ឆ្នាំ២០០៧ ជាឆ្នាំដែលអភិក្រមនៃការកសាងអឺរ៉ុបរួម ត្រូវរាំងស្ទះនៅមួយកន្លែង។ ក៏ប៉ុន្តែ ផ្ទៃមេឃនៃសហភាពអឺរ៉ុបចាប់ផ្តើមស្រឡះឡើងវិញ បន្តិចម្តងៗ តាំងពីឆ្នាំ២០០៨មក។ តើហេតុអ្វី?
ឆ្នាំ២០០៧ ជាឆ្នាំមួយសែនពិបាកសម្រាប់សហភាពអឺរ៉ុប ដែលត្រូវគាំងដំណើរ នៅមួយកន្លែង។ រដ្ឋធម្មនុញ្ញអឺរ៉ុបមិនអាចចូលជាធរមានបាន ពីព្រោះមិនបានទទួលសច្ចាប័ន ពីសំណាក់បណ្តាសមាជិកទាំងអស់។ ១៥ប្រទេសបានទទួលច្បាប់កំពូលនេះ ប្រទេស ២បានច្រានចោល រីឯសមាជិកដទៃទៀតមិនបានចាត់ចែងកោះប្រជុំសភា ឬរៀបចំធ្វើប្រជាមតិដើម្បីឲ្យសច្ចាប័នអ្វីឡើយ ពីព្រោះចង់ឬមិនចង់ រដ្ឋធម្មនុញ្ញអឺរ៉ុបបានស្លាប់បាត់ទៅហើយ។
ក៏ ប៉ុន្តែ យ៉ាងណាក៏ដោយសហភាពអឺរ៉ុបបន្តត្រដររស់។ Roumanie និង Bulgarie បានចូលជាសមាជិក ធ្វើឲ្យអឺរ៉ុប ២៥ប្រទេសក្លាយជាអឺរ៉ុប ២៧ប្រទេស។ អឺរ៉ុបបន្តរស់ តែដើរអូសជើងតាំងពីឆ្នាំ ២០០៥មកម្ល៉េះ។ ពីព្រោះ ក្បាលរទេះភ្លើងអឺរ៉ុប គឺប្រទេសអាល្លឺម៉ង់និងប្រទេស បារាំងឈប់ដំណើរការ។
នៅអាល្លឺម៉ង់ លោកស្រីAngela Merkel ដែលបានជាប់ឆ្នោតជានាយករដ្ឋមន្រ្តី ជាប់រវល់សម្រួលទំនាក់់ទំនងជាមួយសហរដ្ឋអាមេរិកឡើងវិញ ក្រោយពីប្រទេសទាំងពីរបានបែរខ្នងដាក់គ្នាអស់ពីរ បីឆ្នាំ ព្រោះតែសង្រ្គាមIrak។ បារាំងវិញ ក្រពុលមុខខ្លាំង ដោយហេតុតែប្រជាពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនបានច្រានចោលរដ្ឋធមនុញ្ញអឺរ៉ុប នៅឆ្នាំ២០០៥ ហើយដោយហេតុតែនៅឆ្នាំ២០០៧ ប្រទេសបារាំងត្រូវជាប់រវល់បោះឆ្នោតប្រធានាធិបតីថែមទៀត ម្ល៉ោះហើយគ្មានពេលគិតគូរពីសហភាពអឺរ៉ុបឡើយ។
នៅឆ្នាំ២០០៧ ដដែលនោះ ក៏មានដែរបញ្ហានៅក្នុងបណ្តាប្រទេសសមាជិកដែលចេញពីអឺរ៉ុបខាងកើត។ ប្រទេសPologne ដែលដឹកនាំដោយបងប្អូនបង្កើតពីរនាក់ ម្នាក់ជាប្រធានាធិបតី ម្នាក់ទៀតជានាយករដ្ឋមន្រ្តី ខ្លាចRussie និងមិនទុកចិត្តAllemand ហើយចង់ស្និតស្នាល
ជាមួយសហរដ្ឋ អាមេរិក។ ប្រទេសTchèqueវិញ ក៏មានជំហរដូចប្រទេសPologneអ៊ីចឹងដែរ។ ការពិតប្រទេសទាំងពីរនេះប្រកាន់ឫកពាជាអ្នកជាតិនិយម មិនចង់បានទេសមាហរ័ណកម្មខ្លាំងពេកទៅក្នុងសហភាពអឺរ៉ុប។ ក្រៅពីនេះកិច្ចចរចាជាមួយប្រទេសTurquie ដែលចង់ចូលជាសមាជិកសហភាពអឺរ៉ុបចោទជាបញ្ហា ពីព្រោះមានការប្រឆាំងពីសំណាក់សមាជិកខ្លះ និងការគាំទ្រពីសំណាក់សមាជិកខ្លះទៀត។ ទន្ទឹមជាមួយគ្នានេះ Pologne និង Lituanie ចេះតែជម្រុញឲ្យសហភាពអឺរ៉ុបទទួលប្រទេសUkraineមកធ្វើជាសមាជិក។ ក៏ប៉ុន្តែ សហភាពអឺរ៉ុបស្ទាក់ស្ទើរ ព្រោះខ្លាចRussie អន់ចិត្ត។ ប្រទេសUkraineខ្លួនឯង ក៏អល់អែកដែរ ម្តងចង់ម្តងមិនចង់ចូលជ្រកក្រោមដំបូលអឺរ៉ុបរួម។ ទាំងនេះ ស្តែងឲ្យឃើញថា ពីឆ្នាំ២០០៥ដល់ឆ្នាំ២០០៧ សហភាពអឺរ៉ុបទៅមុខមិនរួច គ្មានជំហររួម និងអត់ទម្ងន់នៅលើឆាកអន្តរជាតិ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ចាប់ពីឆ្នាំចុងឆ្នាំ២០០៨ទៅ ផ្ទៃមេឃនៃសហភាពអឺរ៉ុបចាប់ផ្តើមស្រឡះឡើងវិញបន្តិចម្តងៗ ដោយសារតែប្រទេសបារាំង។ ប្រទេសបារាំង ក្រោមការដឹកនាំរបស់លោកប្រធានាធិបតីថ្មីNicolas Sarkozy ផ្តួចផ្តើមតាក់តែងសន្ធិសញ្ញាមួយថ្មី ដើម្បីជំនួសរដ្ឋធម្មនុញ្ញអឺរ៉ុបឆ្នាំ២០០៥ដែលត្រូវបានបោះបង់ចោល ដោយហេតុតែពលរដ្ឋ ឬសភានៃប្រទេសសមាជិកខ្លះមិនព្រមឲ្យសច្ចាប័ន។
សន្ធិសញ្ញា ថ្មីនេះ អនុម័តនៅទីក្រុងLisbonne នៅថ្ងៃទី១៣ធ្នូឆ្នាំ២០០៧ និងចូលជាធរមាននៅថ្ងៃទី១ធ្នូឆ្នាំ២០០៩ មានគោលដៅផ្តល់សន្ទុះថ្មីដល់ការបន្តកសាងអឺរ៉ុបរួម។ ជាក់ស្តែង សិទ្ធិប្រើVéto ពីសំណាក់បណ្តាប្រទេសសមាជិកដើម្បីខ្ទប់សេចក្តីសម្រេចចិត្តរួម ផ្សេងៗត្រូវបានកាត់បន្ថយ ហើយពីអំណើះតទៅប្រទេសមួយណាក៏ដោយមានសិទ្ធិដកខ្លួនគ្រប់ពេលវេលា ចេញពីសហភាពអឺរ៉ុប។
សន្ធិសញ្ញាទីក្រុងLisbonne ក៏មានគោលដៅពង្រឹងអំណាចរបស់សហភាពអឺរ៉ុប នៅលើឆាកអន្តរជាតិដែរ ដោយចង់ឲ្យអឺរ៉ុបមានសំឡេងរួមគ្នាតែមួយនៅក្នុងពិភពលោក តាមរយៈការបង្កើតតំណែងប្រធានអចិន្ត្រៃយ៍នៃក្រុមប្រឹក្សាអឺរ៉ុប និងការបង្កើតតំណែងឧត្តមតំណាងនៃសហភាពអឺរ៉ុបទទួលបន្ទុកកិច្ចការ បរទេស និងសន្តិសុខ។
ក៏ប៉ុន្តែ តាំងពីចុងឆ្នាំ២០០៨មកទល់ត្រីមាសទី១នៃឆ្នាំ២០១០នេះ ពួកអ្នកមិនទុកចិត្ត និងមើលស្រាលអឺរ៉ុប គឺពួកEurosceptiques ចាប់ផ្តើមស្តីបន្ទោសសហភាពអឺរ៉ុបជាថ្មីឡើងវិញ។ ម្យ៉ាង គឺមកអំពីក្នុងឱកាសសន្និសីទអន្តរជាតិ ស្តីពីការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ នៅទីក្រុងCopenhague ក្នុងខែធ្នូឆ្នាំ២០០៩ទឹកមាត់របស់អឺរ៉ុបមិនប្រៃ នៅចំពោះមុខសហរដ្ឋអាមេរិក និងប្រទេសចិន។ ម្យ៉ាងទៀត គឺមកអំពីតំណែងប្រធានអចិន្ត្រៃយ៍នៃក្រុមប្រឹក្សាអឺរ៉ុបត្រូវបាន ប្រគល់ទៅឲ្យជនជាតិBelgique Herman Van Rompuy ដែលគ្មានបុគ្គលិកលក្ខណៈខ្លាំង និងដែលគ្មានកិត្តិនាម នៅលើឆាកអន្តរជាតិ។ រីឯមូលហេតុចុងក្រោយដែលធ្វើឲ្យគេពិបាកជឿទៅលើឥទ្ធិពលរបស់អឺរ៉ុប គឺអវត្តមាននៃសកម្មភាពរួមរបស់អឺរ៉ុប ដើម្បីជួយសង្គ្រោះប្រជាជនHaïti ក្រោយគ្រោះរញ្ជួយដី នៅខែមករាកន្លងទៅនេះ។
ចង់ឬមិនចង់ ទ្វីបអឺរ៉ុបទាំងមូល និងសហភាពអឺរ៉ុបដាច់ដោយឡែក លែងជាដង្ហើមនៃពិភពលោកទៀតហើយ។ ពាក្យស្លោកដែលថា អ្នកណាក្តាប់អឺរ៉ុប អ្នកនោះក្តាប់ពិភពលោក មានន័យត្រឹមត្រូវល្អ រហូតដល់សម័យសង្រ្គាមលោកលើកទីពីរ។ វាក៏នៅមានន័យដែរ ក្នុងសម័យសង្រ្គាមត្រជាក់ នាពេលដែលសហរដ្ឋអាមេរិក និងសហភាពសូវៀត ដណ្តើមឥទ្ធិពលគ្នានៅគ្រប់ជ្រុងជ្រោយក្នុងពិភពលោក ពិសេសនៅលើទ្វីបអឺរ៉ុបតែម្តង។
ក៏ប៉ុន្តែ ក្រោយសង្រ្គាមត្រជាក់ ពិភពលោកបែកចេញជាច្រើនPôles មិនមែនមានPôlesភូមិសាស្រ្តនយោបាយតែពីរ ដូចពីពេលមុនទៀតទេ។ នៅក្នុងបរិបទនេះ សហភាពអឺរ៉ុបចោទសួរខ្លួនឯងថា តើត្រូវបន្តពឹងពាក់ឲ្យអាមេរិកជួយការពារខ្លួន ដូចក្នុងសម័យសង្រ្គាមត្រជាក់ ឬក៏ត្រូវគិតគូរបង្កើតកងទ័ពអឺរ៉ុបរួមមួយ ដើម្បីការពារខ្លួនឯង និងដើម្បីចេញទៅធ្វើអន្តរាគមន៍នៅលើទីសមរភូមិនាៗ ក្នុងពិភពលោក ក្នុងនាមជាមហាអំណាចមួយនឹងគេដែរឬទេ?
តើត្រូវបង្កើតអឺរ៉ុប សហព័ន្ធន៍Europe fédérale ឬអឺរ៉ុបសមាគមប្រជាជាតិ Europe des Nations?
ចក្ខុនិមិត្ត ទាំងពីរនេះ នាំមកនូវការយល់ឃើញផ្សេងគ្នាអំពីតួនាទីរបស់សហភាពអឺរ៉ុប នៅក្នុងលោក។ នៅម្ខាង អឺរ៉ុបសហព័ន្ធន៍ មានមហិច្ឆតាក្លាយជាមហាប្រទេសអឺរ៉ុបតែមួយ ដែលចាំបាច់ត្រូវតែដើតួនាទីជាមហាអំណាច ដូចសហរដ្ឋអាមេរិក ឬក៏ប្រទេសចិនសព្វថ្ងៃ។ នៅម្ខាងទៀត អឺរ៉ុបសមាគមប្រជាជាតិ គ្រាន់តែចង់ឲ្យបណ្តាប្រទេសសមាជិកសាមគ្គីគ្នាដើម្បីការពារ អារ្យធម៌អឺរ៉ុប ការពារគំរូអភិឌ្ឍន៍មួយ ដោយមិនចាំបាច់យកចិត្តទុកដាក់ ទៅលើការប្រែប្រួលនយោបាយឬភូមិសាស្រ្តនយោបាយនៅក្នុងពិភពលោកអ្វីទេ ពីព្រោះគិតគូរអំពីរឿងទាំងអស់នេះ គឺជាភារកិច្ចផ្ទាល់របស់ប្រទេសសមាជិកនីមួយៗរៀងៗខ្លួន។
នៅ សបា្តហ៍ក្រោយ ខ្ញុំនឹងវិភាគមើលថា តើអ្វីទៅចំណុចខ្លាំង និងថា តើអ្វីទៅចំណុចខ្សោយរបស់សហភាពអឺរ៉ុប នៅក្នុងពិភពលោក សព្វថ្ងៃ។
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ