សេវាសាធារណៈនៅតែជាចំណោទដែលពិបាកស្រាយ!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០៦
ក្នុងន័យលើកកម្ពស់ការបម្រើពលរដ្ឋម្ចាស់ឆ្នោតឲ្យបានល្អប្រសើរ រដ្ឋាភិបាលបានបង្ហាញពីគោលនយោបាយកំណែទម្រង់មួយចំនួនក្នុងនោះការកំណត់តម្លៃសេវាកម្មការងារផ្សេងៗនៅថ្នាក់ក្រោមជាតិគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយ។ ប៉ុន្តែ ក្នុងវេទិកាសាធារណៈជាបន្តបន្ទាប់ដែលរៀបចំឡើងដោយអង្គការ Comfrel ប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើននៅតែសម្តែងការមិនសប្បាយចិត្តចំពោះសេវាសាធារណៈដដែល។ ពួកគេត្អូញត្អែរថា សេវាសាធារណៈហាក់មិនមែនជាកន្លែងបម្រើពលរដ្ឋទេតែវាដូចជាកន្លែងលក់សេវាកម្មច្រើនជាង។ តើហេតុអ្វីបានជាវិស័យនេះពិបាកកែម្ល៉េះ?
ជាច្រើនឆ្នាំមកនេះ ជាពិសេសរដ្ឋាភិបាលអាណត្តិទី៥នេះតែម្តងបានខិតខំប្រឹងប្រែងដាក់ចេញវិធានការជាបន្តបន្ទាប់ក្នុងន័យធ្វើយ៉ាងណាឲ្យមន្ត្រីសាធារណៈបម្រើពលរដ្ឋឲ្យបានល្អនិងមានប្រសិទ្ធភាពជាងមុន។ ប៉ុន្តែ រហូតមកទល់ពេលនេះ កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងស្តាកេរ្តិ៍ឈ្មោះរដ្ឋបាលសាធារណៈហាក់មិនបានទទួលលទ្ធផលជាដុំកំភួននៅឡើយទេ។ ប្រជាពលរដ្ឋដែលត្រូវការសេវាសាធារណៈនៅតែមិនសប្បាយចិត្តចំពោះអាកប្បកិរិយាកោសរូសរកប្រាក់ដាក់ហោប៉ៅពីសំណាក់មន្ត្រីសាធារណៈដដែល។
ទម្លាប់ដុះស្លែមួយនេះនៅតែបង្កផលលំបាកយ៉ាងខ្លាំងដល់ប្រជាពលរដ្ឋជាពិសេសអ្នកក្រីក្រដែលគ្មានលទ្ធភាពបង់ប្រាក់ក្រៅផ្លូវការ។ ក្នុងទិសដៅលុបបំបាត់ទម្លាប់ដែលពិបាកកែនេះ រដ្ឋាភិបាលបានចេញតារាងតម្លៃសេវាកម្មនានាឲ្យរដ្ឋបាលមូលដ្ឋានអនុវត្តតាម។ តារាងតម្លៃនេះត្រូវបានគេបិទនៅគ្រប់កន្លែងបម្រើសវាដល់ប្រជាពលរដ្ឋជាពិសេសនៅថ្នាក់មូលដ្ឋាន។ ប៉ុន្តែ វិធានការនេះមិនគ្រប់គ្រាន់ទេសម្រាប់លាងសម្អាតរដ្ឋបាលធារណៈនៅកម្ពុជា។
ដើម្បីកែលម្អសេវាសាធារណៈឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព គេគួរគប្បីស្វែងយល់អំពីឫសគល់របស់វា។ ឫសគល់នៃទម្លាប់រកប្រាក់ដាក់ហោប៉ៅរបស់មន្ត្រីសាធារណៈកំពុងជ្រកកោនយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់នៅក្នុងជម្រៅនៃផ្នត់គំនិតរបស់មនុស្សខ្មែរ។ ជាទូទៅ មន្ត្រីសាធារណៈតែងមានទម្លាប់ស្វែងរកលាភសក្ការៈពីមុខនាទីរបស់ខ្លួន។ ខុសពីវិស័យឯកជនដែលគេខិតខំបម្រើសវាកម្មឲ្យបានល្អបំផុតដើម្បីទាក់ទាញអតិថិជនឲ្យមកប្រើសេវារបស់គេឲ្យបានច្រើន ប៉ុន្តែ នៅក្នុងវិស័យសាធារណៈវិញ មន្ត្រីអ្នកផ្តល់សេវាកម្មច្រើនតែបង្កភាពស្មុគស្មាញដល់ប្រជាពលរដ្ឋដើម្បីឲ្យពួកគេទម្លាក់លុយ។ នេះជាឫសគល់សំខាន់ទី។
ចំណែកអ្នកមានលុយខ្លះវិញក៏ចូលចិត្តប្រើទឹកលុយដើម្បីឲ្យមន្ត្រីសាធារណៈបម្រើសេវាកម្មឲ្យខ្លួនឲ្យបានឆាប់តាមចិត្តចង់។ នេះជាឫសគល់សំខាន់ទី។ រីឯផ្នត់គំនិតផ្តល់តម្លៃដល់លុយកាក់និងអំណាចច្រើនជាងសីលធម៌គឺជាឫសគល់ទី។ អ៊ីចឹងហើយបានជាសេវាកម្មសាធារណៈច្រើនតែក្លាយជាទីកន្លែងតថ្លៃគ្នាដូចជាទំនិញ។ នេះក៏ជាលក្ខណៈពិសេសមួយដែរសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជាដែលរាល់អាជីវកម្មនិងសេវាកម្មរបស់រដ្ឋមិនអាចប្រៀបនឹងវិស័យឯកជនបានឡើយ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារតែប្រជាពលរដ្ឋគ្មានជម្រើសនិងមិនអាចចៀសវាងបានទើបពួកគេនៅតែបន្តប្រើប្រាស់សេវាកម្មសាធារណៈទោះជាដោយទឹកចិត្តមួហ្មងក៏ដោយ។
ជាការពិត ការកំណត់តម្លៃនិងបិទផ្សាយជាសាធារណៈជាវិធីល្អម្យ៉ាងហើយ ប៉ុន្តែ វិធានការនេះនឹងគ្មានប្រសិទ្ធភាពឡើយប្រសិនបើគ្មានចំណាត់ការផ្សេងទៀតអមជាមួយទេនោះពីព្រោះទោះបីជាតារាងតម្លៃត្រូវបានបិទជាប់នឹងជញ្ជាំងក៏ដោយ ក៏មន្ត្រីសាធារណៈនៅតែអាចបង្ខំឲ្យប្រជាពលរដ្ឋបង់ប្រាក់ក្រៅផ្លូវការបានដដែល។ វិធីដែលពួកគេប្រើគឺភាពព្រងើយកន្តើយសោះអង្គើយដាក់អតិថិជនឬការបង្កលក្ខណៈលំបាកផ្សេងៗតាមរបៀបការិយាធិបតេយ្យដែលធ្វើឲ្យអ្នកទទួលសេវាកម្មខាតពេលវេលា។ ទីបំផុត ពួកគេក៏បង្ខំចិត្តប្រើលុយក្រោមតុឲ្យមន្ត្រីអាជ្ញាធរ ដើម្បីទទួលបានសេវាកម្មងាយស្រួលនិងឆាប់រហ័ស។
សរុបមកវិញ ឱសថដ៏ស័ក្តិសិទ្ធិបំផុតសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺក្នុងសេវាកម្មសាធារណៈគឺការផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិតមនុស្សពីទម្លាប់ទិញដូរសេវាកម្មឲ្យទៅជាការបម្រើដោយឥតបង់ថ្លៃវិញ។ ក្នុងន័យនេះ ជាបឋម រដ្ឋត្រូវផ្តល់ប្រាក់ខែសមរម្យដល់មន្ត្រីរាជការដែលអាចអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេរស់ដោយសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ។ បន្ទាប់មកទៀត ការពង្រឹងក្រមសីលធម៌របស់មន្ត្រីសាធារណៈនិងការអនុវត្តច្បាប់ឲ្យបានតឹងរ៉ឹងគឺជាចន្ទុលពីរទៀតមិនអាចខ្វះបាន។
ម្យ៉ាងទៀត ប្រព័ន្ធត្រួតពិនិត្យប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពគួរតែត្រូវបានបង្កើតឡើងជាចាំបាច់។ ប្រព័ន្ធត្រួតពិនិត្យប្រកបដោយសុវត្ថិភាពមានន័យថាជាក្រុមការងារមួយដែលមានតួនាទីត្រួតពិនិត្យការអនុវត្តរបស់មន្ត្រីមូលដ្ឋានដ៏ពិតប្រាកដមួយគឺមិនមែនគ្រាន់តែក្រុមការងារដែលទៅទទួលប្រាក់សំណូកពីមន្ត្រីថ្នាក់ក្រោមរួចហើយមករាយការណ៍បំភាន់ថ្នាក់លើដូចដែលក្រុមអធិការកិច្ចខ្លះធ្លាប់បានធ្វើកាលពីកន្លងទៅនោះឡើយ។ ប្រសិនបើកត្តាចាំបាច់ទាំងនេះមិនអាចបំពេញបានទេ បញ្ហាដែលកើតក្នុងសេវាសាធារណៈនឹងបន្តធ្វើឲ្យបក្សកាន់អំណាចធ្លាក់ចុះប្រជាប្រិយភាពបន្តទៀតដោយចៀសមិនផុតឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ