ការរើសអើងចំពោះអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានៅកម្ពុជា
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:២០
ពីថ្ងៃទី១១ដល់ថ្ងៃទី២៣ឧសភាខាងមុខនេះ សហគមន៍អ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានៅកម្ពុជា បានប្រមូលផ្ដុំគ្នារៀបចំសប្ដាហ៍មោទកភាព ដើម្បីអបអរទិវាអន្ដរជាតិប្រឆាំងនឹងការស្អប់ខ្ពើមអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា។ ថ្វីត្បិតតែបានប្រារព្ធពិធីអបអរទិវានេះអស់រយៈពេលជាង១០ឆ្នាំហើយក៏ដោយ ក៏គេសង្កេតឃើញថា ការរើសអើងចំពោះអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានៅកម្ពុជា នៅតែកើតមាននៅឡើយ។
នៅកម្ពុជា កន្លងមក សំឡេងរបស់អ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាត្រូវបានបំបិទតាមរយៈការគាបសង្កត់និងការមាក់ងាយ។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ សហគមន៍អ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានៅកម្ពុជា មានលក្ខណៈរឹងមាំជាងមុន។ ពួកគេហ៊ានបង្ហាញជាសាធារណៈអំពីអត្តសញ្ញាណពិតប្រាកដរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងហ៊ានធ្វើសកម្មភាពផ្សេងៗដើម្បីជាប្រយោជន៍របស់ក្រុមខ្លួន និងសង្គមជាតិ។ ប៉ុន្តែយ៉ាងណាក៏ដោយ គេនៅតែសង្កេតឃើញថា ការរើសអើង ការមាក់ងាយ ក៏ដូចជាការរំលោភសិទ្ធិមនុស្ស នៅតែជាបញ្ហាប្រឈមសម្រាប់ក្រុមអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានៅកម្ពុជា។
មជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា CCHR នៅឆ្នាំ២០១៦ បានចេញផ្សាយរបាយការណ៍មួយបង្ហាញថា អ្នកប្ដូរភេទជាស្ដ្រីចំនួន៦៩ភាគរយ មិនត្រូវបានទទួលស្គាល់ដោយសមាជិកក្រុមគ្រួសារ ខណៈដែល១៥ភាគរយនៃអ្នកទាំងនេះ ត្រូវបានគ្រួសារបណ្ដេញចេញពីផ្ទះ និង៤៩ភាគរយមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនត្រូវតែចាកចេញពីផ្ទះ។ របាយការណ៍ដដែលរកឃើញថា យុវជនដែលជាអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាងាយរងគ្រោះខ្លាំងចំពោះបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្ត និងធ្លាប់គិតចង់ធ្វើអត្តឃាតដោយសារតែការរើសអើងថែមទៀតផង។
ជាការពិត ការរើសអើងអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា មានតាំងពីនៅក្នុងគ្រួសារ សាលារៀន រហូតទៅដល់សង្គមទូទៅ។ នៅក្នុងគ្រួសារ ការមិនទទួលស្គាល់របស់ឪពុកម្ដាយចំពោះកូនដែលស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា បានជំរុញឲ្យពួកគេបង្ខំចិត្តចាកចេញពីគ្រួសារ ដើម្បីទៅរស់នៅតែលតោលប្រថុយប្រថាននៅខាងក្រៅ។ នៅសាលារៀន អ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានេះ ក៏ត្រូវទទួលរងនូវសម្ពាធរើសអើងពីសំណាក់មិត្តរួមថ្នាក់ ដែលអាចបង្ខំឲ្យពួកគេបោះបង់ការសិក្សាផងដែរ។
ចំណែកការមាក់ងាយនិងរំលោភសិទ្ធិមនុស្សពីសំណាក់សង្គមទូទៅ បានធ្វើឲ្យក្រុមអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាត្រូវរស់នៅលាក់ខ្លួន និងមិនបានទទួលនូវសេវាសុខភាពសាធារណៈដែលពួកគេគួរតែទទួលបាន។ ទាំងនេះ បានធ្វើឲ្យក្រុមអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាបាត់បង់ឱកាស ព្រមទាំងសិទ្ធិទទួលបានសមភាពនៅក្នុងសង្គម។ ហើយវាក៏បានក្លាយជាឧបសគ្គ ដែលរារាំងមិនឲ្យក្រុមមនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាចូលរួមឲ្យបានពេញលេញក្នុងកិច្ចការសង្គម សេដ្ឋកិច្ច នយោបាយ ការអប់រំ ការថែទាំសុខភាព និងការងារផងដែរ។
ថ្វីត្បិតតែគ្មានការដាក់ទោសទណ្ឌសម្រាប់ការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា ប៉ុន្តែមនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នានៅកម្ពុជាកំពុងតែរងគ្រោះដោយពុំមានច្បាប់ការពារពួកគេឡើយ។ មតិមួយចំនួនលើកឡើងថា ការការពារអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា គឺប្រៀបបានទៅនឹងការជួយបំផ្លាញអនាគតរបស់ពួកគេ គ្រួសារ និងសង្គមជាតិ។ ប៉ុន្តែក្រុមអ្នកសិទ្ធិមនុស្សបានបកស្រាយថា ច្បាប់ការពារអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា មិនមែនជាការលើកទឹកចិត្តនោះទេ ប៉ុន្តែគឺដើម្បីឲ្យសង្គមខ្មែរទទួលស្គាល់ក្រុមមនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា និងជាពិសេស គឺដើម្បីឲ្យមានការគោរពសិទ្ធិគ្នាទៅវិញទៅមក។ អវត្តមាននៃច្បាប់ការពារក្រុមអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា ធ្វើឲ្យរាល់ការរំលោភបំពានលើពួកគេត្រូវបានបំភ្លេចចោល ឬមើលរំលង។ នេះបើតាមក្រុមអ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស។
វាជាការពិតហើយថា ច្បាប់ការពារក្រុមអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាជារឿងចាំបាច់។ ប៉ុន្តែទន្ទឹមគ្នានេះ ការបញ្ជ្រាបចំណេះដឹង ដើម្បីបញ្ឈប់ការរើសអើងចំពោះមនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា ក៏ជារឿងដែលមិនអាចខ្វះបានដូចគ្នា។ អង្គការសហប្រជាជាតិបានទទួលស្គាល់ហើយថា កើតមកជាមនុស្សស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា គឺមិនមែនជាជំងឺទេ។
ដូច្នេះ សង្គមគួរតែផ្តោតអារម្មណ៍ចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ ការសិក្សារបស់ពួកគេ និងអនាគតរបស់ពួកគេ មិនមែនផ្តោតតែទៅលើភេទ និងសេចក្ដីស្នេហារបស់ពួកគេឡើយ។ ព្រោះថា ភាពជាមនុស្ស បើទោះបីជាស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាក៏ដោយ ក៏ពួកគេមានតម្លៃ មានសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ និងមានសមត្ថភាពរៀងៗខ្លួន។ ភាពជាមនុស្ស បើទោះបីជាស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាក៏ដោយ ក៏ពួកគេអាចធ្វើអំពើល្អសម្រាប់សង្គមផងដែរ។ មនុស្សគ្រប់រូប មិនថាកើតមកជាប្រុស ជាស្រី ឬជាមនុស្សដែលស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាក៏ដោយ គឺគួរតែត្រូវបានវាយតម្លៃដោយការប្រព្រឹត្តរបស់ពួកគេ មិនមែនដោយភេទរបស់ពួកគេឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ