ដូណាល់ ត្រាំ ឬ ហ៊ីឡារី គ្លីនតុន ? បេក្ខជនពីរ ទស្សនៈនយោបាយពីរ ខុសគ្នាស្រលះ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៨:០១
នៅរៀងរាល់៤ឆ្នាំម្តង ពិភពលោកទាំងមូល តែងតែតាមដានយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ អំពីព្រឹត្តិការណ៍បោះឆ្នោតប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិក។ សហរដ្ឋអាមេរិក ជាមហាអំណាចសេដ្ឋកិច្ច ដែលបានដើរតួគ្រប់វិស័យ ក្នុងដំណើរការរីកចំរើនសេដ្ឋកិច្ចសកលលោក ក៏ដូចជាការរក្សាសន្តិសុខ។ តួនាទី រឺយុទ្ធសាស្ត្រទាំងអស់នេះរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក គឺវាអាស្រ័យទាំងស្រុង ទៅលើអនាគតប្រធានាធិបតីថ្មី ថាតើមានគោលនយោបាយ រឺទស្សនវិស័យបែបណា។ សម្រាប់អាណត្តិឆ្នាំ២០១៦នេះ បេក្ខជនទាំងពីររូប គឺលោកដូណាល់ ត្រាំ និងលោកស្រីគ្លីនតុន គឺមានភាពផ្ទុយគ្នាស្រលះ មិនថាបទពិសោធន៍ការងារ រឺក៏ទស្សនវិស័យក្នុងការដឹកនាំប្រទេស។
តើអ្នកណា នឹងចូលទៅស្នាក់នៅក្នុងសេតវិមាន បន្ទាប់ពីលោកអូបាម៉ា? លោកស្រី ហ៊ីឡារី គ្លីនតុន រឺក៏លោក ដូណាល់ ត្រាំ? តាមពិតទៅ លោកស្រីហ៊ីលឡារី គ្លីនតុន ធ្លាប់បានរស់នៅក្នុងសេតវិមាន អស់រយៈ៨ឆ្នាំ រួចហើយ តែមិនមែនក្នុងនាមជាប្រធានាធិបតីទេ តែក្នុងនាមជាភរិយាប្រធានាធិបតី។ ចំណែកលោកដូណាល់ ត្រាំវិញ គឺមានប្រភពពីគ្រួសារអ្នកជំនួញ ហើយដែលបានកសាងកេរ្តិ៍ឈ្មោះ តាមរយៈជំនួញរកស៊ីទិញលក់អចលនទ្រព្យ និងកម្មវិធីកម្សាន្តតាមទូរទស្សន៍។
ខុសគ្នា ដូចទឹកនិងប្រេង៖
គ្រាន់តែនិយាយពីប្រភពគ្រួសារ និងបទពិសោធន៍ការងាររវាងបេក្ខជនទាំងពីរ យើងបានឃើញរួចទៅហើយ ពីភាពខុសគ្នាក្នុងការយល់ឃើញ រឺក៏ការប្រមើលមើលនៃរបត់នយោបាយដឹកនាំប្រទេស នៃបេក្ខជនទាំងពីរ។ លោកស្រីហ៊ីឡារី គ្លីនតុន គឺជាអ្នកច្បាប់ និងជាមិត្តរួមថ្នាក់របស់ស្វាមីលោកស្រី លោកប៊ីលគ្លីនតុន។ សម្រាប់អ្នកដែលស្និតស្នាលនឹងលោកស្រីតាំងពីក្មេង គេយល់ថាលោកស្រីហ៊ីឡារី មានគំនិតប្រាជ្ញានិងការយល់ឃើញសឹងតែជ្រៅជ្រះជាងលោកប៊ីលគ្លីនតុនផង តែកន្លងមកលោកស្រីបានបំពេញតួនាទីជាភរិយា ដើម្បីឲ្យស្វាមីលោកស្រីបំពេញមុខតំណែងជាប្រធានាធិបតី។ តែយ៉ាងណា លោកស្រីគ្លីនតុន តែងតែដឹងឮ និងតាមដានជាប់ជានិច្ច ក្នុងការងារនយោបាយសហរដ្ឋអាមេរិក។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ លោកស្រីគ្លីនតុន បានធ្វើជារដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអស់រយៈពេល៤ឆ្នាំ ដែលធ្វើឲ្យលោកស្រី មានបទពិសោធន៍នឹងយល់ដឹងច្រើន អំពីនយោបាយការទូតអន្តរជាតិ ព្រមទាំងវិបត្តិនយោបាយអន្តរជាតិនានា។
ផ្ទុយស្រលះពីលោកស្រីហ៊ីឡារី គ្លីនតុន លោកដូណាល់ ត្រាំ ត្រូវបានគេស្គាល់ថាគឺជាអ្នកជំនួញចិត្តក្តៅ ពោរពេញដោយចិត្តអន្ទះអន្ទែង។ លោកដូណាល់ ត្រាំ មិនដែលធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ធ្វើនយោបាយទេ មិនថានយោបាយក្នុងស្រុក រឺក៏នយោបាយការបរទេស។ សម្រាប់ថ្នាក់ដឹកនាំប្រទេសធំៗមួយចំនួន ក៏ដូចជាអ្នកវិភាគសេដ្ឋកិច្ច ឬនយោបាយការបរទេស គេយល់ថា លោកដូណាល់ ត្រាំ អាចពុំមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ ក្នុងការដឹកនាំសហរដ្ឋអាមេរិកទេ។
មានសមត្ថភាព រឺគ្មានសមត្ថភាព តែចង់មិនចង់ ពេលនេះលោកដូណាល់ ត្រាំ បានដើរមកដល់កងព័ន្ធចុងក្រោយនៃការប្រកួត ទន្ទឹមនឹងលោកស្រីគ្លីនតុន ដែលលទ្ធផលចុងក្រោយគឺប្រជាជនអាមេរិកជាអ្នកសម្រេច។ ចុះបើយើង ក្រលេងមកមើលកម្មវិធីនយោបាយជាក់ស្តែងរបស់បេក្ខជនទាំងពីរនេះវិញ ថាតើវាមានភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះ?
វិស័យសុខាភិបាល-សង្គមកិច្ច៖
យើងចាប់ផ្តើមដំបូង ដោយនិយាយត្រួសៗ ពីកម្មវិធីនយោបាយសង្គម ក្នុងស្រុក របស់បេក្ខជនទាំងពីរ។ ជាច្រើនអាណត្តិមកហើយ ដែលប្រធានាធិបតីមកពីគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យព្យាយាមធ្វើច្បាប់ធានារ៉ាប់រងសុខភាពរដ្ឋ ដើម្បីជួយព្យាបាលជំងឺប្រជាជនក្រីក្រ ដែលគ្មានលទ្ធភាពទៅទិញធានារ៉ាប់សុខភាពឯកជន។ ទីបំផុតលោកអូបាម៉ា បានជំនះធ្វើច្បាប់នេះចេញ ក៏ប៉ុន្តែច្បាប់នេះ អាចនឹងជួបគ្រោះអាសន្ន បើសិនជាលោកដូណាល់ ត្រាំ ជាប់ជាប្រធានាធិបតី។ លោកដូណាល់ត្រាំ បានប្រកាសថាលោកនឹងលប់ចោល នូវច្បាប់ធានារ៉ាប់រងសុខភាព ដែលរដ្ឋាភិបាលលោកអូបាម៉ាបានដាក់ចេញនៅឆ្នាំ២០១០។
ផ្ទុយពីលោក ត្រាំ លោកស្រីគ្លីនតុន មានចេតនាចង់បើកបន្ថែមការអនុវត្តច្បាប់នេះឲ្យបានទូលំទូលាយ ទាំងផ្នែក Medicare ដែលជាកម្មវិធីជួយទំនុកបំរុងសេវាសុខភាពដល់មនុស្សចាស់អាយុចាប់ពី៦៥ឆ្នាំ និងផ្នែក Medicaid ដែលជាកម្មវិធីជួយផ្តល់សេវាសុខភាព ដល់អ្នកដែលមានចំណូលទាប។
ក្នុងវិស័យសង្គមកិច្ចនេះដែរ លោកដូណាល់ ត្រាំ បានស្នើថាឪពុកម្តាយដែលមានកូនតូច អាចកាត់បន្ថយការបង់ពន្ធបាន ជាថ្នូរនឹងថ្លៃចំណាយបង់ទៅឲ្យអ្នកមកមើលថែរកូន។ ហើយចំណែកការឈប់សំរាកមាតុភាពវិញ លោកដូណាល់ត្រាំ សម្រេចថាត្រូវមានចំនួន៦អាទិត្យ ហើយត្រូវទទួលបានកំរៃស្មើនឹងជំនួយជួយអ្នកអត់ការងារធ្វើ។ ចំណែកលោកស្រីគ្លីនតុន លោកស្រីចង់បង្កើតឲ្យមានសិទ្ធិឈប់សម្រាកមាតុភាពជាផ្លូវការ ហើយដែលត្រូវទទួលបានប្រាក់កំរៃស្មើនឹង២ភាគ៣ នៃប្រាក់បៀរវត្ស។
សិទ្ធរំលូតកូន៖
ទាក់ទិនទៅនឹងការយកទារកចេញ រឺការរំលូតកូន លោកដូណាល់ ត្រាំ បានប្រឆាំងដាច់ខាតថា ទារកត្រូវតែមានសិទ្ធិរស់នៅ បើទោះបីគ្រាន់តែជាកោសិកាទើបចាប់កំណើតបានប៉ុន្មានថ្ងៃក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់លោកស្រីគ្លីនតុនវិញ លោកស្រីយល់ថា ការពរពោះគឺជាសិទ្ធិសម្រេចរបស់ស្ត្រីជាម្តាយតែម្នាក់គត់។ ម្តាយដែលជាអ្នកពរពោះ មានសិទ្ធិសម្រេច ក្នុងការយកទារកចេញ បើសិនជាលក្ខខណ្ឌនានា មិនអាចអនុញ្ញាតិឲ្យស្រី្តនោះមានកូនបាន។ លោកស្រីគ្លីនតុនយល់ថា នេះជាសិទ្ធិជាមូលដ្ឋានរបស់ស្រី្ត ហើយរដ្ឋត្រូវផ្តល់សេវាពេទ្យក្នុងបញ្ហានេះ ដើម្បីចៀសវាងគ្រោះថ្នាក់។
ចរាចរណ៍អាវុធជាតិផ្ទុះ៖
ផ្ទុយស្រលះពីគោលជំហរដែលចង់ការពារជីវិតទារក មិនឲ្យម្តាយរំលូតចេញ លោកដូណាល់ត្រាំ បែរជាព្យាយាមការពារសិទ្ធិប្រើប្រាស់អាវុធដោយសេរីទៅវិញ ដែលការប្រើប្រាស់អាវុធដោយសេរីនេះហើយ ដែលបានផ្តាច់ជីវិតមនុស្សប្រមាណជា៣ម៉ឺននាក់ ជាមធ្យមជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ លោក ដូណាល់ ត្រាំ បាននិយាយថា សិទ្ធិមានអាវុធជាប់ខ្លួន គឺជាសិទ្ធិពីកំណើត ក្នុងការការពារខ្លួនដែលព្រះបានប្រទាន។ ចំណែកលោកស្រីហ៊ីឡារី គ្លីនតុន វិញមាននយោបាយមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីលោកអូបាម៉ា ពោលគឺចង់គ្រប់គ្រងចរាចរណ៍អាវុធឲ្យបានតឹងតែង ដើម្បីចៀសវាងការបាញ់បោះដោយសេរី ដែលជាជំងឺរបស់សង្គមអាមេរិក កន្លងមក។
អន្តោប្រវេសន៍៖
ទាក់ទិនទៅនឹងបញ្ហាជនអន្តោប្រវេសន៍ បេក្ខជនទាំងពីរមានគំនិតផ្ទុយគ្នាទាំងស្រុង។ តាំងពីដើមមក លោកដូណាលត្រាំ មានគំនិតបែបបិទទ្វារ ដេញជនបរទេសចេញ ឲ្យអាមេរិកនៅតែម្នាក់ឯង ។ ឯចំណែកលោកស្រីគ្លីនតុនវិញ ចង់ឲ្យមានការបើកឲ្យទូលំទូលាយ តាមរយៈការជួយសម្រួលផ្តល់ក្រដាសស្នាម ដល់ជនអន្តោប្រវេសន៍ដែលរស់នៅលួចលាក់ជាច្រើនឆ្នាំនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ដើម្បីឲ្យគ្នាអាចមានលទ្ធភាពធ្វើការដោយស្របច្បាប់ និងបង់ពន្ធជូនរដ្ឋ ដូចជនជាតិអាមេរិកដ៏ទៃ។
លោកដូណាល់ត្រាំ វិញ បានចោទថា ប្រជាជនអាមេរិករាល់ថ្ងៃអត់ការងារធ្វើ គឺដោយសារតែបរទេសមកដណ្តើមការងារអស់។ ដើម្បីទប់កុំឲ្យមានជនបរទេសចូលអាមេរិក លោកដូណាល់ត្រាំ បានសន្យាថានឹងធ្វើជញ្ជាំងថ្ម ប្រវែង១៦០០គីឡូម៉ែត្រ តាមបណ្តោយព្រំដែនជាមួយម៉ិចស៊ិចកូ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ លោកដូណាល់ត្រាំ ចង់ចាប់បញ្ជូនអ្នកអត់ក្រដាសស្នាមទាំងអស់១១លាននាក់ ឲ្យត្រលប់ទៅស្រុកវិញ ហើយនឹងចង់លប់ចោលសិទ្ធិទទួលបានសញ្ជាតិអាមេរិកដោយស្វ័យប្រវត្តិ ពីអ្នកដែលកើតនៅលើដីអាមេរិកទៀតផង។
សេដ្ឋកិច្ច៖ម្នាក់បិទទ្វារ ម្នាក់បើកទ្វារ
វិស័យសេដ្ឋកិច្ច ដង្ហើមធំរបស់អាមេរិក និងជាស្នូលនៃការបោះឆ្នោតនេះ ក៏បានបង្ហាញពីទស្សនវិស័យផ្ទុយគ្នាស្រលះផងដែរ រវាងបេក្ខជនទាំងពីរ។ លោកដូណាល់ត្រាំ ដែលជាអតីតអ្នកជំនួញនោះ មានបំណងកាត់បន្ថយអត្រាពន្ធដែលរដ្ឋយកពីក្រុមហ៊ុន ដោយកាត់បន្ថយពី៣០% មកនៅត្រឹម១៥%។ រីឯពន្ធលើទីតាំងនឹងត្រូវលប់ចោល។ លោកដូណាល់ត្រាំ ធ្លាប់និយាយថា ប្រាក់ខែអប្បបរមាមួយម៉ោង៧,២៥សេន បច្ចុប្បន្ន វាខ្ពស់ណាស់ទៅហើយ មិនបាច់បន្ថែមទៀតទេ។ តែក្រោយមកក៏បានប្តូរសម្តីវិញ ដោយបានសន្យាថានឹងដំឡើងឲ្យដល់១០ដុល្លារ។
ផ្ទុយពីលោកដូណាល់ ត្រាំដែលមានបំណងការពារក្រុមហ៊ុនធំៗ លោកស្រីគ្លីនតុន មានបំណងបន្ថែមពន្ធលើទីតាំង ហើយនឹងដំឡើងពន្ធអាករទៅលើការផ្ទេរទ្រព្យសម្បត្តិ រឺភាគហ៊ុន។ ដើម្បីប្រមូលប្រាក់ចំនួន២៧៥ពាន់លានដុល្លារ ក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ លោកស្រីគ្លីនតុន មានបំណងដំឡើងពន្ធ ឲ្យដល់៣០%ជាកំរិតអប្បបរមា សម្រាប់គ្រួសារណា ដែលរកចំណូលបានចាប់ពី២លានដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំឡើងទៅ។ ចំណែកប្រាក់ខែអប្បបរមាវិញ លោកស្រីគ្លីនតុន បានសន្យាថានឹងដំឡើងឲ្យបាន១២ដុល្លារ ក្នុងមួយម៉ោង។
ស្ថិតក្នុងវិស័យសេដ្ឋកិច្ចនេះដែរ គឺទាក់ទិននឹងកិច្ចព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្មសេរីនានា ដែលអាមេរិកបានចុះជាមួយបណ្តារប្រទេសផ្សេងៗទៀត ដែលកំពុងធ្វើឲ្យគេមានការព្រួយបារម្ភ។ លោកដូណាល់ត្រាំ ដែលតែងតែបន្ទោសថាប្រទេសផ្សេងមកដណ្តើមការងារ យករោងចក្រទៅបង្កើតនៅក្រៅអាមេរិកនោះ បានមានជំហរច្បាស់លាស់ថា លោកនឹងសើររើកិច្ចព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្មសេរីទាំងអស់ឡើងវិញ។ តួយ៉ាងកិច្ចព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្មទ្វីបអាមេរិកខាងជើងរវាងសហរដ្ឋអាមេរិក កាណាដា និងមិចស៊ិចកូ ឈ្មោះថា Alena។ ហើយលោកក៏ប្រឆាំងដាច់ខាត នឹងកិច្ចព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្មសេរីផ្សេងទៀត ដូចជាកិច្ចព្រមព្រៀងអន្តរអាត្លង់ទិក TTIP ជាមួយសហភាពអឺរ៉ុប ដែលគេកំពុងតែចរចា ហើយនឹងកិច្ចព្រមព្រៀងពាណិជ្ជកម្មអន្តរប៉ាស៊ីហ្វិក ឈ្មោះថាTPP ដែលគេកំពុងតែអនុម័ត។
នយោបាយការបរទេស និងសន្តិសុខអន្តរជាតិ៖
ជាចុងក្រោយគឺ ទស្សនវិស័យនយោបាយការបរទេស និងសន្តិសុខអន្តរជាតិ របស់បេក្ខជនទាំងពីរ ដែលគេចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំង។ លោកដូណាល់ត្រាំ បានបញ្ជាក់ជំហរថា អង្គការអូតង់ មិនមែនជាតួនាទីអាមេរិកទេដែលត្រូវបង់ប្រាក់ចិញ្ចឹម។ ប្រទេសសមាជិកផ្សេងទៀត ត្រូវតែចូលរួមវិភាគទានឲ្យច្រើន ដើម្បីឲ្យអូតង់ អាចមានលទ្ធភាពការពារសន្តិសុខអន្តរជាតិ។ ហើយមួយវិញទៀត លោកត្រាំយល់ថា អូតង់ ត្រូវតែប្តូរកម្មវត្ថុទៅបង្រ្កាបក្រុមភេរវកម្ម និងជនភៀសខ្លួន មិនមែនត្រៀមចាំតែកំញើញដាក់រុស្ស៊ីនោះទេ។ លោកគំរាមទៀតថា អាមេរិកអាចដកខ្លួនចេញពីអូតង់បានគ្រប់ពេល។
ក្នុងសំណុំរឿងនុយក្លេអ៊ែរអ៊ីរ៉ង់ លោកដូណាល់ត្រាំ ក៏មានបំណងលប់កិច្ចព្រមព្រៀងចោលដែរ ដោយលោកយល់ថាអាមេរិកបានចាញ់ប្រៀបអ៊ីរ៉ង់។ ហើយក្នុងសំណុំរឿងវិបត្តិនៅស៊ីរី និងក្រុមជីហាត លោកដូណាល់ត្រាំ បាននិយាយថា អាមេរិកគួរតែដកខ្លួន ទុកឲ្យរុស្ស៊ីចាត់ចែងទៅប្រសើរជាង។
ដោយឡែក លោកស្រីគ្លីនតុន មានទស្សនវិស័យប្រហាក់ប្រហែលនឹងលោកអូបាម៉ា ក្នុងសំណុំរឿងសន្តិសុខ និងកិច្ចការបរទេស។ អ្នកខ្លះហ៊ានទាំង និយាយទៀតថា លោកស្រីគ្លីនតុន អាចនឹងកាចជាងលោកអូបាម៉ា ផងក៏ថាបាន។ កន្លងមក លោកស្រីគ្លីនតុន បានសម្តែងយោបល់ថា អាមេរិក ត្រូវមានវត្តមានក្នុងការដោះស្រាយវិបត្តិនៅស៊ីរី ដើម្បីកុំឲ្យរុស្ស៊ីវាទទីយកតំបន់ដើមបូព៌ា។
ហើយផ្ទុយពីលោកដូណាល់ត្រាំ ដែលស្រែកប្រកូកប្រកាសចង់បិទទ្វារអាមេរិក កុំឲ្យមានមនុស្សកាន់សាសនាអ៊ីស្លាមទៅរស់នៅនោះ លោកស្រីគ្លីនតុន មានយោបល់ថា ការបិទទ្វារ បង្កើតការស្អប់គំគួនទៅលើអ្នកកាន់សាសនាអ៊ីស្លាម វាមិនចំណេញសម្រាប់អាមេរិកទេ ផ្ទុយទៅវិញវាកាន់តែបន្ថែមកំហឹង ឲ្យអ្នកកាន់សាសនាអ៊ីស្លាមទូទាំងពិភពលោក កាន់តែស្អប់អាមេរិកកាន់តែខ្លាំង៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ