នៅថ្ងៃនេះ ហ្សង់-ហ្វ្រង់ស័រ តាន់បន្តលើកឡើងអំពីស្ថានភាពនៃពិភពលោកបច្ចុប្បន្ន ដោយបន្តចាប់អារម្មណ៍ម្តង មួយៗ ទៅលើបណ្តាប្រទេសមហាអំណាច។ កាលពីសប្តាហ៍មុន ហ្សង់-ហ្វ្រង់ស័រ បានលើកឡើងថា រុស្ស៊ីដែលទន់ខ្សោយខ្លាំង នៅពេលដែល បូរីស យ៉េលស៊ីន បានចាកចេញពីអំណាចក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៩ មានមហិច្ឆតាចង់ក្លាយជាមហាអំណាចពិភពលោកដូចសម័យសហភាពសូវៀត។ ១០ឆ្នាំក្រោយមក តើរុស្ស៊ីក្លាយជាមហាអំណាចពិភពលោកហើយឬនៅ?
នៅឆ្នាំ ២០១០នេះ តើប្រទេសរុស៊្សីក្លាយជាមហាអំណាចពិភពលោក ដូចសម័យសហភាពសូវៀតវិញហើយឬនៅ ស្របទៅតាមមហិច្ឆតារបស់ ពូទីន និងមេដវេដេវ? ពូទីនដែលបច្ចុប្បន្ន ជានាយករដ្ឋមន្ត្រីនិងដែលតាមពិតជាបុរសខ្លាំង ខ្លាំងជាងប្រមុខរដ្ឋ មេដវេដេវទៅទៀត ជាអ្នកប្រាកដនិយម។ ពូទីន មិនដែលសង្ឃឹមថា រុស្ស៊ីនឹងអាចក្លាយជាចក្រភពមួយវិញ ដូចសម័យស្តេចត្សារ (Tsar) ឬដូចសម័យសហភាពសូវៀតទេ។ ពូទីន ចង់បានតែម្យ៉ាង នោះគឺ ប្រទេសរុស្ស៊ីមួយរុងរឿង ប្រកបទៅដោយមហិទ្ធិឫទ្ធិ ដែលបណ្តាប្រទេសជិតខាងកោតខ្លាច និងដែលមានទឹកមាត់ប្រៃនៅលើឆាកអន្តរជាតិ។
ជាង ដប់ឆ្នាំក្រោយពីគ្រប់គ្រងរុស្ស៊ីក្នុងឋានៈជាប្រធានាធិបតី និងក្រោយមកជានាយករដ្ឋមន្ត្រី ពូទីនតែងតែអួតអាងថា លោកបានធ្វើឲ្យប្រទេសមានស្ថិរភាពឡើងវិញ។ ជាការពិតណាស់ដែលថារុស្ស៊ីបច្ចុប្បន្ន មានស្ថិរភាពជាងសម័យគ្រប់គ្រងរដ្ឋរបស់លោក បូរីស យ៉េលស៊ីន ក៏ប៉ុន្តែរបបនយោបាយនៅទីក្រុង Moscou ក៏មានលក្ខណៈផ្តាច់ការជាងមុនដែរ។ ពិតមែនហើយ សេរីភាពសារព័ត៌មាន នៅបន្តមានត ទៅទៀតតាមរយៈ បណ្តាញវិទ្យុនិង Internet ក៏ប៉ុន្តែ អាជ្ញាធរកាន់កាប់ទូរទស្សន៍ បំបិទមាត់អ្នកប្រឆាំង កាត់បន្ថយអំណាចរបស់រដ្ឋសភា ឃ្លាំមើលរាល់សកម្មភាពនយោបាយ និងត្រួតត្រាវិស័យសេដ្ឋកិច្ចណាដែលមានលក្ខណៈយុទ្ធសាស្រ្ត។ ក្នុងគោលដៅពង្រឹងអំណាចផ្តាច់ការដែរ តាមរយៈអត្ថបទមួយចេញផ្សាយក្នុងខែកញ្ញាឆ្នាំ ២០០៩ លោកប្រធានាធិបតី មេដវេដេវ ពន្យល់ថា មិនត្រូវ ប្រញាប់ផ្តល់សិទ្ធិនយោបាយទៅឲ្យប្រជាពលរដ្ឋទេ។
ដូចគ្នាអ៊ីចឹងដែរ ការដែល ពូទីនគ្រោងត្រឡប់មកក្តាប់អំណាចប្រធានាធិបតីវិញ មិនបំផុសឲ្យមានសុទិដ្ឋិនិយមទេ ចំពោះសេរីភាពនយោបាយនៅក្នុងប្រទេសរុស្ស៊ី។
ជាគោលការណ៍ ពូទីននឹងឈរឈ្មោះជាបេក្ខជនប្រធានាធិបតីសាជាថ្មី នៅឆ្នាំ ២០១២ ហើយនឹងត្រូវក្លាយជាប្រមុខរដ្ឋប្រទេសរុស្ស៊ីវិញ បើសិនជាគ្មានការប្រកួត ប្រជែងពីសំណាក់ មេដវេដេវនោះទេ។
ដោយឡែក នៅឆ្នាំ ២០១០នេះ រុស្ស៊ីហាក់បីដូចជាមានអំណាចឡើងវិញហើយ នៅលើឆាកតំបន់ ក្នុងដែនដីអតីតសហភាពសូវៀត។ គួរនិយាយរំឭកថា បដិវត្តន៍ផ្កាកុលាបនៅហ្ស័កហ្ស៊ីឆ្នាំ ២០០២ និងក្រោយមកទៀតបដិវត្តន៍ពណ៌លឿងទុំនៅអ៊ុយក្រែនឆ្នាំ ២០០៤ បាននាំមកនូវថ្នាក់ដឹកនាំថ្មី ដែលចេញមុខប្រឆាំងនឹងរុស្ស៊ី និងដែលបែរទៅរកបស្ចិមលោក។ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ រុស្ស៊ីបានត្រឹមខាំមាត់ទប់កំហឹង និងបានត្រឹមយកឧស្ម័នមកធ្វើជាអាវុធ តាមរយៈការដំឡើងតម្លៃនៃថាមពលនេះ និងតាមរយៈការឈប់បង្ហូរវាទៅចែកចាយឲ្យបណ្តាប្រទេសក្បាលរឹងទាំងពីរ ហ្ស័កហ្ស៊ី និង អ៊ុយក្រែន។
នៅខែសីហាឆ្នាំ ២០០៨ ស្រាប់តែរុស្ស៊ីសម្រេចប្រើធម៌ក្តៅ ដោយចូលធ្វើអន្តរាគមន៍យោធា ក្នុងដែនដី អូស្សេទីខាងត្បូងដែលជាតំបន់អបគមន៍របស់ហ្ស័កហ្ស៊ី។
គេអាចនិយាយថា តាមរយៈសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងហ្ស័កហ្ស៊ីនៅខែសីហាឆ្នាំ ២០០៨ ពូទីននិងមេដវេដេវ ចង់បញ្ជូនសារទៅកាន់បស្ចិមលោកផង និងទៅកាន់បណ្តាអតីតសាធារណរដ្ឋសហភាពសូវៀតផង។ សារទៅកាន់បស្ចិមលោក គឺ រុស្ស៊ីជាមហាអំណាចមួយដែលចាត់ទុកទឹកដីនៃអតីតសហភាពសូវៀតថា ជាដែនប្រមាញ់របស់ខ្លួន។ រីឯសារទៅកាន់បណ្តាប្រទេសជិតខាងវិញ គឺវិមានក្រេមឡាំងមិនអនុញ្ញាតជាដាច់ខាត ឲ្យពួកគេងាកចេញពីរៀម ច្បងរុស្ស៊ី ហើយបែរទៅរកបស្ចិមលោក។
រីឯទំនាក់ទំនងរវាងរុស្ស៊ីនិងអ៊ុយក្រែនវិញ មានលក្ខណៈកាន់តែប្រសើរឡើងវិញហើយ តាំងពីខែកុម្ភៈឆ្នាំ ២០១០នេះមក។ មូលហេតុ គឺមកអំពីរដ្ឋអំណាចថ្មីនៅទីក្រុង Kiev ក្រោមការដឹកនាំរបស់ Victor Yanoukovitch មានទំនោរមកខាងរុស្ស៊ី និងបានសន្យាថានឹងមិនបញ្ចូលអ៊ុយក្រែនឲ្យទៅជាប្រទេសសមាជិករបស់អង្គការ OTANឡើយ។
រីនៅលើឆាកអន្តរជាតិវិញ រុស្ស៊ីក៏កំពុងមានទឹកមាត់ប្រៃឡើងវិញដែរ។ ទម្ងន់នៃប្រទេសនេះនៅក្នុងទំនាក់ទំនងអន្តរជាតិក្នុងគ្រាបច្ចុប្បន្ន មិនដូចសម័យបូរីស យ៉េលស៊ីន កាលពី ១០ឆ្នាំមុនឡើយ។ បស្ចិមលោក ទាំងសហរដ្ឋអាមេរិក ទាំងសហភាពអឺរ៉ុប មិនអាចមាក់ងាយរុស្ស៊ីដូចមុនបានទៀតទេ ហើយក៏មិនអាចបន្តមិនត្រូវការឲ្យរុស្ស៊ីជួយដោះស្រាយបញ្ហាអន្តរជាតិធំៗ បានទៀតដែរ។
ក្នុងអំឡុងពេលជាងមួយឆ្នាំចុងក្រោយនេះ នយោបាយការបរទេសរបស់លោកប្រធានាធិបតីអាមេរិក បារ៉ាក់ អូបាម៉ា ស្តែងឲ្យពិភពលោក ឃើញនិងយល់ឡើងវិញនូវលក្ខន្តិកៈជាមហាអំណាចពិភពលោករបស់ប្រទេសរុស្ស៊ី។ កិច្ចចរចារវាងទីក្រុង Washington និងទីក្រុង Moscou ស្តីពីការប៉ងកាត់បន្ថយរហូតដល់ទៅ ៨០% នៃស្តុកឃ្លាំងអាវុធនុយក្លេអ៊ែររបស់គេរៀងៗខ្លួន ធ្វើឲ្យគេនឹកឃើញថា រុស្ស៊ីដែលមានកាំជ្រួចនុយក្លេអ៊ែរដល់ទៅ ៥ ២០០ដើម ជាមហាអំណាចបរមាណូពិភពលោកទីពីរ នៅពីក្រោយសហរដ្ឋអាមេរិក។
ដោយឡែករដ្ឋការលោកអូបាម៉ា ត្រូវការរុស្ស៊ីនៅលើឆាកអន្តរជាតិ។ អូបាម៉ា ត្រូវការទីក្រុង Moscou ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានុយក្លេអ៊ែររបស់ប្រទេសអៀរ៉ង់ និងដើម្បីជួយបង្កើតឲ្យមានស្ថិរភាពឡើងវិញនៅក្នុងប្រទេសអាហ្វហ្កានីស្តង់ដែលនៅជាប់នឹងប្រទេសរុស្ស៊ី។ គឺនៅក្នុងបរិបទនេះហើយ ដែលអូបាម៉ា សម្រេចបោះបង់ចោលផែនការរបស់រដ្ឋការប៊ូស នោះគឺការដាក់រាយខែលមីស៊ីលប្រឆាំងមីស៊ីល នៅ ប៉ូឡូញ និងនៅ សាធារណរដ្ឋឆែក។
យ៉ាងណាមិញ ចំណុចខ្សោយរបស់រុស្ស៊ីក្នុងនាមជាមហាអំណាចពិភពលោកគឺប្រជាសាស្ត្រនិងសេដ្ឋកិច្ច។
ចំនួនប្រជាជនរុស្ស៊ីបានផ្តើមធ្លាក់ថយចុះ តាំងពីទសវត្សរ៍ទី ៦០មកម្ល៉េះ។ សព្វថ្ងៃនេះ ទោះបីជាជនជាតិរុស្ស៊ីភាគច្រើនបានត្រឡប់ពីបណ្តាអតីតសាធារណរដ្ឋសហភាពសូវៀត ក្រោយពីរដ្ឋទាំងអស់នេះបានទទួលឯករាជ្យរួចមកក៏ដោយ ក៏ចំនួននៃប្រជាជនរុស្ស៊ីបាននិងកំពុងបន្តថយចុះ គួឲ្យព្រួយបារម្ភ។ មូលហេតុគឺមកអំពីជាទូទៅ ស្ត្រីរុស្ស៊ីដែលពេញវ័យមិនព្រមបង្កើតកូន។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ បុរសរុស្ស៊ីមានអាយុខ្លី ជាមធ្យមភាគ គឺរស់បានយ៉ាងយូរ៥៦ឆ្នាំសម្រាប់អ្នកស្រុកស្រែចម្ការ និង ៦៥ឆ្នាំ សម្រាប់អ្នកទីក្រុង។ ម្ល៉ោះហើយ មិនយូរមិនឆាប់ រុស្ស៊ីនឹងត្រូវខ្វះកម្លាំងពលកម្ម។
ដោយឡែក សេដ្ឋកិច្ចនៃប្រទេសរុស្ស៊ីមិនមានថាមពលខ្លាំងដូចបណ្តាប្រទេសមាឌធំដទៃនៅក្នុងលោកទេ។ ជាក់ស្តែង រុស្ស៊ីវិញមិនមែនជាប្រទេសដែលចេញពីវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចសកល ខ្លាំងលើសដើម ដូចប្រទេសចិន ឥណ្ឌានិងប្រេស៊ីលឯណា។ មូលហេតុ គឺមកពីសេដ្ឋកិច្ចនៃប្រទេសនេះ នៅតែបន្តពឹងផ្អែកទៅលើការលក់ថាមពលចេញទៅក្រៅប្រទេស ជាអាទិ៍ប្រេងកាតនិងឧស្ម័ន។ ហើយដោយហេតុតែវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច សព្វថ្ងៃនេះ តម្លៃប្រេងកាតធ្លាក់ចុះខ្លាំង នៅលើទីផ្សារអន្តរជាតិ។ ម្ល៉ោះហើយប្រាក់ចំណូលរបស់រុស្ស៊ីក៏ត្រូវថយចុះដែរ។ ក្រោមអាណត្តិប្រធានាធិបតីរបស់ពូទីន(Poutine) កំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់រុស្ស៊ី បានកើនដល់ទៅ ៦ឬ ៧ភាគរយ ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ។ ក៏ប៉ុន្តែ ថ្នាក់ដឹកនាំរុស្ស៊ីមិនបានឆ្លៀតឱកាសដ៏ល្អនេះ ដើម្បីជួសជុលឬកសាងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ដើម្បីអភិវឌ្ឍវិស័យកសិកម្ម និងដើម្បីធ្វើនវូបនីយកម្មទៅលើវិស័យឧស្សហកម្មឡើយ។ និយាយបែបផ្សេង ថ្នាក់ដឹកនាំរុស្ស៊ីមិនចេះអភិវឌ្ឍប្រទេស បន្តទ្រមក់មិនចេះរួសរាន់និងនៅតែអាងលើរ៉ែប្រេងកាតនិងរ៉ែឧស្ម័នដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់របស់ខ្លួន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ