ខ្មែរងាយទទួលយកភាពចម្រុះនៃវប្បធម៌ជាងភាពចម្រុះនៃនយោបាយ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥៨
ពិធីបុណ្យណូអែលឬគ្រីស្មាស់ និងពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំសាកលហាក់ដូចជាកំពុងតែពេញនិយមឡើងក្នុងចំណោមពលរដ្ឋខ្មែរបន្ទាប់ពីពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំចិន។ នេះគឺជាភស្តុតាងដែលបង្ហាញឲ្យឃើញថា ជនជាតិខ្មែរ ទាំងអ្នកនយោបាយ ទាំងពលរដ្ឋសាមញ្ញបានទទួលយកភាពចម្រុះនៃវប្បធម៌ដោយងាយស្រួលបំផុត។ ពួកគេ នាំគ្នាសប្បាយរីករាយទទួលអំណរឆ្នាំថ្មីទាំងនោះបើទោះបីមិនមែនជាប្រពៃណីរបស់ខ្លួនក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ ជនជាតិខ្មែរហាក់ដូចជាពិបាកទទួលយកភាពចម្រុះនៃទស្សនៈនយោបាយឬវប្បធម៌ពហុគំនិតទៅវិញ។ តើហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ?
កាលពីមុនគេធ្លាប់លឺពាក្យថា«ចូលឆ្នាំចិនស្រវឹងខ្មែរ»ដែលគេនិយមលើកមកនិយាយកំប្លែងលេងសើចក្នុងពេលបុណ្យចូលឆ្នាំចិនម្តង។ ថ្វីដ្បិតតែវាជាពាក្យកំប្លែង ប៉ុន្តែ វាបានបង្កប់អត្ថន័យយ៉ាងច្បាស់លាស់មួយអំពីតថៈភាពសង្គមខ្មែរ។ ពាក្យនេះបានឆ្លុះបញ្ចាំងឲ្យឃើញថា ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទូទៅ ចាប់តាំងពីអ្នកដឹកនាំកំពូល អ្នកនយោបាយ រហូតដល់រាស្ត្រសាមញ្ញ សុទ្ធតែបានប្រារព្ធពិធីចូលឆ្នាំចិន។ យ៉ាងហោចណាស់ ក៏ពួកគេរីករាយទទួលអំណរបុណ្យចូលឆ្នាំបរទេសមួយនេះដែរ។
បច្ចុប្បន្ន ពិធីបុណ្យណូអែល( Noel) ឬគ្រីស្មាស់(Christmas) និងចូលឆ្នាំសាកល ក៏កំពុងពេញនិយមយ៉ាងខ្លាំងដែរនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ជាពិសេសក្នុងចំណោមយុវវ័យតែម្តង។ ពួកគេនាំគ្នាប្រារព្ធពិធីបុណ្យទាំងនេះដោយក្តីអំណរសាទរនិងដោយចុះសម្រុង។ នេះសបញ្ជាក់ថា ពលរដ្ឋខ្មែរភាគច្រើនទទួលយកភាពចម្រុះនៃវប្បធម៌យ៉ាងងាយស្រួលដែលហាក់ដូចជាគ្មានឧបសគ្គខាងផ្លូវចិត្តអ្វីឡើយ។
តាមពិត ការទទួលយកភាពចម្រុះនៃវប្បធម៌ ឬសាសនា គឺជាលក្ខណៈពិសេសមួយរបស់ជនជាតិខ្មែរតាំងពីយូរណាស់មកហើយ។ នេះអាចចាត់ទុកថាជាគុណសម្បត្តិមួយក៏ថាបានដែរពីព្រោះវាបានអនុញ្ញាតឲ្យជនជាតិខ្មែររស់នៅដោយចុះសម្រុងគ្មានបញ្ហាជាតិសាសន៍ឬបញ្ហាសាសនាឡើយបើទោះបីជាប្រទេសនេះប្រកាន់យកព្រះពុទ្ធសាសនាជាសាសនារបស់រដ្ឋក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ ការទទួលយកវប្បធម៌បរទេសដោយងាយពេកធ្វើឲ្យកូនខ្មែរច្រើនតែមិនសូវដឹងពីឫសគល់របស់ខ្លួននិងមិនសូវមានមោទនភាពជាតិ។
នៅលើទិដ្ឋភាពនយោបាយ ប្រសិនបើខ្មែរបើកចិត្តឲ្យទូលំទូលាយទទួលយកវប្បធម៌ពហុគំនិតដោយចុះសម្រុងដូចជាការទទួលយកភាពចម្រុះនៃវប្បធម៌និងសាសនាវិញនោះ ប្រហែលជាសង្គមមួយនេះមិនបានស្គាល់ការបែកបាក់ដល់ម្លឹងទេហើយក៏គ្មានវិបត្តិនយោនបាយធ្ងន់ធ្ងរដូចសព្វដងដែរ។
តើហេតុអ្វីបានជាខ្មែរងាយទទួលយកភាពចខម្រុះនៃវប្បធម៌ជាងភាពចម្រុះនៃនយោបាយ?
មូលហេតុទី១៖ ខ្មែរច្រើនតែផ្តល់តម្លៃខ្លាំងទៅលើអ្វីដែលជាបរទេស។ មិនថាជាមនុស្ស វត្ថុ ឬក៏វប្បធម៌ឡើយ ឲ្យតែមកពីបរទេស ជនជាតិខ្មែរច្រើនតែទទួលស្គាល់និងផ្តល់តម្លៃជាងរបស់ ខ្មែរខ្លួនឯង។ នេះប្រហែលជាមកពីខ្មែរបាត់បង់មោទនភាពជាតិខ្លួនយ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែប្រទេសជាតិបានឆ្លងកាត់សង្គ្រាមវិនាសកម្មអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍រហូតធ្លាក់ក្នុងរបបប្រល័យពូជសាសន៍ខ្មែរក្រហម។ រហូតមកដល់ពេលនេះ នៅពេលមានវិបត្តិនយោបាយដោះស្រាយមិនចេញ ខ្មែរក៏នៅតែរត់រកបរទេសឲ្យជួយអន្តរាគមន៍មិនសូវលស់ពេលដែរ។
មូលហេតុទី២៖ ការបាត់បង់ជំនឿចិត្តលើខ្មែរគ្នាឯង។ សង្គមមួយដែលធ្លាប់បែកបាក់និងកំពុងបន្តបែកបាក់ដូចជាកម្ពុជា ពលរដ្ឋនៃសង្គមនោះរាប់ទាំងអ្នកនយោបាយផងតែងបាត់បង់ជំនឿចិត្តលើគ្នាដោយចៀសមិនផុត។ ការបាត់ជំនឿលើខ្លួនឯង ក៏ដូចជាលើខ្មែរដូចគ្នាដែរមានដើមហេតុមកពីទម្លាប់ធ្វើនយោបាយដោយប្រើល្បិចកលផ្តួលរំលំគ្នាពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ។ នៅពេលដែលអ្នកនយោបាយតែងលាក់ល្បិចពីក្រោយខ្នង និងនៅពេលដែលសំឡេងប្រជាពលរដ្ឋមិនត្រូវបានអ្នកដឹកនាំយកចិត្តទុកដាក់ ជំនឿលើខ្លួនឯងនិងលើខ្មែរដូចគ្នាត្រូវបានបំផ្លាញជាស្វ័យប្រវត្តិ។
មូលហេតុទី៣៖ សាកលភាវូបនីយកម្មដែលកំពុងបោកបក់យ៉ាងពេញទំហឹងដូចទឹកបាក់ទំនប់មកលើប្រទេសកម្ពុជា។ ជាធម្មតាទេ សង្គមមួយដែលទន់ខ្សោយនិងប្រេះស្រាំដូចកម្ពុជា វប្បធម៌បរទេសងាយនឹងវាយលុកខ្លាំងណាស់ជាពិសេសមកលើយុវវ័យតែម្តង។ វាមិនខុសអ្វីពីមនុស្សដែលមានប្រព័ន្ធការពាររាងកាយទន់ខ្សោយដែលងាយធ្វើឲ្យជំងឺវាយលុកនោះឡើយ។
សរុបមកវិញ ភាពទន់ភ្លន់ក្នុងការទទួលយកភាពចម្រុះនៃវប្បធម៌ សាសនាឬជាតិសាសន៍គឺជាចំណុចវិជ្ជមានមួយទៅវិញទេសម្រាប់មនុស្សនៅក្នុងសម័យជើងមេឃបើកចំហដូចជាបច្ចុប្បន្ន។ យ៉ាងណាក៏ដោយ កូនខ្មែរគួរតែស្គាល់ឫសគល់របស់ខ្លួនឲ្យបានច្បាស់ដើម្បីចៀសវាងកុំឲ្យ វង្វេងនឹងវប្បធម៌បរទេសរហូតភ្លេចអស់អត្តសញ្ញាណរបស់ខ្លួន។
ប៉ុន្តែ អ្វីដែលសំខាន់នៅពេលនេះគឺ ខ្មែរក៏គួរតែរៀនរស់ដោយចុះសម្រុងគ្នានៅក្នុងភាពចម្រុះនៃទស្សនៈនយោបាយឲ្យដូចជាការទទួលយកភាពចម្រុះនៃវប្បធម៌យ៉ាងដូច្នោះដែរ ពីព្រោះក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ គេមិនអាចប្រកាន់ជំហររឹងកំព្រឹសដោយមិនស្តាប់មតិយោបល់អ្នកដទៃ ហើយលាបពណ៌និងផាត់ចោលអ្នកដែលមានទស្សនៈផ្ទុយពីខ្លួននោះឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ