លោក Justin Trudeau សុំអោយជនជាតិដើមម្ចាស់ស្រុកអភ័យទោសចំពោះទង្វើពីអតីតកាលរបស់រដ្ឋាភិបាលកាណាដា
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:២៧
កាលពីសប្តាហ៍មុន លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីកាណាដា Justin Trudeau បានប្រកាសជាសាធារណៈសុំអោយក្រុមជនជាតិដើមម្ចាស់ស្រុករស់នៅក្នុងប្រទេសកាណាដា មេត្តាអភ័យទោសចំពោះនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាលកាណាដាជំនាន់មុន។ កាលពីអតីតកាល ក្រៅពីការអនុវត្តន៍នយោបាយបិទសិទ្ធិសេរីភាពសាសនា និងវប្បធម៌របស់ជនជាតិដើម មានកុមារជនជាតិដើមចំនួនរាប់សែននាក់ត្រូវបានចាប់បំបែកចេញពីក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ មានរឿងអាស្រូវ និងផលវិបាកសង្គមជាច្រើនបានកើតចេញពីនយោបាយរើសអើងនេះ។ បច្ចុប្បន្ននេះ រដ្ឋាភិបាលកាណាដាជំនាន់ក្រោយព្យាយាមផ្សះផ្សារជាមួយជនជាតិដើមម្ចាស់ស្រុកទាំងនោះ ដើម្បីឈានទៅបិទជំពូកប្រវត្តិសាស្រ្តដ៏ខ្មៅងងឹតមួយនេះ។
សេចក្តីស្នើសុំអភ័យទោសនេះ គឺធ្វើឡើងក្នុងនាមរដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធកាណាដាទាំងមូលតែម្តង ចំពោះអតីតសិស្សមណ្ឌលអប់រំ និងសមាជិកក្រុមកុលសម្ព័ន្ធជនជាតិដើមកាណាដា។ ពីរដ្ឋធានីអូតាវ៉ា លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីកាណាដា Justin Trudeau បានសំដែងការសុំទោសជាផ្លូវការ ចំពោះភាពអយុត្តិធម៌អស់រយៈពេលរាប់សិបទសវត្សរ៍ ដែលជនជាតិដើមម្ចាស់ស្រុកបានទទួលរងគ្រោះ។ ការសុំទោសដែលមជ្ឈដ្ឋានសារព័ត៌មានកាណាដា និងមហាជនទូទៅចាត់ទុកថា មានលក្ខណៈស្មោះស្ម័គ្រអស់ពីចិត្តនេះត្រូវបានធ្វើឡើង ក្នុងឱកាសដែលគណៈកម្មការស្វែងរកការពិត និងការផ្សះផ្សារបានផ្សព្វផ្សាយរបាយការណ៍ស៊ើបអង្កេតរបស់ខ្លួន ស្តីពីទុក្ខវេទនានៅតាមមណ្ឌលអប់រំកុមារជនជាតិដើម។
អតីតកាលដ៏ជូរចត់
សូមរំលឹកថា ជនជាតិដើមម្ចាស់ស្រុកក្នុងប្រទេសកាណាដាបានមកបោះទីតាំងរស់នៅអស់រយៈពេលជាយូរយារមកហើយ ពោលគឺ មុនការចូលមកដល់របស់ពួកទាហានបារាំង និងអង់គ្លេស។ មានជនជាតិដើមបីក្រុមសំខាន់ៗគឺ៖ ១) ជនជាតិឥណ្ឌាទ្វីបអាមេរិក ឬ ឥណ្ឌាស្បែកក្រហម រស់នៅតាមតំបន់ព្រៃភ្នំ ដោយសារការប្រមាញ់ និងកសិកម្ម ២) ជនជាតិអ៊ីន្វីត (Inuit) រស់នៅតំបន់ទឹកកកអាកទិក ដោយសារការនេសាទ និងពនេចរ និង ៣) ជនជាតិកូនកាត់ (Métis) ដែលមានឈាមជ័រចេញពីម្តាយជនជាតិដើមជាមួយនឹងឱពុកជនជាតិស្បែកស ទាហានបារាំង ឬ ទាហានអង់គ្លេស ដែលបានមកធ្វើអាណានិគមគ្រប់គ្រងទឹកដី នាដើមសតវត្សទី១៦។
ចាប់ពីឆ្នាំ ១៨២០ ដល់ឆ្នាំ ១៩៩៦ រដ្ឋាភិបាលកាណាដាបានបង្កើតមណ្ឌលអប់រំជនជាតិដើមចំនួន ១៣៩ កន្លែងនៅទូទាំងប្រទេស។ សម័យកាលនោះ រដ្ឋាភិបាលបានអនុម័តច្បាប់មួយ គឺច្បាប់ស្តីពីជនជាតិឥណ្ឌា ឬ ហៅជាសាមញ្ញថា ច្បាប់ស្តីពីជនជាតិកុលសម្ព័ន្ធកាណាដា។ ច្បាប់នេះបានចែងថា កុលសម្ព័ន្ធជនជាតិដើមត្រូវបានចាត់ទុកជាមនុស្ស ដែលត្រូវតែទទួលអរិយធម៌ថ្មី តាមរយៈការទទួលការអប់រំបែបលោកខាងលិច។
ច្បាប់នោះហាមឃាត់មិនអោយក្រុមជនជាតិដើមចាកចេញពីដែនជម្រករបស់ពួកគេ មិនអោយបោះឆ្នោត និងមិនអោយអនុវត្តប្រពៃណីសាសនា។ លើសពីនេះ ច្បាប់នេះតំរូវអោយ រាល់កុមារជនជាតិដើមទាំងអស់ត្រូវទៅរៀនសូត្ររយៈពេល ១០ ខែ ក្នុងមួយឆ្នាំនៅតាមមណ្ឌលអប់រំ។ គោលបំណងគឺ ផ្តល់ការអប់រំអក្សរសាស្រ្ត និងសាសនាគ្រឹស្ត។
ជាក់ស្តែង មានកុមារជនជាតិដើមចំនួនប្រមាណ ១៥០ ០០០ នាក់ត្រូវបានចាប់បំបែកពីក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ មណ្ឌលអប់រំទាំងនោះមានចំងាយរាប់រយគីឡូម៉ែត្រពីផ្ទះរបស់ពួកគេ។ បុព្វជិតគ្រឹស្តសាសនាជាអ្នកបង្ហាត់បង្រៀនដល់កុមារទាំងនោះ។ ដោយសារកង្វះថវិការរបស់រដ្ឋាភិបាលសម័យនោះ ពិសេសការចាត់ចែងពុំបានល្អ ចំណីអាហារមានការខ្វះខាត និងពុំសូវសំបូរបែប។ នៅតាមមណ្ឌលនិមួយៗ កុមារទាំងនោះត្រូវរស់នៅក្នុងសភាពឯកោ គ្មានទំនាក់ទំនងជាមួយឱពុកម្តាយ។ កុមារជនជាតិដើមចំនួនជាង ៣ ពាន់នាក់បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិតដោយសារជំងឺ ជាពិសេសជំងឺរបេង។
ក្រៅពីហាមឃាត់មិនអោយនិយាយភាសាជនជាតិដើម កុមារទាំងនោះបានទទួលរងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ ដូចជា ការសំឡុត និង ការវាយដំធ្វើទារុណកម្ម។ លើសពីនេះ មានកុមារខ្លះត្រូវបានបុព្វជិតគ្រឹស្តសាសនារំលោភបៀតបៀនផ្លូវភេទទៀតផង។ ទុក្ខវេទនារបស់អតីតសិស្សនៅមណ្ឌលអប់រំទាំងនោះត្រូវបានបែកធ្លាយជាសាធារណៈ។ ក្រោយពីមានការប្តឹងតវ៉ា និងការរិះគន់ពីគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន រដ្ឋាភិបាលកាណាដាបានបិទមណ្ឌលអប់រំទាំងនោះ កាលពីឆ្នាំ ១៩៩៦។
កម្មវិធីបង់ថ្លៃសំណងចំពោះបទពិសោធន៍រួម (PEC)
ក្រោយពីមានពាក្យបណ្តឹងរួមពីសំណាក់អតីតសិស្សមណ្ឌលអប់រំ និងក្រោយពីការចរចារអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ រវាងតំណាងក្រុមជនជាតិម្ចាស់ស្រុក តំណាងវិហារគ្រឹស្តសាសនា មេធាវីតំណាងអតីតៈសិស្សមណ្ឌលអប់រំ និងរដ្ឋាភិបាលកាណាដា កម្មវិធីបង់ថ្លៃសំណងចំពោះបទពិសោធន៍រួម (PEC) ត្រូវបានបង្កើតឡើង។ ក្រោយពីទទួលបានអនុម័តពីតុលាការ កម្មវិធីនេះបានចូលជាធរមាន នាថ្ងៃទី១៩ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០០៧។ ចាប់ពីពេលនោះមក ជនជាតិដើមអតីតសិស្សមណ្ឌលអប់រំចំនួន ១ សែននាក់បានចុះឈ្មោះទាមទារសំណងថ្លៃជំងឺចិត្ត។
អតីតសិស្សម្នាក់ៗបានទទួលថវិការចន្លោះពី ១ ម៉ឺន ទៅ៣ ម៉ឺនដុល្លារ អាស្រ័យទៅតាមរយៈពេលរស់នៅក្នុងមណ្ឌលអប់រំនោះ។ ជាសរុប រដ្ឋាភិបាលកាណាដាបានចំណាយថវិការចំនួន ១,៦ ពាន់លានដុល្លារ ដើម្បីជួសជុលកំហុសអតីតកាលរបស់ខ្លួន។ លើសពីនេះទៅទៀត នាថ្ងៃទី១១ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០០៨ ក្នុងនាមជនជាតិកាណាដាទាំងអស់ នាយករដ្ឋមន្រ្តីកាណាដាសម័យកាលនោះគឺ លោក Stephen Harper បានសំដែងការសុំទោសជាសាធារណៈ ដល់អតីតកុមារនៅតាមមណ្ឌលអប់រំទាំងនោះ។
គណៈកម្មការស្វែងរកការពិត និងការផ្សះផ្សា
ក្រៅពីប្រាក់សងថ្លៃជំងឺចិត្ត នាឆ្នាំ ២០០៩ រដ្ឋាភិបាលកាណាដាបានបង្កើតគណៈកម្មការស្វែងរកការពិត និងការផ្សះផ្សាមួយ។ គណៈកម្មការនេះបានចុះទៅសហគមន៍ចំនួន ៣០០ កន្លែងនៅទូទាំងប្រទេសកាណាដា។ មានសក្ខីកម្មចំនួនប្រហែល ៧ ពាន់ ក្រោមទម្រង់ជាកិច្ចសម្ភាសន៍ថតជាសំលេង ឬវីដេអូ ត្រូវបានធ្វើឡើង។ ជាសរុប សំរាប់រយៈពេលការងារចំនួន ៦ ឆ្នាំ រដ្ឋាភិបាលបានចំណាយថវិការចំនួន ៦០ លានដុល្លារ ដើម្បីធ្វើតុល្យការបូកសរុប និងវាយតំលៃលើសោកនាដកម្មប្រវត្តិសាស្រ្តនេះ។
នៅក្នុងរបាយការណ៍របស់ខ្លួន គណៈកម្មការនេះបានចេញសេចក្តីសន្និដ្ឋាន ដោយបានចាត់ទុកនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាលកាលពីអតីតកាលថាជាការអនុវត្តន៍អំពើប្រល័យពូជសាសន៍វប្បធម៌។មណ្ឌលអប់រំសំរាប់កុមារជនជាតិដើមគឺ ជាឧបករណ៍ប្រព្រឹត្តអំពើប្រល័យពូជសាសន៍នេះ។ ផលវិបាកនៃនយោបាយនេះមកលើសហគមន៍ជនជាតិដើមមានជាហូរហែរាប់មិនអស់។ ដោយសារត្រូវគេបំបែកពីកូន ឪពុកម្តាយរបស់អតីតកុមារទាំងនោះ ខ្លះមានជំងឺផ្លូវចិត្ត ខ្លះបានធ្វើអត្តឃាត រីឯខ្លះទៀតបានធ្លាក់ខ្លួនញៀនសុរា ឬសេពគ្រឿងញៀនជាដើម។ ក្រៅពីការសុំអភ័យទោស លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី Justin Trudeau បានសន្យាអនុវត្តអនុសាសន៍ចំនួន ៩៤ ចំណុចរបស់គណៈកម្មការស្វែងរកការពិត និងការផ្សះផ្សា។ សូមបញ្ជាក់ថា សព្វថ្ងៃនេះ កាណាដាមានជនជាតិដើមកុលសម្ព័ន្ធ ដែលជាជនម្ចាស់ស្រុកចំនួន ១,៤ លាននាក់៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ