អាញ់ស្តាញ់៖ ប្រែក្លាយបរាជ័យឲ្យទៅជាឱកាស
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៨:៣១
នៅក្នុងនាទីប្រវត្តិសាស្រ្តពិភពលោករបស់យើង នៅសប្តាហ៍នេះ សេង ឌីណា សូមបន្តរៀបរាប់ពីប្រវត្តិរបស់អ្នកប្រាជ្ញ អាល់ប៊ែរត៍ អាញ់ស្តាញ់ ជាបន្តទៀត ដោយសូមលើកឡើងអំពីការប្រែក្លាយ ពីបរាជ័យនៃជីវិតខកបំណង ឲ្យទៅជាឱកាសឈានទៅសម្រេចជោគជ័យដ៏ត្រចះត្រចង់ក្នុងជីវិតជាអ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត។
នៅឆ្នាំ១៩០២ ក្រោយពីបញ្ចប់ការសិក្សាពីសកលវិទ្យាល័យ តែមិនអាចរកការងារធ្វើបាន អាញ់ស្តាញ់ក៏បានបោះបង់ក្តីបំណងចង់ក្លាយជាសាស្រ្តាចារ្យរូបវិទ្យា ហើយសុខចិត្តទទួលយកការងារជាអ្នកជំនួយការបច្ចេកទេសតូចតាចមួយ នៅក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋស្វីស គឺការិយាល័យចុះបញ្ជីប្រកាសនីយបត្រតក្កកម្ម (Swiss Patent Office)។
នៅទីនោះ អាញ់ស្តាញ់មានភារកិច្ចត្រួតពិនិត្យពាក្យសុំចុះបញ្ជី ការពារសិទ្ធិលើការរកឃើញខាងផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្ត, រូបមន្ត ឬការច្នៃប្រឌិតថ្មីៗ ហើយតាមពិត ការងារនេះក៏ទាមទារនូវចំណេះដឹងខាងផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្តផងដែរ ក៏ប៉ុន្តែ សម្រាប់អាញ់ស្តាញ់ វាគឺជាការងារដ៏ងាយស្រួលបំផុត។ ការងារដែលតាមធម្មតាគេត្រូវធ្វើពេញមួយថ្ងៃ អាញ់ស្តាញ់ធ្វើចប់សព្វគ្រប់ក្នុងរយៈពេលត្រឹមតែប៉ុន្មានម៉ោង ហើយពេលទំនេរសល់ពីនោះ អាញ់ស្តាញ់យកទៅចំណាយលើអ្វី ដែលលោកតែងតែចូលចិត្តធ្វើតាំងពីដើមរៀងមក គឺស្រមើស្រមៃ ត្រិះរិះពិចារណាលើបាតុភូតវិទ្យាសាស្រ្ត។
នៅទីបំផុតទៅ ការងារនៅការិយាល័យចុះបញ្ជីប្រកាសនីយបត្រតក្កកម្ម ដែលជាការងារអាញ់ស្តាញ់ជ្រើសរើសយកទាំងទើសទាល់ ដោយសារតែគ្មានជម្រើស បានប្រែក្លាយទៅជាការងារដែលផ្តល់នូវឱកាសដ៏វិសេសវិសាលបំផុត សម្រាប់ការសិក្សាស្រាវជ្រាវខាងផ្នែកវិទ្យាសាស្រ្តរបស់អាញ់ស្តាញ់ ក៏ដូចជា សម្រាប់ដំណើរវិវឌ្ឍដ៏សំខាន់នៃវិទ្យាសាស្រ្តសម្រាប់មនុស្សជាតិជាទូទៅ។ នៅក្នុងអំឡុងពេលធ្វើការនៅការិយាល័យចុះបញ្ជីប្រកាសនីយបត្រតក្កកម្មនោះហើយ ដែលអាញ់ស្តាញ់បានរកឃើញនូវទ្រឹស្តីវិទ្យាសាស្រ្តដ៏សំខាន់ៗជាច្រើន ដែលត្រូវបានគេចាត់ទុកជាស្នាដៃដ៏អស្ចារ្យ នៅក្នុងប្រវត្តិនៃវិទ្យាសាស្រ្ត ជាពិសេស នាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរនូវការយល់ឃើញរបស់មនុស្សជាតិចំពោះទៅលើចក្រវាល។
នៅក្នុងរយៈពេល ៦ឆ្នាំ ដែលអាញ់ស្តាញ់ធ្វើការនៅការិយាល័យចុះបញ្ជីប្រកាសនីយបត្រតក្កកម្ម (១៩០២-១៩០៨) ឆ្នាំ១៩០៥ ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាឆ្នាំដ៏អស្ចារ្យបំផុតនៅក្នុងជីវិត របស់អាញ់ស្តាញ និងសម្រាប់វិទ្យាសាស្រ្ត។
នៅក្នុងឆ្នាំ១៩០៥ អាញ់ស្តាញ់បានសរសេរ និងចុះផ្សាយនូវលទ្ធផលនៃការសិក្សាស្រាវជ្រាវមួយ ដែលត្រូវបានសកលវិទ្យាល័យហ្ស៊ូរិចទទួលស្គាល់ជាសារណាបញ្ចប់សញ្ញាបត្របណ្ឌិតខាងរូបវិទ្យា។ បន្ថែមពីលើនេះទៅទៀត អាញ់ស្តាញ់បានចុះផ្សាយនូវទ្រឹស្តីវិទ្យាសាស្រ្តដ៏សំខាន់ចំនួន ៤ផ្សេងទៀត នៅក្នុងឆ្នាំតែមួយនោះ គឺទ្រឹស្តីស្តីពីធាតុផ្សំនៃពន្លឺ, ទ្រឹស្តីស្តីពីអាតូម, ទ្រឹស្តីស្តីពីម៉ាស់ និងថាមពល ដែលបង្កើតបានជារូបមន្តដ៏ល្បីល្បាញបំផុតមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ន គឺ E=MC² និងទ្រឹស្តីកាន់តែសំខាន់មួយទៀត គឺ Special Relativity។
នៅពេលដែលអាញ់ស្តាញ់បង្កើតបាននូវទ្រឹស្តីវិទ្យាសាស្រ្តដ៏សំខាន់ៗ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩០៥ អាញ់ស្តាញ់មានវ័យទើបនឹងបាន ២៦ឆ្នាំ ហើយក៏មិនមែនជាអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តអ្វីនោះដែរ គឺគ្រាន់តែជាបុគ្គលិកតូចតាចម្នាក់ នៅក្នុងការិយាល័យចុះបញ្ជីប្រកាសនីយបត្រតក្កកម្មតែប៉ុណ្ណោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្រោយពេលដែលទ្រឹស្តីអស់ទាំងនេះត្រូវបានគេយកទៅចុះផ្សាយ កេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់អាញ់ស្តាញ់ក៏ចាប់ផ្តើមល្បីរន្ទឺ ហើយនៅឆ្នាំ១៩០៩ អាញ់ស្តាញ់ត្រូវបានសកលវិទ្យាល័យហ្ស៊ូរិចតែងតាំងឲ្យធ្វើជាសាស្រ្តាចារ្យខាងរូបវិទ្យា។ សម្រាប់អាញ់ស្តាញ់ដែលតែងតែមានក្តីប្រាថ្នាចង់ធ្វើជាសាស្រ្តាចារ្យរូបវិទ្យាតាំងពីយូរណាស់មកហើយនោះ នេះគឺជាសុបិន្ត ក្លាយជាការពិត។ ក៏ប៉ុន្តែ នេះគ្រាន់តែជាចំណុចចាប់ផ្តើមមួយប៉ុណ្ណោះ។
ឆ្នាំ១៩១៣ សកលវិទ្យាល័យមួយទៀតបានហៅអាញ់ស្តាញ់ឲ្យទៅធ្វើការ ដោយផ្តល់ប្រាក់ខែយ៉ាងច្រើនលើសលុប បើធៀបនឹងការងារចាស់ ហើយលើសពីនេះទៅទៀត ការងារនៅសកលវិទ្យាល័យថ្មីនេះ នឹងផ្តល់ពេលវេលាច្រើនដល់អាញ់ស្តាញ់ សម្រាប់ត្រិះរិះពិចារណា និងសិក្សាទៅលើបញ្ហាវិទ្យាសាស្រ្តតាមតែចិត្តចង់។ អាញ់ស្តាញ់ក៏ត្រូវបានគេសន្យាផ្តល់មុខតំណែងជានាយកវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវខាងរូបវិទ្យាផងដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែ បញ្ហាចោទធំបំផុត គឺនៅត្រង់ថា សកលវិទ្យាល័យ និងវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវនេះ គឺនៅឯទីក្រុងប៊ែរឡាំងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ហើយភរិយារបស់អាញ់ស្តាញ់មិនចង់ចាកចេញពីស្វីស ទៅរស់នៅប៊ែរឡាំង។
អាញ់ស្តាញ់ត្រូវប្រឈមមុខនឹងជម្រើស រវាងម្ខាងគ្រួសារ និងម្ខាងទៀតការងារដែលខ្លួនស្រឡាញ់។ អាញ់ស្តាញ់ជ្រើសរើសយកការងារ ហើយទទួលយកតំណែងជាសាស្រ្តាចារ្យ និងនាយកវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវរូបវិទ្យានៅប៊ែរឡាំង។ ពីដំបូង មីឡេវ៉ា ម៉ារីច បានសុខចិត្តទៅតាមអាញ់ស្តាញ់ ក៏ប៉ុន្តែ រស់នៅប៊ែរឡាំងបានតែប៉ុន្មានខែ មីឡេវ៉ា ក៏បាននាំកូនប្រុសទាំងពីរត្រឡប់មកស្វីសវិញ ដោយទុកអាញ់ស្តាញ់ឲ្យនៅប៊ែរឡាំងតែឯង។ មូលហេតុ មិនមែនមិនត្រឹមតែថា មីឡេវ៉ា មិនចង់រស់នៅប៊ែរឡាំងនោះទេ តែសំខាន់ជាងនេះទៅទៀត គឺដោយសារតែអាញ់ស្តាញ់មានទំនាក់ទំនងស្នេហាជាមួយស្រីថ្មី ដែលត្រូវជាបងជីដូនមួយ ឈ្មោះថា អ៊ែលសា។
នៅឆ្នាំ១៩១៩ ក្រោយពីរស់នៅបែកគ្នាអស់រយៈពេល ៥ឆ្នាំ អាញ់ស្តាញ់ និងមីឡេវ៉ា ម៉ារីច ក៏បានលែងលះគ្នាជាផ្លូវការ ហើយប្រមាណជា ៣ខែក្រោយមក អាញ់ស្តាញ់ក៏បានរៀបការជាមួយនឹងអ៊ែលសា។ តាមការពិត មុននឹងឈានដល់ការចុះកិច្ចព្រមព្រៀងលែងលះគ្នានេះ អាញ់ស្តាញ់បានចុះខសន្យាជាមួយមីឡេវ៉ាថា ប្រសិនបើមីឡេវ៉ាព្រមព្រៀងចុះហត្ថលេខាលែងលះ នៅថ្ងៃណាមួយ ដែលអាញ់ស្តាញ់បានទទួលរង្វាន់ណូបែល លុយទាំងអស់ដែលបានពីរង្វាន់ណូបែលនេះនឹងត្រូវប្រគល់ទៅឲ្យមីឡេវ៉ា និងកូនប្រុសទាំងពីរ។
នៅក្នុងអំឡុងពេលនោះ អាញ់ស្តាញ់មានភាពប្រាកដក្នុងចិត្តថា តាមរយៈទ្រឹស្តីដែលលោកបានរកឃើញ លោកប្រាកដជានឹងទទួលពានរង្វាន់ណូបែល។ ក៏ប៉ុន្តែ ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ទ្រឹស្តីដ៏សំខាន់របស់លោក ស្តីពី Genral Relativity នៅតែជាបញ្ហាចម្រូងចម្រាស ហើយបេក្ខភាពរបស់លោកក៏ត្រូវបានគណៈកម្មាធិការណូបែលច្រានចោលម្តងជាពីរដងរហូតទាល់តែដល់ឆ្នាំ១៩២២ ទើបអាញ់ស្តាញ់ត្រូវបានគេប្រគល់រង្វាន់ណូបែលខាងរូបវិទ្យា។
តាមការពិតទៅ រង្វាន់ណូបែលនេះក៏មិនមែនបានមកដោយសារតែទ្រឹស្តីដ៏ល្បីល្បាញស្តីពី Genral Relativity នោះដែរ តែបានមកដោយសារតែទ្រឹស្តីស្តីពីធាតុផ្សំនៃពន្លឺ ដែលអាញ់ស្តាញ់បានរកឃើញ និងចុះផ្សាយ កាលពីឆ្នាំ១៩០៥ នៅពេលដែលលោកកំពុងធ្វើការនៅឯការិយាល័យចុះបញ្ជីប្រកាសនីយបត្រតក្កកម្មនៅឯប្រទេសស្វីសនៅឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណា រង្វាន់ណូបែលនេះ គឺជាការផ្តល់នូវកិត្តិយស និងការទទួលស្គាល់ចំពោះសមត្ថភាពជាអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តរបស់អាញ់ស្តាញ់ ហើយលុយទាំងអស់ដែលបានពីរង្វាន់ណូបែលនេះត្រូវបានអាញ់ស្តាញ់ប្រគល់ទៅឲ្យមីឡេវ៉ា និងកូនប្រុស ស្របទៅតាមការសន្យា ក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងលែងលះ។
សម្រាប់អាញ់ស្តាញ់ នេះមិនមែនមានន័យត្រឹមតែជាការបំពេញតាមកិច្ចសន្យាដែលបានចុះតែប៉ុណ្ណោះទេ តែជាងនេះទៅទៀត ការប្រគល់លុយដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ទៅផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពអតីតភរិយា ព្រមទាំងបម្រុងទុកសម្រាប់អនាគតកូនប្រុសទាំងពីរបែបនេះ ក៏បានជួយបន្ធូរបន្ថយយ៉ាងច្រើនផងដែរ នូវពិរុទ្ធភាពនៃការបោះបង់ចោលប្រពន្ធកូន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ