វត្តមានបង្គន់អនាម័យនៅតាមទីសាធារណៈចាំបាច់និងបង្ហាញពីការគិតគូរដល់បរិស្ថាន
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០១
បង្គន់អនាម័យឬបន្ទប់ទឹកសាធារណៈ គឺជាបញ្ហាអាទិភាព ខណៈដែលប្រទេសកម្ពុជាមានការអភិវឌ្ឍ តំបន់កំសាន្តនានា ដូចជាទីលំហែកាយសាធារណៈ ទីប្រជុំជនទេសចរណ៍ និងរមនីយដ្ឋានធម្មជាតិ នានានៅតាមបណ្តាខេត្ត-រាជធានី។ កង្វះខាតទីតាំងសំខាន់ទាំងនេះ បានជះឥទ្ធិពលខ្លាំងដល់វិស័យទេសចរណ៍ និងមុខមាត់ប្រទេសជាតិ ជាពិសេសជុំវិញបញ្ហាអនាម័យនិងបរិស្ថាន។
សាលារាជធានីភ្នំពេញ បាននឹងកំពុងរៀបចំសង់បង្គន់សាធារណៈទំនើបមួយ នៅសួនច្បារដេអិន សម្រាប់សាធារណៈជន ប្រើប្រាស់នៅពេលទៅលំហែកម្សាន្ត និងហាត់ប្រាណនៅទីនោះ។ ជាការពិតការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធសាធារណៈចាំបាច់បំផុតគឺបង្គន់អនាម័យ។ គេមិនអាចនិយាយថា ប្រទេសមួយមានការអភិវឌ្ឍ ទីក្រុងមួយប្រកបដោយសោភ័ណ្ឌភាព រមណីយដ្ឋានមួយដ៏ស្រស់ត្រកាលបានទេ ដរាបណាបញ្ហាបង្គន់អនាម័យមិនត្រូវបានគិតគូរជាបឋមនោះ។
ការបង្កើតឲ្យមានបង្គន់អនាម័យនៅតាមទីសាធារណៈសំខាន់ៗ ត្រូវតែមានការគិតគូរមុនគេ។ ហើយការបង្កើតឲ្យមានកន្លែងអនាម័យនេះទៀតសោធ គឺមិនមែនគ្រាន់តែឲ្យមាននោះទេ ត្រូវមានផ្លាកសញ្ញានិងការណែនាំត្រឹមត្រូវថា តំបន់កំសាន្តមួយ មានបង្គន់នៅត្រង់ចំណុចណា កន្លែងណា។ បញ្ហាបង្គន់អនាម័យសាធារណៈនេះ បានកើតឡើងស្ទើរគ្រប់ទីកន្លែងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។
និយាយពីរាជធានីភ្នំពេញ មានតំបន់កំសាន្ត និងតំបន់ប្រមូលផ្តុំមួយចំនួននៅមិនទាន់មានបង្គន់អនាម័យសាធារណៈ នៅឡើយ។ ជាពិសេសនៅស្តាតអូឡាំពិក ជាមជ្ឈមណ្ឌល កីឡាដ៏ធំរបស់ជាតិ បណ្តុំដោយមនុស្សរាប់ពាន់រាប់ម៉ឺននាក់ នៅពេលមានការប្រកួតបាត់ទាត់ជាលក្ខណៈអន្តរជាតិម្តងៗ បន្ទប់ទឹកនិងបង្គន់អនាម័យមិនអាចប្រើប្រាស់បាន។ នៅខេត្តស្ទឹងត្រែងកាលពីពេលថ្មីៗនេះ នៅក្នុងឱកាសបុណ្យទន្លេ ក៏លេចឮបាតុភាព កង្វះខាតបង្គន់អនាម័យដែរ ដោយកន្លែងខ្លះមានតែសំបកបង្គន់តែគ្មានទឹក។ ដោយឡែកនៅតាមបណ្តាខេត្តទេសចរណ៍ជាប់មាត់សមុទ្រវិញ ដូចជាក្រុងកែបជាដើម បង្គន់អនាម័យត្រូវបានបង់ប្រាក់ក្នុងកំរិតមួយមិនសមរម្យ គឺមនុស្សម្នាក់ត្រូវបង់ ១ពាន់រៀល នៅពេលចូលបន្ទប់ទឹកបត់ជើងតូចម្តង។ ទាំងអស់នេះ គឺជាឧទាហរណ៍ខ្លះៗប៉ុណ្ណោះ។
ជាទូទៅ តែងមានការលើកជាសំណួររិះគន់លើបញ្ហាបន្ទប់ទឹក ឬបង្គន់អនាម័យសាធារណៈនេះគ្រប់ទីកន្លែង។ តាមពិតមានបច្ច័យមិនល្អជាច្រើន នៅពេលដែលពុំមានបង្គន់អនាម័យនៅទីសាធារណៈ។ ដោយសារមូលហេតុនេះហើយទើបទីសាធារណៈមួយចំនួនជាពិសេស នៅតាមច្រាំងទន្លេ មុខព្រះបរមរាជវាំង តែងមានជះក្លិនស្អុយ ឆ្អេះ ឈួលមកម្តងៗ ដោយសារតែមានការបន្ទោបង់ ឬបត់ជើងតូចពាសវាលពាសកាល។ ចំណុចនេះ អាចបណ្តាលមកពីខ្វះបង្គន់អនាម័យ ហើយមួយទៀតរួមផ្សំជាមួយ ឥរិយាបថរបស់ពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួន ដែលមិនខ្វល់ និងមិនយល់ពីបញ្ហាអនាម័យ។
ដោយឡែក នៅពេលដែលរដ្ឋបានរៀបចំបង្គន់អនាម័យ និងបន្ទប់ទឹកសាធារណៈគ្រប់គ្រាន់ហើយនោះ មិនប្រាកដថាការបន្ទោបង់ពាសវាលពាសកាលត្រូវបានលុបបំបាត់ទាំងស្រុងនោះទេ។ សំខាន់នៅពេលដែលមានបង្គន់អនាម័យហើយ នៅប្រទេសកម្ពុជាមានលក្ខណៈពិសេស ត្រង់ថា ពលរដ្ឋខ្លះមិនអាចរត់ទៅរកបង្គន់អនាម័យទាំងអស់នោះទេ។ ដោយសារអ្វី គឺដោយសារពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួន ដូចជាអ្នកប្រកបមុខរបរសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធ រួមមានអ្នករត់ម៉ូតូឌុប ឬម៉ូតូកង់បី អ្នកលក់គ្រឿងបរិភោគតាមរទេះ និងអ្នកដែលមានវត្តមានតាមទីសាធារណៈឯទៀត តែងរកវិធីគេចពីការបង់លុយ ខណៈដែលបង្គន់សាធារណៈមួយចំនួនទាមទារឲ្យមានការបង់ប្រាក់។
ហេតុដូច្នេះហើយគេតែឃើញជាញឹកញយ ការបន្ទោបង់ ឬបត់ជើងតូចតាមគុម្ពផ្កា តាមរបងអគារសាធារណៈនានា តាមរបងការដ្ឋានសំណង់មួយចំនួន ជាហេតុធ្វើឲ្យបរិយាកាសដ៏ស្រស់ស្អាតជាពិសេសកន្លែងកម្សាន្តពោរពេញទៅដោយក្លិនមិនល្អ។
ជាដំណោះស្រាយ ដើម្បីចរិកបន្ទោបង់ពាសវាលពាសកាល គប្បីរដ្ឋអំណាចមានយន្តការច្បាស់លាស់ពោលគឺ ធានាឲ្យបាននូវបង្គន់អនាម័យសាធារណៈនៅគ្រប់តំបន់កំសាន្តសប្បាយ ទីប្រជុំជន និងកន្លែងប្រមូលផ្តុំនានា។ ដោយសារប្រទេសកម្ពុជានៅមានពលរដ្ឋក្រីក្រច្រើននៅឡើយ ការរិះថាំប្រាក់បន្តិចបន្ទួចគឺជាការចាំបាច់ ដូច្នេះគួរតែបង្កើតឲ្យមានទាំងពីរយ៉ាងគឺ បង្គន់បង់លុយដើម្បីទ្រទ្រង់ការសម្អាត និងបង្គន់បង់លុយតាមការស្ម័គ្រចិត្ត។
ធ្វើបែបនេះ ប្រសិនបើនៅតែមានការបន្ទោបង់តាមទីសាធារណៈទៀត នោះវាជាភារៈរបស់អាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ច ដែលត្រូវចាត់វិធានការណែនាំ ដាក់ពិន័យ ឬព្រមានឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តខុសវិលទៅរកភាពស្អាតស្អំ ផ្លាស់ប្តូរទំលាប់មិនល្អចោល ដើម្បីបរិស្ថានមួយ ដែលអាចទទួលយកបានទាំងពលរដ្ឋខ្មែរគ្នាឯង និងភ្ញៀវទេសចរណ៍មកពីក្រៅប្រទេស។
ដូចគ្នាដែរនៅតាមបណ្តាខេត្ត តំបន់ទេសចរណ៍សំខាន់ៗនៅទូទាំងប្រទេស ត្រូវគិតពីបញ្ហាបង្គន់និងបន្ទប់ទឹកនេះ ជាការចាំបាច់ និងចៀសវាងការកំរិតយកប្រាក់ច្រើនពេក ជាហេតុធ្វើឲ្យមនុស្សមានគំនិតគេចវេសពីការចូលរួមរក្សាអនាម័យនិងបរិស្ថាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ