ហេតុអ្វីអឺរ៉ុបបាញ់រ៉ុកកែតអវកាសចេញពីដែនដីបារាំង?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៧:៣៧
ទីភ្នាក់ងារអវកាសអឺរ៉ុប ហៅកាត់ថា “អេសា” មានប្រទេសសមាជិកចំនួន ២២ ប្រទេស ក៏ប៉ុន្តែ សំណួរសួរថា តើហេតុអ្វីបានជាគេបោះទីតាំងបាញ់បង្ហោះរ៉ុកកែតអវកាស នៅក្នុងទឹកដីបារាំង? នៅបារាំងនេះទៀតសោត ហេតុអ្វីបានជាគេមិនធ្វើនៅក្នុងដែនដីបារាំងនៅអឺរ៉ុប ហើយបែរជាទៅធ្វើ នៅក្នុងដែនដីបារាំងនាយសមុទ្រ ដែលស្ថិតនៅឯតំបន់អាមេរិកខាងត្បូងឯណោះទៅវិញ?
តាមការពិតទៅ មជ្ឈមណ្ឌលអវកាស « គូរូ » ដែលអេសាប្រើសព្វថ្ងៃនេះគឺជាមជ្ឈមណ្ឌលអវកាសរបស់ទីភ្នាក់ងារអវកាសបារាំង « Centre national d’études spatiales » ហៅកាត់ថា « CNES »។ មជ្ឈមណ្ឌលអវកាសដែលបានបង្កើតឡើង កាលពីឆ្នាំ១៩៦៤ ហើយដែលត្រូវបានដាក់ឲ្យប្រើរួមគ្នាជាមួយទីភ្នាក់ងារអេសា ចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៧៥។
ទីតាំងនៃមជ្ឈមណ្ឌលអវកាសគូរូនេះមានចំណុចអំណោយផលចម្បងៗចំនួនបី៖
ទី១ វាស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ ដែលមានហានិភ័យគ្រោះធម្មជាតិទាប ទាំងគ្រោះរញ្ជួយដី ភ្នំភ្លើង និងព្យុះសង្ឃរា។
ទី២ ដែនដីហ្គីយ៉ានទាំងមូលមានដង់ស៊ីតេប្រជាជនទាប ហើយដែនដីភាគច្រើនត្រូវគ្របដណ្តប់ទៅដោយព្រៃត្រូពិច។ ដូច្នេះ វាមិនសូវចោទជាបញ្ហាទាក់ទងទៅនឹងសុវត្ថិភាពរបស់ប្រជាជន នៅក្នុងពេលបាញ់បង្ហោះរ៉ុកកែត។ លើសពីនេះទៅទៀត គូរូ គឺជាទីតាំងដែលស្ថិតនៅជាប់នឹងឆ្នេរសមុទ្រអាត្លង់ទិច ហើយនៅត្រង់ចំណុចកែងមួយ ដែលទៅទិសខាងជើង និងទិសខាងកើត គឺសុទ្ធតែជាមហាសមុទ្រធំល្វឹងល្វើយ ដែលអាចឲ្យគេបាញ់បង្ហោះរ៉ុកកែតបានច្រើនទិសដៅ ចាប់តាំងពីទិសខាងជើង សម្រាប់គន្លងតារាវិថីកាត់ពីលើតំបន់ប៉ូល រហូតទៅដល់ទិសខាងកើត សម្រាប់គន្លងតារាវិថីកាត់ពីលើខ្សែអេក្វាទ័រ។
អំណោយផលចម្បងទី៣ ហើយដែលរឹតតែសំខាន់ជាងគេទៅទៀត គឺមជ្ឈមណ្ឌលអវកាសគូរូនេះ មានទីតាំងស្ថិតនៅក្បែរខ្សែអេក្វាទ័រ។ ការបាញ់បង្ហោះរ៉ុកកែតអវកាសចេញពីតំបន់អេក្វាទ័រមានចំណុចអំណោយផលចម្បងចំនួនពីរ៖
ទីមួយ គឺកម្រិតល្អៀងនៃគន្លងតារាវិថី ឬហៅតាមភាសាអង់គ្លេសថា « Oribital Inclination »។ ផ្កាយរណបមួយចំនួន ជាពិសេស ផ្កាយរណបប្រើសម្រាប់ព្យាករឧតុនិយម និងផ្កាយរណបទូរគមនាគមន៍ មានគន្លងតារាវិថីដែលគេហៅតាមភាសាអង់គ្លេសថា « Geostationary » ពោលគឺ វាស្ថិតនៅចំពីលើចំណុចមួយនៃផែនដីជាប់ជាប្រចាំ។ គន្លងតារាវិថីបែបនេះ គឺវាត្រូវស្ថិតនៅស្របនឹងខ្សែអេក្វាទ័រ ដូច្នេះ ផ្កាយរណបដែលបាញ់បង្ហោះចេញពីតំបន់ដែលស្ថិតនៅក្បែរខ្សែអេក្វាទ័រស្រាប់ វាងាយនឹងចូលទៅក្នុងគន្លងតារាវិថី Geostationary ដោយប្រើថាមពលតិចជាងការបាញ់បង្ហោះពីទីតាំងដែលស្ថិតនៅឆ្ងាយពីខ្សែអេក្វាទ័រ។
អំណោយផលទីពីរ គឺល្បឿន។ ផែនដីមានរាងជាស្វ៊ែរ ហើយវិលជុំវិញខ្លួនឯង ដោយមួយជុំប្រើរយៈពេល ២៤ម៉ោង។ ក៏ប៉ុន្តែ ល្បឿននៃចលនាវិលជុំវិញខ្លួនឯងនេះ វាមិនដូចគ្នានៅគ្រប់កន្លែងនោះទេ ដោយវាត្រូវប្រែប្រួល អាស្រ័យទៅលើទីតាំងនៅតាមខ្សែបណ្តោយផែនដី។ នៅក្បែរតំបន់ប៉ូល រង្វង់នៃរង្វិលជុំរបស់ផែនដីមានទំហំតូច ដូច្នេះ ល្បឿននៃរង្វិលក៏មានកម្រិតទាប ហើយកាលណាគេទៅកាន់តែជិតនឹងខ្សែអេក្វាទ័រ រង្វង់នៃរង្វិលជុំរបស់ផែនដីមានទំហំកាន់តែធំ ដូច្នេះ ល្បឿននៃរង្វិលក៏កាន់តែលឿន។
ដើម្បីជាការប្រៀបធៀប មជ្ឈមណ្ឌលអវកាសបៃកូនួររបស់រុស្ស៊ី ដែលមានទីតាំងនៅប្រមាណជា ៤៥ដឺក្រេខាងជើងខ្សែអេក្វាទ័រ ចលនារង្វិលផែនដីមានល្បឿនត្រឹមតែ ១ ១៧៤គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោង, មជ្ឈមណ្ឌលអវកាស Cape Canaveral របស់ណាសា ដែលស្ថិតនៅប្រមាណ ២៨ដឺក្រេខាងជើងខ្សែអេក្វាទ័រ មានល្បឿន ១ ៤៧២គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយ ចំណែកមជ្ឈមណ្ឌលអវកាសគូរូ ដែលស្ថិតនៅត្រឹមតែប្រមាណជា ៥ដឺក្រេខាងជើងខ្សែអេក្វាទ័រនោះ មានល្បឿនរហូតដល់ទៅ ១៦៥៦គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោង។
នេះមានន័យថា នៅឯមជ្ឈមណ្ឌលអវកាសគូរូ រ៉ុកកែតដែលស្ថិតនៅលើដី មិនទាន់បាញ់ចេញផងនោះ ត្រូវមានល្បឿនដើមរហូតដល់ទៅ ១ ៦៥៦គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោងរួចជាស្រេចទៅហើយ។ ដូច្នេះ នៅពេលដែលបាញ់ចេញពីដី ហើយបាញ់សំដៅទៅទិសខាងកើត ស្របនឹងទិសដៅនៃរង្វិលផែនដី រ៉ុកកែតដែលបាញ់ចេញពីមជ្ឈមណ្ឌលអវកាសគូរូ ចំណេញល្បឿនបាន ១៨៤គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោងធៀបនឹងរ៉ុកកែតដែលបាញ់ចេញពីមជ្ឈមណ្ឌលអវកាសរបស់ណាសា ហើយចំណេញរហូតដល់ទៅ ៤៨២គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយម៉ោងឯណោះ បើធៀបនឹងរ៉ុកកែតដែលបាញ់ចេញពីបៃកូនួរ។
ល្បឿនដើមដែលលឿនស្រាប់បែបនេះ វាធ្វើឲ្យរ៉ុកកែតអាចធ្វើដំណើរបានដល់ល្បឿនគន្លងតារាវិថីដោយប្រើថាមពលតិចជាង ហើយចំណាយលុយតិចជាង ឬអាចផ្ទុកទម្ងន់ (Payload) បានធ្ងន់ជាង៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ