តើអ្វីទៅជាគម្រោងផលិតថាមពលដោយ “ព្រះអាទិត្យសិប្បនិម្មិត”?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:២៩
កាលពីចុងឆ្នាំ២០២១កន្លងទៅនេះ ចិនធ្លាប់បានលើកឡើង អំពីជោគជ័យក្នុងគម្រោង ដែលគេតែងតែនាំគ្នាហៅថា “ព្រះអាទិត្យសិប្បនិម្មិត” ហើយនៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ គម្រោងផលិតថាមពលទៅតាមវិធីនេះត្រូវបានគេសំឡឹងមើលថា អាចជាដំណោះស្រាយមួយ ដើម្បីកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័ន ហើយជួបទប់ស្កាត់ការឡើងកម្តៅផែនដី។ តើ “ព្រះអាទិត្យសិប្បនិម្មិត” នេះ គឺជាអ្វីពិតប្រាកដ?
អ្វីដែលគេហៅថា “ព្រះអាទិត្យសិប្បនិម្មិត” ដែលចិនបានសាកល្បងដោយជោគជ័យ កាលពីខែធ្នូឆ្នាំ២០២១កន្លងទៅនេះ តាមការពិតទៅ មិនមែនជាការបង្កើតព្រះអាទិត្យនោះទេ គឺគ្រាន់តែបង្កើតលក្ខខណ្ឌឲ្យមានប្រតិកម្មនុយក្លេអ៊ែរ ទៅតាមយន្តការដូចគ្នាទៅនឹងប្រតិកម្មនុយក្លេអ៊ែរ នៅខាងក្នុងព្រះអាទិត្យ។
គួរបញ្ជាក់ថា ទៅតាមទ្រឹស្តីរបស់អាល់ប៊ែរ អាញស្តាញ ម៉ាស់ដ៏តូចមួយអាចបំប្លែងទៅជាថាមពលដ៏សម្បើម ហើយការបំប្លែងម៉ាស់ទៅជាថាមពលនេះ អាចធ្វើឡើងបាន តាមរយៈប្រតិកម្មនុយក្លេអ៊ែរ ដែលត្រូវបែងចែកចេញជាពីរប្រភេទ។
ទីមួយ គឺប្រតិកម្មនុយក្លេអ៊ែរ តាមការបំបែកអាតូម ដែលគេហៅជាភាសាបារាំងថា “ហ៊្វីស្យុង” (Fission)។ ជាប្រភេទប្រតិកម្ម ដែលកើតមាននៅក្នុងរ៉េអាក់ទ័រនុយក្លេអ៊ែរ ដែលគេប្រើសម្រាប់ផលិតថាមពលអគ្គិសនី នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន។ នៅក្នុងយន្តការនេះ អាតូមអ៊ុយរ៉ាញ៉ូម ឬភ្លុយតូញ៉ូម ត្រូវបំបែក ហើយបង្កើតជាថាមពល ក៏ប៉ុន្តែ វាបន្សល់ទុកនូវសារធាតុវិទ្យុសកម្ម ដែលអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់បរិស្ថាន និងសុខភាពរបស់មនុស្ស។
ទីពីរ គឺប្រតិកម្មនុយក្លេអ៊ែរ តាមការរំលាយចូលគ្នានៃអាតូម ដែលគេហៅជាភាសាបារាំងថា “ហ៊្វុយស្យុង” (Fusion)។ ជាប្រភេទប្រតិកម្ម ដែលកើតមាន នៅក្នុងស្នូលព្រះអាទិត្យ ហើយដែលអាចឲ្យព្រះអាទិត្យរបស់យើងនេះផលិតថាមពលយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ និងជាប់ជាប្រចាំ អស់រយៈពេលរាប់ពាន់លានឆ្នាំមកហើយ និងអាចបន្តផលិតថាមពលបែបនេះនៅក្នុងរយៈពេលរាប់ពាន់លានឆ្នាំទៅខាងមុខ។
ការបង្កើតឲ្យមានប្រតិកម្មនុយក្លេអ៊ែរ តាមការរំលាយចូលគ្នានៃអាតូមនេះហើយ ដែលចិនបានធ្វើដោយជោគជ័យ កាលពីចុងឆ្នាំ២០២១កន្លងទៅ។ ក៏ប៉ុន្តែ ចិនមិនមែនជាប្រទេសទីមួយនោះទេ ដែលទទួលជោគជ័យក្នុងការសាកល្បងរ៉េអាក់ទ័រប្រតិកម្មនុយក្លេអ៊ែរបែបនេះ។ ប្រទេសផ្សេងទៀត រួមមានដូចជា អាមេរិក រុស្ស៊ី បារាំង និងអង់គ្លេស ជាដើម ក៏ធ្លាប់បានទទួលជោគជ័យក្នុងការបង្កើតប្រតិកម្មហ៊្វុយស្យុងនុយក្លេអ៊ែរ នៅក្នុងរ៉េអាក់ទ័រនេះដែរ គ្រាន់តែថា អ្វីដែលចិនសម្រេចបាន កាលពីខែធ្នូកន្លងទៅនេះ គឺបង្កើតឲ្យមានប្រតិកម្មហ៊្វុយស្យុងនុយក្លេអ៊ែរ នៅក្នុងរយៈពេលមួយវែង រហូតដល់ទៅ ១ ០៥៦វិនាទី (ជាង ១៧នាទី) គឺបានយូរបំផុត មិនធ្លាប់មានអ្នកណាអាចធ្វើបាននៅឡើយ កាលពីពេលកន្លងទៅ។
គួរបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ គម្រោងអភិវឌ្ឍបច្ចេកវិទ្យាផលិតអគ្គិសនី តាមរយៈយន្តការ “ហ៊្វុយស្យុងនុយក្លេអ៊ែរ” នេះ ត្រូវបានគេធ្វើ នៅតាមបណ្តាប្រទេសជាច្រើន ទាំងគម្រោងដាច់ៗពីគ្នា ហើយក៏មានដែរគម្រោងរួមគ្នាជាលក្ខណៈអន្តរជាតិ ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា “អ៊ីទែរ” (International Thermonuclear Experimental Reactor)។ គម្រោង “អ៊ីទែរ” (ITER) ដែលមានការចូលរួមពីសំណាក់ សហភាពអឺរ៉ុប សហរដ្ឋអាមេរិក ចិន រុស្ស៊ី ជប៉ុន ព្រមទាំងប្រទេសមួយចំនួនទៀត គិតជាសរុប ជាង ៣០ប្រទេស ហើយដែលរ៉េអាក់ទ័រសាកល្បងមួយ កំពុងស្ថិតក្រោមការសាងសង់ នៅប៉ែកខាងត្បូងប្រទេសបារាំង ហើយដែលគេគ្រោងដាក់ឲ្យដំណើរការ នៅឆ្នាំ២០២៥ ឬ២០២៦ខាងមុខ។
លក្ខណៈពិសេសនៃរ៉េអាក់ទ័រហ៊្វុយស្យុងនុយក្លេអ៊ែរ គឺវាអាចផលិតថាមពលអគ្គិសនី ចេញពីអ៊ីដ្រូសែន និយាយឲ្យចំ គឺចេញពីអ៊ីសូតូបអ៊ីដ្រូសែនមួយប្រភេទ ដែលមានឈ្មោះថា ដឺតេរ្យូម (Deuterium) ដែលជាធនធានដ៏សម្បូរបែប មាននៅក្នុងទឹកសមុទ្រ ហើយក្រោយពីអាតូមអ៊ីដ្រូសែននេះត្រូវរំលាយបញ្ចូលគ្នា វាបង្កើតទៅជាអេល្យូម (He) ដែលជាប្រភេទឧស្ម័នមិននាំឲ្យផែនដីឡើងកម្តៅ ហើយក៏មិនមែនជាសារធាតុវិទ្យុសកម្ម ដែលបង្កផលប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថាន និងសុខភាពរបស់មនុស្សយើង។
ក៏ប៉ុន្តែ បញ្ហាចោទ គឺនៅត្រង់ថា លក្ខខណ្ឌចាំបាច់ ដើម្បីអាចបង្កើតឲ្យមានប្រតិកម្មហ៊្វុយស្យុងនុយក្លេអ៊ែរនេះបាន គេត្រូវការសីតុណ្ហភាពយ៉ាងតិច ក្នុងរង្វង់ ១០០លានអង្សា ពោលគឺ ក្តៅជាងស្នូលព្រះអាទិត្យរហូតដល់ទៅ ៦ដង ហើយចាំបាច់ត្រូវរក្សាសីតុណ្ហភាពក្នុងកម្រិតខ្ពស់បែបនេះជាប់ជាប្រចាំ ទើបអាចរក្សាប្រតិកម្មហ៊្វុយស្យុងនុយក្លេអ៊ែរជាប់ជាប្រចាំ អាចផលិតថាមពលអគ្គិសនីយកមកប្រើប្រាស់បាន។
ចំណុចនេះហើយ ដែលជាបញ្ហាប្រឈមខាងផ្នែកបច្ចកវិទ្យាដ៏ចម្បង ហើយដែលមកទល់នឹងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ គេនៅមិនទាន់អាចរកដំណោះស្រាយឃើញនៅឡើយ ឬក៏អាចមានដំណោះស្រាយដែរ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងដំណោះស្រាយនេះ ការបង្កើតលក្ខខណ្ឌចាំបាច់សម្រាប់ប្រតិកម្មហ៊្វុយស្យុងនុយក្លេអ៊ែរ ត្រូវការប្រើថាមពលច្រើនជាងបរិមាណថាមពលដែលផលិតបានទៅវិញ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ