ការកសាងធនធានមនុស្សថ្មីចាប់ពីកុមារតូចជាគន្លឹះដោះស្រាយវិបត្តិសង្គម!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥៦
ការកសាងធនធានមនុស្សថ្មីចាប់ពីកុមារតូចជាគន្លឹះដោះស្រាយវិបត្តិសង្គម!ស្របពេលដែលក្រសួងអប់រំកំពុងធ្វើកំណែទម្រង់សម្រាប់ការប្រឡងយកសញ្ញាបត្រមធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ រដ្ឋាភិបាលក៏បានប្រកាសគោលនយោបាយជាតិសម្រាប់កុមារតូចអាយុក្រោម៦ឆ្នាំដែរកាលពីថ្ងៃទី០១កញ្ញា។ នេះអាចចាត់ទុកជាសញ្ញាវិជ្ជមានមួយក្នុងទិសដៅកសាងធនធានមនុស្សជំនាន់ថ្មីដែលជាសេចក្តីត្រូវការចាំបាច់របស់កម្ពុជា។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រទេសនេះត្រូវគេមើលឃើញថាពិតជាត្រូវការឆន្ទៈនយោបាយនិងការវិនិយោគឲ្យបានខ្លាំងបន្ថែមទៀតទៅលើសុខុមាលភាពនិងការអប់រំកុមារតូចដើម្បីដោះស្រាយវិបត្តិសង្គមទៅថ្ងៃអនាគត។
«ដំដែកទាន់នៅក្តៅ ប្រដៅមនុស្សទាន់នៅក្មេង»នេះជាសុភាសិតបុរាណខ្មែរដែលបង្ហាញអំពីសារសំខាន់នៃការអប់រំកុមារតូចដើម្បីឲ្យពួកគេក្លាយជាកូនល្អរបស់គ្រួសារនិងជាធនធានមនុស្សប្រកបដោយសក្តានុពលរបស់ប្រទេសជាតិទៅថ្ងៃអនាគត។ មានឧទាហរណ៍ងាយៗជាច្រើនដែលអាចបញ្ជាក់បានថា ការអប់រំមនុស្សទាមទារឲ្យមានការបង្វឹកតាំងពីតូច។
ជាក់ស្តែង ប្រសិនបើគេមិនបង្រៀនឲ្យកុមារឲ្យចេះសំពះសួរឪពុកម្តាយតាំងពីតូចទេដល់ពេលធំឡើង ពួកគេច្បាស់ជាមិនចេះលើកដៃសំពះឳពុកម្តាយបានឡើយ។ ប្រសិនបើគេមិនបង្វឹកឲ្យកុមារឲ្យប្រើពាក្យពិរោះពិសារតាំងពីតូចទេ ដល់ពេលធំឡើងពួកគេច្បាស់ជាពិបាកទម្លាប់ប្រើពាក្យពេចន៍ទាំងនោះណាស់។ ដូចគ្នាដែរ ប្រសិនបើគេមិនអប់រំកុមារឲ្យចេះបោះសំរាមចូលក្នុងធុងសំរាមនិងប្រសិនបើកុមារមិនត្រូវបានគេបង្រៀនឲ្យស្គាល់ពីឫសគល់នៃវប្បធម៌របស់ខ្លួនបានច្បាស់ទេ ពួកគេច្បាស់ជាមានអាកប្បកិរិយារាយមាយនិងមិនអាចស្គាល់ខ្លួនឯងច្បាស់ឡើយ។
បច្ចុប្បន្ន ប្រទេសកម្ពុជាកំពុងជួបប្រទះវិបត្តិសង្គមជាច្រើនដែលបណ្តាលមកពីសីលធម៌សង្គមធ្លាក់ចុះ។ ដោយគ្រាន់តែក្រឡេកមើលសណ្តាប់ធ្នាប់ចរាចរណ៍តាមដងផ្លូវគេអាចយល់បានជាស្រេចអំពីកង្វះភាពស៊ីវិល័យនៃប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ។ កង្វះភាពស៊ីវិល័យដែលបណ្តាលមកពីអាកប្បកិរិយាមិនគោរពច្បាប់។ ទាំងច្បាប់ចរាចរណ៍ក៏ដូចជាច្បាប់ផ្សេងៗទៀតដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ការបោះសំរាមពាសវាលពាសកាលក៏នៅតែជារឿងមិនទាន់អាចកែប្រែបាននៅឡើយដែរ។ ទីណាមានមនុស្សច្រើន សំរាមក៏ត្រូវបានគេបោះចោលគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ច្រើននៅទីនោះដែរ។
ទាំងនេះជាទិដ្ឋភាពដែលគេបានជួបប្រទះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយវាមិនគ្រាន់តែធ្វើឲ្យសង្គមអាប់កិត្តិយសនិងគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ប៉ុណ្ណោះទេ តែវាក៏ជាគំរូអាក្រក់ដល់កុមារផងដែរ។ សាលារៀន គ្មានមធ្យោបាយគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង្វឹកកុមារអំពីចំណេះដឹងមូលដ្ឋាន ជាពិសេសអំពីសីលធម៌និងសុជីវធម៌ ខណៈដែលនៅឯផ្ទះ ឳពុកម្តាយជាច្រើនជាប់រវល់មិនបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកូនទាល់តែសោះ។ លើសពីនេះទៅទៀត គ្រួសារខ្មែរជាច្រើនរស់ក្នុងអំពើហិង្សាជាប្រចាំដែលធ្វើឲ្យកូនបាក់ស្បាតនិងខូចចិត្ត។
ងាកទៅមើលបរិស្ថានសង្គមវិញ កុមារក៏ហាក់បានទទួលគំរូល្អតិចជាងគំរូអាក្រក់ដែរ។ គ្រឿងស្រវឹងត្រូវបានគេប្រើប្រាស់និងផ្សព្វផ្សាយគ្រប់ទិសទី។ រឿងភាពយន្តគួរឲ្យតក់ស្លុត រន្ធត់និងស្រើបស្រាលត្រូវបានដាក់បញ្ចាំងតាមទូរទស្សន៍ក្នុងម៉ោងដែលកុមារអាចមើលបាន។ ផ្ទុយទៅវិញ ទីកន្លែងកម្សាន្តឫទស្សនីយភាពសិល្បៈសម្រាប់កុមារនៅមានការខ្វះខាតយ៉ាងខ្លាំង។ សាលារដ្ឋក៏គ្មានមធ្យោបាយរៀបចំដំណើរកម្សាន្តបែបអប់រំដល់កុមារនោះទេ។
នៅពេលទំនេរពីការសិក្សា កុមារខ្មែរជាពិសេសកូនអ្នកក្រីក្រគ្មានឱកាសបានទទួលការកម្សាន្តត្រឹមត្រូវទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបែរជាប្រើពេលវេលាដើម្បីជួយរកលុយឳពុកម្តាយថែមទៀត។ ស្ថានភាពទាំងនេះបានបង្ហាញឲ្យឃើញពីសេចក្តីត្រូវការចាំបាច់នូវការវិនិយោគយ៉ាងច្រើនទៅលើកុមារដើម្បីកម្ពុជាអាចកសាងធនធានមនុស្សបានរឹងមាំសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។ ពិតណាស់ថា បរិយាកាសសង្គមនិងនយោបាយបានធ្វើឲ្យមនុស្សខ្មែរជំនាន់មុនជាច្រើនបាត់បង់ឱកាសក្លាយជាធនធានមនុស្សដ៏ល្អរបស់ប្រទេស។
មនុស្សខ្មែរមួយចំនួនមិនបានទទួលការអប់រំឫបានបន្តិចបន្តួច។ ខ្មែរខ្លះទៀត ត្រូវបានអ្នកនយោបាយបង្វឹកឲ្យចេះឃោរឃៅ កាប់សម្លាប់គ្នាគ្មានត្រាប្រណី ចំណែកអ្នកចេះដឹងខ្លះត្រូវបានគេសម្លាប់ចោលស្ទើរគ្មានសល់។ អ្នកនៅរស់រានមានជីវិតជាច្រើនទទួលរងសម្ពាធផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរក្រោយឆ្លងកាត់របបខ្មែរក្រហមនិងឆ្លងកាត់ស្ថានភាពអាក្រក់មួយចំនួនទៀតដែលនៅបន្តអូសបន្លាយរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។
សរុបមកវិញ មានតែការបណ្តុះធនធានមនុស្សថ្មីប្រកបដោយគុណភាពនិងភាពស្អាតស្អំទេទើបជាក្តីរំពឹងសម្រាប់កសាងប្រទេសមួយជឿនលឿនទៅថ្ងៃអនាគតបាន។ នេះជាទស្សនៈវិស័យវែងឆ្ងាយមួយដែលគេមិនអាចមើលរំលងបានឡើយ។ ក្នុងន័យនេះ ការតម្រង់ទិសកុមារគឺជាសេចក្តីត្រូវការចាំបាច់ដើម្បីបំពេញចំណុចខ្វះខាតរបស់កម្ពុជាខ្លួនឯងផងនិងក៏ដូចជាដើម្បីប្រឹងរត់ឲ្យទាន់គេឯងក្នុងតំបន់ផង។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើមនុស្សខ្មែរជំនាន់នេះ នាំគ្នាយកតែរួចខ្លួនមួយគ្រាៗ មិនត្រឹមតែគ្មានឫស្សីរឹងមាំតែប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ប៉ុន្តែ ក៏នឹងគ្មានទំពាំងសម្រាប់ស្នងឫស្សីផងដែរ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ