វិបត្តិអក្ខរាវិរុទ្ធខ្មែរ គួរដោះស្រាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៣៧
កន្លងមក អ្នកប្រើប្រាស់អក្សរខ្មែរ ធ្លាប់ប្រទាញប្រទង់គ្នាយ៉ាងខ្លាំង ជុំវិញការប្រើប្រាស់សំណេរព្យាង្គតម្រួត និងព្យាង្គរាយ។ ភាពប្រទាញប្រទង់នោះបានបញ្ចប់ នៅពេលរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាសម្រេចឲ្យប្រើប្រាស់តាមវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជ ជួន ណាត នៅឆ្នាំ២០១០។ ប៉ុន្តែជាការកត់សម្គាល់ រហូតមកទល់ពេលនេះ ការប្រើប្រាស់អក្សរខ្មែរនៅតែជួបបញ្ហា ជាពិសេសគឺកំហុសអក្ខរាវិរុទ្ធ។ កំហុសអក្ខរាវិរុទ្ធ ដែលគេសង្កេតឃើញនៅតាមគេហទំព័រ កាសែត ទស្សនាវដ្ដី និងសៀវភៅផ្សេងៗដែលត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយ។ នៅចំពោះមុខវិបត្តិអក្ខរាវិរុទ្ធដូច្នេះ តើគេគួរតែដោះស្រាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
ឯកសារ សៀវភៅ សំណេរនៅលើគេហទំព័រ និងការបោះពុម្ពទាំងឡាយ គឺជាមរតកដ៏មានតម្លៃ សម្រាប់កូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយ។ ប៉ុន្តែ គួរឲ្យសោកស្ដាយ! សៀវភៅភាគច្រើនលើសលុបដែលបោះពុម្ព ចែកផ្សាយនៅលើទីផ្សារក្នុងប្រទេសកម្ពុជាសព្វថ្ងៃ មានតិចតួចណាស់ ដែលបានឆ្លងកាត់ការត្រួតពិនិត្យ និងកែតម្រូវឲ្យបានម៉ត់ចត់។ ម្ល៉ោះហើយ កំហុសអក្ខរាវិរុទ្ធ ឬកំហុសបច្ចេកទេសផ្សេងៗ តែងតែកើតឡើងជាញឹកញាប់។ កំហុសនេះបង្កើតជាវិបត្តិរ៉ាំរ៉ៃ នៅក្នុងវិស័យអក្សរសាស្ត្រខ្មែរ ដោយចំពោះការប្រើប្រាស់សំណេរ។ កូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយទៅជាវង្វេង ប្រើប្រាស់អក្សរ និងអក្ខរាវិរុទ្ធខ្មែរមិនត្រឹមត្រូវ។
ក្នុងបរិបទដូច្នេះ អ្នកជំនាញមួយចំនួនបានណែនាំជាដំណោះស្រាយថា គ្រឹះស្ថានទាំងឡាយដែលធ្វើការពាក់ព័ន្ធនឹងការងារបោះពុម្ពផ្សាយ ទាំងរដ្ឋនិងឯកជន គួរតែបង្កើតក្រុមបណ្ណាធិការ ដើម្បីត្រួតពិនិត្យការងារទាំងឡាយ មុននឹងបោះពុម្ពផ្សាយជាសាធារណៈ។
មុននឹងនិយាយដល់សារ និយាយដល់ការងារ តួនាទី និងសារៈសំខាន់នៃបណ្ណាធិការ គេត្រូវយល់ជាមុនសិនអំពីបណ្ណាធិការ។ តើបណ្ណាធិការ ជានរណា?
បើតាមវចនានុក្រមសម្ដេចព្រះសង្ឃរាជជួន ណាត បណ្ណាធិការ គឺជាអធិការនៃសារព័ត៌មាន ជាអ្នកកាន់កាប់ ឬទទួលខុសត្រូវខាងកាសែត ឬទស្សនាវដ្ដីផ្សេងៗ។ សព្វថ្ងៃ ស្ថាប័នមួយចំនួន ហៅបណ្ណាធិការថា និពន្ធនាយក។ បណ្ណាធិការ ឬនិពន្ធនាយកនេះ គឺជាអ្នកនៅពីក្រោយអ្នកនិពន្ធ និងត្រូវពិនិត្យទាំងស្រុងទៅលើអត្ថន័យ ខ្លឹមសារ វេយ្យាករណ៍ អក្ខរាវិរុទ្ធ ព្រមទាំងរចនាបទរបស់សៀវភៅ ឬអត្ថបទ។ បណ្ណាធិការ គឺជាអ្នកដែលផ្ទៀងផ្ទាត់ ព្រមទាំងកែតម្រូវនូវចំណុចខ្វះខាតនានា របស់អ្នកនិពន្ធ មុននឹងបោះពុម្ពផ្សាយជាផ្លូវការ។
នៅក្នុងដំណើរការនៃការបោះពុម្ពផ្សាយឯកសារ ឬសៀវភៅផ្សេងៗ បណ្ណាធិការដើរតួនាទីសំខាន់ណាស់។ បន្ទាប់ពីអ្នកនិពន្ធបញ្ចប់ការងាររបស់ខ្លួន គឺមានតែបណ្ណាធិការនេះហើយ ដែលត្រូវពិនិត្យ និងកែសម្រួលទៅលើឃ្លោងឃ្លាប្រយោគ អក្ខរាវិរុទ្ធ និងខ្លឹមសាររបស់អត្ថបទ។ បន្ថែមពីលើនេះ បណ្ណាធិការត្រូវពិនិត្យទៅលើរូបភាព ព្រមទាំងរចនាបទរបស់សៀវភៅ ឬឯកសារដែលត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយ ធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីទាក់ទាញអ្នកអាន និងជាពិសេស ដើម្បីឲ្យសៀវភៅឬឯកសារនោះ អាចទទួលយកបានជាសកល។
ហេតុអ្វីបានជាគេចាំបាច់ត្រូវការបណ្ណាធិការ នៅក្នុងពេលដែលមានអ្នកនិពន្ធរួចទៅហើយ? មែនទែនទៅ ថ្វីត្បិតតែមានអ្នកនិពន្ធដែលជាម្ចាស់ស្នាដៃ ផ្ទៀងផ្ទាត់ការងារហើយក៏ដោយ ក៏កំហុសនៅតែអាចកើតមានអ៊ីចឹង។ ព្រោះសូមកុំភ្លេចថា អ្នកនិពន្ធ តែងតែយល់ថាស្នាដៃរបស់ខ្លួនល្អ ហើយជានិច្ចជាកាល គឺតែងតែការពារស្នាដៃរបស់ខ្លួន។ ដូច្នេះមានតែបណ្ណាធិការទេ ដែលអាចពិនិត្យ និងកែសម្រួលលើស្នាដៃរបស់អ្នកនិពន្ធបាន។ ក្នុងករណីមានកំហុស បណ្ណាធិការ និងអ្នកនិពន្ធអាចជជែកគ្នា និងធ្វើការរួមគ្នា ដើម្បីកែសម្រួលកំហុសនោះបាន មុននឹងទម្លាក់ស្នាដៃនោះទៅរោងពុម្ពដើម្បីបោះផ្សាយ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ វត្តមានបណ្ណាធិការនៅក្នុងដំណើរការបោះពុម្ពផ្សាយ មិនមែនមានន័យថា សៀវភៅឬឯកសារដែលបោះផ្សាយ ក្លាយជាល្អឥតខ្ចោះ គ្មានកំហុសឆ្គងទាល់តែសោះនោះឡើយ។ កំហុសនៅតែអាចកើតមានឡើង ប៉ុន្តែគេស្ទើរតែអាចធានាបានថា វាមានបរិមាណតិចតួចបំផុត។ នៅក្នុងការបោះពុម្ពសៀវភៅ ឬឯកសារណាក៏ដោយ កំហុសមិនត្រឹមតែអាចធ្វើឲ្យអ្នកអានភ័ន្តច្រឡំទេ ពេលខ្លះ វាថែមទាំងអាចធ្វើឲ្យអ្នកនិពន្ធទទួលរងការរិះគន់ និងធ្វើឲ្យស្ថាប័នឬគ្រឹះស្ថានដែលធ្វើការពាក់ព័ន្ធនឹងការបោះពុម្ពផ្សាយនោះ ធ្លាក់ចុះប្រជាប្រិយភាពថែមទៀតផង។
មែនទែនទៅ វិបត្តិនៃការប្រើប្រាស់អក្សរខ្មែរ ជាពិសេសគឺកំហុសអក្ខរាវិរុទ្ធ មិនមែនមានតែនៅតាមគេហទំព័រ កាសែត ទស្សនាវដ្ដី និងសៀវភៅផ្សេងៗដែលត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយប៉ុណ្ណោះទេ។ ប៉ុន្តែឯកសារទាំងនេះត្រូវបានចាត់ទុកជាគ្រឹះ ជាមរតក គឺជាមរតកដ៏មានតម្លៃ ដែលត្រូវថែរក្សាទុកសម្រាប់កូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយ។
ដូច្នេះ ស្ថាប័នឬគ្រឹះស្ថានដែលធ្វើការពាក់ព័ន្ធនឹងការបោះពុម្ពផ្សាយ គួរតែបង្កើតឲ្យមានបណ្ណាធិការ ឬក្រុមបណ្ណាធិការ ដើម្បីត្រួតពិនិត្យ និងផ្ទៀងផ្ទាត់ការងារដែលត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយ មុននឹងបញ្ជូនទៅរោងពុម្ព។ នៅក្នុងបរិបទសង្គមខ្មែរសព្វថ្ងៃ ការរៀបចំឲ្យមានបណ្ណាធិការនៅតាមគ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពផ្សាយសំខាន់ៗ អាចជាគន្លឹះមួយសំខាន់ ក្នុងការរួមចំណែកកាត់បន្ថយវិបត្តិអក្ខរាវិរុទ្ធនេះ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ