តើការទម្លាក់គ្រាប់បែកនៅហ៊ីរ៉ូស្ហ៊ីម៉ាពិតជាចាំបាច់ក្នុងការបញ្ចប់សង្រ្គាមមែនឬ?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:០៣
កាលពីចុងសប្តាហ៍កន្លងទៅនេះ ជប៉ុនបានធ្វើការរំឭកខួប ៧០ឆ្នាំ នៃការទម្លាក់គ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរ នៅហ៊ីរ៉ូស្ហ៊ីម៉ា និងណាហ្កាសាគី កាលពីខែសីហា ឆ្នាំ១៩៤៥។ នៅអាមេរិក គេតែងតែអះអាងថា ការប្រើអាវុធប្រល័យលោកនេះ គឺជារឿងចាំបាច់ ដើម្បីបញ្ចប់សង្រ្គាម និងបញ្ចៀសកុំឲ្យមានអ្នកស្លាប់កាន់តែច្រើនថែមទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែ ៧០ឆ្នាំក្រោយមក មានមនុស្សជាច្រើននៅតែបន្តចោទសួរថា តើការទម្លាក់គ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរសម្លាប់ជនស៊ីវិលរាប់ម៉ឺននាក់បែបនេះ វាពិតជារឿងចាំបាច់ដូចការអះអាងរបស់អាមេរិកនេះមែនឬទេ?
កាលពី ៧០ឆ្នាំមុន នៅថ្ងៃទី៦ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៤៥ វេលាម៉ោង ៨ និង១៥នាទីព្រឹក ម៉ោងក្នុងស្រុក គ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរទីមួយ (ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា « Little Boy ») ត្រូវបានអាមេរិកទម្លាក់ពីលើយន្តហោះ ទៅលើទីក្រុងហ៊ីរ៉ូស្ហ៊ីម៉ា។ ៣ថ្ងៃក្រោយមក នៅថ្ងៃទី៩ សីហា អាមេរិកបានទម្លាក់គ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរមួយគ្រាប់ទៀត (ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា « Fat Man ») ទៅលើទីក្រុងណាកាសាគី។ ការវាយប្រហារដោយគ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរទាំងពីរគ្រាប់នេះ បានបណ្តាលឲ្យប្រជាជនជប៉ុនប្រមាណ ១២ម៉ឺននាក់ត្រូវស្លាប់ភ្លាមៗ (ដោយមិនទាន់រាប់អ្នកស្លាប់ក្រោយៗមកទៀត ដោយសារធាតុវិទ្យុសកម្ម) ហើយនៅថ្ងៃទី១៥ សីហា អធិរាជហ៊ីរ៉ូហ៊ីតូក៏បានប្រកាសចុះចាញ់សង្រ្គាមដោយឥតលក្ខខណ្ឌ។
តាមការពិត នៅមុនការទម្លាក់គ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរនៅហ៊ីរ៉ូស្ហ៊ីម៉ា និងណាហ្កាសាគី សង្រ្គាមលោកលើកទី២ បានឈានជិតមកដល់ទីបញ្ចប់រួចជាស្រេចទៅហើយ ដោយអាល្លឺម៉ង់បានចុះចាញ់សង្រ្គាម តាំងពីខែឧសភា គឺនៅសល់តែជប៉ុនមួយប៉ុណ្ណោះដែលនៅចចេសមិនព្រមចុះចាញ់។ នៅពេលនោះ អ្នកណាក៏ដឹងយ៉ាងច្បាស់ដែរថា ជប៉ុនតែឯងមិនអាចទប់ទល់នឹងកងទ័ពអាមេរិក និងសម្ព័ន្ធមិត្តអាមេរិកបាននោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ អាមេរិកនៅតែសម្រេចចិត្តប្រើគ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរវាយប្រហារលើជប៉ុន។
មេដឹកនាំអាមេរិកបានធ្វើការពន្យល់ថា ការសម្រេចប្រើអាវុធនុយក្លេអ៊ែរទៅលើជប៉ុននៅពេលនោះ គឺដើម្បីអាចបញ្ចប់សង្រ្គាមឲ្យបានឆាប់ ដោយមិនចាំបាច់បញ្ជូនកម្លាំងទ័ពធម្មតាឲ្យចូលឈ្លានពានប្រទេសជប៉ុន ដែលគេព្យាករថាអាចនឹងបណ្តាលឲ្យទាហានអាមេរិកស្លាប់រហូតដល់ទៅ១លាននាក់ ដោយសារតែគេមើលឃើញពីភាពប្តូរផ្តាច់របស់ទាហានជប៉ុន នៅក្នុងសមរភូមិមុនៗ ជាពិសេស នៅកោះអ៊ីវ៉ូជីម៉ា និងអូគីណាវ៉ា ដែលកងទ័ពជប៉ុន ថ្វីដ្បិតតែទទួលបរាជ័យ តែបានបង្កការខូចខាតយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបំផុតដល់កងទ័ពអាមេរិក។
ក៏ប៉ុន្តែហេតុផលដែលមេដឹកនាំអាមេរិកបានលើកឡើងនេះមិនបានធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាទទួលយកនោះទេ ដោយមានមនុស្សជាច្រើន រួមទាំងប្រជាជនអាមេរិកខ្លួនឯងផងយល់ថា ការទម្លាក់គ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរសម្លាប់ជនស៊ីវិលរាប់ម៉ឺននាក់ នៅហ៊ីរ៉ូស្ហ៊ីម៉ា និងណាហ្កាសាគី វាមិនមែនជារឿងចាំបាច់។
ការសិក្សាស្រាវជ្រាវរបស់អ្នកប្រវត្តិសាស្រ្តមួយចំនួនបង្ហាញថា ថ្វីដ្បិតតែជាសាធារណៈជប៉ុនចចេសមិនព្រមចុះចាញ់សង្រ្គាម តែនៅក្រោយឆាកវិញ ជប៉ុនបានព្យាយាមចរចាសុំចុះចាញ់សង្រ្គាមជាមួយអាមេរិកតាំងពីមុនខែសីហា គឺមុនការទម្លាក់គ្រាប់បែកនៅហ៊ីរ៉ូស្ហ៊ីម៉ាទៅទៀត ក៏ប៉ុន្តែ អាមេរិកមិនព្រមចរចា ដោយទទូចទាមទារឲ្យជប៉ុនចុះចាញ់ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ។
ចំណែកឯកសារប្រវត្តិសាស្រ្តខ្លះទៀតបង្ហាញថា ការទម្លាក់គ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរនៅហ៊ីរ៉ូស្ហ៊ីម៉ា និងណាហ្កាសាគី ក៏មិនមែនជាដើមហេតុដែលនាំឲ្យជប៉ុនចុះចាញ់សង្រ្គាមនោះដែរ។ មូលហេតុធំបំផុត គឺអន្តរាគមន៍កងទ័ពសហភាពសូវៀត ដែលពេញក្នុងសង្រ្គាមលោកលើកទី២បានសន្យាជាមួយជប៉ុនថានឹងរក្សាជំហរអព្យាក្រឹត ប៉ុន្តែ សូវៀតបានប្រកាសសង្រ្គាមលើជប៉ុន នៅថ្ងៃទី៨សីហា ឆ្នាំ១៩៤៥ ពោលគឺ ២ថ្ងៃក្រោយការទម្លាក់គ្រាប់បែកនៅហ៊ីរ៉ូស្ហ៊ីម៉ា និង១ថ្ងៃមុនណាហ្កាសាគី។
អ្នកប្រវត្តិសាស្រ្តជាច្រើន ទាំងអ្នកប្រវត្តិសាស្រ្តជប៉ុន អាមេរិក និងអង់គ្លេស បាននាំគ្នាធ្វើការកត់សម្គាល់ថា ប្រសិនបើជប៉ុនចុះចាញ់ដោយសារតែខ្លាចអាវុធនុយក្លេអ៊ែររបស់អាមេរិកមែននោះ ជប៉ុនគួរតែចុះចាញ់ភ្លាមៗតាំងពីក្រោយការទម្លាក់គ្រាប់បែកនៅហ៊ីរ៉ូស្ហ៊ីម៉ា នៅថ្ងៃទី៦សីហា ឬក្រោយណាហ្កាសាគី នៅថ្ងៃទី៩សីហា។ ផ្ទុយទៅវិញ រហូតទាល់តែដល់ថ្ងៃទី១៥សីហា គឺនៅក្រោយពីជប៉ុនត្រូវទទួលបរាជ័យជាបន្តបន្ទាប់នៅលើសមរភូមិទល់នឹងកងទ័ពសូវៀត នៅកូរ៉េ និងម៉ាន់ជូរី ទើបអធិរាជជប៉ុនប្រកាសចុះចាញ់សង្រ្គាម។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាគេសន្និដ្ឋានថា ការទម្លាក់គ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរនៅហ៊ីរ៉ូស្ហ៊ីម៉ា និងណាហ្កាសាគី វាមិនមែនជារឿងចាំបាច់ ដើម្បីបញ្ចប់សង្រ្គាមនោះទេ។
តាមការពិត ការណ៍ដែលអាមេរិកប្រើអាវុធនុយក្លេអ៊ែរវាយប្រហារទៅលើជប៉ុន គឺមានបង្កប់គោលដៅដ៏ធំមួយទៀត គឺចង់បង្ហាញឲ្យពិភពលោកឃើញពីមហិទ្ធិឫទ្ធិដ៏ខ្លាំងក្លានៃអាវុធប្រល័យលោក ដែលខ្លួនទើបនឹងផលិតបាន ដើម្បីឲ្យគ្រប់គ្នាខ្លាចរអាអំណាចរបស់អាមេរិក៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ