១០ឆ្នាំមុន ចិនក្លាយជាសមាជិកអង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០០
គិតមកទល់សប្តាហ៍នេះ មានរយៈពេលដប់ឆ្នាំហើយដែលប្រទេសចិនបានចូលជាសមាជិកនៃអង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក។ នៅលើទិដ្ឋភាពសេដ្ឋកិច្ច ព្រឹត្តិការណ៍នេះមានអត្ថន័យធំធេងសម្រាប់ប្រវត្តិសាស្ត្រពិភពលោកសតវត្សរ៍ទី២១ ពីព្រោះវាបានជួយចិនឲ្យក្លាយកាន់តែរហ័សទៅជាមហាយក្សសេដ្ឋកិច្ច បានជួយចិនឲ្យលេចត្រដែតឡើងកាន់តែលឿននៅលើ ឆាកអន្តរជាតិ។ ទន្ទឹមនេះ គេក៏ត្រូវដឹងដែរថា ការចូលជាសមាជិកអង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោករបស់ចិន បានធ្វើឲ្យមហាប្រទេសអាស៊ីមួយនេះក្លាយជាគូប្រជែងពាណិជ្ជកម្មមួយដ៏ខ្លាំងរបស់លោកខាងលិច រហូតដល់បានបណ្តាលឲ្យសេដ្ឋកិច្ចធំៗនៅបស្ចិមលោក ដូចជាអាមេរិកនិងអឺរ៉ុបបាននិងកំពុងបន្តដាំក្បាលចុះ។
កាលពីដប់ឆ្នាំមុន គឺនៅថ្ងៃទី១១ធ្នូឆ្នាំ២០០១ ចិនបានក្លាយជាសមាជិករបស់អង្គការ ពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក បានន័យថា តាំងពីពេលនោះមក គ្មានទៀតឡើយរបាំងគយ នៅក្នុងការផ្តោះប្តូរពាណិជ្ជកម្មរវាងចិននិងអឺរ៉ុប ក៏ដូចជារវាងចិននិងសហរដ្ឋអាមេរិកដែរ។
គេនៅចាំបានថា កាលណោះ អ្នកដឹកនាំសំខាន់ៗនៅក្នុងលោក ជាពិសេសអ្នកដឹកនាំលោកខាងលិចបានហៅការចូលជាសមាជិករបស់ចិនក្នុងអង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោកថាជា”ព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រ" ពីព្រោះពួកគេមានជំនឿថា មហាយក្សចិននិងទីផ្សារដ៏ធំធេងរបស់ប្រទេសនេះនឹងជួយជំរុញកំណើនសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកឲ្យទៅមុខបានលឿន ជាអាទិ៍ តាមរយៈការជួយបង្កើតការងារច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ ទាំងនៅអាមេរិក ទាំងនៅអឺរ៉ុបនិងទាំងនៅប្រទេសចិនផ្ទាល់។
គេនៅចាំបានដែរថា កាលណោះ គឺសហរដ្ឋអាមេរិកតែម្តងដែលជាអ្នកបានជួយជំរុញប្រទេសចិនខ្លាំងជាងគេឲ្យក្លាយជាសមាជិករបស់អង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក ពីព្រោះកាលណោះទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនសង្ឃឹមថា ប្រសិនបើចិនអាចអភិវឌ្ឍលឿន ចិននឹងក្លាយទៅ ជាប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យមួយជាមិនខានឡើយ នឹងក្លាយទៅជាមិត្តរបស់លោកខាងលិច។
គេក៏នៅចាំបានទៀតថាកាលណោះប្រទេសចិនខ្លួនឯងក៏អន្ទះអន្ទែងចង់ក្លាយជាសមាជិករបស់អង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោកដែរ ពីព្រោះសម្រាប់ទីក្រុងប៉េកាំង ការដែលចិនអាចចូលជាសមាជិករបស់អង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោកគឺជាសមិទ្ធផលចុងក្រោយនៃកំណែទម្រង់សេដ្ឋកិច្ចដែលប្រទេសចិនបានផ្តើមអនុវត្តតាំងពីចុងទសវត្សរ៍ទី៧០ ក្រោមការដឹកនាំ របស់លោកតេង សៀវពីង (Deng Xiaoping) ។ និយាយបែបផ្សេងវាគឺជាសុបិនដែលក្លាយជាការពិត ដ្បិតនៅទីបំផុតជាគោលការណ៍ ពិភពលោកបានទទួលស្គាល់ថា ប្រទេសចិនកុម្មុយនិស្តជាសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ១០ឆ្នាំក្រោយមក ១០ឆ្នាំក្រោយពីចិនបានចូលជាសមាជិកអង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក គេត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា បស្ចិមប្រទេសបាននិងកំពុងចាញ់ប្រៀបចិនខ្លាំងណាស់ នៅក្នុងសង្គ្រាមពាណិជ្ជកម្ម។
ជាការពិតណាស់ដែលថា ថ្នាក់ដឹកនាំទីក្រុងប៉េកាំង បានបំពេញលក្ខខណ្ឌទាំងអម្បាលម៉ានដែលទាមទារដោយអង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក ដូចជាការបញ្ចុះពន្ធគយ ការបើកទ្វារចំហទទួលឲ្យបរទេសដាក់ទុនវិនិយោគនៅក្នុងប្រទេសចិន និងទទួលផលិតផលមកពីក្រៅប្រទេសជាដើម។ ក៏ប៉ុន្តែសម្រេចសម្រួចទៅ ផលិតផលរបស់ចិនដែលមានតម្លៃថោកបាននិងកំពុងបន្តហូរចូលយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេងទៅក្នុងទីផ្សារបស្ចិមប្រទេស។ ផ្ទុយទៅវិញ ផលិតផលពីបស្ចិមប្រទេសដែលមានតម្លៃខ្ពស់មិនអាចហូរចូលទៅក្នុងប្រទេសចិនបាន ឡើយ។ លើសពីនេះទៅទៀត ក្រុមហ៊ុនធំៗរបស់អាមេរិកនិងរបស់អឺរ៉ុបបាននាំគ្នាទៅ ផលិតនៅស្រុកចិន រួចហើយដឹកផលិតផលមកលក់នៅអាមេរិកនិងនៅអឺរ៉ុបវិញ។
ម្ល៉ោះហើយ នៅទីបំផុត ក្នុងរយៈពេល១០ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ពោលគឺចាប់តាំងពីចិនបានក្លាយជាសមាជិកអង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោកមក សហរដ្ឋអាមេរិកបានបាត់បង់ការងារអស់១ភាគ៣ នៅក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្ម។ រីឯឧុនភាពនៃជញ្ជីងពាណិជ្ជកម្មរបស់អាមេរិកនៅចំពោះមុខប្រទេសចិនវិញ បានកើនពី៨ម៉ឺន៣ពាន់លានដុល្លារទៅដល់២០ម៉ឺនលានដុល្លារឯណោះ។
ទន្ទឹមនេះ ទីក្រុងប៉េកាំងបែរជានៅលួចបន្តអនុវត្តក្រឹត្យក្រមខ្លះៗនៃសេដ្ឋកិច្ចផែនការ ជាអាទិ៍ តាមរយៈការទប់លុយយ័នឲ្យនៅទាបថេរជាប់ជានិច្ចជាងលុយដុល្លារ ដើម្បីអាចបន្តលក់ផលិតផលចិនក្នុងតម្លៃថោកជាងផលិតផលរបស់ប្រទេសគូប្រជែងនៅលើទីផ្សារអន្តរជាតិ និងតាមរយៈការជួយបំប៉នបណ្តាក្រុមហ៊ុនរដ្ឋនៅក្នុងប្រទេស។ ជាក់ស្តែង គម្រោងវិនិយោគធំៗដែលឋិតនៅក្នុងក្របខ័ណ្ឌនៃវិធានការផ្តល់សន្ទុះសេដ្ឋកិច្ចដើម្បីទប់ទល់នឹងវិបត្តិសកលឆ្នាំ២០០៨ សុទ្ធតែត្រូវបានផ្តល់ទៅឲ្យក្រុមហ៊ុនរដ្ឋ ដោយគ្មានការដេញថ្លៃ។ ចំណែកឯក្រុមហ៊ុនបរទេសនៅក្នុងស្រុកក៏ដូចក្រុមហ៊ុនឯកជនចិនដែរ គ្មានសិទ្ធិប្រកួត ប្រជែងនឹងក្រុមហ៊ុនរដ្ឋទាំងនោះឡើយ។
លើសពីនេះ ក្រុមហ៊ុនរដ្ឋរបស់ចិនទាំងនោះបានឆ្លៀតដណ្តើមយកបានគម្រោងវិនិយោគធំៗនៅឯបរទេសថែមទៀតផង តាមរយៈការដេញថ្លៃ។ នេះជាហេតុធ្វើឲ្យក្រុមហ៊ុនរដ្ឋរបស់ចិនបាននិងកំពុងបន្តសម្រុកចូលមកអឺរ៉ុបខាងកើត និងអឺរ៉ុបខាងលិចជាហូហែរ។
និយាយរួម នារយៈពេល១០ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ចិនបានវាយបំបាក់សហរដ្ឋអាមេរិកនិងអឺរ៉ុប នៅលើសមរភូមិពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ ដោយទាញបានផលចំណេញមិនតិចទេពីការចូលជាសមាជិកអង្គការពាណិជ្ជកម្មពិភពលោក រហូតដល់បានក្លាយទៅជាមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោកទីពីរ និងបានជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខមួយ ខាងការនាំទំនិញទៅក្រៅប្រទេស។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ផ្ទុយពីក្តីសុបិនរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ប្រទេសចិននៅតែជារបបកុម្មុយនិស្តផ្តាច់ការដែលមិនមែនជាមិត្ត តែជាគូប្រជែងនយោបាយ និង យោធាប្រកបទៅដោយឥទ្ធិពលរបស់បស្ចិមលោក។ ទាំងអស់នេះហើយដែលបានធ្វើឲ្យអឺរ៉ុបនិងអាមេរិកភ្លឺភ្នែក៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ