ការធ្វើស្រែប្រវាស់មេឃជាឧបសគ្គនៃវិស័យនាំចេញអង្កររបស់កម្ពុជា
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:១០
ការកើនឡើងឥតឈប់ឈរនៃតម្រូវការអង្ករ នៅលើទីផ្សារអន្តរជាតិ គឺជាឱកាសដ៏ល្អមួយ សម្រាប់សេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជា ដែលមានបំណងចង់ក្លាយខ្លួនជាប្រទេសនាំចេញអង្ករដ៏ធំមួយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ការធ្វើស្រែដោយពឹងផ្អែកខ្លាំងលើលក្ខខណ្ឌអាកាសធាតុ ព្រមទាំងការខ្វះខាតម៉ាស៊ីនកិនស្រូវខ្នាតធំ គឺបញ្ហាដ៏ធំដែលកម្ពុជាត្រូវប្រឈម នៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានដាក់ចេញនូវគោលដៅចង់នាំអង្ករចេញឲ្យបានយ៉ាងតិច ១លានតោន នៅឆ្នាំ២០១៥ខាងមុខ ហើយជំហានបន្ទាប់មកទៀត ចង់ឲ្យកម្ពុជាក្លាយជាប្រទេសនាំអង្ករដ៏ចម្បងមួយ នៅលើពិភពលោក។ ក៏ប៉ុន្តែ កង្វះសមត្ថភាពផលិត គឺជាបញ្ហាប្រឈមដ៏ធំ នៅក្នុងយុទ្ធសាស្រ្តនាំចេញអង្កររបស់កម្ពុជានៅក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
ជាការពិតថា កម្ពុជាគឺជាប្រទេសកសិកម្ម មានផ្ទៃដីដាំដុះច្រើន ហើយប្រជាជនភាគច្រើនលើសលុប គឺជាកសិករ។ ក៏ប៉ុន្តែ គេសង្កេតឃើញថា ក្នុងចំណោមប្រជាកសិករខ្មែរ មានមួយផ្នែកធំ នាំគ្នាធ្វើស្រែជាលក្ខណៈគ្រួសារ ដើម្បីបានផលយកមកចិញ្ចឹមត្រឹមតែក្រពះខ្លួនឯងតែប៉ុណ្ណោះ មិនមែនដើម្បីធ្វើការលក់ដូរនោះទេ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ផ្ទៃដីដាំស្រូវរបស់កម្ពុជា ថ្វីដ្បិតតែមានទំហំធំធេងក៏ពិតមែន ក៏ប៉ុន្តែ ដោយមកពីកង្វះប្រព័ន្ធស្រោចស្រព ផ្ទៃដីដាំដុះអស់ទាំងនេះមិនត្រូវបានប្រើប្រាស់ឲ្យបានពេញលេញទៅតាមសក្តានុពលផលិតនោះទេ។ សកម្មភាពបង្កបង្កើនផលស្រូវនៅកម្ពុជាមានការពឹងផ្អែកខ្លាំងទៅលើលក្ខណ្ឌអាកាសធាតុ ដែលគេតែងតែនាំគ្នានិយាយថា “ធ្វើស្រែប្រវាស់មេឃ”។
ការធ្វើស្រែប្រវាស់មេឃបែបនេះធ្វើឲ្យដីស្រែមួយផ្នែកធំ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ត្រូវបានគេយកទៅប្រើប្រាស់ក្នុងការដាំដុះតែមួយរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយឆ្នាំៗ។ នៅក្នុងពេលសល់ពីនោះ ដីត្រូវទុកឲ្យទំនេរចោល ដោយសារតែខ្វះទឹកស្រោចស្រព ឬកន្លែងខ្លះត្រូវទឹកលិច។ បើគេពិនិត្យមើលជារួម ប្រជាកសិករខ្មែរមួយភាគធំ ធ្វើស្រែបានតែម្តងប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយឆ្នាំ ក្នុងពេលដែលប្រជាកសិករនៅប៉ែកខាងត្បូងប្រទេសវៀតណាម ដែលជាប្រទេសជិតខាង ហើយដែលមានអាកាសធាតុប្រហាក់ប្រហែលនឹងប្រទេសកម្ពុជា គេអាចធ្វើស្រែបានរហូតដល់ទៅ៣ដង ក្នុងមួយឆ្នាំ។
បើនិយាយពីទិន្នផលស្រូវរបស់កម្ពុជាវិញ ថ្វីដ្បិតតែពេលនេះមានការកើនឡើងធៀបនឹងពេលមុនៗ ប៉ុន្តែ នៅតែមានកម្រិតទាប បើប្រៀបធៀបនឹងប្រទេសជិតខាងមួយចំនួន។ យោងតាមតួលេខរបស់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និងរបស់អង្គការស្បៀងអាហារពិភពលោក (FAO) ទិន្នផលស្រូវរបស់កម្ពុជា នៅឆ្នាំ២០១២កន្លងទៅ មានប្រមាណជា ៣,១តោន ក្នុងមួយហិចតា ប្រហាក់ប្រហែលនឹងប្រទេសថៃ ក៏ប៉ុន្តែ ទាបជាងឡាវ (៣,៧តោន ក្នុងមួយហិចតា) និងវៀតណាម (៥,៦តោន ក្នុងមួយហិចតា)។
ទោះជាយ៉ាងណា គេឃើញថា ថ្វីដ្បិតតែប្រជាកសិករខ្មែរភាគច្រើននៅធ្វើស្រែប្រវាស់មេឃ ហើយដីស្រែរបស់កម្ពុជា នៅមិនទាន់ត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ឲ្យពេញសមត្ថភាព ក៏ប៉ុន្តែ កម្ពុជានៅតែអាចបង្កបង្កើនផលស្រូវបានលើសពីតម្រូវការក្នុងស្រុកខ្លួនឯងដែរ។ នេះជាការបង្ហាញឲ្យឃើញអំពីសក្តានុពលដ៏ធំរបស់កម្ពុជាក្នុងការបង្កបង្កើនផលស្រូវ ប្រសិនបើមានការរៀបចំប្រព័ន្ធធារាសាស្រ្តឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់។
ក៏ប៉ុន្តែ ដើម្បីក្លាយខ្លួនជាប្រទេសនាំចេញអង្ករដ៏ចម្បងមួយនោះ បើមានសមត្ថភាពត្រឹមតែបង្កបង្កើនផលស្រូវ ក៏នៅតែមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ដែរ។
យោងតាមតួលេខរបស់ក្រសួងកសិកម្ម កាលពីឆ្នាំ២០១២កន្លងទៅនេះ ផលស្រូវរបស់កម្ពុជា ដែលសល់ពីតម្រូវការក្នុងស្រុក មានរហូតដល់ទៅ ៤លាន ៧សែនតោន។ ក៏ប៉ុន្តែ បើគេមើលទៅលើតួលេខរបស់ក្រសួងកសិកម្មវិញ កម្ពុជានាំអង្ករចេញបានតែប្រមាណជា ២សែនតោនតែប៉ុណ្ណោះ ពោលគឺ ប្រហែលត្រឹម ១០% ប៉ុណ្ណោះ នៃផលស្រូវដែលសល់ពីការប្រើប្រាស់ក្នុងស្រុក។ នេះគឺដោយសារតែកម្ពុជាមិនទាន់មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ ក្នុងការកិនស្រូវជាអង្ករដែលមានគុណភាពសម្រាប់នាំចេញ។
បច្ចុប្បន្ននេះ ម៉ាស៊ីនកិនស្រូវ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ភាគច្រើនជាម៉ាស៊ីនកិនស្រូវខ្នាតតូច ដែលអាចផលិតអង្ករបានតិច ហើយអង្ករដែលផលិតបានមានគុណភាព សម្រាប់តែទីផ្សារក្នុងស្រុកតែប៉ុណ្ណោះ។
ដើម្បីអាចជ្រៀតខ្លួនចូលប្រកួតប្រជែងនៅក្នុងទីផ្សារអង្ករអន្តរជាតិបាន កម្ពុជាចាំបាច់ត្រូវតែបង្កើនសមត្ថភាពផលិតឲ្យដល់កម្រិតមួយ ដែលអាចឲ្យអ្នកទិញមានទំនុកចិត្ត ទាំងខាងបរិមាណ និងគុណភាព ពោលគឺ អាចផលិតអង្ករដែលមានគុណភាពស្តង់ដារអន្តរជាតិ ហើយផលិតបានក្នុងបរិមាណគ្រប់គ្រាន់ និងទៀងទាត់ ឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការនៃទីផ្សារអន្តរជាតិ។
នៅក្នុងការសិក្សាកាលពីពេលថ្មីៗនេះ អ្នកជំនាញបានធ្វើការប៉ាន់ស្មានថា កម្ពុជាត្រូវការម៉ាស៊ីនកិនស្រូវខ្នាតធំ ចំនួន ១២គ្រឿង និងខ្នាតមធ្យម ចំនួន ៩២គ្រឿងបន្ថែមទៀត ដើម្បីអាចផលិតអង្ករដែលមានគុណភាព សម្រាប់នាំចេញឲ្យបាន១លានតោនក្នុងមួយឆ្នាំទៅតាមគោលដៅ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ