បង្កើតតំបន់អេកូទេសចរណ៍ គ្រប់គ្រាន់ហើយឬដើម្បីរួមចំណែកថែរក្សាធនធានធម្មជាតិ?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៣:៥៩
នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំគណៈរដ្ឋមន្ដ្រីកាលពីថ្ងៃសុក្រសប្ដាហ៍មុន លោកនាយករដ្ឋមន្ដ្រី ហ៊ុន សែន បានសម្រេចថា នឹងមិនស្ថាបនាទំនប់វារីអគ្គិសនីនៅតំបន់អារ៉ែងទេ ដោយបង្វែរតំបន់ធនធានធម្មជាតិនេះ ទៅជាតំបន់អេកូទេសចរណ៍វិញ។ អ្នកតស៊ូមតិពាក់ព័ន្ធនឹងតំបន់អារ៉ែង បានសម្ដែងក្ដីអបអរចំពោះការសម្រេចនេះ។ ជាការសម្រេចដែលពួកគេយល់ថា អាចថែរក្សាធនធានធម្មជាតិនៅតំបន់អារ៉ែងបាន។ តើការបង្កើតតំបន់អេកូទេសចរណ៍ អាចរួមចំណែកថែរក្សាធនធានធម្មជាតិបានយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយវាគ្រប់គ្រាន់ដែរឬទេ?
បន្ទាប់ពីវិស័យវាយនភណ្ឌនិងកសិកម្ម វិស័យទេសចរណ៍នៅកម្ពុជាត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាមាសបៃតង និងជាឆ្អឹងខ្នងដ៏ចម្បងមួយនៃសេដ្ឋកិច្ចជាតិ ដែលបានផ្ដល់ចំណូលប្រមាណ៣ពាន់លានដុល្លារអាមេរិក តាមរយៈភ្ញៀវទេសចរណ៍អន្ដរជាតិប្រមាណ ៥លាននាក់កាលពីឆ្នាំ២០១៦កន្លងទៅ។
បើតាមរបាយការណ៍របស់ក្រសួងទេសចរណ៍ ភ្ញៀវបរទេសដែលមកទស្សនាកម្ពុជាភាគច្រើន តម្រង់គោលដៅទៅកម្សាន្តនៅទីក្រុងភ្នំពេញ ខេត្តសៀមរាប និងតំបន់ឆ្នេរសមុទ្រ។ ជាតំបន់បណ្ដុំនៃសេដ្ឋកិច្ច នយោបាយ និងរមណីយដ្ឋានវប្បធម៌ដ៏សម្បូរបែបរបស់កម្ពុជា។ សក្តានុពលវិស័យទេសចរណ៍មិនមែនមានត្រឹមបណ្ណឹងទេ។ ក៏មានផងដែរ តំបន់អេកូទេសចរណ៍ ឬទេសចរណ៍ធម្មជាតិ ដែលមានរាយប៉ាយនៅទូទាំងប្រទេស និងដែលមិនទាន់មានសន្ទុះខ្លាំងក្លាទេ បើធៀបទៅនឹងវិស័យទេសចរណ៍វប្បធម៌និងឆ្នេរសមុទ្រ។ កាលពីឆ្នាំ ២០១៦ ភ្ញៀវទេសចរណ៍បរទេសតែជាង ៦ម៉ឺននាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលបានទៅកម្សាន្តនៅតំបន់អេកូទេសចរណ៍ នៅកម្ពុជា។
គិតត្រឹមឆ្នាំ ២០១៦កន្លងទៅ កម្ពុជាមានសហគមន៍អេកូទេសចរណ៍និងតំបន់អេកូទេសចរណ៍ចំនួន ៥៦កន្លែងនៅទូទាំងប្រទេស។ អេកូទេសចរណ៍ គឺជាការធ្វើដំណើរកម្សាន្តនៅតាមតំបន់ធម្មជាតិដែលសម្បូរទៅដោយប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី ដើម្បីរួមចំណែកថែរក្សាប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី។ នៅក្នុងសកម្មភាពទេសចរណ៍របៀបនេះ ប្រជាពលរដ្ឋនៅតាមសហគមន៍មូលដ្ឋាន បានទទួលចំណូលតាមរយៈការទទួលភ្ញៀវទេសចរឲ្យស្នាក់នៅជាមួយ ចម្អិនម្ហូបអាហារឲ្យអ្នកទេសចរទទួលទាន និងជូនភ្ញៀវទស្សនាធម្មជាតិ ជាដើម។ បច្ចុប្បន្ន បើតាមក្រសួងទេសចរណ៍ សក្ដានុពលនៃតំបន់អេកូទេសចរណ៍របស់កម្ពុជា ជាអាថិ៍ ព្រៃភ្នំ ព្រៃព្រឹក្សា ទឹកជ្រោះធម្មជាតិ សត្វព្រៃ ព្រមទាំងជីវចម្រុះច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ មាននៅខេត្តចំនួន ៤ក្នុងភាគឦសាន ខេត្តចំនួន ៤នៅតំបន់មាត់សមុទ្រ និងខេត្តចំនួន ៦ផ្សេងទៀតនៅជុំវិញបឹងទន្លេសាប។ ប៉ុន្តែតំបន់អេកូទេសចរណ៍ដ៏សម្បូរបែបអស់ទាំងនេះ មានតិចតួចណាស់ដែលត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយ និងរៀបចំបានស្រួលបួល។ តំបន់មួយចំនួនធំទៀត នៅមិនទាន់មានលក្ខណៈជាកន្លែងទេសចរណ៍នៅឡើយ ហើយក៏មិនសូវមានដែរ អ្នកទេសចរដែលស្គាល់និងបានទៅកម្សាន្តដល់ទីនោះ។
ការរៀបចំនិងផ្សព្វផ្សាយឲ្យបានទូលំទូលាយអំពីតំបន់អេកូទេសចរណ៍ មិនត្រឹមតែអាចបង្កើតឱកាសការងារនិងប្រាក់ចំណូលជូនប្រជាពលរដ្ឋនៅតាមមូលដ្ឋានប៉ុណ្ណោះទេ វាក៏អាចរួមចំណែកជួយថែរក្សាធនធានធម្មជាតិបាន ប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាពផងដែរ។ ប្រជាពលរដ្ឋនៅតាមមូលដ្ឋានដែលបានទទួលចំណូលពីសកម្មភាពទេសចរណ៍ ជាទូទៅលែងធ្វើចំណាកស្រុក ហើយបញ្ឈប់រាល់ទង្វើបំផ្លាញធនធានធម្មជាតិ ដូចជាកាប់ទន្ទ្រានព្រៃ និងសម្លាប់សត្វព្រៃជាដើម ដើម្បីទុកសម្រាប់ទេសចរកម្សាន្ត។
អ្នកជំនាញផ្នែកធនធានធម្មជាតិនិងទេសចរណ៍បានពន្យល់បន្ថែមថា ការទៅកម្សាន្តនៅតំបន់អេកូទេសចរណ៍ ធ្វើឲ្យអ្នកទេសចរយល់ដឹង និងគោរពផ្ដល់តម្លៃដល់ធនធានធម្មជាតិ។ ហើយផ្ដើមចេញពីការគោរពនេះ អ្នកទាំងនោះនឹងចូលរួមការពារធនធានធម្មជាតិដោយចិត្តឯង មិនចាំបាច់មានការអំពាវនាវ ឬជំរុញពីនរណាឡើយ។
ជាការពិត ការរៀបចំនិងផ្សព្វផ្សាយអំពីតំបន់អេកូទេសចរណ៍តែម្យ៉ាង មិនអាចការពារធនធានធម្មជាតិបានទាំងស្រុងទេ។ ការការពារធនធានធម្មជាតិ គឺជាការងារដ៏ធំធេងនិងស្មុគស្មាញ ដែលត្រូវការការចូលរួមពីគ្រប់ភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ ទាំងរាជរដ្ឋាភិបាល ទាំងសង្គមស៊ីវិល និងប្រជាពលរដ្ឋ។ ប៉ុន្តែយ៉ាងហោចណាស់ នៅពេលបានទៅដល់និងស្គាល់តំបន់អេកូទេសចរណ៍ដ៏សម្បូរបែបរបស់កម្ពុជា ឆន្ទៈរបស់អ្នកទេសចរក្នុងការការពារធនធានធម្មជាតិនឹងកាន់តែពុះកញ្ជ្រោលជាក់ជាពុំខាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ