ទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនា មានតម្លៃក្នុងការកសាងវប្បធម៌សន្តិភាព!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:១៦
ប្រជាពុទ្ធបរិស័ទូទាំងពិភពលោក បាននាំគ្នាប្រារព្ធពិបុណ្យវិសាខបូជាកាលពីថ្ងៃ១៥កើត ខែវិសាខ ត្រូវនឹងថ្ងៃអង្គារទី១៣ឧសភាម្សិលមិញ។ កម្ពុជាដែលពលរដ្ឋជាង ៩០ ភាគរយកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា ហើយព្រះពុទ្ធសាសនា ត្រូវបានចាត់ទុកជាសាសនារបស់រដ្ឋក៏ចាត់ទុកវិសាខបូជាជាបុណ្យដ៏ធំមួយដែរ។ ពិធីបុណ្យបែបព្រះពុទ្ធសាសនានេះ មានបង្កប់ដោយទស្សនវិជ្ជាសន្តិភាព អហិង្សា និងការគោរពសិទ្ធិមនុស្សដ៏ជ្រាលជ្រៅ។ ប៉ុន្តែ ទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាមិនទាន់ ត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ដើម្បីប្រយោជន៍សង្គមឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់នៅឡើយទេ។
វិសាខបូជាមិនត្រឹមតែជាពិធីបុណ្យសម្រាប់សហគមន៍អ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសសនាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ពិធីបុណ្យនេះក៏ត្រូវបានអង្គការសហប្រជាជាតិទទួលស្គាល់និងចាត់ទុកជាពិធីបុណ្យសាកលមួយផងដែរ។ តម្លៃជាសាកលរបស់វិសាខបូជា (និយាយដោយឡែក) និងរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនាទាំងមូល (និយាយជារួម) គឺស្ថិតនៅត្រង់ទស្សនវិជ្ជាដែលបង្កប់ដោយអត្ថន័យ សន្តិភាព អហិង្សា និងការគោរពសិទ្ធិមនុស្សដែលពិភពលោកកំពុងប្រាថ្នាចង់បាន
វិសាខបូជាត្រូវគេចាត់ទុកជាថ្ងៃមហាមង្គលពីព្រោះវាជាថ្ងៃដែលព្រះសម្ពុទ្ធបរមគ្រូទ្រង់ប្រសូតចាកឧទរមាតា ទ្រង់ត្រាស់ដឹងអនុត្ដរសម្មាសម្ពោធិញាណ និងទ្រង់រំលត់ខន្ធចូលកាន់ព្រះបរមនិព្វាន។ ទោះបីជាព្រះពុទ្ធទ្រង់ចូលបរិនិព្វានក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គបានបន្សល់ទុកកេរតំណែលដ៏មានតម្លៃសម្រាប់អប់រំប្រជាពុទ្ធបរិស័ទទូទាំងពិភពលោកឲ្យរស់នៅប្រកបដោយសន្តិភាព និងអហិង្សា។ ការអត់ឱននិងមិនបៀតបៀនគ្នាដែលជាស្នូលនៃទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាក៏ជាគោលការណ៍គោរពសិទ្ធិមនុស្សដែលពិភពលោកប្រាថ្នាចង់បាន។
ប៉ុន្តែ បច្ចុប្បន្ននេះ មនុស្សជាច្រើនហាក់ដូចជាគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាតែសម្បកក្រៅ ហើយបណ្តោយខ្លួនឲ្យធម៌ប្រមាថដឹកមុខដោយទុកចោលមួយឡែកនូវលសីលធម៌និងគុណធម៌ដ៏មានតម្លៃរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនាទៅវិញ។ ជាក់ស្តែង ការកាប់ចាក់គ្នាគ្រាន់តែរឿងបន្តិចបន្តួច ការសេពគ្រឿងញៀន គ្រឿងស្រវឹង ការឈ្លក់វក់វីនឹងអំណាច ទឹកប្រាក់ជាដើមកំពុងតែវាយលុកយ៉ាងពេញទំហឹងទៅលើមនុស្សខ្មែរជាច្រើនដែលជាអ្នកកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា។
តាមពិត ទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាគឺជាឱសថដ៏ស័ក្តិសិទ្ធិមួយដើម្បីព្យាបាលជំងឺសង្គម។ ប៉ុន្តែ គួរឲ្យសោកស្តាយ ទស្សនវិជ្ជានេះមិនសូវមានមនុស្សយកទៅប្រតិបត្តិឲ្យបានពិតប្រាកដឡើយ។ ខណៈដែលមនុស្សវ័យចំណាស់មួយចំនួនដែលតាំងខ្លួនជាអ្នកគោរពនិងប្រតិបត្តិព្រះពុទ្ធសាសនាតែបែរជាប្រព្រឹត្តផ្ទុយពីគោលការណ៍សាសនាទៅវិញនោះ យុវវ័យជំនាន់ក្រោយភាគច្រើនបែរជាចាត់ទុកព្រះពុទ្ធសាសនាថាហួសសម័យឬក៏ជាកិច្ចការរបស់មនុស្សចាស់ទៅវិញ។
តាមពិតព្រះពុទ្ធសាសនាមានតម្លៃសម្រាប់មនុស្សគ្រប់វ័យនិងគ្រប់ស្រទាប់សង្គម។ ជាក់ស្តែង សមាគមព្រះសង្ឃមួយចំនួនដែលបានអនុវត្តកម្មវិធីអប់រំតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនានៅតាមសាលាក៏បានទាក់ទាញយុវវ័យជាច្រើនឲ្យចូលរួមនិងស្លុងអារម្មណ៍រហូតដល់ស្រក់ទឹកភ្នែកនៅពេលដែលព្រះសង្ឃស្មូតកំណាព្យអំពីគុណមាតាបិតា។ ដូច្នេះ ទន្ទឹមនឹងការស្តីបន្ទោសយុវវ័យថាមិនចាប់អារម្មណ៍ទៅលើព្រះពុទ្ធសាសនា គេក៏ត្រូវចោទសួរដែរថាតើស្ថាប័នសាសនាបានធ្វើអ្វីខ្លះក្នុងន័យបញ្ជ្រាបការអប់រំទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាទៅដល់យុវវជនស្រករក្រោយ?
ជាការពិត ព្រះពុទ្ធបរមគ្រូទ្រង់បានឈ្វេងយល់រួចស្រេចទៅហើយថា សាសនារបស់ព្រះអង្គនឹងត្រូវផុតរលត់ត្រឹមរយៈពេល៥០០០ព្រះវស្សា។ ការផុតរលត់នៃព្រះពុទ្ធសាសនាមិនមែនបណ្តាលមកពីសាសនាដទៃណាមកបំផ្លាញឡើយតែគឺដោយសារ «អ្នកគោរព និងប្រតិបត្តិ» ព្រះពុទ្ធសាសនាខ្លួនឯងដែលជាអ្នកបំផ្លាញ។ បញ្ហាចាក់ស្រេះក្នុងសង្គមដែលកើតមានបច្ចុប្បន្នទំនងជាភស្តុតាងដែលអាចបញ្ជាក់ពីបញ្ហានេះបាន។
យ៉ាងណាក៏ដោយចុះ ការពង្រឹងព្រះពុទ្ធសាសនាគឺជាកិច្ចការដែលមិនអាចមើលរំលងបានពីព្រោះសាសនានេះមានបង្កប់ដោយទស្សនវិជ្ជាមានតម្លៃជាច្រើនសម្រាប់សង្គមមនុស្ស។ ដោយឡែក នៅកម្ពុជា អ្នកតម្រង់ទិសសង្គមហាក់កំពុងមើលរំលងទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនា ឬ ក៏នៅមិនទាន់ចេះប្រើប្រាស់វាដើម្បីប្រយោជន៍សង្គមឲ្យបានច្រើននៅឡើយទេ។ ជាក់ស្តែង ការបញ្ជ្រាបទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាដល់ស្រទាប់យុវវ័យនៅមានតិចតួចនៅឡើយ។ អ៊ីចឹងហើយបានជាយុវវ័យខ្មែរមិនសូវចូលរួមក្នុងសកម្មភាពព្រះពុទ្ធសាសនា។
សរុបមកវិញ ទស្សនវិជ្ជាសន្តិភាពនិងអហិង្សារបស់ព្រះពុទ្ធសាសនាមានតម្លៃខ្លាំងណាស់សម្រាប់សង្គមមនុស្សជាពិសេសសង្គមដែលរងការខ្ទេចខ្ទាំដូចកម្ពុជា។ ប៉ុន្តែ បញ្ហានៅត្រង់ថា អ្នកតម្រង់ទិសសង្គមទាំងឡាយ មិនបានប្រើប្រាស់ឬកែច្នៃរបស់មានតម្លៃទាំងនោះឲ្យមានប្រយោជន៍សម្រាប់ព្យាបាលជំងឺសង្គមនៅឡើយ។ ប្រសិនបើមនុស្សគ្រប់គ្នាស្គាល់បុណ្យនិងបាប ស្គាល់គុណនិងទោសតាមគន្លងព្រះពុទ្ធសាសនា សង្គមមនុស្សនឹងស្គាល់សុខសន្តិភាពនិងការគោរពសិទ្ធិមនុស្សយ៉ាងពេញលេញជាក់ជាមិនខាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ