សេដ្ឋវិទូបារាំង Thomas Piketty ៖ មូលធនសតវត្សរ៍ទី២១
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៣៥
រហូតមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ន ពិភពលោកហាក់មានភាពល្អប្រសើរច្រើនណាស់ ច្រើនរហូតដល់អ្នកសេដ្ឋកិច្ចខ្លះ បានវាយតម្លៃថា មនុស្សជាតិកំពុងរស់នៅ ក្នុងពិភពលោកមួយដែលមានភាពល្អប្រសើរ ជាងពេលណាៗទាំងអស់ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ដសាកលលោក។ យ៉ាងណាមិញ មានបញ្ហាចម្បងខ្លះដែលគេមិនត្រូវមើលរំលង តួយ៉ាង បញ្ហាឡើងកំដៅអាកាសធាតុ និងគម្លាតកាន់តែខ្លាំងឡើងៗរវាងអ្នកមាន និងអ្នកក្រ។
គិតត្រឹមប្រហែល ១៥០ឆ្នាំក្រោយ នៃការចេញផ្សាយសៀវភៅមួយដ៏ល្បីល្បាញបំផុតរបស់ពិភពលោក នៅឆ្នាំ១៨៦៧ គឺសៀវភៅ “Das Kapital” មានន័យស្មើនឹងពាក្យថា “មូលធន” របស់ កាល់ម៉ាក្ស៍ គេបានមើលឃើញជារួមថា ពិភពលោកមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ន មានភាពល្អប្រសើរជាងពេលណាៗទាំងអស់ នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ដមនុស្សជាតិ។
គេអាចលើកហេតុផលចម្បងៗខ្លះ ដើម្បីវាយតម្លៃយ៉ាងដូច្នេះ ឧទាហរណ៍ដូចជា ការធ្លាក់ចុះអត្រានៃភាពក្រីក្រសាកល មកត្រឹមប្រហែល១០ភាគរយ នៃប្រជាជនពិភពលោកសរុប។ នេះវាមានន័យថា នៅពេលបច្ចុប្បន្ន មានតែមនុស្សម្នាក់ប៉ុណ្ណោះក្នុងចំណោមមនុស្ស១០នាក់ ដែលកំពុងរស់នៅក្រោមបន្ទាត់នៃភាពក្រីក្រ។ ចំនួនករណីសង្គ្រាមបង្ហូរឈាម រវាងរដ្ឋនិងរដ្ឋ បានធ្លាក់ចុះ ក្នុងអត្រាមួយទាបបំផុតមិនធ្លាប់មាន។
ចំនួនអ្នកមានជីវភាពមធ្យម ដែលមានចំណូលពីប្រមាណ ១០ទៅ១០០ដុល្លារអាមេរិក ក្នុងមួយថ្ងៃ បានបន្តកើនឡើង។ លើសពីនេះ អាយុកាលមធ្យមរបស់មនុស្សកាន់តែវែង ខណៈអត្រា មរណៈភាពរបស់ទារកបន្តធ្លាក់ចុះ។ ដោយសារបច្ចេកវិទ្យាទំនើប មនុស្សកាន់តែច្រើន អាចធ្វើដំណើរពាសពេញពិភពលោក អាចប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា តាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធ័រនែត ទូរស័ព្ទចល័ត បណ្ដាញសង្គម ការទទួលបានព័ត៌មាន និងចំណេះដឹង ហើយនិងកត្តាផ្សេងៗទៀតជាច្រើន។
ទោះជាយ៉ាងណា បើគេមើលឱ្យបានវែងឆ្ងាយជាងនេះទៅមុខទៀត គេមិនអាចបដិសេធនូវបញ្ហាសាកលចម្បងខ្លះ ដែលពិភពលោកត្រូវប្រឈមដោះស្រាយយ៉ាងលំបាក តួយ៉ាង បញ្ហាឡើងកំដៅអាកាសធាតុ និងការកើនឡើងគម្លាតរវាងអ្នកមាន និងអ្នកក្រ ដែលកំពុងមានស្ថានភាពធ្ងន់ធ្ងរឡើងពីមួយពេលទៅមួយពេល។
យោងតាមទិន្នន័យផ្លូវការចុងក្រោយរបស់ Oxfarm និងរបាយការណ៍ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ធនាគារស្វីស ទ្រព្យសម្បត្តិពិភពលោក ប្រហែលជាង ៨០ភាគរយ ស្ថិតក្នុងកណ្តាប់ដៃមនុស្សតែ ១ភាគរយប៉ុណ្ណោះ ខណៈប្រជាជនពិភពលោកជាង ៣,៧ ពាន់លាននាក់ទៀត នៅខាងក្រោម ដែលតំណាងជាងពាក់កណ្តាលនៃប្រជាជនសរុប មានទ្រព្យសម្បត្តិយ៉ាងតិចតួច ហើយវាមិនបានបង្កើនសោះឡើយ នៅប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយ។
តាមទ្រឹស្ដីសេដ្ឋកិច្ច នេះហើយជាលទ្ធផលនៃប្រព័ន្ធសេដ្ឋកិច្ចបែបមូលធននិយម ឬទីផ្សារសេរី។ អ្នកណាខិតខំខ្លាំងជាង មានប្រាជ្ញាជាង ឬមានឱកាសជាង អ្នកនោះនឹងទទួលបានផលពីពិភពលោកនេះច្រើនជាង។ ជាក់ស្ដែង បញ្ហានេះបានត្រូវសិក្សា តាំងពីជំនាន់ កាល់ម៉ាក្ស៍ និងហ្វ្រ៊ីឌ្រិច អង់ហ្គែល តាំងពីអតីតកាល ហើយនិងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ដោយសេដ្ឋវិទូបារាំងភ្នែកមុត តួយ៉ាង លោក Thomas Piketty សាស្រ្ដាចារ្យសេដ្ឋកិច្ច នៅទីក្រុងប៉ារីស។ នៅឆ្នាំ២០១៣ សាស្រ្ដាចារ្យបារាំងរូបនេះ បានចេញផ្សាយសៀវភៅមួយដ៏ល្បីល្បាញបំផុត មានចំណងជើងថា “មូលធននៅសតវត្សរ៍ទី២១ ឬ Capital in the Twenty-First Century”។
លើសពីការពន្យល់ដែលមានក្នុងស្នាដៃ “Das Kapital” របស់ កាល់ម៉ាក្ស៍ សៀវភៅ “មូលធននៅសតវត្សរ៍ទី២១” បានធ្វើការកត់ត្រា អំពីការប្រមូលផ្តុំទ្រព្យសម្បត្តិ និងការបែងចែកទ្រព្យសម្បត្តិ នៅប្រទេសជឿនលឿនភាគច្រើន កំឡុងរយៈពេលជាង ២៥០ឆ្នាំចុងក្រោយ ដោយមានទិន្នន័យជាក់ស្ដែង មកធ្វើជាអំណះអំណាង។ លោក Thomas Piketty បានពន្យល់ថា ដោយសារ តែអត្រាកំណើនមូលធន មានទំហំធំជាង អត្រាកំណើនសេដ្ឋកិច្ច នោះនៅថ្ងៃអនាគត គម្លាតទ្រព្យសម្បត្តិរវាងអ្នកមាន និងអ្នកក្រ នឹងបន្តរីកធំឡើង ជាដរាប។
សម្រាប់ លោក Thomas Piketty មានចំណុចខ្លឹមបី ក្នុងបញ្ហានេះ។
ទីមួយ គម្លាតសង្គមកាន់តែខ្ពស់គឺជាបញ្ហា ដែលវាអាចរាំងស្ទះដល់ការលើកទឹកចិត្តមនុស្សឱ្យខិតខំធ្វើការ។ វាបង្កផលប៉ះពាល់ដល់ប្រជាធិបតេយ្យ ដោយសង្គមមួយផ្តល់អំណោយផលឱ្យតែអ្នកមាន និងការធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់គោលគំនិតដែលមនុស្សកើតមកមានភាពស្មើគ្នា។
ទីពីរ ប្រព័ន្ធមូលធនមិនអាចធ្វើការកែប្រែខ្លួនឯងទៅរកសមធម៌បាននោះទេ។ ត្រង់នេះសំដៅថា ទ្រព្យសម្បត្តិនឹងប្រមូលផ្តុំនៅលើដៃអ្នកមាន ហើយនិងគ្មានទីបញ្ចប់ ប្រៀបបានជាមួយដ៉ុំព្រិលធ្លាក់ពីលើកំពូលភ្នំអ៊ីចឹង។ ទីបី រដ្ឋាភិបាលអាចដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ ក្នុងការកាត់បន្ថយគម្លាតសង្គម ប្រសិនបើ និងនៅពេលដែលពួកគេជ្រើសរើសចង់ធ្វើ។
ផ្នែកតាមទស្សនាទានរបស់ Thomas Piketty រដ្ឋាភិបាលមួយ ឬក៏រដ្ឋាភិបាលសាកលអាចពីចារណាលើយន្តការខ្លះៗ ពាក់ព័ន្ធទៅនឹង ការបែងចែកទ្រព្យសម្បត្តិសង្គមឡើងវិញ តាមរយៈយន្តការពន្ធដារ និងចំណាយសាធារណៈ។ ក្នុងនោះ គាត់បានផ្តោតលើការ ការបង្កើនពន្ធសាកលលើទ្រព្យសម្បត្តិ ជាជាងពន្ធលើប្រាក់ចំណូល។ ព្រោះថា ស្ថាប័នសារពើពន្ធ សង្គម និងនយោបាយ មានតួនាទីយ៉ាងចម្បង ក្នុងការកែប្រែ ការវិវត្តន៍នៃការបែងចែកប្រាក់ចំណូល និងទ្រព្យសម្បត្តិ។
ទោះជាយ៉ាងណា យោងតាមប្រវត្តិសាស្រ្ដរបស់មនុស្សជាតិ យន្តការដ៏ល្អបំផុត តាមន័យសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គម តែងត្រូវបានប្រឆាំងដោយយន្តការនយោបាយ ដែលក្រុមអ្នកមាន ឬអ្នកមានអំណាច ជាអ្នកគ្រប់គ្រង។ អ្នកទាំងនោះនឹងព្យាយាម អនុវត្តគោលនយោបាយទាំងឡាយណា ដែលផ្តល់ផលប្រយោជន៍ឱ្យតែក្រុមខ្លួន ហើយមានពេលខ្លះ វាត្រូវលះបង់ផលប្រយោជន៍អ្នកនៅខាងក្រោមផង។ លើសពីនេះ បើទោះជារដ្ឋមួយអាចដោះស្រាយបាន ក៏កម្រិតសាកលវាពិបាកនឹងអាចដោះស្រាយបានដែរ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ