តើស្ថានីយ៍អវកាសអន្តរជាតិត្រូវបានសាងសង់និងដាក់ក្នុងគន្លងតារាវិថីដោយរបៀបណា?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ១០:៥៨
នៅសប្តាហ៍នេះ សេង ឌីណា សូមលើកឡើង អំពីប្រវត្តិ និងដំណើរការសាងសង់ស្ថានីយ៍អវកាសអន្តរជាតិ (International Space Station)។
បច្ចុប្បន្ននេះ មានផ្កាយរណបរហូតដល់ទៅជាង ២ពាន់ឯណោះ ដែលស្ថិតនៅក្នុងគន្លងតារាវិថីជុំវិញភពផែនដីរបស់យើង។ នៅក្នុងចំណោមផ្កាយរណបទាំងជាង២ពាន់គ្រឿងនោះ ផ្កាយរណបធំជាងគេ គឺស្ថានីយ៍អវកាសអន្តរជាតិ ដែលស្ថិតនៅរយៈកម្ពស់ប្រមាណជា ៤០០គីឡូម៉ែត្រពីដី ហើយធ្វើដំណើរក្នុងគន្លងតារាវិថីជុំវិញផែនដី ក្នុងល្បឿនជិត២៨០០០គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោង ដោយមួយជុំត្រូវចំណាយពេលប្រមាណជា ៩០នាទី។
មានបណ្តោយ ១០៩ម៉ែត្រ និងទទឹង ៧៣ម៉ែត្រ (ទំហំប្រហាក់ប្រហែលនឹងតារាងបាល់ទាត់) ហើយទម្ងន់ដល់ទៅជិត ៤២០តោន ស្ថានីយ៍អវកាសអន្តរជាតិ គឺសំណង់អវកាសដ៏ធំបំផុត ហើយគម្រោងដែលត្រូវចំណាយលុយរហូតដល់ទៅរាប់សិបម៉ឺនលានដុល្លារនេះ មិនមែនជារបស់ប្រទេសណាតែមួយនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ វាកើតចេញពីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាលក្ខណៈអន្តរជាតិ រវាងប្រទេសចំនួន ១៥។
កាលពីដំបូង ប្រទេសមហាអំណាចអវកាសបានបង្កើត ឬគ្រោងបង្កើតស្ថានីយ៍អវកាសដាច់ពីគ្នារៀងៗខ្លួន ដោយសូវៀតបានសង់ស្ថានីយ៍អវកាសមៀរ (Mir) នៅឆ្នាំ១៩៨៦ ចំណែកអាមេរិកវិញ ក្រោយពីកូនស្ថានីយ៍អវកាសតូចមួយឈ្មោះ Skylab លែងដំណើរការ នៅឆ្នាំ១៩៧៩ ក៏បានគ្រោងសង់ស្ថានីយ៍អវកាសមួយទៀតដែលកាន់តែធំជាងមុន ដោយដាក់ឈ្មោះថា « Freedom »។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នា ទីភ្នាក់ងារអវកាសអឺរ៉ុប និងជប៉ុន ក៏បង្កើតគម្រោងសាងសង់ស្ថានីយ៍អវកាសរៀងៗខ្លួនដែរ គឺស្ថានីយអវកាសរបស់អឺរ៉ុបមានឈ្មោះថា « Columbus » ហើយស្ថានីយ៍អវកាសរបស់ជប៉ុនមានឈ្មោះថា « គីបូ »។
ក៏ប៉ុន្តែ ក្រោយមកទៀត នៅឆ្នាំ១៩៩៨ បណ្តាប្រទេសអស់ទាំងនេះក៏បានព្រមព្រៀងគ្នាថា ជាជាងម្នាក់ៗបង្កើតស្ថានីយ៍អវកាសតូចៗដាច់ពីគ្នារៀងខ្លួន គេគួរតែធ្វើគម្រោងរួមគ្នា បង្កើតទៅជាស្ថានីយ៍អវកាសរួមគ្នាធំមួយវិញ ដែលអាចឲ្យគេចំណាយធនធានតិច តែសាងសង់បាននូវស្ថានីយ៍អវកាសដែលមានដំណើរការល្អជាង ផ្តល់ផលប្រយោជន៍បានច្រើនជាង និងជាពិសេស អាចឲ្យគេពង្រឹងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ ក្នុងការស្រាវជ្រាវផ្នែកអវកាស ដែលគេយល់ថា វាគួរតែជាចំណេះដឹងរួមរបស់មនុស្សជាតិទាំងមូល។
គម្រោងស្ថានីយ៍អវកាសអន្តរជាតិ ដែលគោលដៅចម្បង គឺបង្កើតឲ្យមានជាមន្ទីរពិសោធន៍ក្នុងអវកាស ក៏បានចាប់កំណើតឡើង ជាមួយនឹងការចុះកិច្ចព្រមព្រៀងអន្តរជាតិមួយ ដោយមានការចូលរួមពីប្រទេសចំនួន ១៥ គឺសហរដ្ឋអាមេរិក រុស្ស៊ី ជប៉ុន កាណាដា និងប្រទេស ១១ទៀត ជាសមាជិកទីភ្នាក់ងារអវកាសអឺរ៉ុប (ក្នុងនោះរួមមាន បារាំង អាល្លឺម៉ង់ អង់គ្លេស អ៊ីតាលី អេស្ប៉ាញ ស៊ុយអែត ប៊ែលហ្ស៊ិក ដាណឺម៉ាក ហូឡង់ ន័រវេស និង ស្វ៊ីស)។
ការសាងសង់ស្ថានីយ៍អវកាសអន្តរជាតិនេះបានចាប់ផ្តើមធ្វើ នៅឆ្នាំ១៩៩៨ ក៏ប៉ុន្តែ ស្ថានីយ៍អវកាស ដែលមានទំហំប៉ុនទីលានបាល់ទាត់ ហើយទម្ងន់រហូតដល់ទៅជាង ៤រយតោននោះ គ្មានរ៉ុកកែតណាមួយ ដែលមានកម្លាំងអាចបាញ់បង្ហោះយកទៅដាក់ ក្នុងគន្លងតារាវិថីបានទាំងមូលនោះទេ។ ដូច្នេះ មធ្យោបាយតែមួយគត់ គឺមានតែត្រូវបាញ់បង្ហោះមួយផ្នែកម្តងៗ យកទៅដំឡើងនៅក្នុងទីអវកាស។
ស្ថានីយ៍អវកាសអន្តរជាតិ នៅក្នុងរូបរាងចុងក្រោយ ដែលមានសព្វថ្ងៃនេះ ត្រូវបានគេសាងសង់ និងដំឡើងចប់សព្វគ្រប់ នៅឆ្នាំ២០១១ ហើយចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០០ រហូតមកទល់នឹងពេលនេះ ស្ថានីយ៍អវកាសអន្តរជាតិបានទទួលអវកាសយានិកចម្រុះជាតិសាសន៍ឲ្យស្នាក់នៅជាប់ជាប្រចាំឥតដាច់ ដោយការស្នាក់នៅត្រូវចែកជាក្រុមផ្លាស់វេនគ្នា ដោយជាទូទៅ បេសកកម្មនីមួយៗ មានអវកាសយានិកក្នុងចន្លោះពី ៣ ទៅ ៦នាក់ ហើយជាមធ្យមត្រូវស្នាក់នៅក្នុងចន្លោះពី ៣ ទៅ ៦ខែ តែក៏មានដែរអវកាសយានិក ដែលស្នាក់នៅយូរ រហូតដល់ទៅលើសពី១ឆ្នាំ។
ចាប់តាំងពីពេលបង្កើតឡើងដំបូង រហូតមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ គោលដៅចម្បងបំផុត នៃស្ថានីយ៍អវកាសអន្តរជាតិនេះ គឺធ្វើជាមន្ទីរពិសោធន៍ ដើម្បីសិក្សាលម្អិតអំពីដំណើរវិវឌ្ឍនៃជីវិតក្រៅឥទ្ធិពលនៃកម្លាំងទំនាញផែនដី ជាពិសេស សិក្សាអំពីផលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពរបស់មនុស្ស នៅក្នុងការស្នាក់នៅក្នុងទីអវកាសរយៈពេលវែង ដែលនេះ វាគឺជាចំណុចដ៏សំខាន់បំផុត នៅក្នុងបេសកកម្មនាថ្ងៃអនាគត ដើម្បីបញ្ជូនមនុស្សទៅកាន់ភពអង្គារ ឬទៅកាន់ទីកន្លែងឆ្ងាយៗផ្សេងទៀត ដែលការធ្វើដំណើរត្រូវចំណាយពេលយូរ ដល់ទៅរាប់ខែ ឬរហូតដល់ទៅរាប់ឆ្នាំ៕
មើលវីដេអូផ្សេងទៀត ស្តីពីវិទ្យាសាស្ត្រ និងចក្រវាល នៅលើយូធូបផ្លូវការរបស់ RFI ខេមរភាសា។
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ