យាន Voyager មិនត្រឹមតែជាយានដែលធ្វើដំណើរទៅក្នុងទីអវកាសបានឆ្ងាយជាងគេបំផុត នោះទេ ក៏ប៉ុន្តែ ក៏បាននាំមកនូវចំណេះដឹងយ៉ាងច្រើនផងដែរ អំពីលំហ Interstellar ក៏ដូចជា អំពីប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យរបស់យើងដោយផ្ទាល់ ជាពិសេស អំពីភពធំៗទាំង ៤ នៅប៉ែកខាងក្រៅប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ ដែលកាលពីមុនសម័យកាល Voyager អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តនៅមិនទាន់មានទិន្នន័យអាចសិក្សាយល់ដឹងបានច្រើននៅឡើយ។
នៅពេលដែលយាន Voyager ហោះកាត់ភពព្រហស្បតិ៍ ទិន្នន័យដែលប្រមូលបាននៅពេលនោះ បានជួយឲ្យអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តអាចយល់ដឹងបានកាន់តែលម្អិត អំពីភពឧស្ម័នដ៏សម្បើមមួយនេះ ដោយនៅក្នុងនោះមានរឿងដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលជាច្រើន ដែលគេមិនរំពឹងទុកពីមុន។
រឿងគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទីមួយ គឺទាក់ទងនឹងចំណុចក្រហមដ៏ធំលើផ្ទៃភពព្រហស្បតិ៍ ដែលគេហៅតាមភាសាអង់គ្លេសថា « Great Red Spot »។ ចំណុចក្រហមនេះត្រូវបានគេសង្កេតឃើញមានជាប់ជាប្រចាំនៅលើភពព្រហស្បតិ៍ តាំងពីរាប់រយឆ្នាំមកហើយៗ តែងតែជាអាថ៌កំបាំងដ៏ធំមួយ ដោយគេមិនដឹងដឹងច្បាស់ថាជាអ្វីពិតប្រាកដ។
រហូតទាល់តែដល់ពេលដែលយាន Voyager ហោះកាត់យ៉ាងជិតភពព្រហស្បតិ៍ នៅឆ្នាំ១៩៧៩ ទើបគេអាចដឹងបានយ៉ាងច្បាស់ថា ចំណុចក្រហមនេះគឺជាព្យុះសង្ឃរា ប្រៀបដូចជាព្យុះសង្ឃរានៅលើផែនដីដែលគេមើលពីទីអវកាសដូច្នោះដែរ គ្រាន់តែថា ខុសពីព្យុះសង្ឃរានៅលើផែនដី ដែលភាគច្រើនមានមុខកាត់ត្រឹមរាប់រយគីឡូម៉ែត្រ (ឬយ៉ាងច្រើនបំផុតត្រឹម ២ពាន់គីឡូម៉ែត្រ) ហើយកើតមានត្រឹមប៉ុន្មានថ្ងៃ (ឬយ៉ាងយូរបំផុតត្រឹមមួយខែ) ក៏ត្រូវបាត់ទៅវិញ ព្យុះសង្ឃរា ដែលជាចំណុចក្រហមនៅលើភពព្រហស្បតិ៍នោះ មានទំហំធំជាងមុខកាត់ផែនដីរបស់យើងទាំងមូលរហូតដល់ទៅជិត ២ដងឯណោះ ហើយជាព្យុះដែលកើតមានជាប់ជាប្រចាំឥតដាច់ តាំងពី២០០ ទៅជាង ៣០០ឆ្នាំមុនមកម៉្លេះ។
នៅជុំវិញភពព្រហស្បតិ៍វិញ Voyager បានរកឃើញមានខ្សែក្រវ៉ាត់ព័ទ្ធជុំវិញស្រដៀងនឹងភពសៅរ៍ដែរ គ្រាន់តែខ្សែក្រវ៉ាត់នោះមានតិចតួច ដែលគេមិនអាចមើលពីផែនដីទៅឃើញ។ បន្ថែមពីលើនេះទៅទៀត Voyager បានរកឃើញព្រះចន្ទថ្មីពីរបន្ថែមទៀតនៅជុំវិញភពព្រហស្បតិ៍ ដែលគេមិនធ្លាប់ដឹងពីមុន។ ចំណែកឯក្នុងចំណោមព្រះចន្ទធំៗទាំង ៤ ដែលរកឃើញដោយកាលីលេ តាំងពីដើមសតវត្សរ៍ទី១៧មកនោះ Voyager ក៏បានរកឃើញរឿងដ៏ចម្លែកគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលផងដែរ នៅលើព្រះចន្ទចំនួនពីរ។
ទីមួយ គឺរកឃើញថា មានហេតុការណ៍ផ្ទុះភ្នំភ្លើងនៅលើព្រះចន្ទឈ្មោះ “អ៊ីយ៉ូ” (Io)។ នៅពេលនោះ គឺជាលើកដំបូងបង្អស់ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត ដែលគេរកឃើញហេតុការណ៍ផ្ទុះភ្នំភ្លើង នៅក្រៅភពផែនដី ហើយការរកឃើញនោះ គឺជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ព្រះចន្ទក៏អាចដូចជាភពដែរ គឺអាចមានស្នូល ឬយ៉ាងហោចណាស់ស្រទាប់ផ្នែកខាងក្នុង ដែលមានសីតុណ្ហភាពខ្ពស់ និងមានសណ្ឋានដីសកម្មអាចបង្កជាភ្នំភ្លើងបាន។
នៅលើព្រះចន្ទមួយទៀត គឺ “អឺរ៉ុប” ឬហៅតាមភាសាអង់គ្លេសថា “យូរ៉ូប៉ា” រូបភាព ដែលថតបានដោយ Voyager បង្ហាញឲ្យឃើញពីផ្ទៃដីដ៏រាបស្មើ ក៏ប៉ុន្តែ មានស្នាមខ្វាត់ខ្វែង ដែលជាតម្រ៉ុយនៃផ្ទាំងទឹកកកគ្រប់នៅពាសពេញពីលើ ហើយដែលអាចមានទឹករាវនៅពីខាងក្រោម។
ចេញពីភពព្រហស្បតិ៍ ទៅដល់ភពសៅរ៍ របកគំហើញដ៏ចម្បងបំផុត គឺទាក់ទងទៅនឹង “ទីតង់” ព្រះចន្ទដ៏ធំបំផុតរបស់ភពសៅរ៍ និងជាព្រះចន្ទធំជាងគេលំដាប់ទីពីរ ក្នុងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ បន្ទាប់ពីហ្កានីម៉ែដ។
Voyager-1 ហោះកាត់ទីតង់ នៅថ្ងៃទី១២វិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៨០ ដោយហោះកាត់ក្នុងចម្ងាយយ៉ាងជិត ត្រឹមតែប្រមាណជា ៤ពាន់គីឡូម៉ែត្រតែប៉ុណ្ណោះ។ ទិន្នន័យដែលប្រមូលបានដោយ Voyager-1 នេះ បង្ហាញអំពីស្រទាប់បរិយាកាសយ៉ាងក្រាស់ នៅលើទីតង់ ដោយបរិយាកាសនោះ មានធាតុផ្សំ ប្រមាណជា ៩០% ជា អាសូត។ ស្រទាប់បរិយាកាសដ៏ក្រាស់នេះបានបាំងជិតមិនឲ្យ Voyager ថតបានរូបភាពផ្ទៃដីទីតង់ដោយផ្ទាល់នោះទេ ក៏ប៉ុន្តែ អាចប្រមូលបានទិន្នន័យ អំពីសម្ពាធ និងសីតុណ្ហភាព ដែលអាចឲ្យអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តសន្និដ្ឋានជាបឋមថា ក្រៅពីភពផែនដីរបស់យើង ទីតង់ទំនងជាទីកន្លែងតែមួយគត់ នៅក្នុងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យយើងនេះ ដែលមានទឹករាវនៅលើផ្ទៃដី។ វត្តមានទឹករាវ ដែលត្រូវបានបញ្ជាក់ ដោយភស្តុតាងច្បាស់លាស់ ២៥ឆ្នាំក្រោយមកទៀត នៅពេលដែលគេបញ្ជូនបេសកកម្មកាស៊ីនី-ហ៊ុយហ្កិនស៍ ទៅចុះចតដោយផ្ទាល់ លើដីទីតង់ នៅឆ្នាំ២០០៥កន្លងទៅ។
បេសកកម្មរបស់ Voyager-1 ត្រូវបញ្ចប់នៅត្រឹមភពសៅរ៍នេះ ដោយក្រោយពីហោះកាត់ទីតង់ និងភពសៅរ៍រួច យាន Voyager 1 ត្រូវហោះចាក់ឡើងទៅលើ ចេញពីប្លង់នៃគន្លងតារាវិថីរបស់ភព ហើយហោះសំដៅទៅក្រៅប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ។ ក៏ប៉ុន្តែ យានទីពីរនៅក្នុងបេសកកម្ម Voyager គឺ Voyager-2 បានបន្តដំណើរទៅហោះកាត់ និងសិក្សាលម្អិតលើភពចំនួនពីរទៀត នៅប៉ែកខាងក្រៅបង្អស់នៃប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យរបស់យើង ហើយដែលគិតមកទល់នឹងសព្វថ្ងៃនេះ Voyager-2 គឺជាយានអវកាសតែមួយគត់ ដែលបានហោះកាត់ភពទាំងពីរនេះ គឺភពអ៊ុយរ៉ានុស និងណិបទូន។
ក្រោយពី Voyager-2 ហោះកាត់ភពណិបទូន នៅឆ្នាំ១៩៨៩ បេសកកម្មក្នុងប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យរបស់ Voyager ត្រូវបិទបញ្ចប់ មុននឹងឈានទៅចាប់ផ្តើមបេសកកម្មថ្មីមួយទៀត គឺសិក្សាអំពីលំហក្រៅប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ (Voyager Interstellar Mission)។
ដើម្បីសន្សំថាមពលទុកសម្រាប់បេសកកម្ម Interstellar នេះ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបានសម្រេចបិទឧបករណ៍មិនចាំបាច់មួយចំនួនលែងឲ្យដំណើរការ ដោយក្នុងចំណោមឧបករណ៍ដែលត្រូវបញ្ឈប់ដំណើរការនោះ ក៏មានដែរ ម៉ាស៊ីនថតរូប។ ក៏ប៉ុន្តែ មុននឹងបិទលែងឲ្យដំណើរការ យាន Voyager-1 បានបង្វែរកាមេរ៉ាសំដៅមកប៉ែកខាងក្នុងនៃប្រព័ន្ធព្រះអាទិត្យ ដើម្បីផ្តិតយករូបភាពជាលើកចុងក្រោយ។ រូបភាព ដែលថតពីចម្ងាយរហូតដល់ទៅ ៦ពាន់លានគីឡូម៉ែត្រនោះ ថតឃើញភពផែនដីរបស់យើងត្រឹមជាចំណុចភ្លឺដ៏តូចមួយ ប្រហាក់ប្រហែលនឹងផ្កាយមួយដួងតែប៉ុណ្ណោះ... ចំណុចភ្លឺពណ៌ខៀវ ដែលតារាវិទូដ៏ល្បីរបស់អាមេរិក គឺលោក Carl Sagan ដាក់ឈ្មោះឲ្យថា « The Pale Blue Dot »៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ