអាថិ៍ សុខ សៅ គង់ ម៉ែន និងម៉ុក ជាដើម។
ប្រពៃណីនៃការដាក់ឈ្មោះកូនខ្មែរ រហូតមកទល់បច្ចុប្បន្ននេះ បានប្រែក្លាយទៅហើយ។ គ្មានការប្រកាន់ព្យាង្គឈ្មោះ ព្រោះគ្មានការបែងចែកវណ្ណៈទៀតទេ នៅកម្ពុជា។ ជាទូទៅ របៀបនៃការដាក់ឈ្មោះឲ្យកូន លែងពិបាកសាំញ៉ាំដូចមុនហើយ។ ពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួនធំ ដាក់ឈ្មោះកូនតាមការស្រឡាញ់ពេញចិត្ត។ ចំណែក ការដាក់ឈ្មោះកូន ជាភាសាបរទេស បើទោះបីជាកូននោះមានសក់រួញអង្គាសដី ឬមានសម្បុរខ្មៅក៏ដោយ ក៏លែងជារឿងចម្លែកអ្វីតទៅទៀតដែរ។ អ្វីដែលចម្លែកនោះគឺ នៅពេលដែលកូនខ្មែរងាកទៅប្រើឈ្មោះបរទេស ជនជាតិបរទេសខ្លះទៀតដែលរស់នៅស្រុកខ្មែរ បានប្ដូរឈ្មោះខ្លួនឯងមកជាបូផា កញ្ញា ធីតា តារា ឬសុខសាន្ត វិញ ដើម្បីសម្របទៅតាមសង្គមដែលពួកគេរស់នៅ។
បើទោះបីជាវាមិនមានរឿងខុសឆ្គងក៏ដោយ ក៏គេត្រូវចោទសួរដែរថា តើខ្មែរគួរតែខ្មាសបរទេសដែរឬទេ នៅពេលបរទេសស្រឡាញ់និងឲ្យតម្លៃឈ្មោះជាភាសាខ្មែរ ច្រើនជាងខ្មែរដែលជាម្ចាស់ភាសាខ្លួនឯង? រឿងខ្មាសជារឿងមួយ។ រឿងសំខាន់មួយទៀតដែលត្រូវគិតដល់ដែរនោះគឺ អត្តសញ្ញាណជាតិ។
មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ទាំងអស់នៅលើលោកយើងនេះ តែងតែមានឈ្មោះសម្រាប់ហៅ ដោយគ្មានការលើកលែងណាមួយនោះឡើយ។ ឈ្មោះ គឺជាអត្តសញ្ញាណមួយ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យគេស្គាល់បានថា មនុស្សនោះជាជាតិសាសន៍អ្វី និងមានប្រភពមកពីណា។ ការដាក់ឈ្មោះបរទេស ថ្វីត្បិតតែមិនខុស។ ប៉ុន្តែការនិយមបរទេសជ្រុលហួសពេក អាចនឹងក្លាយទៅជាគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់អត្តសញ្ញាណជាតិខ្មែរក៏ថាបាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ