តើសម្ព័ន្ធភាពរវាងអតីតគូសត្រូវអាមេរិក-វៀតណាមអាចទៅរួចដែរឬទេ?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:២៥
កាលពីចុងសប្តាហ៍កន្លងទៅនេះ នៅក្នុងអំឡុងកិច្ចប្រជុំថ្នាក់រដ្ឋមន្រ្តីការបរទេសអាស៊ាន នៅភូមា លោកចន ឃែរី បានបង្ហាញនូវសុទិដ្ឋិនិយម អំពីការរឹតចំណងមេត្រីភាពជាមួយនឹងវៀតណាម ជាពិសេស ការពង្រឹងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការទ្វេភាគី នៅក្នុងវិស័យនុយក្លេអ៊ែរស៊ីវិល និងបញ្ហានៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង។ ជាការពិត គេសង្កេតឃើញថា ភាពតានតឹងជាមួយចិននៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង ពិតជាកំពុងរុញវៀតណាម និងសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលជាអតីតគូសត្រូវ ឲ្យខិតកាន់តែជិតគ្នាពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។ ក៏ប៉ុន្តែ ការវិវឌ្ឍនៃទំនាក់ទំនងរវាងប្រទេសទាំងពីរ ពីអតីតគូសត្រូវទៅជាសម្ព័ន្ធនឹងគ្នា វាមិនមែនជារឿងងាយស្រួលនោះទេ។
លោក ចន ឃែរី រដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងការបរទេសអាមេរិក ធ្លាប់បានលើកឡើងថា “គ្មានប្រទេសណាដែលបានខិតខំព្យាយាមផ្សះផ្សាទំនាក់ទំនង ផ្លាស់ប្តូរប្រវត្តិសាស្រ្ត និងបោះជំហានទៅរកអនាគតថ្មី” ជាងសហរដ្ឋអាមេរិក និងវៀតណាមនោះទេ។
ជាការពិត គេសង្កេតឃើញថា ចាប់តាំងពីបានភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងការទូតនឹងគ្នា កាលពីឆ្នាំ១៩៩៥ សហរដ្ឋអាមេរិក និងវៀតណាម ដែលធ្លាប់ជាគូសត្រូវស្លាប់រស់ នៅក្នុងសម័យសង្រ្គាមត្រជាក់ បានពង្រឹងទំនាក់ទំនងនឹងគ្នាកាន់តែជិតស្និទ្ធ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ដោយចាប់ផ្តើមពីទំនាក់ទំនងខាងផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច រហូតទៅដល់វិស័យយោធា និងនុយក្លេអ៊ែរស៊ីវិល។
សម្រាប់អាមេរិក វៀតណាម គឺជាកូនសោរដ៏សំខាន់មួយ នៃយុទ្ធសាស្រ្តអាមេរិកនៅអាស៊ី ជាពិសេស នៅក្នុងការទប់ទល់នឹងការកើនឡើងនៃឥទ្ធិពលរបស់ចិន ហើយសារៈសំខាន់ជាយុទ្ធសាស្រ្តរបស់វៀតណាមកាន់តែមានកម្រិតខ្ពស់ នៅក្នុងនយោបាយការបរទេសថ្មីរបស់លោកអូបាម៉ា ដែលចង់ងាកមកផ្តោតអាទិភាពលើតំបន់អាស៊ី។ សម្រាប់វៀតណាមវិញ ដែលកំពុងបារម្ភនឹងការបង្កើនកម្លាំងទ័ព និងនយោបាយវាតទីរបស់ចិន ជាពិសេស នៅក្នុងតំបន់ជាប់ជម្លោះនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង វត្តមានរបស់អាមេរិកនៅអាស៊ីក៏មានសារៈសំខាន់យ៉ាងខ្លាំងដែរ ដើម្បីជាតុល្យភាពអំណាចទប់ទល់ជាមួយនឹងចិន។
នៅក្នុងបរិបទនេះ ទាំងវៀតណាម និងទាំងអាមេរិក សុទ្ធតែមានផលប្រយោជន៍ដូចគ្នា នៅក្នុងពង្រឹងទំនាក់ទំនងនឹងគ្នា។ ក៏ប៉ុន្តែ ការពង្រឹងទំនាក់ទំនងនឹងគ្នាគឺជារឿងមួយ រីឯការវិវឌ្ឍទំនាក់ទំនងឲ្យទៅជាសម្ព័ន្ធមិត្តនឹងគ្នា គឺជារឿងមួយផ្សេងទៀត ហើយបញ្ហាចោទដ៏ធំ គឺចេញពីវៀតណាម។
នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ថ្វីដ្បិតតែគេសង្កេតឃើញរដ្ឋាភិបាលក្រុងហាណូយ និងរដ្ឋាភិបាលក្រុងវ៉ាស៊ីងតោន តែងតែបង្ហាញនូវជំហររួមគ្នា នៅក្នុងការតវ៉ាជំទាស់នឹងសកម្មភាពរបស់ចិននៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង ក៏ប៉ុន្តែ មិនមែនគ្រប់មេដឹកនាំវៀតណាមទាំងអស់សុទ្ធតែចង់ឲ្យវៀតណាមស្រវាឱបអាមេរិកដៃពីរ ដើម្បីប្រឆាំងនឹងចិននោះដែរ។ តាមការពិត នៅក្នុងជួរថ្នាក់ដឹកនាំវៀតណាម គេសង្កេតឃើញមានការបែងចែកជាពីរក្រុម។
ក្រុមទីមួយ គឺក្រុមរបស់លោក ង្វៀន តាន់ហ្ស៊ុង (Nguyen Tan Dung) នាយករដ្ឋមន្រ្តីវៀតណាម ដែលចង់ឲ្យវៀតណាមប្រកាន់ជំហរយ៉ាងតឹងរ៉ឹងបំផុត ដើម្បីប្រឆាំងនឹងចិន ហើយដើម្បីអាចងើបក្បាល ពើងទ្រូងទល់នឹងចិនបាន វៀតណាមត្រូវតែស្វះស្វែងរកខ្នងបង្អែក ទាំងក្នុងចំណោមប្រទេសអាស៊ាន ក៏ដូចជា ប្រទេសផ្សេងទៀត ដែលជាគូប្រជែងជាមួយចិន ដូចជា ជប៉ុន ឥណ្ឌា និងជាពិសេស គឺសហរដ្ឋអាមេរិក។ គឺក្រុមរបស់លោក ង្វៀន តាន់ហ្ស៊ុងនេះហើយ ដែលបានខ្នះខ្នែងជំរុញឲ្យវៀតណាមធ្វើកំណែទម្រង់សេដ្ឋកិច្ច ដើម្បីបានចូលក្នុងតំបន់ពាណិជ្ជកម្មសេរីអន្តរប៉ាស៊ីហ្វ៊ិកដឹកនាំដោយអាមេរិក ហើយធ្វើយ៉ាងណាឲ្យទំនាក់ទំនងវៀតណាម-អាមេរិក កាន់តែមានលក្ខណៈស៊ីជម្រៅ និងទូលំទូលាយថែមទៀត។
ក្រុមទីពីរ គឺក្រុមរបស់លោក ង្វៀន ភូចុង (Nguyen Phu Trong) ប្រធានសភាប្រជាជន និងជាអគ្គលេខាបក្សកុម្មុយនិស្តវៀតណាម ដែលមិនចង់ឲ្យវៀតណាមចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយនឹងសហរដ្ឋអាមេរិក ដោយបារម្ភថា ប្រសិនបើវៀតណាមចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយអាមេរិកបក្សកុម្មុយនិស្តវៀតណាមអាចនឹងត្រូវអាមេរិកបង្ខំឲ្យធ្វើកំណែទម្រង់ខាងផ្នែកនយោបាយ និងសិទ្ធិមនុស្ស ដើម្បីសម្របខ្លួនទៅនឹងគោលការណ៍ប្រជាធិបតេយ្យរបស់អាមេរិក។ ម្យ៉ាងទៀត អាមេរិកក៏អាចនឹងទាមទារផងដែរឲ្យវៀតណាមបើកទ្វារទទួលទាហានអាមេរិកឲ្យចូលធ្វើសមយុទ្ធ ឬក៏ចូលមកបោះមូលដ្ឋានទ័ព ដូចដែលអាមេរិកបានធ្វើចំពោះប្រទេសសម្ព័ន្ធមិត្តនៅក្នុងតំបន់អាស៊ី ដូចជា ជប៉ុន កូរ៉េខាងត្បូង ហ្វីលីពីន និងអូស្រ្តាលី ជាដើម។
ក្តីបារម្ភដ៏ធំមួយទៀត របស់ក្រុមលោក ង្វៀន ភូចុង គឺខ្លាចការចងសម្ព័ន្ធភាពជាមួយអាមេរិកអាចនឹងរុញវៀតណាមឲ្យប្រឈមមុខគ្នាកាន់តែខ្លាំងជាមួយចិន ត្រូវទទួលសម្ពាធកាន់តែខ្លាំងពីចិន ឬក៏អាចត្រូវទទួលទណ្ឌកម្មផងក៏អាចថាបាន ហើយក្នុងពេលជាមួយគ្នា បើមើលទៅលើស្ថានភាពនៃអំណាចរបស់អាមេរិកបច្ចុប្បន្ន គេពិបាកនឹងទុកចិត្តថា ប្រសិនបើជម្លោះជាមួយចិនផ្ទុះឡើងមែន តើអាមេរិកពិតជាមានសមត្ថភាព ឬមានឆន្ទៈនឹងចូលមកជួយការពារសម្ព័ន្ធមិត្ត ដើម្បីទប់ទល់នឹងចិនពិតមែន ឬក៏បានត្រឹមតែស្រែកពីខាងក្រៅ?
បើនិយាយឲ្យខ្លី ក្រុមរបស់លោកង្វៀន ភូចុង ថ្វីដ្បិតតែមិនចូលចិត្តចិន ក៏ប៉ុន្តែ នៅតែខ្លាចចិន ហើយមិនទុកចិត្តអាមេរិក ហើយក្រុមនេះមានការគាំទ្រពីសំណាក់ឥស្សរជនដែលមានអំណាចធំៗ ជាពិសេស គឺលោកប្រធានាធិបតី ជឿង តាន់សាង (Truong Tan Sang) និងសមាជិករដ្ឋាភិបាលដ៏សំខាន់ពីររូបទៀត គឺរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងការពារជាតិ និងរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងសន្តិសុខសាធារណៈ ពោលគឺជាក្រុមដែលមានសំឡេងភាគច្រើនជាងក្រុមនិយមអាមេរិករបស់លោកង្វៀន តាន់ហ្ស៊ុង៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ