ប្រទេសដែលប្រព័ន្ធសុខាភិបាលមាន និងគ្មានប្រសិទ្ធភាពបំផុត
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:២២
ដើម្បីវាស់វែងប្រសិទ្ធភាពនៃប្រព័ន្ធសុខាភិបាលរបស់ប្រទេសមួយ គេអាចប្រើប្រាស់ សន្ទស្សន៍ប្រសិទ្ធភាពនៃការថែទាំសុខភាព Bloomberg ដែលធ្វើការប្រៀបធៀប អាយុកាលរស់នៅជាមធ្យមរបស់មនុស្សម្នាក់ ធៀបជាមួយនឹង ការចំណាយលើការថែទាំសុខភាព។ ហេតុអ្វីប្រព័ន្ធសុខាភិបាលនៃប្រទេសតូចមួយ តួយ៉ាងសិង្ហបុរី មានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ខ្លាំង ធៀបនឹងបណ្តាប្រទេសជឿនលឿនធំៗផ្សេងទៀត?
យោងតាម “សន្ទស្សន៍ប្រសិទ្ធភាពនៃការថែទាំសុខភាព Bloomberg” ឬជាភាសាអង់គ្លេស “Bloomberg Health-Efficiency Index” ដែលបានចេញផ្សាយ កាលពីចុងឆ្នាំ២០១៨នេះ ហុងកុងនិងសិង្ហបុរី ស្ថិតនៅចំណាត់ថ្នាក់កំពូល ក្នុងចំណោមប្រទេសដែលមានប្រសិទ្ធភាពប្រព័ន្ធសុខាភិបាលខ្ពស់បំផុត។
ដើម្បីវាស់វែងប្រសិទ្ធភាពជារួម សន្ទស្សន៍នេះប្រៀបធៀប អាយុកាលរស់នៅជាមធ្យមរបស់មនុស្សម្នាក់ ធៀបជាមួយនឹង ការចំណាយជាក់ស្ដែងលើការថែទាំសុខភាព និងការចំណាយសរុបជាមធ្យម ធៀបនឹង ចំណូលជាតិសរុបប្រចាំឆ្នាំ របស់ប្រទេសមួយ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅឆ្នាំ២០១៨ សិង្ហបុរីមានចំណាត់ថ្នាក់លេខ២ តាមពីក្រោយ ហុងកុង ដោយបានចំណាយសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ ជាមធ្យម ត្រឹមតែប្រមាណ ២២៨០ដុល្លារអាមេរិក ឬស្មើប្រហែល ៤,៣ភាគរយ នៃចំណូលជាតិសរុបប្រចាំឆ្នាំ ខណៈអាយុសង្ឃឹមរស់របស់ពលរដ្ឋសិង្ហបុរីមានរហូតដល់ ៨២,៧ឆ្នាំ ឯណោះ។
ផ្ទុយទៅវិញ សហរដ្ឋអាមេរិក ស្ថិតនៅលេខរៀងទី៥៤ ដោយត្រូវចំណាយថវិកាយ៉ាងច្រើន រហូតដល់ជិត មួយម៉ឺនដុល្លារអាមេរិក (៩,៥៣៦ ដុល្លារអាមេរិក) ឬស្មើជាង ១៦,៨ភាគរយ នៃចំណូលជាតិសរុប ប៉ុន្តែអាយុសង្ឃឹមរស់ របស់មនុស្សម្នាក់ មានត្រឹម ៧៨,៧ឆ្នាំ ប៉ុណ្ណោះ។
ក្នុងចំណោមបណ្តាប្រទេស ដែលមានចំណាត់ថ្នាក់កំពូលទាំង១០ ប្រាំប្រទេសមកពីតំបន់អាស៊ី រួមមាន ហុងកុង សិង្ហបុរី កូរ៉េខាងត្បូង ជប៉ុន និងតៃវ៉ាន់។ ពីរប្រទេសមកពីតំបន់អឺរ៉ុប រួមមាន អេស្ប៉ាញ និងអ៊ីតាលី រីឯ បីប្រទេសផ្សេងទៀត មកពីតំបន់ផ្សេងៗ រួមមាន អ៊ីស្រាអែល អូស្រ្ដាលី និង អេមីរ៉ាតអារ៉ាប់រួម។
បារាំងស្ថិតនៅចំណាត់ថ្នាក់លេខ១៦ ដោយចំណាយជាមធ្យមសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ ៤០២៦ដុល្លារអាមេរិក ឬស្មើនឹង ១១,១ភាគរយនៃចំណូលជាតិសរុប ខណៈអាយុកាលសង្ឃឹមរស់នៃប្រជាជនបារាំងមានដល់ ៨២,៣ ឆ្នាំ។
ហេតុអ្វីប្រព័ន្ធសុខាភិបាលនៃប្រទេសតូចមួយ តួយ៉ាងសិង្ហបុរី មានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់ម្ល៉េះ ធៀបនឹងបណ្តាប្រទេសជឿនលឿនធំៗផ្សេងទៀត?
យោងតាម របាយការណ៍របស់សាលាគោលនយោបាយសាធារណៈលីក្វាន់យូ នៃសាកលវិទ្យាល័យជាតិសិង្ហបុរី អាចមានហេតុផលចម្បងបី។
ហេតុផលទីមួយ ពាក់ព័ន្ធនឹងសមតុល្យរវាង វិស័យសាធារណៈ និងឯកជន។ ខុសពីប្រព័ន្ធសុខាភិបាលនៅបណ្តាភាគច្រើននៅអឺរ៉ុប ដែលអ្នកជម្ងឺមិនចាំបាច់បង់ប្រាក់ សម្រាប់សេវាកម្មសុខភាព ក៏ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវបង់ពន្ធខ្ពស់ នៅសិង្ហបុរីឯណោះវិញ ប្រព័ន្ធសុខាភិបាលត្រូវរ៉ាប់រង ទាំងដោយ ក្រសួងសុខាភិបាលរបស់រដ្ឋាភិបាល និងថែមទាំង ពីប្រជាជនខ្លួនឯង និងវិស័យឯកជន ផងដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណា គេអង្កេតឃើញមាន កំណែទម្រង់ចម្បងៗធ្វើឡើងផងដែរ ជាបន្តបន្ទាប់ ហើយវាប្រែប្រួល អាស្រ័យទៅតាមបរិបទនៃដំណើរវិវឌ្ឍន៍របស់សង្គម និងពិភពលោកទាំងមូល។
ហេតុផលទីពីរ ពាក់ព័ន្ធនឹង ហិរញ្ញប្បទានប្រកបដោយចីរភាព។ ដើម្បីធានាបានចីរភាពនៃប្រព័ន្ធហិរញ្ញវត្ថុក្នុងវិស័យសុខាភិបាល រដា្ឋភិបាលបានអនុវត្តវិធីសាស្រ្ដចម្រុះ ដូចជា វិធានការបង់ពន្ធសម្រាប់សេវាសុខភាពសាធារណៈទូទៅ ការធានារ៉ាប់រងដល់ពលរដ្ឋក្រីក្រ ឬផែនការសន្សំឯកជនសម្រាប់ករណីថែទាំសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរ ជាដើម។
និយាយជារួម គឺការថែទាំសុខភាព ត្រូវពឹងផ្អែកពីម្ខាងដោយអន្តារគមន៍របស់រដ្ឋ និងម្ខាងទៀតដោយពលរដ្ឋខ្លួនឯង។ វិធានការទាំងនេះធ្វើឡើងដើម្បី បង្កភាពងាយស្រួល ដល់ការថែទាំសុខភាព ជាពិសេសសម្រាប់ពលរដ្ឋក្រីក្រ និងដើម្បីបង្ការផ្នែកសីលធម៌ កុំឱ្យមានអ្នកដែលព្យាយាមកេងចំណេញប្រើប្រាស់សេវាថែទាំ ដោយមិនខ្វល់ខ្វាយថែទាំសុខភាពខ្លួនឯង។
ហេតុផលចុងក្រោយ ពាក់ព័ន្ធនឹង ការចាត់វិធានការយ៉ាងខ្លាំងខ្លាលើបទបញ្ញត្តិនានា។ ទោះបីជាមានការលើកទឹកចិត្តដល់ការប្រកួតប្រជែង នៅក្នុងទីផ្សាសេរីក៏ដោយ ក៏រដ្ឋាភិបាលបានអន្តរាគមន៍ដោយធ្វើការវិនិយោគលើតំបន់ណា ដែលបរាជ័យរបស់ទីផ្សារ បានរុញច្រានឱ្យតម្លៃនៃការថែទាំសុខភាពមានតម្លៃថ្លៃជ្រុល សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋ។ ដោយសារវិស័យសាធារណៈរបស់សិង្ហបុរីគ្របដណ្តប់ដោយស្ថាប័នរដ្ឋ គេក៏ឃើញមានផងដែរថា មានការយកចិត្តទុកដាក់តិចតួចណាស់ ដែលផលប្រយោជន៍វិស័យឯកជនត្រូវបានការពារ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ