អាជីវកម្មសៀវភៅកំពុងប្រឹងងើបពីគំនាបទីផ្សារដ៏តូចចង្អៀត!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៥៧
ពិព័រណ៍សៀវភៅបានបើកធ្វើជាថ្មីម្តងទៀតចាប់ពីថ្ងៃទី២៨វិច្ឆិកានេះរហូតដល់ថ្ងៃទី៣០វិច្ឆិកានៅឯបណ្ណាល័យជាតិ។ ពិពរ័ណ៍សៀវភៅឆ្នាំនេះមានគ្រឹះស្ថានបោះពុម្ពចូលរួមដាក់តាំងលក់សៀវភៅច្រើនលើសពីឆ្នាំមុន។ នៅតាមតូបលក់កាសែតនិងបណ្ណាគារឯណោះវិញ ក៏មានសៀវភៅជាភាសាខ្មែរកាន់តែសម្បូរបែបជាងមុនដែរ។ សៀវភៅខ្លះត្រូវបានបកប្រែពីភាសាបរទេស និងសៀវភៅខ្លះទៀតជាស្នាដៃសរសេររបស់ជនជាតិខ្មែរដោយផ្ទាល់។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រុមអ្នកសរសេរសៀវភៅបានត្អូញត្អែរថា ពួកគេកំពុងស្ថិតក្នុងគំនាបនៃទីផ្សារដ៏តូចចង្អៀតនិងបរិយាកាសមិនអំណោយផលជាច្រើនទៀត។
ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ សៀវភៅជាសាភាខ្មែរត្រូវបានដាក់តាំងលក់ព្រោងព្រាតគួរឲ្យកត់សម្គាល់។ សៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្រ ច្បាប់ ចំណេះដឹងទូទៅ ប្រលោមលោក រហូតដល់រឿងនិទានសម្រាប់កុមារ និងវិជ្ជាធ្វើម្ហូបជាដើម កំពុងបង្ហាញវត្តមានកាន់តែច្រើននៅតាមតូបលក់កាសែត ឬក្នុងបណ្ណាគារផ្សេង។
ក្រៅពីសៀវភៅមួយភាគធំដែលជាការបកប្រែចេញពីភាសាបរទេស ក៏មានដែរសៀវភៅមួយចំនួនជាស្នាដៃនិពន្ធនិងចងក្រងដោយអ្នកនិពន្ធជនជាតិខ្មែរដោយផ្ទាល់ ក្នុងនោះក៏មានលេចមុខអ្នកនិពន្ធ ចងក្រង និងអ្នកបោះពុម្ពសៀវភៅថ្មីថ្មោងមួយចំនួនដែលទើបតែផ្តើមប្រឡូកក្នុងវិស័យតែងនិពន្ធដ៏ចង្អៀតនេះដែរ។ នេះជាសញ្ញាវិជ្ជមានមួយសម្រាប់សង្គមខ្មែរដែលជាទូទៅមនុស្សមិនសូវផ្តល់តម្លៃដល់សៀវភៅឡើយ។ មានមូលហេតុសំខាន់មួយចំនួនដែលជំរុញឲ្យបញ្ញវន្តខ្លះក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្នផ្តើមចាប់អារម្មណ៍ទៅលើការសរសេរសៀវភៅ។
មូលហេតុទី១ គឺផ្តើមចេញពីបទពិសោធន៍របស់ខ្លួនដែលបានជួបបញ្ហាកង្វះឯកសារសម្រាប់ស្រាវជ្រាវ។ កង្វះឯកសារពីព្រោះតែម្យ៉ាងសង្គមខ្មែរមិនសូវសម្បូរអ្នកចងក្រងសៀវភៅទុកសម្រាប់មនុស្សជំនាន់ក្រោយ និងម្យ៉ាងទៀត ឯកសារដែលមានស្រាប់បន្តិចបន្តួចនោះក៏ត្រូវបានបំផ្លិចបំផ្លាញដោយសារសង្គ្រាមស្ទើរគ្មានសល់។
មូលហេតុទី២ គឺខ្មែរមួយចំនួនបានផ្តើមស្រឡាញ់ស្នាដៃដែលពួកគេត្រូវបង្ហាញតាមរយៈការសរសេរសៀវភៅ។ មានឈ្មោះជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅគឺជាអ្វីដែលមនុស្សជាច្រើនចាត់ទុកថាជាកិត្តិយសមួយក្នុងជីវិត។ ស្នាដៃទាំងនោះនឹងបន្សល់ទុករាប់ជំនាន់មនុស្សទៅមុខទៀតមិនងាយសាបសូន្យ ដូចសុភាសិតបុរាណខ្មែរដែលពោលថា« ទូកទៅកំពង់នៅ» ។ ចំណែកឯមូលហេតុសេដ្ឋកិច្ចត្រូវបានចាត់ទុកជាគោលដៅចុងក្រោយមួយប៉ុណ្ណោះពីព្រោះការសរសេរសៀវភៅលក់នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាប្រហែលជាមិនមែនជាអាជីវកម្មដែលងាយនឹងរកប្រាក់ចំណេញនោះឡើយ។
មូលហេតុទី៣ គឺដើម្បីលើកកម្ពស់វប្បធម៌អានសៀវភៅក្នុងចំណោមជនជាតិខ្មែរ។ មានអង្គការមួយចំនួនដូចជាអង្គការស៊ីប៉ា ( Sipar) បានធ្វើសកម្មភាពយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការបោះពុម្ពសៀវភៅ និងបង្កើតបណ្ណាល័យរាប់ទាំងបណ្ណាល័យចល័តផង។ ក្រុមហ៊ុនខ្លះទៀតក៏បានបោះពុម្ពសៀវភៅជាភាសាខ្មែរយ៉ាងច្រើនដែរ។ នេះនៅមិនទាន់រាប់ការបោះពុម្ពជាលក្ខណៈបុគ្គលជាច្រើនទៀតនោះផងទេ។ សកម្មភាពទាំងនោះបានចូលរួមចំណែកយ៉ាងខ្លាំងដល់ក្នុងការលើកស្ទួយវប្បធម៌អានសៀវភៅនៅកម្ពុជា ហើយវាក៏បង្ហាញពីតម្រូវការសៀវភៅកាន់តែច្រើនជាងមុនដែរ។
ជាការពិតណាស់ អ្នកសរសេរ និងបោះពុម្ពសៀវភៅគួរត្រូវបានលើកទឹកចិត្តពីព្រោះពួកគេបានលះបង់ពេលវេលា និងកម្លាំងបញ្ញាស្មារតីជាច្រើនដើម្បីផលិតសៀវភៅមួយក្បាល។ បើទោះបីជាគុណភាពរបស់សៀវភៅខ្លះនៅមានកម្រិត ក៏ប៉ុន្តែ ការផ្តើមរីកដុះដាលនៃវប្បធម៌សរសេរនិងបោះពុម្ពសៀវភៅគឺជាសញ្ញាដ៏ល្អមួយសម្រាប់សង្គមខ្មែរ។ ប៉ុន្តែ អ្នកសរសេរសៀវភៅបានត្អូញត្អែរ ស្រដៀងៗគ្នាពីបញ្ហាដែលពួកគេកំពុងជួបប្រទះ។
បញ្ហាទី១ គឺទីផ្សារលក់សៀវភៅនៅតែតូចចង្អៀតយ៉ាងខ្លាំងបើប្រៀបធៀបទៅនឹងចំនួនសិស្ស និងនិស្សិតថ្នាក់ឧត្តមសិក្សាដែលបាននិងកំពុងកើនឡើងជាលំដាប់នោះ។ នេះសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា មិនត្រឹមតែប្រជាពលរដ្ឋសាមញ្ញប៉ុណ្ណោះទេ តែសូម្បីក្នុងចំណោមនិស្សិត បញ្ញវន្ត ក៏នៅមិនទាន់ចាប់អារម្មណ៍នឹងសៀវភៅប៉ុន្មានដែរ។
បញ្ហាទី២ គឺទម្លាប់របស់ជនជាតិខ្មែរភាគច្រើនមិនសូវចូលចិត្តចំណាយលុយបន្តិចបន្តួចទិញសៀវភៅ។ កុំថាឡើយដល់ទៅអ្នកក្រ សូម្បីអ្នកមានជីវភាពធូរធារមួយចំនួនក៏មិនសូវចំណាយលុយទៅលើសៀវភៅដែរ។ ពួកគេច្រើនតែមិនញញើតនឹងចំណាយប្រាក់ទៅលើគ្រឿងស្រវឹងនិងទៅលើវត្ថុមានតម្លៃផ្សេងទៀតដែលមិនសូវមានប្រយោជន៍ ប៉ុន្តែ មិនចូលចិត្តចំណាយបន្តិចបន្តួចទៅលើសៀវភៅទេ។
សរុបមកវិញ សង្គមខ្មែរគួរបណ្តុះវប្បធម៌ស្រឡាញ់សៀវភៅឲ្យបានច្រើនជាងនេះ ជាពិសេសក្នុងចំណោមសិស្ស និស្សិតនិងបញ្ញវន្តតែម្តង។ ការចំណាយថវិកាខ្លះដើម្បីទិញសៀវភៅមិនត្រឹមតែមានប្រយោជន៍សម្រាប់បង្កើនធនធានបញ្ញារបស់ខ្លួនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ វាក៏ចូលរួមចំណែកលើកទឹកចិត្តដល់អ្នកសរសេរសៀវភៅផងដែរ។ ដូច្នេះ ដើម្បីធ្វើខ្លួនឲ្យក្លាយជាសសរគ្រឹះរឹងមាំរបស់ប្រទេសជាតិ យុវជនខ្មែរគួរមានទម្លាប់យកសៀវភៅជាមិត្តជំនួសកែវស្រាវិញ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ