កម្ពុជាមិនគួរកំដរនយោបាយផ្ទៃក្នុងរបស់ថៃទៀតឡើយ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៣:៤២
ដំណោះស្រាយ ការទូតរវាងកម្ពុជានិងថៃ ដែលក្រុមអ្នកវិភាគបានហៅថាជាដំណោះស្រាយដ៏ផុយស្រួយនោះ កំពុងវិលត្រឡប់ទៅរកភាពតានតឹងជាថ្មីវិញហើយនៅពេលនេះ។ បន្ទាប់ពីបានជោគជ័យក្នុងការស្នើឱ្យកម្ពុជារុះរើផ្ទាំងអក្សរ ចារឹកនៅមុខវត្តកែវសិក្ខាគីរីស្វារៈ ភាគីថៃបានសុំឱ្យកម្ពុជាដកទង់ជាតិចេញពីតំបន់ក្បែរប្រាសាទ ព្រះវិហារទៀត។ ស្របពេលជាមួយគ្នានោះទាហានថៃបានធ្វើសមយុទ្ធនៅតាមជាយដែនទៀតផង។ ទាំងនេះគឺជាចរិតបង្កហេតុដែលរដ្ឋាភិបាលលោកអាភីស៊ីត វាចាជីវ៉ា មិនញញើតនឹងធ្វើដាក់កម្ពុជា ដោយសារតែសម្ពាធពីក្រុមជ្រុលនិយមអាវលឿង។ តើកម្ពុជាគួរបន្តកំដរនយោបាយផ្ទៃក្នុងរបស់ថៃទៀតដែរឬទេ?
កម្ពុជានិងថៃកំពុងឈានទៅរកមាត់ជ្រោះសង្គ្រាមជាថ្មីទៀត ក្នុងរយៈពេលចុងក្រោយនេះ។ ប្រសិនបើថៃមិនផ្លាស់ប្តូរឥរិយាបថគឃ្លើនរបស់ខ្លួនទេ ការផ្ទុះសង្គ្រាមទំនងជាពិបាកទប់ស្កាត់។
ជាការពិត ដំណោះស្រាយការទូតរវាងកម្ពុជានិងថៃ ដែលហាក់បានធ្វើឱ្យស្ថានការណ៍វិលទៅរកភាពល្អប្រសើរឡើងវិញ កាលពីរយៈពេលថ្មីៗនេះ វាគ្រាន់តែជាដំណោះស្រាយបណ្តោះអាសន្ន និងយ៉ាងផុយស្រួយមួយប៉ុណ្ណោះ។ គេអាចនិយាយយ៉ាងដូច្នេះដោយសំអាងថានៅមិនទាន់មានយន្តការអ្វីទាំងអស់ដែលត្រូវយកមកប្រើប្រាស់ ដើម្បីបង្ខំឱ្យភាគីថៃបញ្ឈប់មហិច្ឆតាឈ្លានពានរបស់ខ្លួនចោល។ នេះជាស្នូលនៃបញ្ហាដែលមិនទាន់បានដោះស្រាយបាននៅឡើយ។
ជាលទ្ធផល ឥឡូវនេះ ភាពផុយស្រួយបានបង្ហាញច្បាស់ហើយ។ ថៃបានផ្តើមហួងហែងវត្តកែវសិក្ខាគីរីស្វារៈសាជាថ្មី។ ដំបូង ពួកគេទាមទារឱ្យភាគីកម្ពុជាដកផ្ទាំងថ្មមួយដុំ ដែលគេឆ្លាក់ជាអក្សរខ្មែរដាក់ពីមុខវត្តកែវសិក្ខាគីរីស្វារៈ។ បន្ទាប់មកទៀត នាយករដ្ឋមន្ត្រីថៃបានទាមទារឱ្យ កម្ពុជាដកទង់ជាតិដែលបង្ហូតនៅក្នុងវត្តនេះចេញទៀត។
តើអ្វីទៅជាភាពសមរម្យនៃសំណើបែបឆ្កួតលេលានេះ? តើមានការចាំបាច់អ្វីដែលកម្ពុជាត្រូវធ្វើតាមសំណើគ្មានមូលដ្ឋានរបស់ថៃ?
គេប្រាកដជាអាចយល់បានអំពីការចាំបាច់របស់រដ្ឋាភិបាលលោកអាភីស៊ីត ដែលត្រូវដំឡើងសំឡេងដាក់កម្ពុជា នៅពេលដែលក្រុមជ្រុលនិយមអាវលឿងកំពុងដាក់សម្ពាធយ៉ាងខ្លាំងមកលើរដ្ឋាភិបាល។ បញ្ហាវានៅតែដដែលទេនោះ គឺដើម្បីរក្សាអត្ថិភាពរបស់រដ្ឋាភិបាលបច្ចុប្បន្ន នាយករដ្ឋមន្ត្រីអាភីស៊ីតវាចាជីវ៉ាត្រូវតែបង្ហាញឱ្យឃើញនូវភាពជាអ្នកការពារបូរណភាពទឹកដីថៃ តាមរបៀបអ្នកជាតិនិយមជ្រុលដូចពួកអាវលឿងដែរ ពីព្រោះថា ប្រសិនបើមិនដូច្នោះទេ ក្រុមអាវលឿងនឹងឆាឆៅរដ្ឋាភិបាលនេះឱ្យរលំរលាយជាមិនខាន។
នេះជារឿងនយោបាយផ្ទៃក្នុងរបស់ថៃសុទ្ធសាធ ប៉ុន្តែជាអកុសល បញ្ហានេះវាបានរាលដាលដល់កម្ពុជា និងធ្វើឱ្យយើងឈឺក្បាលគ្រប់ៗគ្នា។ ឈឺក្បាលនឹងរឿងបង្កហេតុរបស់ថៃជារឿងមួយ តែឈឺក្បាលដោយសាររឿងក្រោយឆាកនៅក្នុងទំនាស់ខ្មែរនិងថៃជារឿងមួយទៀត។
រហូតមកទល់នឹងពេលនេះ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជានៅតែអះអាងម្តងហើយម្តងទៀតថាខ្លួនបានត្រៀមគ្រប់លក្ខណៈអស់ហើយក្នុងការទប់ទល់ជាមួយថៃ ពោលគឺត្រៀមទាំងការទូត ទាំងផ្លូវច្បាប់ និងទាំងផ្លូវយោធា ប៉ុន្តែអ្វីដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់ គឺកម្ពុជាបានទុកលទ្ធភាពគ្រប់បែបយ៉ាងឱ្យភាគីថៃជាអ្នកវាយលុកមុន ហើយខ្លួនគ្រាន់តែជាអ្នកទប់ទល់តែប៉ុណ្ណោះ។ យុទ្ធសាស្ត្រនេះពិតជាត្រឹមត្រូវក្នុងន័យ ដើម្បីបង្ហាញថាកម្ពុជាជាប្រទេសដែលមិនបង្កហេតុ។
ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើយើងពិនិត្យមើលលទ្ធភាពទាំងបីគឺការទូត ផ្លូវច្បាប់ និងយោធា កម្ពុជាមានប្រៀបយ៉ាងខ្លាំង លើបញ្ហាផ្លូវច្បាប់ គឺច្បាប់អន្តរជាតិដែលថៃតែងខ្លាចរអារ។ ក៏ប៉ុន្តែ គួរឱ្យស្តាយ កម្ពុជាមិនទាន់បានប្រើលទ្ធភាពនេះនៅឡើយទេ រហូតមកទល់នឹងពេលនេះ។ ផ្ទុយទៅវិញ កម្ពុជានៅតែបន្តដើរតាមក្រោយថៃ ដែលបាននិងកំពុងប្រើលទ្ធភាពការទូតនិងយោធាជាជាងយន្តការផ្លូវច្បាប់។ យុទ្ធសាស្ត្រដដែលៗរបស់ថៃ គឺការគំរាម ឬបង្កហេតុខាងយោធា ដើម្បីគាបសង្កត់លើការចរចាផ្នែកការទូត។
មានន័យថា ទីបំផុតនៃបញ្ហា គឺសង្គ្រាម ដែលធ្វើឱ្យភាគីទាំងពីរជាអ្នកខាតបង់។ ដូច្នេះ បើយោងតាមភាពឡូហ្ស៊ិច គ្មានហេតុផលអ្វីដែលកម្ពុជាបន្តផ្តល់ជម្រើសឱ្យថៃធ្វើព្យុះភ្លៀងមកលើបូរណភាពទឹកដីរបស់ខ្លួនទៀតឡើយ មានន័យថា វាដល់ពេលហើយដែលកម្ពុជាត្រូវប្រកាន់យកវិធានការច្បាប់អន្តរជាតិ ដើម្បីកាច់ធ្មុងប្រទេសថៃម្តងទៀត ពីព្រោះថា ធ្មុងនេះបើមិនប្រញាប់កាច់វាទេ វានឹងបន្តធ្វើឱ្យកម្ពុជាឈឺផ្សាគ្មានទីបញ្ចប់ឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ