ឥណ្ឌាផ្តើមកម្មវិធីអភិរក្សសត្វព្រៃផុតពូជ ដោយនាំចូលសត្វខ្លារខិនពីណាមីប៊ី
ឥណ្ឌាបានចាប់ផ្តើមផែនការអភិរក្សសត្វព្រៃប្រកបដោយមហិច្ឆតាបំផុតមួយ គឺបញ្ជូលសត្វខ្លារខិន (Guépard) ដែលផុតពូជតាំងពី៧០ឆ្នាំមុន ទៅក្នុងព្រៃអភិរក្សធម្មជាតិវិញ។ ខ្លារខិនណាមីប៊ី៨ក្បាលបានធ្វើដំណើរតាមជើងយន្តហោះអស់ ១១ម៉ោង មកដល់ប្រទេសឥណ្ឌានៅថ្ងៃសៅរ៍ទី ១៧ កញ្ញា២០២២។ ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកជំនាញខ្លះ ការអភិរក្សសត្វឆ្លងទ្វីប អាចនឹងទទួលបរាជ័យ ព្រោះខ្លារខិនពិបាកនឹងសម្របខ្លួនក្នុងបរិស្ថានថ្មី។
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖ កែប្រែថ្ងៃទី៖
ស្តាប់ - ០២:៤១
គឺលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ណារិនដ្រា ម៉ូឌី ផ្ទាល់ជាអ្នកបើកទ្វារឱ្យខ្លាទាំង៨ក្បាល(ញី៥ ឈ្មោលបី) ចេញទ្រុង ទៅសម្របខ្លួននៅលើទឹកដីថ្មី។ មានអាយុពីរ ទៅ៥ឆ្នាំ កន្លះ សត្វនីមួយៗមានពាក់ខ្សែក សម្រាប់តាមដានសកម្មភាពតាមប្រព័ន្ធផ្កាយរណប។ បន្ទាប់ពីឆ្លងកាត់ដំណាក់កាលចត្តាឡីស័ក ក្នុងសួនសត្វមួយខែ គេនឹងយកវាទៅព្រលែងក្នុងឧទ្យានអភិរក្សធម្មជាតិគូណូ ដែលជាសួនសត្វដ៏សម្បូរបែបអាហារនិងវាលស្មៅខៀវខ្លីជាងគេរបស់ឥណ្ឌា។
ឥណ្ឌាធ្លាប់មានសត្វខ្លារខិនអាស៊ីរស់នៅដែរ ប៉ុន្តែសត្វខ្លាប្រភេទនេះបានផុតពូជ តាំងពីឆ្នាំ១៩៥២មក ដោយហេតុតែការប្រមាញ់ និងការបាត់បង់(ព្រៃ)ទីលំនៅ។ ចាត់ទុកជាប្រភេទសត្វ រងការគំរាមកំហែងកំរិតអន្តរជាតិ និងប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ ជិតផុតពូជខ្លាំងនៅអាស៊ីនិងនៅអាហ្វ្រិកខាងជើង ពូជខ្លារខិនអាស៊ី ដែលពីមុន មានរស់នៅច្រើនតាំងពីតំបន់ដើមបូព៌ា រហូតដល់អាស៊ីកណ្តាលនិងឥណ្ឌា មាននៅសល់តិចតួចតែប៉ុណ្ណោះក្នុងប្រទេសអ៊ីរ៉ង់។ ជាសរុបនៅលើពិភពលោក គេរាប់ឃើញមានសត្វខ្លារខិន តែប្រមាណតែ៧០០០ក្បាល រស់នៅផ្តុំគ្នាជាពិសេសនៅក្នុងព្រៃសាវ៉ានអាហ្វ្រិក។ ណាមីប៊ីជាប្រទេសដ៏កម្រមួយនៅអាហ្វ្រិកដែលខ្លារខិនបន្តរស់តាមបែបធម្មជាតិ។
ខ្លារខិនដែលរដ្ឋាភិបាលណាមីប៊ីបានធ្វើអំណោយមកឱ្យឥណ្ឌា ជាពូជខ្លារខិនផ្សេង ខុសពីខ្លារខិនអាស៊ីទេ ប៉ុន្តែតាំងពីឆ្នាំ២០២០មក ឥណ្ឌាបានពន្លឿនផែនការអភិរក្សសត្វព្រៃ បន្ទាប់ពីតុលាការកំពូលបានសម្រេចយល់ព្រមឱ្យបញ្ចូលសត្វខ្លារខិនអាហ្វ្រិក ក្នុងទឹកដីឥណ្ឌា ត្រង់តំបន់ជាក់លាក់មួយ និងក្នុងក្របខ័ណ្ឌនៃការដកពិសោធន៍។ ឥណ្ឌាកំពុងចរចាជាមួយអាហ្វ្រិកខាងត្បូង ដើម្បីបានខ្លារខិនចំនួនប្រមាណ១២ក្បាលផ្សេងទៀត។
នេះគឺជាករណីផ្ទេរសត្វ ឱ្យរស់នៅឆ្លងទ្វីបលើកទីមួយហើយ ទើបមានការប្រទាញប្រទង់គំនិតគ្នាខ្លាំងក្នុងរង្វង់អ្នកជំនាញ ដោយខ្លះយល់ថាខ្លារខិនទំនងជាពិបាកសម្របខ្លួនលើកទឹកដីថ្មី។ ផែនការអភិរក្សសត្វព្រៃដោយមហិច្ឆតា អាចមិនសម្រេចជោគជ័យ ព្រោះខ្លារខិនប្រភេទនេះ ត្រូវការរស់នៅក្នុងព្រៃធំទូលាយ និងដង់ស៊ីតេសត្វទាប។ ប៉ុន្តែព្រៃឧទ្យានKuno តូចណាស់ សម្រាប់ខ្លារខិនដល់ទៅ២១ក្បាល។ ឧបមាថាផែនការអាចសម្រេច ក៏មិនធារយូរដែរ ព្រោះបើអ្នកជំនាញជីវសាស្ត្រ Ravi Chellam ដែលជានាយកមជ្ឈមណ្ឌជីវៈចម្រុះCollaborative គេត្រូវការសត្វខ្លារខិនយ៉ាងហោចដល់ទៅ៥០ក្បាលទើបសត្វនេះអាចបន្តបង្កបង្កើនកូនចៅជាប់ស្ថិតស្ថេរបាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ