ដើរគឺជាសកម្មភាព ដែលងាយនឹងអនុវត្តណាស់។ យើងអាចដើរតែម្នាក់ឯង ឬជាក្រុម គ្មានប្រកាន់អាយុ មិនថាក្មេងឬចាស់ ពេញវ័យឬជរាទេ ហើយក៏មិនប្រកាន់ពេលវេលា មិនរើសទីកន្លែង ជាពិសេសមិនចាំបាច់ធ្វើវិនិយោគ បង់ថ្លៃទីកន្លែង ចូលក្លឹបទេ ! មានតែស្បែកជើងមួយគូរ ពាក់ដើរកុំឱ្យឈឺជើងជាការស្រេច។ ទាំងសាមញ្ញ ទាំងងាយស្រួលអនុវត្ត កីឡាមួយប្រភេទនេះ មានឥទ្ធិពលជាអនេកដល់ខ្លួនប្រាណ និងបញ្ញាស្មារតី។
កីឡានាំមកនូវសុខភាព ! ប៉ុន្តែសួរថា តើត្រូវធ្វើកីឡាអ្វី ? កីឡាមួយណា ? បែបណា ទើបប្រាកដជាល្អសម្រាប់សុខភាព ?! អនុសាសន៍ដែលក្រុមគ្រូពេទ្យ ណែនាំឱ្យធ្វើកីឡា មិនមែនសំដៅតែលើការបញ្ចេញកម្លាំង ទៅហាត់នៅក្លឹប មានសម្ភារៈទំនើបៗ នោះទេ តាម ការពិតមកពីសម័យបច្ចុប្បន្ននេះអ្នកឯកទេសសង្កេតឃើញ ប្រជាពលរដ្ឋទូទៅមិនសូវបញ្ចេញសកម្មភាព ស្វែងរកភាពស្រណុកស្រួល។ ភាពស្រណុកស្រួល ដែលនាំស្ពឹកស្រពន់ និងងាយបង្កជំងឺច្រើនមុខ។
សម្រាប់លោកសាស្ត្រាចារ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត Jean-François Toussaint សាស្ត្រាចារ្យផ្នែកសរីៈវិទ្យា នៅសកលវិទ្យាល័យ Paris Descarte និងនៅមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រកីឡា និងជាប្រធានក្រុមអ្នកឯកទេសកីឡានិងសុខភាពរបស់គណៈកម្មាធិការអឺរ៉ុប។ ពាក្យថាចូលធ្វើកីឡា គឺមានន័យលេងកីឡា បញ្ចេញសកម្មភាព ដើរ ធ្វើពលកម្មដាំដុះ ។ល។
ដើរច្រើន អនុគ្រោះបំផុតដល់សុខភាព ប្រចាំថ្ងៃ ហើយសូម្បីតែក្នុងក្បួនរបស់អ្នកឯកទេសរបបចំណីអាហារ ក៏បានណែនាំឱ្យបណ្តាជនគ្រប់គ្នានាំគ្នាបញ្ចេញកម្លាំង ដោយដើរថ្មើរជើង ក្រោយពីបានទទួលទាន ឬបរិភោគអាហារសម្បូរទៅដោយកាឡូរី ខ្លាញ់ឬថាមពលច្រើន។ យើងអាចហូបច្រើនលើចំណុះ លើសសេចក្តីត្រូវការរបស់សពាង្គកាយ នៅពេលមានបុណ្យទានម្តងៗ ប៉ុន្តែវាគ្មានអ្វីគួរព្រួយបារម្ភទេ ប្រសិនបើស្អែកឡើងយើងបញ្ចេញសកម្មភាព ដើរឱ្យបានច្រើន ព្រោះការដើរនេះអាចជួយដុតរំលាយអ្វីដែលបានទទួលទានចូល។
ការដើរពិតជាមានប្រយោជន៍ខ្លាំងមែនសម្រាប់សុខភាពឬ ?
ដើរ គឺជាសកម្មភាពកីឡា ដែលមានលក្ខណៈធម្មជាតិពិតៗ និងងាយអនុវត្តបំផុត ប្រសិនបើអ្នកមានចេតនាចង់បញ្ចេញសកម្មភាពមានប្រយោជន៍ដល់រាងកាយ ដល់សុខភាព។ ជាកីឡា ដែលមិនទាមទារសម្ភារៈបរិក្ខារ ពិសេស ឱ្យលើសពីស្បែកជើង ការដើរត្រូវបានគេចាត់បញ្ចូលក្នុងក្រុមកីឡាប្រភេទ អាកាសជីវី ពោលគឺជាកីឡាដែលអនុគ្រោះដល់ការស្រូបខ្យល់អុកស៊ីហ្សែនមកចិញ្ចឹមអតិសុខុមប្រាណ និងជាចំណែកមួយនៃការប្រឹងបញ្ចេញកម្លាំងដោយមានភាពអំណត់។
►សូមអាន ៖ កីឡា គឺសុខភាព
អ្វីជាការគួរឱ្យកត់សម្គាល់នៃកីឡាដើរនេះ គឺគ្មានពាក្យថាផលវិបាក នៃការដើរ ឬគុណវិបត្តិនៃការដើរទេ។ គុណវិបត្តិនិងផលវិបាកនៃការដើរ ជាទូទៅបណ្តាលមកកត្តាក្រៅខ្លួន មិនមែនបណ្តាលមកសកម្មភាពដើរដោយផ្ទាល់នោះឡើយ។ ការដើរផ្តល់ប្រយោជន៍វិជ្ជមានច្រើន មានអាទិ៍ បង្កើនសមត្ថភាពបេះដូង ក្នុងការស្រូបខ្យល់អុកស៊ីហ្សែន កាត់បន្ថយម៉ាសមាឌ ជាពិសេសសម្រកជាតិខ្លាញ់ មានផលល្អវិជ្ជមានសម្រាប់សម្ពាធសរសៃឈាមបេះដូង កាត់បន្ថយទុក្ខព្រួយ និងជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត សម្រួលកំរិតខ្លាញក្នុងឈាម កូឡេស្តេរ៉ូល ពង្រឹងឆ្អឹង បង្កើនកម្លាំងសាច់ដុំ និងលំនឹងក្នុងខ្លួន។
ការដើរអាចធ្វើបាននៅគ្រប់ពេលវេលា និងគ្រប់ទីកន្លែងដែលអ្នកចង់ ព្រោះសូមចងចាំថា ដើរគឺជាសកម្មភាពមូលដ្ឋាននៃកីឡា។ ដើរគួរត្រូវបានក្លាយទៅសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃ ក្នុងការធ្វើបំលាស់ទី ឬក្នុងសកម្មភាពកីឡាដើម្បីលំហែអារម្មណ៍។ នៅប្រទេសជឿនលឿន ការដែរលំហែ ត្រូវបានចាត់បញ្ចូលជាប្រភេទទេសចរណ៍មួយផ្នែក ជាពិសេសនៅតាមតំបន់ភ្នំ តំបន់ជាយក្រុង មាត់សមុទ្ទ។ ជាប្រភេទទេសចរណ៍ថ្មើរជើង មានអ្នកនាំផ្លូវ មានទិសដៅ ដូចទិញថួរដើរកំសាន្តនៅបរទេសយ៉ាងដូច្នេះ។
របៀបដើរ
- ការដើរយឺតៗ (ដើរក្នុងល្បឿន ក្រោម ៤,៨គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោង។ ចំពោះមនុស្សពេញវ័យ អាយុមធ្យមមិនចាស់ មិនក្មេង ការដើររបៀបនេះ អាចនាំសរីរាង្គឱ្យបញ្ចេញសកម្មភាព មានសមត្ថភាពស្រូបបរិមាណខ្យល់អុកស៊ីហ្សែនទៅក្នុងខ្លួន បាន ពី៣០ទៅ ៤៥% ក្នុងមួយនាទី ឬហៅតាមបែបបច្ចេកទេស ៣០ ទៅ៤៥%VO2max និង ធ្វើឱ្យបេះដូងលោតក្នុងចង្វាក់ ពី៩៥ទៅ១០០ក្នុងមួយនាទី។
- ការដើរធម្មតា និងស្វាហាប់ -ដើរក្នុងល្បឿនពី៤,៨ទៅ៦,៤ គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោង។ ដំណើរនេះ ស្មើនឹងការស្រូបខ្យល់បានពី ៤៥ទៅ៧០% និងមានចង្វាក់បេះដូងលោត ក្នុងល្បឿន ១៣៥ ទៅ ១៦០ ក្នុងមួយនាទី។
- ដើរលឿន ដើរក្នុងល្បឿន ៨គីឡូម៉ែត្រក្នុងម៉ោង។ ការងារនេះ នឹងស្រូបខ្យល់អុកស៊ីហ្សែនបានពី៧០ទៅ៩០% បេះដូងលោតក្នុងល្បឿន ១៣៥ ទៅ១៦០ ក្នុងមួយនាទី
- ដើរលឿនខ្លាំង លើសពី ៨គ.ម. ក្នុងម៉ោង អាចស្រូបបិរមាណខ្យល់អុកស៊ីហ្សែនបានជាង ៩០% VO2 max បេះដូងលោតលើសពី១៦០ក្នុងមួយនាទី
សរីរាង្គដែលមានពាក់ព័ន្ធ និងបានផលប្រយោជន៍ខ្លាំងពីការដើរ គឺបេះដូង និងសាច់ដុំអវៈយវៈក្រោម។
បេះដូង ៖ នៅពេលដើរ បេះដូងត្រូវប្រឹងធ្វើការបន្ថែម។ ការប្រឹងបន្ថែមអាស្រ័យទាំងស្រុងទៅលើល្បឿននៃការដើរ។ ការងារនេះ ត្រូវធ្វើទៅឱ្យបានសមស្របតាមកម្លាំង ទើបគ្មានគ្រោះថ្នាក់ តែឱ្យបេះដូងអាចទាញប្រយោជន៍ល្អបាន។ ផលប្រយោជន៍នៃការកន្ទ្រាក់បេះដូង និងសម្រួលឈាមតាមសរសៃវែន។
អវៈយវៈក្រោម ៖ សាច់ដុំជើងដែលធ្វើការច្រើនជាងគេនៅពេលដើរ គឺសាច់ដុំភ្លៅទាំងបួន សាច់ដុំកំភួន ជើង គន្លាក់អាចម៍ សរសៃជើង ស្មងជើងរហូតដល់ម្រាមជើង និងសូម្បីតែសាច់ដុំពោះ ខ្នង សុទ្ធតែត្រូវមានសកម្មភាព នៅពេលដើរទាំងអស់។
សាច់ដុំស្មា ដែលមានមុខងាររក្សាលំនឹង ក៏មានចូលរួមចំណែកធ្វើសកម្មភាពនៅពេលដើរដែរ។ ជាសរុប សាច់ដុំក្នុងខ្លួនជិតពាក់កណ្តាលត្រូវបានកម្តៅនៅពេលដើរ។
ការដើរមានប្រយោជន៍ច្រើនសម្រាប់សុខភាព តើគួរដើរក្នុងកំរិតណា ?
ដើរ៥គីឡូម៉ែត្រក្នុងម៉ោង គឺដើរធម្មតា គឺស្មើនឹងការចំណាយថាមពលបីដងលើសការសំរាកនៅស្ងៀម។ ប៉ុន្តែការបញ្ចេញថាមពលដោយដើរនេះ ក៏អាស្រ័យផងដែរទៅនឹងទម្ងន់មនុស្ស ស្ថានភាពដី ឬរបៀបដើរ។ ក្នុងល្បឿនដូចគ្នាមនុស្សធាត់ ចំណាយថាមពលច្រើនជាងមនុស្ស ស្គម។ ដើរឡើងទួល ក៏ត្រូវការថាមពលច្រើនជាងដើរដីរាប ហើយការដើរបង់បោយ ឬរលាស់ជើងខ្លាំង ក៏បញ្ចេញថាមពលច្រើនជាងដើរតាមសម្រួល គ្មានបង់បោយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ