តើគេអាចទាក់ទងជាមួយយាន Voyager បានដោយរបៀបណា?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៧:៣៩
យាន Voyager ដែលត្រូវបានគេបាញ់បង្ហោះ កាលពីឆ្នាំ១៩៧៧ បានធ្វើដំណើរចេញពីប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ ទៅដល់ចម្ងាយរហូតដល់ទៅរាប់ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រពីផែនដី។ ក៏ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងណា គេនៅតែអាចទាក់ទង និងបញ្ជូនទិន្នន័យទៅមកជាមួយ Voyager បាន។ តើការទាក់ទងនៅក្នុងរយៈចម្ងាយដ៏ឆ្ងាយនេះត្រូវធ្វើឡើងដោយរបៀបណា?
នៅលើយាន Voyager ការទាក់ទង បញ្ជូន និងទទួលទិន្នន័យទៅមកជាមួយផែនដី ត្រូវធ្វើតាមរយៈអង់តែនរាងជាថាស ដែលមានមុខកាត់ ៣,៧ម៉ែត្រ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយសារតែធនធានថាមពលនៅលើយានមានកម្រិត ដូច្នេះ Voyager អាចបញ្ជូនសញ្ញាដែលមានកម្លាំងត្រឹមជាង ២០វ៉ាត់តែប៉ុណ្ណោះ។ ដើម្បីប្រៀបធៀបឲ្យងាយយល់ វិទ្យុ FM ធម្មតាមួយ ដែលមានកម្លាំងផ្សាយ ១០គីឡូវ៉ាត់ អាចបញ្ជូនសញ្ញាបានខ្លាំងជាងរលកសញ្ញា ដែលបញ្ជូនចេញពីយាន Voyager រហូតដល់ទៅ ៥០០ដងឯណោះ។
បន្ថែមពីលើនេះទៅទៀត ពី Voyager មកផែនដី គឺមានចម្ងាយយ៉ាងឆ្ងាយ រហូតដល់ទៅជាង ២០ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រឯណោះ ហើយគេដឹងថា រលកសញ្ញាវិទ្យុ ក៏ដូចជាពន្លឺដែរ កាលណាធ្វើដំណើរទៅកាន់តែឆ្ងាយ កម្លាំងក៏ត្រូវថយចុះទៅតាមនោះដែរ គឺថយចុះដោយសមាមាត្រទៅនឹងការ៉េនៃចម្ងាយ (Inverse Square Law)។ ដូច្នេះ រលកសញ្ញាកម្លាំង ២០វ៉ាត់ពេលបញ្ជូនចេញពីយាន Voyageur ទម្រាំតែធ្វើដំណើរមកដល់ផែនដី កម្លាំងរបស់វាត្រូវថយចុះយ៉ាងខ្សោយបំផុត គឺប្រមាណជា ២០ពាន់លានដងខ្សោយជាងថាមពលដែលប្រើនៅក្នុងនាឡិកាប្រើថ្មមួយទៅទៀត។
ក៏ប៉ុន្តែ បើទោះជារលកសញ្ញា ដែលបញ្ជូនចេញពី Voyager នេះមានកម្លាំងយ៉ាងខ្សោយបែបនេះក៏ដោយ ក៏គេនៅតែអាចទទួលសញ្ញាបានដែរ តាមរយៈបណ្តាញទំនាក់ទំនងអវកាសរបស់ណាសា ដែលគេឲ្យឈ្មោះជាភាសាអង់គ្លេសថា « Deep Space Network » ហៅកាត់ថា « DSN »។
បណ្តាញទំនាក់ទំនងអវកាសនេះ ត្រូវបានទីភ្នាក់ងារណាសាសាងសង់ឡើង នៅក្នុងទីតាំង ចំនួន៣ផ្សេងគ្នា នៅជុំវិញពិភពលោក ដោយពីទីតាំងមួយទៅទីតាំងមួយមានចម្ងាយប្រហាក់ប្រហែលគ្នា គឺមួយនៅអាមេរិក មួយនៅអេស្ប៉ាញ និងមួយទៀតនៅអូស្រ្តាលី។
នៅទីតាំងទាំង ៣នេះ ត្រង់ទីតាំងនីមួយៗ គឺមានអង់តែនយ៉ាងតិចចំនួន ៤ ដោយក្នុងនោះមានអង់តែនដ៏ធំសម្បើមមួយមានមុខកាត់រហូតដល់ទៅ ៧០ម៉ែត្រ អមដោយអង់តែនធុនមធ្យម ជាច្រើនផ្សេងទៀត ដោយអង់តែននីមួយៗមានមុខកាត់ ៣៤ម៉ែត្រ។ ក្រៅពីមានមុខកាត់ធំ ព្រមទាំងអាចបង្វិលខ្លួនទៅតាមទិសដៅបានយ៉ាងសុក្រឹត អង់តែនទាំងនេះក៏មានបំពាក់ផងដែរ ដោយឧបករណ៍ដ៏ទំនើប ដែលអាចបញ្ជូនសញ្ញាបានឆ្ងាយ និងអាចទទួលសញ្ញាបញ្ជូនពីយានដែលនៅឆ្ងាយៗ ដូចជា យាន Voyager នេះបាន។
ក៏ប៉ុន្តែ ទោះជាមានបណ្តាញទំនាក់ទំនងអវកាសយ៉ាងទំនើប ដូចជា Deep Space Network នេះក៏ដោយ គេក៏មិនអាចនៅបន្តទាក់ទងជាមួយយាន Voyager នេះជារៀងរហូតបាននោះដែរ។ បញ្ហា គឺនៅត្រង់ថា យាន Voyager មិនត្រឹមតែធ្វើដំណើរកាន់តែឃ្លាតឆ្ងាយពីផែនដីនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងពេលជាមួយគ្នា សមត្ថភាពក្នុងការផលិតថាមពលអគ្គិសនីនៅលើ Voyager ដែលជាយានដ៏ចំណាស់ជាង ៤០ឆ្នាំមកហើយនោះ ក៏កាន់តែធ្លាក់ចុះខ្សោយផងដែរ ពីមួយថ្ងៃពីមួយថ្ងៃ។
គិតមកទល់នឹងពេលនេះ ឧបករណ៍វិទ្យាសាស្រ្តមួយចំនួន នៅលើយាន Voyager ត្រូវបានណាសាបញ្ឈប់លែងឲ្យដំណើរការរួចទៅហើយ ដើម្បីសន្សំសំចៃថាមពល ហើយតាមការព្យាករ គ្រប់ឧបករណ៍វិទ្យាសាស្រ្តទាំងអស់នៅលើយាន Voyager នឹងត្រូវបញ្ឈប់ដំណើរការ នៅត្រឹមឆ្នាំ២០២៥ខាងមុខ។
ក៏ប៉ុន្តែ បើទោះជាលែងមានឧបករណ៍ប្រមូលទិន្នន័យវិទ្យាសាស្រ្ត ក៏ប៉ុន្តែ Voyager នឹងនៅតែបន្តទាក់ទងជាមួយផែនដីបាន តាមរយៈ Deep Space Network ក្នុងរយៈពេលប្រមាណជា ១០ឆ្នាំក្រោយមកទៀត គឺរហូតទៅដល់អំឡុងឆ្នាំ២០៣៦ ទើប Voyager ត្រូវអស់ថាមពល ដាច់ការទាក់ទងទាំងស្រុងជាមួយនឹងភពផែនដីរបស់យើង៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ