កំណើនយ៉ាងលឿននៃការបាញ់បង្ហោះផ្កាយរណប បូករួមជាមួយនឹងបេសកកម្មអវកាសជាច្រើនផ្សេងទៀត ក៏ដូចជា ការបាញ់សាកល្បងមីស៊ីលប្រឆាំងផ្កាយរណប ដែលបណ្តាប្រទេសជាច្រើនបានធ្វើកាលពីពេលថ្មីៗនេះ វាបង្កើតឲ្យមានបញ្ហាចោទចម្បងមួយ គឺបំណែកអវកាស (ឬសំរាមអវកាស) នៅក្នុងគន្លងតារាវិថីជុំវិញភពផែនដី។
គិតនៅត្រឹមពាក់កណ្តាលឆ្នាំ២០២១នេះ ជាង ៦០ឆ្នាំក្រោយការបាញ់បង្ហោះ Sputnik ការិយាល័យអង្គការសហប្រជាជាតិទទួលបន្ទុកផ្នែកអវកាសបានប៉ាន់ស្មានថា នៅក្នុងគន្លងតារាវិថីជុំវិញភពផែនដី មានផ្កាយរណបជាង ៧ពាន់គ្រឿង ដោយរាប់ទាំងផ្កាយរណបដែលកំពុងមានដំណើរការ និងទាំងផ្កាយរណបចាស់ៗ ដែលលែងមានដំណើរការ ក៏ប៉ុន្តែ បន្តមានវត្តមាននៅក្នុងគន្លងតារាវិថី។
ជាមួយនឹងកំណើននៃតម្រូវការបច្ចេកវិទ្យាបច្ចុប្បន្ន គេរំពឹងថា ចំនួនផ្កាយរណបនឹងត្រូវកើនឡើងកាន់តែច្រើនជាងនេះទៅទៀត ទៅថ្ងៃអនាគត ជាពិសេស តាមរយៈគម្រោង បាញ់បង្ហោះផ្កាយរណបតូចៗរហូតដល់ទៅរាប់ម៉ឺន សម្រាប់ផ្តល់សេវាអ៊ីនធ័រនែត រួមមានជាអាទិ៍ គម្រោង « Starlink » របស់ក្រុមហ៊ុន SpaceX និងគម្រោង « Kuiper » របស់ក្រុមហ៊ុន Amazon ។
បន្ថែមពីលើនេះទៀត ការបាញ់សាកល្បងមីស៊ីលប្រឆាំងផ្កាយរណប ដែលបណ្តាប្រទេសមួយចំនួន រួមមាន ឥណ្ឌា ចិន និងរុស្ស៊ី ធ្លាប់បានធ្វើកាលពីពេលថ្មីៗនេះ គឺជាចំណោទដ៏ចម្បងមួយបន្ថែមទៀត នៅក្នុងបញ្ហាបំណែកអវកាស។
ទីភ្នាក់ងារណាសារបស់អាមេរិក និងទីភ្នាក់ងារអេសារបស់អឺរ៉ុប បានប៉ាន់ស្មានថា នៅក្នុងទីអវកាសជុំវិញភពផែនដីយើងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ មានបំណែកអវកាសទំហំចាប់ពី១សង់ទីម៉ែត្រឡើង រហូតដល់ទៅប្រមាណជា កន្លះលានឯណោះ ហើយបំណែកអស់ទាំងនេះ សុទ្ធតែមានសក្តានុពលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់មនុស្សយើង។
ជាការពិតថា សម្រាប់អ្នកនៅលើដី ប្រូបាប៊ីលីតេនៃគ្រោះថ្នាក់បង្កដោយបំណែកអវកាស គឺមានតិចតួច ដោយសារតែយើងមានស្រទាប់បរិយាកាសជាខែលការពារ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងទីអវកាសជុំវិញផែនដីវិញ វាគឺជារឿងផ្សេង។
គ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ ដែលស្ថិតនៅក្នុងគន្លងតារាវិថីជុំវិញផែនដី ត្រូវធ្វើដំណើរក្នុងល្បឿនគន្លងតារាវិថី (Orbital Velocity) ហើយនៅក្នុងគន្លងតារាវិថីទាប (Low Earth Orbit) ល្បឿនគន្លងតារាវិថីនេះមានរហូតដល់ទៅ ប្រមាណជា ៧គីឡូម៉ែត្រក្នុងមួយវិនាទី ពោលគឺ លឿនជាងគ្រាប់កាំភ្លើងរហូតដល់ទៅ ១០ដងឯណោះ។ ក្នុងល្បឿននេះ សូម្បីតែបំណែកតូចមួយ ទំហំត្រឹម ១សង់ទីម៉ែត្រ ក៏អាចបង្កការខូចខាតធ្ងន់ធ្ងរផងដែរ ប្រសិនបើវាហោះបុកទង្គិចជាមួយយានអវកាស ឬផ្កាយរណប។
ការបុកទង្គិចគ្នាណាមួយនៅក្នុងទីអវកាស វាមិនត្រឹមតែបង្កឲ្យមានការខូចខាតដល់ឧបករណ៍ដែលត្រូវបុកទង្គិចនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែ បង្កើតឲ្យមានជាបញ្ហាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះទៅទៀត ទៅតាមយន្តការដែលគេឲ្យឈ្មោះថា « Kessler Effect » ពោលគឺ នៅក្រោយពេលដែលមានការបុកទង្គិចគ្នាណាមួយ បំណែកដែលកើតចេញពីការបុកទង្គិចគ្នានេះ វាធ្វើឲ្យចំនួនបំណែកអវកាសត្រូវកើនឡើង ហើយប្រូបាប៊ីលីតេក៏ត្រូវកើនឡើង ដែលបំណែកទាំងនេះត្រូវទៅបុកទង្គិចជាមួយនឹងវត្ថុផ្សេងទៀត បង្កើតឲ្យមានបំណែកអវកាសកាន់តែច្រើន និងប្រូបាប៊ីលីតេនៃការបុកទង្គិចគ្នាពីមួយទៅមួយក៏ត្រូវកើនឡើង។
នៅក្នុងសម័យកាលដែលអ្វីៗត្រូវពឹងផ្អែកខ្លាំងលើបច្ចេកវិទ្យាដូចជាសព្វថ្ងៃនេះ ការខូចខាតផ្កាយរណបដែលនៅក្នុងទីអវកាស គឺអាចបង្កនូវផលប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ទៅលើជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់មនុស្សយើង ដែលនៅលើដី។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នា វាក៏ចោទជាបញ្ហាដ៏ចម្បងមួយផងដែរ ទៅលើសុវត្ថិភាពនៃការធ្វើដំណើរអវកាស ទាំងសុវត្ថិភាពរបស់អវកាសយានិកដែលមានវត្តមានជាប់ជាប្រចាំ នៅក្នុងស្ថានីយ៍អវកាសបច្ចុប្បន្ន ទាំងសុវត្ថិភាពរបស់អវកាសយានិក នៅក្នុងគម្រោងទៅកាន់ព្រះចន្ទ និងភពអង្គារ ឬទៅកន្លែងផ្សេងៗទៀត ទៅថ្ងៃអនាគត៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ