ហេតុអ្វីឥណ្ឌូណេស៊ីឈប់នាំចេញរ៉ែនីកែលទៅក្រៅប្រទេស?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:១៦
ឥណ្ឌូណេស៊ី ជាប្រទេសដ៏ធំជាងគេមួយលើពិភពលោក ខាងនាំចេញរ៉ែនីកែល។ ក៏ប៉ុន្តែ រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូណេស៊ី បានប្រកាសថាឈប់នាំចេញរ៉ែនីកែលទៅបរទេស ចាប់ពីថ្ងៃទី១ មករា ដើមឆ្នាំ២០២០ខាងមុខនេះ។ ការសម្រេចនេះ បានធ្វើមុនការសន្យា ដោយពីមុនឡើយ គឺ រដ្ឋាបាលក្រុងហ្សាការតា ថា ត្រូវឈប់ត្រឹមឆ្នាំ២០២២ តែពេលនេះ បែរជាបន្ថយពីរឆ្នាំ មកត្រឹមឆ្នាំ២០២០វិញ។ សេចក្តីសម្រេចមកអនុវត្តមុនកាលកំណត់ដូច្នេះ បានធ្វើឱ្យក្រុមហ៊ុនបរទេសដែលរកស៊ីផ្នែកបូម ជីកកកាយ និងចម្រាញ់រ៉ែនីកែលសម្រាប់ការនាំចេញ មានក្តីព្រួយបារម្ភជាខ្លាំង ហើយចំណែកតម្លៃរ៉ែនីកែលក៏បានហក់ស្ទុះឡើងថ្លៃខ្លាំងណាស់ដែរ។ តើមានមូលហេតុអ្វី បានជា ឥណ្ឌូណេស៊ី មិនអនុញ្ញាតឱ្យនាំចេញរ៉ែនីកែលទៅក្រៅប្រទេសតទៅទៀត? ហើយហេតុម្តេច ក៏ត្រូវប្តូរពេល អនុវត្តបម្រាមឈប់ឱ្យនាំចេញ យ៉ាងឆាប់រហ័សបែបនេះ?
នីកែល ជារ៉ែលោហធាតុ និងវត្ថុធាតុដើមដ៏សំខាន់បំផុត សម្រាប់ផ្សំផលិតដែកដែលមានគុណភាពខ្ពស់ ដូចជា ផលិតតួប៊ីននិងដែកស្លាបយន្តហោះ, ធ្វើជា កាក់ប្រាក់ សម្រាប់ចាយវាយ និងសម្រាប់ផលិតអាគុយសាក់ថ្ម ព្រមទាំងធ្វើជារបស់របរប្រើប្រាស់ជាច្រើនផ្សេងទៀត ដែលសុទ្ធសឹងជាសម្ភារៈវត្ថុដែលមានគុណភាពខ្ពស់ និងមានតម្លៃថ្លៃ។
ឥណ្ឌូណេស៊ី គឺជាប្រទេសទីមួយលើពិភពលោកដែលនាំចេញរ៉ែនីកែលនេះយ៉ាងច្រើនជាងគេ ហើយទីផ្សារដ៏ធំនោះ គឺនាំចេញទៅស្រុកចិន។ បើតាមវិទ្យាស្ថានភូមិសាស្ត្ររបស់អាមេរិក (USGS), ឥណ្ឌូណេស៊ី ផលិតរ៉ែនីកែលបាន ៥សែន៦ម៉ឺន តោន ក្នុងឆ្នាំ២០១៨។
ឧស្សាហកម្មនីស្សារណកម្មចំពោះរ៉ែនីកែល គឺបានជួយចម្រើនម៉ាស៊ីនសេដ្ឋកិច្ចរបស់ឥណ្ឌូណេស៊ី យ៉ាងសម្បើម នារយៈកាលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ ក៏ប៉ុន្តែ ការចម្រាញ់នាំចេញរ៉ែនីកែលយ៉ាងច្រើនគំហុក ក្នុងរយៈកាលច្រើនឆ្នាំមកនេះ គឺបានធ្វើឱ្យរ៉ែនីកែល ជួបរងហានិភ័យ និងជាការបាត់បង់ធនធានកម្រដ៏សំខាន់របស់ប្រទេសជាតិ។ នេះជាក្តីបារម្ភមួយរបស់អ្នកបរិស្ថាននិយម ហើយក៏ជាការព្រួយភ័យបន្តិចបន្តួចដែរ ពីសំណាក់អ្នកដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌូណេស៊ី។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្តីព្រួយសង្វេគចំពោះបរិស្ថានធម្មជាតិ គឺវាតូចជាងមហិច្ឆតាចង់បាន ដើម្បីពន្លឿនសន្ទុះសេដ្ឋកិច្ចឥណ្ឌូណេស៊ី។ ការសម្រេចចិត្តឈប់ផលិតនាំចេញលោហធាតុរ៉ែនីកែល ក៏ព្រោះតែ ថ្នាក់ដឹកនាំរដ្ឋាបាលក្រុងហ្សាការតា ចង់ផលិតកែច្នៃរ៉ែនីកែលនេះ ដោយខ្លួនឯង នៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួន។
នៅក្នុងដើមខែកញ្ញានេះ ប្រធានាធិបតី លោក Joko Widodo បានថ្លែងប្រកាសជាស្រេចហើយថា ឥណ្ឌូណេស៊ី គួរតែត្រូវកែច្នៃផលិតធនធាតុធម្មជាតិដោយខ្លួនឯង ដូចជាធនធានធ្យូងថ្ម រ៉ែបុកស៊ីត ប្រេងដូងជាដើម។ ពោលគឺមិនមែនត្រឹមតែកែច្នៃ រ៉ែនីកែល តែមួយមុខទេ។ បើតាមប្រមុខរដ្ឋាភិបាល ធនធាតុកម្រដែលជាសម្បត្តិធម្មជាតិនៅក្នុងស្រុក គួរតែត្រូវផលិតកែច្នៃនៅក្នុងស្រុករបស់ខ្លួន ល្អជាជាងលក់នាំចេញទៅច្នៃនៅបរទេស។
ដូច្នេះ ការសម្រេចមិននាំចេញរ៉ែនីកែល គឺដើម្បីទុកសម្រាប់បំពេញតម្រូវការផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងគម្រោងយក្សរបស់ខ្លួន ហើយក៏ជាការរក្សាជង្រុកស្តុករ៉ែនីកែល ដើម្បីទាក់ទាញអ្នកវិនិយោគទុន។ ឥណ្ឌូណេស៊ី ក៏កំពុងតែសហការជាមួយក្រុមហ៊ុនបរទេស ដើម្បីផលិតរថយន្តដើរដោយថាមពលអគ្គិសនីដែលអាចសាកថ្មឡើងវិញបាន។ ក្នុងគម្រោងនេះ ចាំបាច់ត្រូវការមានប្រភពធនធានវត្ថុធាតុដើម គឺរ៉ែនីកែលនេះ ដើម្បីធ្វើថ្មអាគុយសាកអគ្គិសនី។ ក្នុងគម្រោងថ្មីចេញគំនិតផ្តួចផ្តើមពីថ្នាក់ដឹកនាំឥណ្ឌូណេស៊ីនេះ គឺអាជ្ញាធរឥណ្ឌូណេស៊ី កំពុងតែចែចង់ទាក់ចិត្តក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្ត ដូចជា តូយូតា ហ៊ីយ៉ាន់ដាយ វូលវូ និងរ៉ឺណូត៍ ជាដើម។ នេះបើតាមកាសែតក្នុងស្រុក។
គួរជ្រាបដែរថា ប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ីនេះ មានរោងចក្រផ្ទាល់ខ្លួន ចំនួន១១កន្លែង ដើម្បីកែច្នៃរ៉ែនីកែល ហើយរោងចក្រចម្រាញ់រ៉ែ ចំនួន២៥កន្លែងទៀត ក៏កំពុងតែបន្តសាងសងស្ថាបនា ដែលកៀកនឹងរួចរាល់ហើយ។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់អគ្គនាយកដ្ឋានរ៉ែនិងធ្យូងថ្ម នៃក្រសួងរ៉ែនិងថាមពលឥណ្ឌូណេស៊ី។ ក៏ប៉ុន្តែ បើតាមអ្នកជំនាញផ្នែកយុទ្ធសាស្ត្រ បែបយ៉ាងលោក Warren Patterson នៅវិទ្យាស្ថានសេដ្ឋកិច្ចនិងយុទ្ធសាស្ត្រពិភពលោក (THINK, ING’s global economists and strategists) គេយល់ឃើញថា ឥណ្ឌូណេស៊ី នៅមានសមត្ថភាពខ្សោយនៅឡើយ ក្នុងការកែច្នៃធនធាតុរ៉ែ ហើយនេះក៏ជាក្តីបារម្ភមួយផងដែរ របស់អ្នកនិវិយោគបរទេស។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ការសម្រេចផ្អាកឈប់នាំចេញរ៉ែនីកែល ពីសំណាក់ប្រទេសនាំចេញធំជាងគេលំដាប់ទីមួយលើលោកដូចឥណ្ឌូណេស៊ីនេះ គឺបានធ្វើឱ្យតម្លៃរបស់នីកែល ស្ទុះឡើងថ្លៃយ៉ាងសម្បើមអស្ចារ្យ។ ពោលគឺ ក្នុងដីរ៉ែនីកែលមួយតោន គឺមានថ្លៃរហូតជាង ១ម៉ឺន៨ពាន់ដុល្លារ។ នេះបើតាមអត្រាកំណត់ថ្លៃលោហធាតុ នៅអង់គ្លេស៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ