គ្រួសារជីវភាពមធ្យមត្រូវគេបោះបង់ទុកកន្លៀតជញ្ជាំង
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:៣៩
ដំណឹងល្អសម្រាប់រដ្ឋាភិបាលអាមេរិកាំង។ ហួសលើសពីការព្យាករណ៍ទុក ស្ថាប័នសេដ្ឋកិច្ចអាមេរិកបានបង្ហាញថា ចំនួនការងារថ្មីសម្រាប់ខែមិថុនា បានកើនឡើងដល់ ជាង ១សែន ៩ម៉ឺន ៥ពាន់នាក់។ តួលេខនេះបានធ្វើឲ្យទីផ្សារភាគហ៊ុនក្នុងទីក្រុងញូវយ៉កបានឡើង នៅចុងសប្តាហ៍មុននេះ។ លុយដុល្លារ បានឡើងថ្លៃ បើប្រៀបធៀបនឹងលុយអឺរ៉ូ។ តើការងារ បង្កើតថ្មីកើនឡើងចំនួនច្រើន អាចជាដំណឹងល្អសម្រាប់ប្រជាជនអាមេរិកាំង ជាពិសេស អ្នកមកពីគ្រួសារជីវភាពមធ្យមដែរឬទេ?
អ្នកសេដ្ឋកិច្ចវិទូអាមេរិកបានវាយតម្លៃថា ប្រសិនបើការងារបង្កើតថ្មី កើនឡើងក្នុងចំនួនមួយថេរ នោះ គឺចំនួនអ្នកអត់ការងារធ្វើនៅអាមេរិក នឹងថយចុះមួយភាគរយ គឺពី ៧,៦ភាគរយ មកត្រឹម៦,៥ភាគរយ នៅចុង ឆ្នាំ ២០១៤។ ចាប់តាំងពីងើបក្រោកចេញពីវិបត្តិ កំណើនសេដ្ឋកិច្ចរបស់អាមេរិកបានចាប់កើនឡើងដោយយឺត ឬសឹងតែថេរក្នុងកម្រិត ២,៤ភាគរយ។
តាមធម្មតា បើសេដ្ឋកិច្ចកើនឡើង មិនជួបវិបត្តិ ប្រជាជនអាមេរិកគួរតែទទួលបានផលប្រយោជន៍ ផ្លែផ្កាពីកំណើនសេដ្ឋកិច្ច ប៉ុន្តែ ផ្ទុយទៅវិញ គេឃើញគម្លាតរវាងអ្នកមាន និងអ្នកក្រ កាន់តែធំរីកធំឡើងៗ ក្នុងចំណោមប្រជាជនអាមេរិកាំង។ អ្នកដែលមានជីវភាពមធ្យម នៅអាមេរិកបានថយទាំងចំនួន និងទ្រព្យសម្បត្តិ។
តាមនិយមន័យរបស់អាមេរិក គ្រួសារមានជីវភាពមធ្យម គឺជាគ្រួសារដែលមានសមាជិក៣នាក់ និងដែលរកបានប្រាក់ចំណូល ចន្លោះពី ៣ម៉ឺន ៩ពាន់ ដល់ ១១ម៉ឺន ៨ពាន់ដុល្លារ។ តាមនិយមន័យនេះ ប្រជាជនអាមេរិកាំង បច្ចុប្បន្ន ប្រមាណ ៥១ភាគរយ រស់នៅក្នុងកម្រិតជីវភាពមធ្យម។ ចំនួននេះបានថយចុះ ១០ភាគរយ បើប្រៀបធៀបនឹងឆ្នាំ ១៩៧០។ ចំនួន អ្នកមានជីវភាពមធ្យមថយចុះ ព្រោះថា ពួកគេមួយចំនួនបានជាប់បំណុលគេ និងធ្លាក់ខ្លួនក្រ បន្ទាប់ពីបាត់បង់ការងារ និងដោយសារជីវភាពរស់នៅ កាន់តែមានតម្លៃថ្លៃ។
កាលពីឆ្នាំ ១៩៧០ គ្រួសារជីវភាពមធ្យម តំណាងឲ្យប្រាក់ចំណូលជាតិ ៦២ ភាគរយ ហើយអ្នកមានតំណាងឲ្យតែ ២៤ភាគរយប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំ ២០១០ ប្រាក់ចំណូលរបស់អ្នកមានជីវភាពមធ្យម បានធ្លាក់ចុះ ដោយមកនៅត្រឹម ៤៥ភាគរយ។
ក្នុងពេលដែលប្រទេសជួបវិបត្តិ អ្នកមានកាន់តែមានខ្លាំង ព្រោះគេភាគច្រើនវិនិយោគទៅក្នុងទីផ្សារភាគហ៊ុន ដែលអាចធ្វើឲ្យគេរកប្រាក់បានឆាប់រហ័យ ចំណែកគ្រួសារជីវភាពមធ្យម វិញ បានដាក់លុយច្រើនទៅក្នុងអចលនទ្រព្យ ដែលពេលនេះកំពុងជួបវិបត្តិ មិនងាយនឹងងើបឡើងវិញ។
ប្រជាជនអាមេរិកាំង ពេញវ័យ ៥១ភាគរយត្រូវគេចាត់ចូលជាអ្នកមានជីវភាពមធ្យម។ ក្នុងអំឡុងពេលបោះឆ្នោត ក្រុមនេះត្រូវបានគណបក្សនយោបាយខិតខំយកចិត្ត ដើម្បីផលប្រយោជន៍សន្លឹកឆ្នោត។ គ្រួសារជីវភាពមធ្យមភាគច្រើនបានផ្តល់សំឡេងរបស់គេទៅឲ្យគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យរបស់លោកបារ៉ាក់ អូបាម៉ា ដែលបានសន្យាធ្វើកំណែទម្រង់លើផ្នែកសេវាសុខភាព ការអប់រំ។ ក្នុងពេលដែលរដ្ឋាភិបាលសន្យាបង្កើតការងារ និងសេដ្ឋកិច្ចហាក់កំរើក ងើបស្ទុះឡើងវិញ ប្រជាជនអាមេរិកាំងជីវភាពមធ្យម នៅតែធ្លាក់ខ្លួនរងគ្រោះ ដោយសារបាត់បង់ការងារធ្វើ និងដោយសារតម្រូវការសម្រាប់រស់ កាន់តែមានតម្លៃថ្លៃ។ តម្រូវការចាំបាច់របស់ពួកគេដូចជាម្ហូប ខោអាវ និងឡានសម្រាប់ធ្វើដំណើរ មានលក្ខណៈល្អប្រសើរជាងមុន ប៉ុន្តែ ប្រជាជនអាមេរិកាំងក្នុងជីវភាពធុនមធ្យមបានកាត់បន្ថយចំណាយរបស់ខ្លួនទៅលើសំភារៈចាំបាច់ ដើម្បីយកទៅទប់ទល់នឹងថ្លៃសេវាសុខភាពនិងអប់រំ ដែលចេះតែកើនឡើង និងដែលជាបន្ទុកកាន់តែធ្ងន់របស់គ្រួសារដែលមានជីវភាពមធ្យម។
តាមអ្នកជំនាញខ្លះ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ កម្រិតជីវភាពរបស់គ្រួសារធុនមធ្យម មិនងាយនឹងងើបឡើងខ្ពស់វិញទេ បើទោះ នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ប្រធានាធិបតីមួយណាក៏ដោយ។ នោះ ក៏ដោយសារការរីកចម្រើនផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា សកលភាវូបនីយកម្ម។
នៅអាមេរិកលោកប្រធានាធិបតីបារ៉ាក់ អូបាម៉ាបានសន្យានាំត្រលប់ចូលមកអាមេរិក នូវការងាររោងចក្រ ដែលនឹងជួយស្រោចស្រង់គ្រួសារជីវភាពមធ្យមអាមេរិកាំង។ អាមេរិកបានបាត់បង់ប្រមាណ ៥លានការងាររោងចក្រ នៅចន្លោះឆ្នាំ ២០០០ និងឆ្នាំ ២០១០ ពោលគឺប្រមាណមួយភាគបីនៃការងាររោងចក្រផលិតនៅអាមេរិក។ ប៉ុន្តែ ឥលូវនេះ គេកំពុងមើលឃើញសញ្ញាវិលត្រលប់របស់រោងចក្រឧស្សាហកម្ម មកក្នុងទឹកដីអាមេរិក។
ថ្មីៗនេះមានក្រុមហ៊ុនចិន បានចូលមកបើករោងចក្រផលិតកុំព្យូទ័រ ម៉ាក Lenovo បានបើករោងចក្រនៅរដ្ឋការូលីនខាងជើង។ ក្រុមហ៊ុនApple និងក្រុមហ៊ុនMotorolaដែលធ្លាប់មានរោងចក្រនៅបរទេស ដូចជាចិនជាដើម ក៏បានប្រកាសពីផែនការបង្កើតរោងចក្ររបស់ខ្លួន នៅក្នុងទឹកដីអាមេរិកដែរ។ អ្នកទទួលខុសត្រូវរបស់ក្រុមហ៊ុនទាំងនោះអះអាងពីការវិលត្រលប់របស់ក្រុមហ៊ុនរោងចក្រ ទៅក្នុងទឹកដីអាមេរិក។ បើតាមអ្នកជំនួញទាំងនោះ ចំនួនការងារធ្វើបានកើនឡើង នៅក្នុងប្រទេសចិន ក្នុងពេលដែលនៅអាមេរិក ចំនួនការងារចេះតែថយចុះ។ តម្លៃពលកម្មការងារនៅបរទេសនៅតែថោកជាង នៅអាមេរិក ប៉ុន្តែ អ្នកទទួលខុសត្រូវរបស់ក្រុមហ៊ុនចិន Lenovo បញ្ជាក់ពីទិសដៅរបស់គេដែលចង់ខិតឲ្យជិតទៅរកអតិថិជន អាមេរិកាំង។
សំណួរសួរថា តើក្រុមហ៊ុនចិនអាចសង្រ្គោះប្រជាជនជីវភាពមធ្យមរបស់អាមេរិកាំងបានដែរឬទេ? ប្រាកដណាស់ថា ប្រជាជនអាមេរិកាំងដែលទិញកុំព្យូទ័រ Lenovo អាចមានមោទនភាព ព្រោះគេទិញផលិតរបស់ក្រុមហ៊ុនចិនមែន ប៉ុន្តែ វាត្រូវគេផលិតក្នុងទឹកដីអាមេរិក។
អ្នកទទួលខុសត្រូវក្រុមហ៊ុន Lenovoមានមោទនភាពដែរដែលបានត្រលប់មកបង្កើតការងារធ្វើសម្រាប់ជនជាតិអាមេរិកាំង គឺដូចជាជួយសង្រ្គោះគ្រួសារធុនមធ្យមអាមេរិកាំង។ ប៉ុន្តែ បើយើងមើលទៅលើស្ថានភាពជាក់ស្តែង ក្រុមហ៊ុននេះផ្តល់ការងារតែ ជាង ១០០កន្លែង។ ហើយការងារលើកនេះ គឺខុសពីលើកមុនៗ។ អ្នកបម្រើការងាររោងចក្រអាមេរិកាំងលែងចូលរួមក្នុងសង្វាក់ផលិតកម្ម១០០ភាគរយរបស់ក្រុមហ៊ុន ដូចពេលមុនៗទៀតហើយ។ បុគ្គលិករោងចក្រ Lenovo គ្រាន់តែមានតួនាទីចាប់ផ្គុំគ្រឿង ដើម្បីដំឡើង ជាកុំព្យួទ័រមួយ ព្រោះថា គ្រឿងសម្រាប់ដំឡើង ត្រូវគេផលិតរួចហើយ នៅក្នុងប្រទេសចិន។
មួយវិញទៀត មានមូលហេតុមួយចំនួន ដែលធ្វើឲ្យក្រុមហ៊ុនរោងចក្ររារែក មិនទាន់ត្រលប់ចូលមកអាមេរិកវិញ។ រោងចក្រមួយចំនួនដែលត្រលប់មកអាមេរិកវិញ អាចផ្តល់ការងារត្រឹមធុនមធ្យម មិនសូវទាមទារសញ្ញាប័ត្រខ្ពស់ ឬជំនាញខ្ពស់ ហើយការងារភាគច្រើន គឺជាការងារបណ្តោះអាសន្ន មួយរយៈពេលខ្លី និងធ្វើត្រឹមពាក់កណ្តាលពេល មិនពេញមួយថ្ងៃ។ ស្រ្តី អាមេរិកាំង និងពលករអន្តោរប្រវេសន៍ ដែលមិនសូវមានជំនាញខ្ពស់ ជាទិសដៅរបស់ក្រុមហ៊ុនរោងចក្រទាំងនេះ ព្រោះម្យ៉ាងការងាររបស់ពួកគេមិនសូវមានតម្លៃថ្លៃខ្ពស់ ដូចវិស្វករ ឬកម្មករដែល ជំនាញជាន់ខ្ពស់ដែរ។
នៅអាមេរិក គ្រួសារមានជីវភាពមធ្យមមិនប្រាកដថា មានចំណេះដឹង និងគ្មានជំនាញទេ ដូច្នេះការវិលត្រលប់របស់រោងចក្រចូលក្នុងទឹកដីអាមេរិក ពិតជាមិនអាចជួយកម្រិតជីវភាពរបស់គ្រួសារធុនមធ្យមអាមេរិកាំងបានឡើយ។ ដូច្នេះ គេមិនចាំបាច់ឆ្ងល់ឡើយ ដែលឃើញថា គ្រួសារធុនមធ្យមអាមេរិកាំងបានធ្លាក់កម្រិតជីវភាពរបស់ខ្លួន គឺធ្លាក់ចេញពីប្រភេទ ធុនមធ្យម មកក្នុងប្រភេទជីវភាពក្រីក្រវិញ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ