ទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃវប្បធម៌សន្តិភាពនិងអហិង្សា
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០០
កម្ពុជាមានពលរដ្ឋជាង ៩០ ភាគរយកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា ដែលជាសាសនារបស់រដ្ឋ។ ព្រះពុទ្ធសាសនាក៏មានតម្លៃជាសាកលផងដែរដោយសារតែសាសនានេះមានបង្កប់ដោយទស្សនវិជ្ជាសន្តិភាព អហិង្សានិងការគោរពសិទ្ធិមនុស្សយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ ប៉ុន្តែ ប្រជាពុទ្ធបរិស័ទទាំងឡាយនៅមិនទាន់ប្រើប្រាស់ទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាដើម្បីប្រយោជន៍សង្គមឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់នៅឡើយទេ។ ដូច្នេះ ស្ថាប័នសាសនា និងអ្នកតម្រង់ទិសសង្គមគួរតែប្រើប្រាស់ទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាជាមូលដ្ឋានក្នុងការកសាងវប្បធម៌សន្តិភាព និង អហិង្សាក្នុងសង្គមខ្មែរ។
បញ្ហាជាច្រើនដែលកើតមានក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្នហាក់មិនបានឆ្លុះបញ្ចាំងសោះថានេះជាសង្គមមួយដែលមានមនុស្សជាង ៩០ ភាគរយកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា ហើយជាសាសនារបស់រដ្ឋថែមទៀត។ មនុស្សជាច្រើនហាក់ដូចជាគោរពព្រះពុទ្ធសាសនាតែសម្បកក្រៅហើយបណ្តោយខ្លួនឲ្យធម៌ប្រមាថដឹកមុខដោយទុកចោលមួយឡែកនូវសីលធម៌និងគុណធម៌ដ៏មានតម្លៃរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនាទៅវិញ។
ជាក់ស្តែង អំពើហិង្សាកាប់ចាក់គ្នាគ្រាន់តែរឿងបន្តិចបន្តួច ការសេពគ្រឿងញៀន គ្រឿងស្រវឹង ការឈ្លក់វក់វីនឹងអំណាច ទឹកប្រាក់ ទស្សនអាត្មានិយម។ល។ កំពុងតែវាយលុកយ៉ាងពេញទំហឹងទៅលើមនុស្សខ្មែរជាច្រើន។ អបាយមុខទាំងបី ( ស្រី ស្រា ល្បែង) ក៏កំពុងធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនឈ្លក់វង្វេងខ្លាំងណាស់ដែរ។ រីឯវប្បធម៌ចែករម្លែកទៀតសោតក៏ត្រូវគេមើលរំលងដែរ។ អ្នកមានហ៊ានចំណាយប្រាក់រាប់រយឬរហូតដល់រាប់ពាន់ដុល្លារសម្រាប់អាហារពេលល្ងាចមួយពេលខណៈដែលអ្នកក្ររកចំណូល១ដុល្លារក្នុង១ថ្ងៃដោយលំបាក។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ឧកញ៉ា មហាសេដ្ឋីមួយចំនួនដែលមានប្រាក់ចាយមិនអស់បែរជាធ្វើអាជីវកម្មលើគំនរទុក្ខសោករបស់អ្នកក្រីក្រថែមទៀត។
ជាការពិតណាស់ ព្រះពុទ្ធសាសនាមានតម្លៃសាកលមួយដែលគេទទួលស្គាល់។ តម្លៃជាសាកលនោះគឺស្ថិតនៅត្រង់ទស្សនវិជ្ជាដែលបង្កប់ដោយអត្ថន័យសន្តិភាព អហិង្សា។ ការអត់ឱននិងមិនបៀតបៀនគ្នាដែលជាស្នូលនៃទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាក៏ជាគោលការណ៍គោរពសិទ្ធិមនុស្សជាសាកលដែលពិភពលោកឲ្យតម្លៃយ៉ាងខ្លាំងបំផុត។
ទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាគឺជាឱសថដ៏ស័ក្តិសិទ្ធិមួយដើម្បីព្យាបាលជំងឺសង្គមជាពិសេសសង្គមដែលងើបចេញពីភាពខ្ទេចខ្ទាំដូចកម្ពុជា។ ប៉ុន្តែ គួរឲ្យសោកស្តាយ ទស្សនវិជ្ជានេះមិនសូវមានមនុស្សយកទៅប្រតិបត្តិឲ្យបានពិតប្រាកដឡើយ។ ខណៈដែលមនុស្សវ័យចំណាស់មួយចំនួនដែលតាំងខ្លួនជាអ្នកគោរពនិងប្រតិបត្តិព្រះពុទ្ធសាសនាតែបែរជាប្រព្រឹត្តផ្ទុយពីគោលការណ៍សាសនាទៅវិញនោះ យុវវ័យជំនាន់ក្រោយភាគច្រើនបែរជាចាត់ទុកព្រះពុទ្ធសាសនាថាហួសសម័យឬក៏ជាកិច្ចការរបស់មនុស្សចាស់ទៅវិញ។
តាមពិតព្រះពុទ្ធសាសនាមានតម្លៃសម្រាប់មនុស្សគ្រប់វ័យនិងគ្រប់ស្រទាប់សង្គម។ ប៉ុន្តែ បញ្ហានៅត្រង់ថា តើស្ថាប័នសាសនាឬអ្នកតម្រង់ទិសសង្គមចេះប្រើប្រាស់ព្រះធម៌ដើម្បីប្រយោជន៍សង្គមតាមរបៀបណាតែប៉ុណ្ណោះ។ ជាក់ស្តែង សមាគមព្រះសង្ឃមួយចំនួនដែលបានអនុវត្តកម្មវិធីអប់រំតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនានៅតាមសាលាក៏បានទាក់ទាញយុវវ័យជាច្រើនឲ្យចូលរួមផងដែរ។
ពិតហើយថា បច្ចុប្បន្ននេះ ការអប់រំតាមបែបព្រះពុទ្ធសាសនាមានសកម្មភាពគួរឲ្យកត់សម្គាល់ជាពិសេសតាមរយៈបណ្តាញផ្សាយព័ត៌មានដូចជាវិទ្យុនិងទូរទស្សន៍ជាដើម។ សំឡេងព្រះធម៌បានលឺដល់គ្រប់ទិសទីនិងគ្រប់ពេលវេលា។ ក៏មានពលរដ្ឋខ្មែរមិនតិចដែរដែលបានតាមដានស្តាប់ជារៀងរាល់ថ្ងៃតាមប៉ុស្តិ៍វិទ្យុ ប៉ុន្តែ ទំនងជាមិនសូវមានយុវវ័យច្រើនប៉ុន្មានទេ។ ដូច្នេះ ការបញ្ជ្រាបទស្សនវិជ្ជាព្រះពុទ្ធសាសនាទៅក្នុងសាសាទំនងជាមធ្យោបាយដ៏ល្អបំផុតមួយក្នុងន័យឲ្យកូនខ្មែរស្គាល់តម្លៃរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនាតាំងពីតូចដើម្បីកសាងគ្រឹះនៃវប្បធម៌សន្តិភាពនិងអហិង្សាដល់មនុស្សខ្មែរជំនាន់ក្រោយ។ នេះគឺជាកិច្ចការដែលអ្នកតម្រង់ទិសសង្គមទាំងឡាយមិនអាចមើលរំលងបានទេ។
កិច្ចការសំខាន់មួយទៀតដែលត្រូវធ្វើដំណាលគ្នាគឺការលើកតម្លៃព្រះពុទ្ធសាសនាតាមរយៈការពង្រឹងធម៌វិន័យក្នុងចំណោមអ្នកបួសនិងក្នុងទីវត្តអារាម។ ការបែកបាក់ក្នុងសហគមន៍សង្ឃនិងគណៈកម្មការវត្តដូចដែលកំពុងកើតមានបច្ចុប្បន្ន ក៏ដូចជាការប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងរបស់អ្នកបួសមួយចំនួនក៏ជាចំណែកធ្វើឲ្យតម្លៃព្រះពុទ្ធសាសនាធ្លាក់ចុះនៅចំពោះមុខអ្នកគោរពប្រតិបត្តិនិងជាពិសេសចំពោះក្រសែភ្នែកមនុស្សជំនាន់ក្រោយ។
សរុបមកវិញ ទស្សនវិជ្ជាសន្តិភាពនិងអហិង្សារបស់ព្រះពុទ្ធសាសនាមានតម្លៃខ្លាំងណាស់សម្រាប់សង្គមមនុស្សជាពិសេសសង្គមដែលរងការខ្ទេចខ្ទាំដូចកម្ពុជា។ ប៉ុន្តែ បញ្ហានៅត្រង់ថា អ្នកតម្រង់ទិសសង្គមទាំងឡាយមិនបានប្រើប្រាស់ឬកែច្នៃរបស់មានតម្លៃទាំងនោះឲ្យមានប្រយោជន៍សម្រាប់ព្យាបាលជំងឺសង្គមនៅឡើយ។ ប្រសិនបើមនុស្សគ្រប់គ្នាស្គាល់បុណ្យនិងបាប ស្គាល់គុណនិងទោសតាមគន្លងព្រះពុទ្ធសាសនា សង្គមមនុស្សនឹងស្គាល់សុខសន្តិភាពនិងការគោរពសិទ្ធិមនុស្សយ៉ាងពេញលេញជាក់ជាមិនខាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ