បារាំង៖អនាគត និងភាពដែលមិនអាចទៅរួចក្នុងកំណែទម្រង់សង្គមសេដ្ឋកិច្ច
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៤៨
ត្រឹមប្រហែល ៦ទសវត្សរ៍ចុងក្រោយ សេដ្ឋកិច្ចបារាំងបានបន្តធ្លាក់ចុះយ៉ាងសន្សឹមៗ ពីលេខ២ មកលេខ៧ ក្នុងចំណោមប្រទេសមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចលើលោក។ ក្រោយសង្គ្រាមលោកលើកទី២ បារាំង ក៏ដូចជាប្រជាជាតិអឺរ៉ុបផ្សេងទៀត បានទទួលយកគំរូអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចបែបរដ្ឋសង្គមកិច្ច វាជាគំរូសេដ្ឋកិច្ចមួយ ដែលមានយន្តការរក្សាសុខុមាលភាពសង្គម សមធម៌ និងការកាត់បន្ថយគម្លាតរវាងអ្នកឈ្នះ និងអ្នកចាញ់ ឬអ្នកមាន និងអ្នកក្រ។ ទោះជាយ៉ាងណា នៅពេលដែលពិភពលោកកាន់តែប្រែប្រួល ជាពិសេស ក្នុងយុគសម័យនៃសាកលភាវូបនីយកម្ម សង្គមបារាំងទាមទារនូវការកែប្រែខ្លួន ឬ ការធ្វើកំណែទម្រង់យ៉ាងស៊ីជម្រៅ ដើម្បីអាចបន្តរក្សាថាមពលសេដ្ឋកិច្ច ក៏ដូចជាស្ដង់ដាររស់នៅខ្ពស់ ដូចពីអតីតកាល។
កាលពី១៥ឆ្នាំ ក្រោយសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ ពោលគឺនៅកំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០ បារាំងជាប្រទេសមហាអំណាចមួយ ដែលមានទំហំសេដ្ឋកិច្ចធំបំផុតឈរលំដាប់ទី២ នៅពីក្រោយប្រទេសមហាអំណាចតែមួយគត់គឺ សហរដ្ឋអាមេរិក។ ពេលវេលាចេះតែរំកិលទៅមុខ ការវិវត្ដន៍របស់សង្គម និងពិភពលោកទាំងមូល ប្រែប្រួលមិនឈប់ឈរ។ ប្រហែល ៦ទសវត្សរ៍ក្រោយមក ចំណាត់ថ្នាក់នៃសេដ្ឋកិច្ចបារាំងជារួម បានបន្តធ្លាក់ចុះ យ៉ាងសន្សឹមៗ មកនៅត្រឹមលេខ៧ នៅពីក្រោយទាំងប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចថ្មីថ្មោងពីតំបន់អាស៊ី គឺឥណ្ឌា និងអ្នកជិតខាងរបស់ខ្លួន គឺអាល្លឺម៉ង់ និងចក្រភពអង់គ្លេស។
យោងតាមអ្នកជំនាញភ្នែកមុតខ្លះ ដូចជា លោក លី ក្វាន់យូ (អតីតបិតាសិង្ហបុរី) លោក Henry Kissinger (អតីតសាស្រ្ដាចារ្យសាកលវិទ្យាល័យ Harvard) ឬ លោក Joseph Stiglitz (ម្ចាស់ពានរង្វាន់ណូលបែលសេដ្ឋកិច្ច) កង្វះថាមពលក្នុងសេដ្ឋកិច្ច ដែលបណ្តាលឱ្យមានការធ្លាក់ចុះ ភាពប្រកួតប្រជែងអន្តរជាតិ ឬភាពទាក់ទាញសេដ្ឋកិច្ចជារួមរបស់បារាំង ឬបណ្តាប្រទេសផ្សេងទៀតនៅតំបន់អឺរ៉ុប អាស្រ័យយ៉ាងចម្បងទៅនឹងច្បាប់ការងារដ៏តឹងតែង និងការចំណាយសង្គមដ៏ច្រើនលើសលប់របស់រដ្ឋាភិបាល ដែលកើតមានឡើងក្នុង រដ្ឋសង្គមកិច្ច។ វាជាគំរូម៉ូឌែលសេដ្ឋកិច្ចមួយ ដែលមានយន្តការរក្សាសុខុមាលភាពសង្គម និងសមធម៌ ក្នុងវត្ថុបំណងដើម្បីជួយគាំពារអ្នកអត់ការងារធ្វើ មនុស្សឈឺ និងមនុស្សចាស់ និងការកាត់បន្ថយគម្លាតរវាងអ្នកឈ្នះ និងអ្នកចាញ់ ឬអ្នកមាន និងអ្នកក្រ។
អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ អឺរ៉ុបអាចទ្រាំទ្រគោលនយោបាយទាំងនេះបាន។ ប៉ុន្តែគ្មានអ្វីនៅស្ថិតស្ថេរជាអមតនោះទេ។ ពិភពលោកក្រោយមកបានផ្លាស់ប្ដូរ នៅពេលសកលភាវូបនីយកម្មកាន់តែកើនឡើង កម្មករអឺរ៉ុបដែលមានជំនាញបច្ចេកទេសទាបចាប់ផ្ដើមមើលឃើញថា ខ្លួនកាន់តែមានភាពលំបាកខ្លាំងក្នុងការប្រកួតប្រជែង មិនមែនត្រឹមតែជាមួយពលរដ្ឋអឺរ៉ុបគ្នាឯងនោះទេ តែជាមួយជប៉ុន ហើយក្រោយមកជាមួយចិន និងឥណ្ឌា ថែមទៀតផង។ ការនាំចេញពីអឺរ៉ុបទៅកាន់ពិភពលោកបានធ្លាក់ចុះ និងចង្វាក់ផលិតកម្មនៃឧស្សាហកម្មរបស់ខ្លួនបានផ្លាស់ទីទៅប្រមូលផ្ដុំនៅតំបន់អាស៊ី។ ជាលទ្ធផល ប្រាក់បៀវត្សរបស់កម្មករអឺរ៉ុបក៏ត្រូវបានធ្លាក់ចុះផងដែរ។ ប្រសិនបើគ្មានវត្តមានរបស់ចិន ឥណ្ឌា និងជប៉ុន រដ្ឋសង្គមកិច្ចរបស់អឺរ៉ុបប្រហែលជាអាចបន្តស្ថិតស្ថិរយូរជាងនេះ។ ប៉ុន្តែដោយសារ វត្តមាននៃការរីកចម្រើនរបស់ប្រទេសទាំងនោះ បញ្ហាដែលរដ្ឋសង្គមកិច្ចអាចត្រូវប្រឈមនឹងមិនចំណាយពេលយូរនោះទេ។
ជាអកុសល ច្បាប់និងនយោបាយមិនងាយផ្លាស់ប្ដូរដោយងាយស្រួល តាមកាលៈទេសៈសកលនោះទេ។ គម្រោងគាំពារក្នុងរដ្ឋសង្គមកិច្ចដែលត្រូវបានដាក់ចេញហើយ ពិតជាពិបាកលុបបំបាត់ចេញវិញខ្លាំងណាស់។ ការដាក់ចេញនូវនយោបាយកំណែទម្រង់ដោយរដ្ឋាភិបាលណាមួយនឹងត្រូវបានទទួលរងនូវការដាក់ពិន័យយ៉ាងខ្លាំងក្លាពីអ្នកបោះឆ្នោត។ ជាការពិត មានអ្នកដឹកនាំអឺរ៉ុបច្រើននាក់រួចមកហើយ ដែលបានព្យាយាមធ្វើកំណែទម្រង់នយោបាយក្នុងអាណត្តិរបស់ខ្លួន តែនៅចុងបញ្ចប់ ពួកគេនឹងត្រូវប្រឈមនឹងអ្នកបោះឆ្នោត ដែលមិនមានបំណងបោះបង់ចោលនូវអ្វីដែលពួកគេធ្លាប់បានទទួល ជាអត្ថប្រយោជន៍រាប់សិបឆ្នាំមកហើយ។ បញ្ហាសង្គមបែបនេះបានប្រែក្លាយជាកាន់តែលំបាក និងមិនអាចកែប្រែបានសម្រាប់ពលរដ្ឋភាគច្រើនក្នុងបណ្ដាប្រទេសអឺរ៉ុបទាំងនោះ។
យោងតាមស្ថិតិរបស់អង្គការOECD បណ្តាប្រទេសនៅអឺរ៉ុបជាមធ្យមត្រូវចំណាយច្រើនជាង២៣%នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបលើការចំណាយសង្គមរបស់រដ្ឋាភិបាល។ តួលេខនេះកាន់តែមានកម្រិតខ្ពស់ជាងនេះទៅទៀតក្នុងប្រទេសខ្លះ អាចមានដល់២៥%ក្នុងប្រទេសអ៊ីតាលី និង២៨%ក្នុងប្រទេសបារាំង។ ទោះជាយ៉ាងណា ឥទ្ធិពលអាក្រក់បំផុតនៃប្រព័ន្ធរដ្ឋសង្គមកិច្ចមិនស្ថិតនៅលើ “សភាពនៃភាពមិនបត់បែន” នោះទេ តែបញ្ហាស្ថិតលើឥទ្ធិពលអវិជ្ជមាននៃ “ការលើកទឹកចិត្តមនុស្សឱ្យខិតខំប្រឹងប្រែងធ្វើការដើម្បីខ្លួនឯង”។ ប្រសិនបើប្រព័ន្ធការពារសង្គមត្រូវបានបង្កើតឡើងបែបនេះ ហើយអ្នកនឹងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ស្មើគ្នា ទោះជាអ្នកប្រឹងប្រែងធ្វើការ ឬអត់ក៏ដោយ សំណួរគឺថាហេតុអ្វីអ្នកចាំបាច់ត្រូវខិតខំធ្វើការ? អ្នកគ្មានទឹកចិត្តខិតខំធ្វើការនោះទេ។ គំរូម៉ូឌែលរបស់សង្គមអឺរ៉ុបបានបង្កើតនូវក្រុមមនុស្សដែលព្យាយាមរស់នៅដោយប្រើប្រាស់ជំនួយសង្គម ហើយចុងបញ្ចប់ពួកគេនឹងក្លាយជាមនុស្សខ្វះក្រមសីលធម៌ការងារខ្ពស់។
នៅចំណុចកំពូលនៃបញ្ហានេះ អឺរ៉ុបមិនបានធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរសំខាន់ណាមួយនោះទេ លើច្បាប់ទីផ្សារការងារដ៏តឹងរ៉ឹង ដែលបានរារាំងដល់ក្រុមហ៊ុនមិនឱ្យមានសិទ្ធិបញ្ឈប់បុគ្គលិក និងរយៈពេលអប្បបរមានៃថ្ងៃឈប់សម្រាកប្រចាំឆ្នាំ រួមទាំងបញ្ហាផ្សេងទៀតផងដែរ។ យន្តការនយោបាយទាំងនេះបានធ្វើឱ្យមានផលប៉ះពាល់ជាអវិជ្ជមានលើកម្មករ ឬបុគ្គលិកខ្លួនឯងទៅវិញទេនៅពេលបន្ទាប់ ព្រោះ ក្រុមហ៊ុនត្រូវទទួលរងផលប៉ះពាល់ដោយចាំបាច់ត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់ក្នុងការជួលបុគ្គលិកបន្ថែម ទោះបីជាស្ថិតនៅស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ច ចាប់ផ្ដើមរីកចម្រើនក៏ដោយ។ ជាលទ្ធផល ការងារនឹងរត់ទៅកន្លែងផ្សេង។ ស្ថិតិបានបង្ហាញលទ្ធផលជាអវិជ្ជមានទាំងនេះ។ ចំពោះប្រទេសសមាជិកOECD ប្រទេសប្រាំពីរក្នុងចំណោមប្រទេសទាំងដប់ ដែលមានច្បាប់ការងារមានលក្ខណៈតឹងរ៉ឹង មានអត្រានិកម្មភាពខ្ពស់បំផុត នៅមួយទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ។
ប៉ុន្តែតើបារាំង ឬអឺរ៉ុប អាចនឹងផ្លាស់ប្ដូរនយោបាយទាំងនេះបានដោយរបៀបណា? បារាំងមានក្រុមសហជីពដែលនឹងដើរពាសពេញទីក្រុងប៉ារីស ហើយនឹងមិនទទួលស្គាល់ហេតុផលណាមួយពីរដ្ឋាភិបាលនោះទេ ទោះជាសភាពជាក់ស្ដែងបានបង្ហាញថា កម្លាំងប្រកួតប្រជែងសកលបានរុញច្រានឱ្យកម្លាំងពលកម្មបារាំងខ្វះភាពប្រកួតប្រជែង និងទាមទារឱ្យពួកគេត្រូវធ្វើការលះបង់អត្ថប្រយោជន៍សង្គមផ្ទាល់ខ្លួនខ្លះ សម្រាប់ផលប្រយោជន៍ជាតិក្នុងរយៈពេលវែងក៏ដោយ។ សរុបជារួម ថ្ងៃអនាគតដ៏គួរឱ្យសោកសង្រេងជាងនេះ នឹងនៅមានច្រើនទៀត កំពុងរង់ចាំប្រជាជាតិបារាំង ក៏ដូចជាប្រជាជាតិអឺរ៉ុបភាគច្រើនផ្សេងទៀត បើសិនមិនមានកំណែទម្រង់វះកាត់សង្គមដ៏ល្វីងជូរចត់ណាមួយកើតឡើងនោះទេ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ