បុគ្គលល្បីៗ ជាប្រយោជន៍ដល់សង្គមគួរផ្តល់តម្លៃឲ្យបានពេញលេញ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥៩
មរណៈភាពរបស់កវីម្ចាស់ស្ទឹងសង្កែលោក គង្គ ប៊ុនឈឿន កាលពីថ្ងៃទី១៧មេសាកន្លងទៅនេះ ធ្វើឲ្យគេគិតឡើងវិញនូវមរណៈភាព របស់អ្នកដែលមានស្នាដៃល្បីៗមួយចំនួនទៀតកាលពីទសវត្សឆ្នាំ៨០និង៩០ ដូចជាលោកទី ជីហួត លោក មិត្ត សាខន ជាដើម សុទ្ធសឹងជាអ្នកនិពន្ធល្បីៗដែរ នៅក្នុងវិស័យសិល្បៈ អក្សរសិល្ប៍ និងវប្បធម៌ខ្មែរ។ ដើម្បីវប្បធម៌ពន្ធរាយណ៍ សិល្បៈវិវត្តទៅមុខ ធនធានបុគ្គល ដែលមានសមត្ថភាពខ្ពស់ គួរតែត្រូវបានលើកតម្កើង និងឲ្យតម្លៃប្រកបដោយការថ្នាក់ថ្នម។
ជាការពិតការលើកស្ទួយ និងជួយរុញឲ្យសិល្បៈ វប្បធម៌ខ្មែរឈានទៅមុខបានលុះត្រាតែមានបុគ្គលដែលមានសមត្ថភាពខ្ពស់ ដែលជាមេគំនិត អ្នកដែលបង្កើតអ្វីដែលថ្មី ដែលប្លែក ដូចជាកវី និពន្ធ លោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ជាដើម។ ការបាត់បង់អ្នកមានទេពកោសល្យ ជាបន្តបន្ទាប់អាចបង្ហាញពីសញ្ញាមួយ ដែលជាការក្រិនគំនិត ដូចជាសព្វថ្ងៃលើវិស័យសិល្បៈ និងវប្បធម៌ខ្មែរជាឧទាហរណ៍ស្រាប់។
ក៏ប៉ុន្តែតម្លៃរបស់កវីនិពន្ធនៅពេលដែលពួកគាត់នៅរស់ ត្រូវគេមើលឃើញថាទទួលបាននូវការយកចិត្តទុកដាក់ខុសៗគ្នា។ ករណីលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ថ្វីត្បិតតែលោកមានទេពកោសល្យល្អ គ្រប់ស្នាដៃបទចំរៀង កំណាព្យអប់រំ និងប្រលោមលោកមនោសញ្ចេតនា ព្រមទាំងស្នាដៃភាពយន្តផងនោះ ក៏កាលៈទេសៈមិនតម្រូវឲ្យលោករស់នៅតាមសភាវៈជាអ្នកនិពន្ធបានត្រឹមត្រូវនោះទេ។ ពោលគឺលោកគង់ ប៊ុនឈឿន បានភៀសខ្លួនចេញពីប្រទេសកម្ពុជាដោយបង្ខំចិត្តកាលពីឆ្នាំ២០០០ បន្ទាប់ពីជក់ជ្រលក់ទឹកខ្មៅរបស់គាត់សរសេររឿងពិតនៃតថភាពសង្គម ដែលមានចំណងជើងថា «វាសនានាងម៉ារីណា»។
ពេលនោះតម្លៃអ្នកនិពន្ធ និងអ្នកដែលមានទេពកោសល្យដទៃទៀត ត្រូវបានគេដាក់ក្នុងកម្រិតទាបមួយ គឺដោយសារតែការប្រើប្រាស់នូវគំនិត និងបញ្ញាដើម្បីជួយស្ថាបនាសង្គម លោកត្រូវទទួលរងនូវការបារម្ភផ្នែកសន្តិសុខផ្ទាល់ខ្លួន ដោយមិនមានគោលនយោបាយការពារណាមួយដល់ជំពូកមនុស្សដែលគេគិតថាជាបញ្ញវន្តក្នុងវិស័យសិល្បៈវប្បធម៌ដ៏កម្រ។
ជាទូទៅកវីម្ចាស់ស្ទឹងសង្កែលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ក្រៅពីជួយបំពេអារម្មណ៍ដល់ពលរដ្ឋខ្មែរ តាមរយៈបទចំរៀងរបស់លោក ដែលតែងឲ្យលោកស៊ិន ស៊ីសាមុត ច្រៀង ដូចជាបទ«ម្លប់ដូងទី១០ រំដួលដងស្ទឹងសង្កែ សម្រស់នាងចែវទូកដរ» ជាដើមនោះ លោកចូលចិត្តសរសេរពីតថភាព ដែលជាការរសើបរបស់សង្គម និងមានប៉ះពាល់នយោបាយស្រុកទេសផងដែរ។ ការធ្វើបែបនេះ បានរុញឲ្យគាត់មានទោស និងធ្លាប់ជាប់ខ្នោះឃ្នាង ជាច្រើនដងកាលពីទសវត្សឆ្នាំ៦០និងឆ្នាំ៧០។
តម្លៃសេរីភាពកវីនិពន្ធប្រភេទនេះ នៅប្រទេសកម្ពុជាជាច្រើនជំនាន់ជាទូទៅ មិនមានការស្វាគមន៍ឡើយ។ លើចំណុចនេះ ក៏មានការលើកឡើងផងដែរ ពីចំណុចអវិជ្ជមានរបស់កវីម្ចាស់ស្ទឹងសង្កែ លោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ដែលថាគាត់ធ្លាប់ប្រឈមនឹងសុវត្ថិភាពជាច្រើនជំនាន់ហើយលើស្នាដៃអក្សរសិល្ប៍ និងសិល្បៈរបស់គាត់ ក៏ប៉ុន្តែទីបំផុតគាត់បានសម្រេចចិត្តចាកចេញឆ្ងាយពីស្ទឹងសង្កែទាល់តែបាន ធ្វើឲ្យស្ទឹងសង្កែកំព្រាម្ចាស់កវី និងគ្មានថ្ងៃវិលមកជួបស្ទឹងសង្កែជារៀងរហូត។
ប៉ុន្មានថ្ងៃមកនេះ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយជាច្រើនបានចាក់ផ្សាយពីចម្រៀង ដែលលោកគង់ ប៊ុនឈឿន និពន្ធដ៏ពិរោះរណ្តំ ពិរោះដែលអ្នកនិពន្ធសម័យនេះធ្វើមិនបាន។ មហាជនជាពិសេសមនុស្សវ័យចំណាស់ក៏មានការជជែកគ្នាពីរឿងនេះដែរ។ ស្ថានភាពនេះ មានន័យថាតម្លៃរបស់កវីនិពន្ធ ដូចជា លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ជាដើមនោះ ត្រូវបានផ្តល់ឲ្យយ៉ាងពេញលេញដោយសាធារណៈជន ឬតម្លៃសម្រាប់មនុស្សជាតិ ចាប់តាំងពីគាត់នៅរស់ និងនៅពេលដែលគាត់ស្លាប់ទៅ។
ក៏ប៉ុន្តែជាការកត់សម្គាល់ តម្លៃដែលទទួលស្គាល់ថាជាកវីនិពន្ធដ៏ឆ្នើម និងជាវីរៈកវីនិពន្ធដែលគាត់នៅមានជីវិតនោះ មិនមានទេជាផ្លូវការ។ ទោះយ៉ាងនេះក្តី ក្រសួងវប្បធម៌ខ្មែរក៏មិនដាច់ចិត្តនៅស្ងៀមដែរ។ កាលពីថ្ងៃអង្គារក្រសួងវប្បធម៌បានសរសេរលិខិតរំលែកមរណៈទុក្ខមួយដែរដល់ ក្រុមគ្រួសារសពលោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ដោយចាត់ទុកថានេះជាការបាត់បង់នូវកវីនិពន្ធរបស់ខ្មែរមួយរូប ដែលបានរួមចំណែកក្នុងការអភិរក្ស និងអភិវឌ្ឍវប្បធម៌ជាតិតាមរយៈស្នាដៃអក្សរសីលរបស់លោក។
ជាមួយគ្នានេះ អភិបាលខេត្តបាត់ដំបង ភ្លាមៗបន្ទាប់ពីមរណភាពរបស់លោកគង្គ ប៊ុនឈឿន ក៏បានបង្ហាញពីចេតនា ចង់ឲ្យមានការតម្កល់ធាតុ និងកសាងរូបសំណាកលោក គង្គ ប៊ុនឈឿន នៅដងស្ទឹងសង្កែក្នុងខេត្តបាត់ដំបងផងដែរ ដើម្បីជាការចងចាំ និងរំលឹកដឹងគុណដល់លោក គង្គ ប៊ុនឈឿន ដែលបានបន្សល់ទុកស្នាដៃជាច្រើនដល់កូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយ។
ដូច្នេះ ដើម្បីអភិវឌ្ឍប្រទេសជាតិនិងផ្តល់តម្លៃព្រមៗគ្នា ដល់បុគ្គលដែលមានសមត្ថភាព និងទេពកោសល្យលេចធ្លោ មិនថាតែផ្នែកសិល្បៈ វប្បធម៌ទេ វិស័យផ្សេងទៀតដូចជាស្ថាបត្យកម្ម បច្ចេកទេស ជំនួញ ឬវិទ្យាសាស្ត្រជាដើមនោះ គេគួរតែ មានការលើកតម្កើងនិងផ្តល់ការយកចិត្តទុកដាក់ពេញលេញ ដល់បុគ្គលទាំងអស់នោះចាប់តាំងពីពួកគេនៅមានជីវិត រហូតដល់ លាចាកលោកទៅ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ