នៅសប្តាហ៍នេះ សេង ឌីណា សូមលើកឡើង អំពីរបៀបវាស់ចម្ងាយនៅក្នុងទីអវកាស។ តើផ្កាយ ដែលខ្លះស្ថិតនៅចម្ងាយរហូតដល់ទៅរាប់រយ ឬរាប់ពាន់ឆ្នាំពន្លឺពីភពផែនដីរបស់យើងនោះ គេអាចវាស់ចម្ងាយរបស់វាបានដោយរបៀបណា?
បច្ចុប្បន្ននេះ គេដឹងថា ពីភពផែនដីទៅព្រះចន្ទ មានចម្ងាយជាង ៣៨ម៉ឺនគីឡូម៉ែត្រ។ ពីផែនដីទៅព្រះអាទិត្យ ជិត ១៥០លានគីឡូម៉ែត្រ។ ផ្កាយដែលនៅជិតប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យរបស់យើងជាងគេ គឺប្រព័ន្ធផ្កាយអាល់ហ្វាសិនថូរី ស្ថិតនៅចម្ងាយជាង ៤ឆ្នាំពន្លឺ។ មុខកាត់របស់កាឡាក់ស៊ីមីលគីវេរបស់យើង មានប្រវែងប្រមាណពី ១០ម៉ឺន ទៅ២០ម៉ឺនឆ្នាំពន្លឺ។ ចំណែកកាឡាក់ស៊ីដែលស្ថិតនៅជិតយើងបំផុត គឺកាឡាក់ស៊ីអង់ដ្រូម៉ែត ស្ថិតនៅចម្ងាយប្រមាណជា ២,៥លានឆ្នាំពន្លឺ... ក៏ប៉ុន្តែ សំណួរចោទឡើងថា តើគេអាចវាស់ចម្ងាយដ៏សម្បើមអស់ទាំងនេះបានដោយរបៀបណា?
នៅក្នុងវិស័យតារាសាស្ត្រ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រយកចម្ងាយនៃអ្វីៗដែលនៅជិត ហើយដែលគេអាចវាស់បានដោយផ្ទាល់ ដើម្បីធ្វើជាមូលដ្ឋាន ឈានទៅវាស់ចម្ងាយទៅកាន់តែឆ្ងាយឡើងៗ ទៅតាមគោលការណ៍មួយ ដែលគេឲ្យឈ្មោះតាមភាសាអង់គ្លេសថា “Cosmic distance ladder”។
មើលវីដេអូផ្សេងទៀត ស្តីពីវិទ្យាសាស្ត្រ និងចក្រវាល នៅលើយូធូបផ្លូវការរបស់យើង
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ